Pan Kleks w kosmosie cz. 2 Misja Voltana II 1988

Miasto

Watch Pan Kleks w kosmosie cz. 2 Misja Voltana II 1988 - Miasto on Dailymotion

Transcript

00:00:00KONIEC

00:00:30Oto jedno z największych odkryć XX wieku.

00:00:46Podczas remontu świątyni Huasian w środkowych Chinach konserwatorzy odkryli zbiór malowideł,

00:00:51który zdaje się być niepodważalnym dowodem na to, iż w początkach XVII wieku na obszarze Chin nastąpiło bliskie spotkanie z przedstawicielami cywilizacyjnymi.

00:01:00Analizując odnalezione malowidła, naukowcy ustalili ponad wszelką wątpliwość, iż lądowanie pozaziemskiego statku przedstawione na serii obrazów miało charakter awaryjny.

00:01:12Utraciwszy zdolność manewrowania, pojazd kosmitów zmuszony został do lądowania na terenie tarasu widokowego Cezarskiego Dworu.

00:01:19Sensację budzi również ustalenie, że podczas naprawy uszkodzonego obiektu kosmicznego,

00:01:25wydatną pomoc przybyszom z kosmosu okazali XVII wieczni chińscy uczeni.

00:01:31Po usunięciu usterki w układzie sterowania, przybysze wystartowali w dalszą podróż.

00:01:38Przed odlotem w dowód wdzięczności wręczyli oni Marszałkowi Dworu tajemniczy podarunek.

00:01:42Przedmiot ten umieszczony został w szmaragdowej szkatułce i zamknięty w skarbcu cesarskim.

00:01:49Podczas wielkiego pożaru w roku 1710 skarbiec przeniesiony został w okolice Pekinu.

00:01:55Wtedy właśnie ustalono, że szmaragdowa szkatułka wraz z tajemniczym podarunkiem przybyszów z kosmosu zniknęła.

00:02:01Od tej chwili wszelki ślad po zagadkowym przedmiocie zaginął.

00:02:12Dziękuje za oglądanie.

00:02:42Dzieci z Państwowego Domu Dziecka w Maliszewie otrzymują na gwiazdkę wspaniały upominek.

00:02:49Jest nim najnowszy komputer firmy MBM, podarowany im przez dawnego wychowanka Domu Dziecka, obecnie prezesa tej firmy.

00:02:57Nocą niezwykły komputer przemawia ludzkim głosem, opowiadając dzieciom historię, która może wydarzyć się za 25 lat.

00:03:06W okolicy Trójkąta Tytanów zaatakowany zostaje tajemniczą bronią laserową transportowiec kosmiczny Argo 1417, należący do Międzyplanetarnej Korporacji Producentów Landrynek.

00:03:21Z jego ładowni znika jedyny bagaż, pojemnik z landrynkami.

00:03:28Okazuje się, że sprawcą tego uprowadzenia jest wielki elektronik, który po ucieczce z Wyspy Wynalazców osiadł na planecie Mango,

00:03:37podporządkowując sobie jej gubernatora Manuela Carmelo de Bazar.

00:03:43Tu, na planecie Mango, wielki elektronik pałając rządzą odwetu na panu Kleksie, prowadzi próby ze swoim najnowszym wynalazkiem –

00:03:54fantomizacją, pozwalającym na transformację ludzi i rzeczy na obraz elektroniczny, przemieszczenie ich w dowolne miejsce i ponowną materializację.

00:04:05Tymczasem pan Kleks, który opuścił cywilizowany świat bajkowy, przebywa obecnie na terenie ostatniego rezerwatu przyrody.

00:04:17Ma tutaj nowych przyjaciół, wśród których najbardziej oddany panu Kleksowi jest zabawny stworek Melośmiacz.

00:04:25To właśnie Melośmiacz, oglądając poranne wiadomości telewizyjne, dowiaduje się o tajemniczych wypadkach w okolicy Trójkąta Tytanów.

00:04:35Ale pan Kleks nie chce słuchać o sensacyjnych wydarzeniach ze świata techniki i elektroniki.

00:04:43Zamknięty w sobie, rozgoryczony, wyraża żal, że współczesne dzieci już zupełnie o nim zapomniały.

00:04:51Jakie są dzieci XXI wieku?

00:04:54Dowiadujemy się o tym, obserwując zajęcia w Szkole Przyszłości im. Stanisława Lema.

00:05:01Apodyktyczny dyrektor szkoły, zwany przez dzieci kudłaczem, dąży do pełnego zuniformizowania uczniów i wpojenia w nich surowej dyscypliny.

00:05:13Ale dzieci są, pomimo tych zabiegów, sympatyczne i swobodne.

00:05:17Nieco bliżej poznajemy chłopca nazwanego przez kolegów Groszkiem.

00:05:22Groszek jest synem byłego komandora, Maxa Bensona, zwolnionego ze stanowiska głównodowodzącego siłami kosmicznymi wczesnego ostrzegania

00:05:31pod pretekstem odpowiedzialności za uprowadzenie ładunku z pokładu Argo 1417.

00:05:36Prawdziwe powody tej decyzji nie są nam jednak znane.

00:05:42Sympatią Groszka jest jego koleżanka Agnieszka, wybrana przez całą klasę do roli księżniczki, w mającym się odbyć pod koniec roku przedstawieniu szkolnym.

00:05:55W tym samym czasie wielki elektronik pod wpływem nalegań gubernatora Carmello o sprowadzenie na planetę Mango poprzez fantomizację dziewczynki,

00:06:05która mogłaby zastąpić mu upragnioną córeczkę, obserwuje zabawy dzieci na ziemi.

00:06:12Wybór gubernatora pada na próbującą właśnie rolę księżniczki Agnieszka.

00:06:18Agnieszka zostaje porwana i uprowadzona na planetę Mango.

00:06:23Groszek jest zrozpaczony.

00:06:26Postanawia jednak działać i mobilizując całą klasę za radą robota klasowego Bajtka,

00:06:33wyrusza na poszukiwanie Agnieszki.

00:06:36Na wielkim złomowisku robotów dzieci odnajdują robota Silvera, który opowiada im o istnieniu pana Kleksa,

00:06:45jedynego profesora dysponującego mocą nadkosmiczną.

00:06:49Tylko on może wam pomóc, stwierdza Silver i wskazuje dzieciom drogę do ostatniego rezerwatu przyrody.

00:06:57Dzieci docierają do ukrywającego się w leśnych ostępach pana Kleksa i proszą go, by przyszedł im z pomocą.

00:07:07Pan Kleks decyduje się pobudz dzieciom.

00:07:09Tym bardziej, że w podstępnym czynie uprowadzenia Agnieszki domyśla się działania wielkiego elektronika.

00:07:16Po wizycie w międzybajkowym biurze podróży, którego dyrektorem jest Alojzy Bąbel,

00:07:22pan Kleks odwiedza wraz z Groszkiem i Melośmiaczem wypożyczalnię statków kosmicznych sióstr Kasatę.

00:07:30Udostępniają one bohaterom naszej opowieści ścigacz kosmiczny Voltan II.

00:07:35Jego pilotem i kapitanem zostaje ojciec Groszka, były komandor Max Penson.

00:07:40W chwile po starcie Voltana II, podstępny Alojzy Bąbel, korzystając z międzyplanetarnego systemu łączności Telekos,

00:07:51informuje wielkiego elektronika o celu wyprawy pana Kleksa.

00:07:58Voltan II podąża ku swemu przeznaczeniu.

00:08:10Uprzedzony przez Alojzego Bąbla wielki elektronik nie mógł już doczekać się chwili,

00:08:24kiedy pojazd kosmiczny Voltan II osiągnie obszar Trójkąta Tytanów.

00:08:30Możesz już zdjąć ten ekran.

00:08:53Nareszcie.

00:08:55Abs.

00:08:55Tak, tak, mój kochany.

00:09:01Nasz los spoczywa teraz w rękach automatycznego pilota.

00:09:11Przed nami cały dzień lotu do strefy Trójkąta Tytanów.

00:09:17Może spróbujesz pospać?

00:09:19Myślisz, że mógłbym zasnąć w takiej sytuacji?

00:09:22Panie profesorze, we wszystkich książkach, które napisano na pana temat,

00:09:32nie napotkałem informacji, gdzie i kiedy przybył pan do świata baśniowego.

00:09:38Czy to jest sekret?

00:09:41Czy urodził się pan z tytułem profesora?

00:09:42Nie, nie, nie, nie.

00:09:45No cóż, moi drodzy, jeżeli was to rzeczywiście ciekawi,

00:09:50mógłbym cofnąć się pamięcią do czasów,

00:09:52których oczywiście nie miałem pojęcia,

00:09:54jak potoczą się moje losy w świecie bajkowym.

00:09:57Tak, tak, prosimy, bardzo prosimy.

00:10:01A, działo się to na dworze przedostatniego cesarza chińskiego

00:10:06z dynastii Mnich.

00:10:14Tam właśnie zetknąłem się po raz pierwszy

00:10:17ze swoimi późniejszymi wrogami.

00:10:19Występowali oni na dworze cesarskim,

00:10:22przebrani za portugalskich mnichów.

00:10:25O moich dalszych losach

00:10:26zadecydować miała tajemnica dynastii.

00:10:29Wezwijcie doktora Pajchivo.

00:10:35ZA mantenEE

00:10:43ZA bowiem

00:10:46ZAWIH

00:10:48ZAWIH

00:10:50ZA de otwórz

00:10:54ZAWIH

00:10:55ZAWIH

00:10:56ZAWIH

00:10:57ZAWIH

00:11:00ZAWIH

00:11:01ZAWIH

00:11:02ZAWIH

00:11:04ZAWIH

00:11:05Niech wszyscy opuszczą moją komnatę.

00:11:20Pragnę pozostać jedynie z doktorem Bajchifą.

00:11:28Tuła mi.

00:11:35KONIEC

00:12:05Zawsze byłeś mi wierny.

00:12:15Zawsze byłeś mi wierny, lojalny i prawy, doktorze Bajchifą.

00:12:33Mimo swego młodego wieku stanowiłeś zawsze światło moich oczu i spokój mojego sumienia.

00:12:44Dziś, w godzinie mojego odejścia, pragnę Ci wyjawić wielką tajemnicę dynastii Mink i błagać Cię, abyś spełnił moje prośby.

00:13:02O najwyższy z najwyższych i najwspanialszy z wspaniałych, dziękuję Ci za słowa, których łaska opromienia moją małość.

00:13:13Chcę, abyś wiedział, iż prośba Twa, choć jeszcze niewypowiedziana, może być uznana za już spełnioną.

00:13:22Wołam strażników wielkiej tajemnicy.

00:13:39Odejdź bliżej.

00:13:44Postaw tu.

00:13:58Szkatułka ta zawiera podarunek, jaki otrzymaliśmy od przybyszów, którzy na swym ognistym latawcu przylecieli do nas z innego świata.

00:14:10Powarunek ten to zapowiedź nowej ery w dziejach rodu ludzkiego.

00:14:18Ten oto pergamin zawiera opis wszystkich właściwości tego niezwykłego przedmiotu.

00:14:27Powierzam Ci go.

00:14:29Strzeż go jednak pilnie, albowiem musi upłynąć wiele wieków, nim ludzkość dojrzeje do możliwości pełnego wykorzystania tych tajemnic.

00:14:46Tak się stanie.

00:14:49Przyjrzyj się, proszę, młodemu szogunowi.

00:14:52Teraz kolej na moją prośbę.

00:14:59Młodzieniec ten to bratanek jednego z potężnych władców panujących w dalekiej Europie.

00:15:08Przebywał do tej pory na zamku w Osjan, gdzie na moje polecenie badał cudowne właściwości minerału zwanego krzem.

00:15:22Chcę, abyś uczynił go strażnikiem pieczęci wielkiej tajemnicy.

00:15:28Chcę również, abyś przekazał mu całą swoją wiedzę.

00:15:33Czy mnie słyszysz?

00:15:38Stanie się, jak sobie życzysz, najznamienitszy władco.

00:15:50Powiedz mi, jak się nazywasz, młodzieńcze.

00:15:53Nazywam się Ambroży Kleks, Wasza uczoność.

00:15:57Don Filippo! Don Filippo, noj co?

00:16:00To niesłychane!

00:16:05Don Filippo! Don Filippo!

00:16:07I tak oto stałem się powiernikiem wszystkich tajemnic doktora Pai Hiwo, jego uczniem, a z czasem i przyjacielem.

00:16:24Pasjonujące!

00:16:27A kiedy ostatni raz widział się pan z doktorem Pai Hiwo, profesorze?

00:16:31O!

00:16:33To było bardzo dawno.

00:16:35Kiedy Adolf, a właściwie mechaniczna lalka Golarza Filipa, zniszczyła część naszych sekretów, doktor Pai Hiwo postanowił przekazać szmaragdową szkatułkę premierowi planety.

00:16:47A czemu o to pytasz, tatusiu?

00:16:51Pytanie pana jest istotnie bardzo interesujące.

00:16:55Ponieważ moje losy również w dziwny sposób splotły się z tajemnicą szmaragdowej szkatułki.

00:17:02Opowiedz o tym, tato!

00:17:04Co?

00:17:07Byłem wtedy zwykłym pilotem, zwiadowcą.

00:17:10Któregoś dnia, zupełnie niespodziewanie, zostałem wezwany do Admirała naszej floty kosmiczej.

00:17:34Kapitan Max Benson, sekcja lotów rozpoznawczych.

00:17:37Wezwałem pana kapitanie Benson, aby powierzyć panu szczególnie odpowiedzialną misję.

00:17:44Zmuszony jestem zobowiązać pana do zachowania absolutnej tajemnicy.

00:17:49Jestem do pana dyspozycji, admiralę.

00:17:53Znaleźliśmy się w bardzo trudnej sytuacji, żeby nie powiedzieć wręcz dramatycznej.

00:17:58Prototyp łącznościowca Gwiezdnego Saratoga ulegawali.

00:18:03Zmuszony do lądowania, rozczaskał się szkaw.

00:18:06Rzecz w tym, że w ładowni Saratogi znajduje się poufna przesyłka,

00:18:11zawierająca tajne informacje dla Rady Unii Planetarnej.

00:18:17Przesyłka ta może wpaść w niepowołane ręce.

00:18:20Istnieje podejrzenie, że na naszą planetę zostali skierowani agenci obcej cywilizacji.

00:18:29Gdyby obcym udało się dotrzeć do tych materiałów,

00:18:35no to nasza planeta mogłaby zostać wykluczona z członkostwa Unii.

00:18:40Zrozumiałem swoje zadanie, admiralę.

00:18:46Chciałbym jedynie dowiedzieć się, jaki ma kształt zaginiona przesyłka.

00:18:53Ma ona formę niewielkiej szmaragdowej skatułki.

00:18:57Kształcie chińskiej pagody, umieszczonej w metalowym pojemniku.

00:19:01Jeszcze tego samego dnia, na pokładzie cywilnego śmigłowca starego typu,

00:19:11zostałem przerzucony do rejonu, w którym nastąpiła katastrofa Saratogi.

00:19:16Towarzyszący mi komandosi nie znali celu mojej wyprawy.

00:19:20To jest wyprany.

00:19:50Po przybyciu na miejsce i odnalezieniu szczątków kosmolotu,

00:20:03miałem pozostawić hełm z radiostacją nastawioną na odbiór

00:20:07i tym samym utracić wszelki kontakt ze stanowiskiem dowodzenia.

00:20:20KONIEC

00:20:36KONIEC

00:21:06KONIEC

00:21:36KONIEC

00:22:06KONIEC

00:22:36KONIEC

00:22:38KONIEC

00:22:40KONIEC

00:22:42KONIEC

00:22:44KONIEC

00:22:46KONIEC

00:22:48KONIEC

00:22:50KONIEC

00:22:52KONIEC

00:22:54KONIEC

00:22:56KONIEC

00:22:58O północy dotarłem do nocnej bazy lotów rozpoznawczych.

00:23:02Byłem tak zmęczony, że nie zwróciłem uwagi na to, iż baza, która od niedawna stała się własnością prywatnej spółki, nie posiadała żadnego zabezpieczenia wojskowego.

00:23:32KONIEC

00:23:38KONIEC

00:23:40KONIEC

00:23:42KONIEC

00:23:46KONIEC

00:23:50Kapitan Max Benson, sekcja lotów rozpoznawczych.

00:24:09Chwileczkę. Pano Sandy, proszę zaprowadzić pana kapitana

00:24:13do apartamentu pod kopuło. A pierwszy wciecz.

00:24:20KONIEC

00:24:50Czy ma pan jeszcze jakieś życzenie kapitanie?

00:25:00Czy ma pan jeszcze jakieś życzenie kapitanie?

00:25:12KONIEC

00:25:22Pomimo ogromnego zmęczenia, myśl o zawartości metalowego pojemnika

00:25:40nie pozwalała mi zasnąć.

00:25:48Postanowiłem tylko jeden raz zajrzeć do wnętrza chińskiej szkatułki

00:25:52i zaspokoić nurtującą mnie ciekawość.

00:25:58KONIEC

00:26:02KONIEC

00:26:04KONIEC

00:26:06KONIEC

00:26:08KONIEC

00:26:12KONIEC

00:26:14KONIEC

00:26:16KONIEC

00:26:18KONIEC

00:26:20KONIEC

00:26:22KONIEC

00:26:24KONIEC

00:26:26KONIEC

00:26:28KONIEC

00:26:30KONIEC

00:26:32KONIEC

00:26:34KONIEC

00:26:36KONIEC

00:26:38KONIEC

00:26:40KONIEC

00:26:42KONIEC

00:26:44KONIEC

00:26:46KONIEC

00:26:48KONIEC

00:26:50KONIEC

00:27:20KONIEC

00:27:50KONIEC

00:27:54O świcie przekazałem pojemnik admirałowi, a na drugi dzień zostałem wraz z nim wezwany do siedziby premiera planety.

00:28:20KONIEC

00:28:22KONIEC

00:28:24Proszę.

00:28:44Panie premierze, oto kapitan Benson.

00:28:50Witam panów. Miło mi. Kapitanie Benson, w uznaniu zasług dla całej naszej planety, wysoko oceniając pana odwagę, przedsiębiorczość i dyskrecję podczas realizacji operacji Saratoga, dekoluję pana gwiazdą zdobywców.

00:29:17I nadaję panu stopień komandora.

00:29:21Gratuluję. Serdecznie gratuluję komandorze.

00:29:24Dziękuję bardzo, jestem.

00:29:26To nie wszystko.

00:29:28Od jutra obejmie pan dowództwo nad siłami kosmicznymi. Wczesnego ostrzegania. Oto nominacja.

00:29:35Przez cały czas nurtuje mnie pytanie. Co tak bardzo cennego dla Unii Międzyplanetarnej zawierała owa szmaragdowa szkatułka?

00:29:42Wydaje mi się, że znam odpowiedź na pańskie pytanie. W szmaragdowej szkatułce znajdowała się mapa innych rozumnych cywilizacji we wszechświecie.

00:29:52Pańska opowieść niesie w sobie jeszcze jedno bardzo istotne pytanie.

00:29:55Mówicie o tak ciekawych rzeczach, że zupełnie zapomniałem o Agnieszce. A przecież ona jest teraz najważniejsza. I dlatego lecimy na planetę Mango.

00:30:04Błodna jestem. Nie mogę patrzeć na te wszystkie kremi i słodycze.

00:30:08żebyś ty wiedział, papingu, jak smakuje krótki, które nie ma na równow 1995.

00:30:13Znalazłem ży Hence to tamran dalej.

00:30:15Wszyscy mają żadną mężczyźnie i to jest dla nas zobaczkę.

00:30:18Mówicie o tak ciekawych rzeczach, że zupełnie zapomniałem o Agnieszce.

00:30:21A przecież ona jest teraz najważniejsza. I dlatego lecimy na planetę Mango.

00:30:26Błodna jestem.

00:30:30Nie mogę patrzeć na te wszystkie kremi i słodycze.

00:30:34Żebyś ty wiedział, Pabingu, jak smakuje krupnik, albo pierogi ze słoninką.

00:30:42A tych landrynek starczyłoby na cały rok dla naszej klasy.

00:30:48O, co to?

00:30:56Tu kula informacyjna.

00:30:58Wzywam Centrum Fantomizacji.

00:31:02Kula szpiegula.

00:31:03Kula Dracula, twierdź, twierdź.

00:31:07Masz, popatrz na siebie, ty kulo szpiegulo.

00:31:13Pośpieguj sama siebie.

00:31:15Uwaga, odkryłam niezidentyfikowany obiekt kulisty, wykonując stały nadzór obserwacyjny.

00:31:22Uwaga, melduję o odkryciu nieznanego obiektu kulistego.

00:31:27Przechodzę do obserwacji ciągłej.

00:31:30Blokada kuli informacyjnej.

00:31:32Do diabła z kulą.

00:31:38Musimy przejść w stan pełnej gotowości.

00:31:42Tak.

00:31:44Tak.

00:31:45Tak.

00:31:45Aby.

00:31:55Aby.

00:31:55Si!

00:32:21Komandorze! Komandorze!

00:32:23Sądzę, że ze względu na moją wybujawą wyobraźnię nie bardzo się nadaje do lotu w kosmos. Nie bardzo!

00:32:31Najlepiej postaraj się teraz zasnąć.

00:32:33Tak, łatwo powiedzieć.

00:32:36KONIEC!

00:32:38KONIEC!

00:32:40KONIEC!

00:32:42KONIEC!

00:32:44KONIEC!

00:32:46KONIEC!

00:32:48KONIEC!

00:32:50KONIEC!

00:32:52KONIEC!

00:32:54KONIEC!

00:32:56KONIEC!

00:32:58KONIEC!

00:33:00KONIEC!

00:33:02KONIEC!

00:33:04KONIEC!

00:33:06KONIEC!

00:33:08KONIEC!

00:33:10KONIEC!

00:33:12KONIEC!

00:33:14KONIEC!

00:33:16KONIEC!

00:33:18KONIEC!

00:33:20KONIEC!

00:33:22KONIEC!

00:33:24KONIEC!

00:33:26KONIEC!

00:33:27KONIEC!

00:33:28KONIEC!

00:33:29KONIEC!

00:33:30KONIEC!

00:33:31KONIEC!

00:33:32KONIEC!

00:33:33KONIEC!

00:33:34KONIEC!

00:33:35KONIEC!

00:33:36KONIEC!

00:33:37KONIEC!

00:33:38KONIEC!

00:33:39KONIEC!

00:33:40KONIEC!

00:33:41KONIEC!

00:33:42KONIEC!

00:33:43KONIEC!

00:33:44KONIEC!

00:33:45KONIEC!

00:33:46KONIEC!

00:33:47KONIEC!

00:33:48KONIEC!

00:33:49KONIEC!

00:33:50KONIEC!

00:33:51KONIEC!

00:33:52KONIEC!

00:33:53KONIEC!

00:33:54KONIEC!

00:33:55KONIEC!

00:33:56operę i co?

00:33:58Co, co, co?

00:33:59Do tych czas nie miałem natchnienia.

00:34:01Ale od kiedy posiadamy naszą małą cyreczkę,

00:34:04napiszę to raz, dwa.

00:34:06Chciałbym, żebyś uśpiła

00:34:08naszą księżniczkę.

00:34:09Od czasu, kiedy przybyła na mango,

00:34:11nie zmrużyła nawet oka.

00:34:26O, sen zwiastunem jest nadziei.

00:34:32We śnie wszystko jest możliwe.

00:34:34Śpij, księżniczko, śpij, maleńka.

00:34:38Niech ci śnią się sni prawdziwe.

00:34:43Pod poduszkę schowaj sobie

00:34:46baśnie pana Andersena.

00:34:50Na poduszce pomóż głowę,

00:34:53już się w snu otwiera scena.

00:34:57Kołysanka w stylu mango,

00:35:00trochę walca, trochę tango.

00:35:04I kawałek menueta,

00:35:07dziwna tak jak na planeta.

00:35:11Kołysanka w stylu mango,

00:35:15trochę walca, trochę tango.

00:35:18I kawałek menueta,

00:35:21dziwna tak jak na planeta.

00:35:27A kiedy pan został gubernatorem?

00:35:30Pięć lat temu planeta mango

00:35:32została włączona do międzyplanetarnej

00:35:35korporacji producentów puchu.

00:35:37A ja zostałem jej gubernatorem.

00:35:40Polubiłem papingi,

00:35:41a małżonka moja linella

00:35:43ujęła ster władzy w swoje ręce.

00:35:45Ale jednak, od czasu,

00:35:48kiedy na naszej planecie

00:35:49wylądował wielki elektronik,

00:35:51nasze życie stało się bardzo nerwowe.

00:35:58Chcę ci powiedzieć,

00:36:00moja droga księżniczko,

00:36:01że kiedyś planeta mango

00:36:03nazywała się ptasią planetą,

00:36:06ponieważ zamieszkiwały ją

00:36:07wyłącznie ptaki.

00:36:08Miały one swojego króla,

00:36:12parlament i różne związki.

00:36:16Ptasi król Drozdór

00:36:18panował tak długo,

00:36:20do czasu, kiedy nienasyceni

00:36:21producenci pióropuszy

00:36:23nie zorganizowali wyprawy karnej

00:36:25przeciw mieszkańcom planety mango.

00:36:27Odbyła się wielka bitwa

00:36:29na polu kanarkowym.

00:36:32Mieszkańcy zostali pobici,

00:36:34planeta podbita

00:36:34i oczywiście oschubana

00:36:36do ostatniego piórka.

00:36:38A ptasiopodobne papinki

00:36:39przetrwały do dzisiaj,

00:36:41ponieważ nie posiadają

00:36:42ani skrzydeł,

00:36:44ani piór.

00:36:47To ciekawe.

00:36:54Sir, sir, sir, sir, sir, sir, sir, sir, sir, sir.

00:37:04Pradziadek mój

00:37:18na ziemi żył

00:37:20i wzdychał wciąż do nieba.

00:37:24Daj dobry, Boże,

00:37:26synów mi

00:37:27trzech synów mi potrzeba.

00:37:30Nie czekał długo

00:37:32pradziad lecz

00:37:33przebiegły ten

00:37:35mądra rach.

00:37:37Na świat przychodzi

00:37:38lej i brzech,

00:37:40wśród nich mój dziad

00:37:42się znalazł.

00:37:44Mój dziadek

00:37:44co nierobem był

00:37:47na peryferiach świata.

00:37:50Strzepywał z włosów

00:37:52gwiezdny pył

00:37:53i na Jowisza latał.

00:37:57Miał synów tam

00:37:58około stów,

00:38:00was nic nie próżnych brać.

00:38:02zaś jeden z nich

00:38:05to ojciec mój,

00:38:07a niech go porwąkać.

00:38:10Mój tatuś bowiem

00:38:11chłap na schwał,

00:38:14tak się w kosmosie gościł,

00:38:17że dwustu braci

00:38:18sprawił mi

00:38:19ponurych jego mości.

00:38:22Ja gdybym tylko

00:38:25zechciał chcieć,

00:38:27to synów miałbym tysiąc.

00:38:30Lecz tylko córki,

00:38:32córki chcę,

00:38:33na wszystko mogę przysiąc.

00:38:36Tu nie zabraknie

00:38:38nawet ci

00:38:39superta się

00:38:41oblegna.

00:38:43Czy zgadzasz się?

00:38:45Opowiedz mi,

00:38:47stanuśka na

00:38:48karmelno sięgna.

00:38:50To rzeczywiście bardzo

00:38:51znawawna historia.

00:38:57Co to za piski?

00:39:00To jest skandal!

00:39:03Kto śmieł

00:39:04łamać mój rozkaz?

00:39:05Kto śmieł się

00:39:06śmiać?

00:39:08Co to znaczy,

00:39:09panie karmelno?

00:39:11Śmiech to

00:39:11śmiertelny wróg

00:39:12naszego potężnego gościa.

00:39:14Jeżeli może go

00:39:15coś obezwładnić,

00:39:16to tylko prosty,

00:39:17gromki śmiech.

00:39:19Niestety,

00:39:19ja i moi poddani

00:39:20dawno zapomnieliśmy,

00:39:22jak należy się śmiać.

00:39:24Moi drodzy,

00:39:50jesteśmy już w strefie

00:39:51trójkąta tytanów.

00:39:52Za godzinę

00:39:53rozpoczynamy

00:39:54manewr lądowaniem.

00:39:56Panie komandorze,

00:39:58mam!

00:40:00Mam to,

00:40:01czego szukałem!

00:40:02Gdzie?

00:40:02W myśli,

00:40:03panie komandorze,

00:40:04oczywiście w myślach.

00:40:05Przez cały czas

00:40:07nurtowało mnie pytanie,

00:40:09co łączyło

00:40:10pana niespodziewany

00:40:11awans

00:40:12z tak nagle

00:40:14potem udzieloną

00:40:15dymisją.

00:40:16Brakowało mi

00:40:17tylko jednego słowa,

00:40:18które pan

00:40:18przed chwilą wypowiedział.

00:40:20Manewr!

00:40:21Manewr!

00:40:24Manewrowano

00:40:25panem!

00:40:25I to dwukrotnie!

00:40:27W pierwszym przypadku

00:40:28chodziło o odzyskanie

00:40:29szmaragdowej

00:40:30szkatułki.

00:40:31Prawda?

00:40:32Ale w drugim?

00:40:33Czy aby na pewno

00:40:34zaginięcie

00:40:35Argo 1417,

00:40:37któremu pan

00:40:37nie mógł udzielić

00:40:38pomocy?

00:40:38Nie!

00:40:40Z pewnością

00:40:40nie!

00:40:41Więc pan podejrzewa...

00:40:42Al!

00:40:44Tak!

00:40:44Tak, panie komendorze!

00:40:46W drugim przypadku

00:40:46chodziło również

00:40:47o szmaragdową

00:40:49szkatułkę.

00:40:50Ukryto ją

00:40:51w ładowni

00:40:52Argo 1417

00:40:53i wraz z tym

00:40:54pojazdem

00:40:55utracono!

00:40:56Strach pomyśleć,

00:40:57co by się stało,

00:40:58gdyby jej zawartość

00:40:58dostała się

00:40:59w niepowołane ręce.

00:41:00Wezwałem was wszystkich,

00:41:11abyście byli

00:41:12świadkami

00:41:12epokowego

00:41:13wydarzenia.

00:41:15Oto mój

00:41:16śmiertelny wróg.

00:41:18Człowiek,

00:41:18który upokorzył mnie

00:41:19i zmusił

00:41:20do ucieczki

00:41:21z mojego imperium

00:41:22na wyspie wynalazców.

00:41:24Zbliża się właśnie

00:41:25ku swojemu

00:41:26przeznaczeniu.

00:41:28Wynalazek,

00:41:29który udało mi się

00:41:30zrealizować

00:41:30dzięki gościnności

00:41:32pana gubernatora.

00:41:34Pozwoli mi dać

00:41:34nauczkę

00:41:35temu krnąbrnemu

00:41:37dziwakowi

00:41:38tej parodii naukowca,

00:41:40tej,

00:41:40tej wiedźmie

00:41:41w profesorskiej skórze.

00:41:44Za chwilę

00:41:45na waszych oczach

00:41:46dokonana zostanie

00:41:47fantomizacja

00:41:49pana Kleksa

00:41:50i jego trzech

00:41:51pożal się Boże

00:41:53przyjaciół.

00:41:54Komandora Bensona,

00:41:56jego syna Groszka

00:41:57i tego żałosnego

00:41:58stworka.

00:41:59melośmiacza.

00:42:00Mielośmiacza.

00:42:08Groszko!

00:42:10Jest pan okrutny

00:42:12i zły!

00:42:12Słucho, ty przebrzydła,

00:42:14smarkulo!

00:42:16Ale zamiana

00:42:17w elektroniczną figurkę

00:42:18to za mało

00:42:19dla tego pyszałka.

00:42:21Zastosujemy

00:42:22także wobec niego

00:42:24tortury

00:42:25labiryntu.

00:42:27Ha, ha, ha!

00:42:29Nie chcę pana urazić,

00:42:30ale w pana eksperymencie

00:42:31nie widzimy

00:42:32nic wesołego

00:42:33i żeby pana

00:42:34nie zdenerwować,

00:42:35wolimy opuścić

00:42:36to pomieszczenie.

00:42:37Pewnie.

00:42:38Wynoście się.

00:42:40Psujecie mi

00:42:41tylko doskonałą zabawę.

00:42:45No jak tam?

00:42:46Chodźmy, Manuelu,

00:42:48co za maniery.

00:42:52Profesorze!

00:42:54Profesorze!

00:42:55Słyszymy pana!

00:42:57A więc, profesorze,

00:42:59wpadł pan w moje ręce.

00:43:02Chciałbym dać panu

00:43:03jednak pewną szansę,

00:43:05aby pan właściwie

00:43:06mógł ocenić

00:43:06moją wspaniałą myślność.

00:43:08Za chwilę rozpocznie pan

00:43:11wędrówkę

00:43:11w świecie gier

00:43:12komputerowych.

00:43:13Gier, których

00:43:14programy

00:43:16specjalnie dla pana

00:43:17stworzyłem.

00:43:19Oto plan labiryntu,

00:43:21z którego musicie

00:43:22znaleźć wyjście.

00:43:24Jeżeli wam to się uda,

00:43:26zwrócę wam wolność.

00:43:36Waszą szansą

00:43:38jest joystick,

00:43:39w którym możecie kierować

00:43:40ruchami rozpędzonej

00:43:41w platformy.

00:43:43Ostrośnie

00:43:44przelatujecie

00:43:45nad morzem u kroku.

00:44:001-0 dla ciebie,

00:44:05ty stary

00:44:06przeklęty

00:44:07spryciarzu.

00:44:09Ale zaszekajcie,

00:44:10mam dla was

00:44:11coś

00:44:12specjalnego.

00:44:15Tak?

00:44:20A więc

00:44:22przybywajcie,

00:44:23poczwary,

00:44:24koszumary,

00:44:25wyrzutki kosmosu.

00:44:27Dobijeszcie się

00:44:28im do skóry.

00:44:28zaszkodaj,

00:44:34zaszkodaj,

00:44:34zaszkodaj.

00:44:34Zaszkodaj.

00:44:38Zdjęcia i montaż

00:45:08KONIEC!

00:45:38Panie gubernatorze, musimy im jakoś pomóc.

00:45:56Przecież ten stary okrutnik nigdy nie wypuści ich z tej elektronicznej pułatki.

00:46:02Ale jak chcesz dokonać tego ty, taka mała istotka?

00:46:08Gdyby byli tutaj ze mną Groszek albo Kuba, oni znają się na tych wszystkich komputerach lepiej niż ten okropny elektronik.

00:46:25Ale zaraz, przecież mogłabym nawiązać łączność z Groszkiem.

00:46:32Panie Carmelo, czy niech mógłby pan choć na chwilę odciągnąć wielkiego elektronika od tego monitora?

00:46:38Wydaje mi się to, moja kochana, zupełnie niemożliwe.

00:46:42Jest tak pochłonięty wynalezionym przez siebie narzędziem tortur, że przed zakończeniem programu trudno będzie go wywabić z komnaty.

00:46:51Bywa czasami, że potrafi nawet zasnąć nad swoim pulpitem.

00:46:56Zasnąć? Powiedział pan zasnąć?

00:47:01Kochany panie Carmelo, musimy go jakoś uśpić.

00:47:04Myślę, że znajdziemy na to jakiś sposób.

00:47:09Papingi, do mnie!

00:47:17No i co?

00:47:20Trzeba się będzie teraz poddać i prosić o przebaczenie.

00:47:24Cała nasza nadzieja teraz w dobiegłoczku.

00:47:32Staram się panie profesorowi.

00:47:33Tylko ty potrafisz wygrać z komputery.

00:47:35Zatrzymaj, zatrzymaj, zatrzymaj, zatrzymaj!

00:47:37Zatrzymaj.

00:47:38Zatrzymaj.

00:47:39O!

00:47:40Zatrzymaj.

00:47:41Zatrzymaj.

00:47:42Zatrzymaj.

00:47:43O!

00:47:44Zatrzymaj.

00:47:45O!

00:47:46O!

00:47:47O!

00:47:48O!

00:47:49O!

00:47:50O jej, chyba pomysłem klawisz!

00:47:52O!

00:47:53Teraz dobrze!

00:47:54O!

00:47:55O!

00:47:56O!

00:47:57O!

00:47:58O!

00:47:59O!

00:48:00O!

00:48:01O!

00:48:02O!

00:48:03BAMPIRELNA!

00:48:05Coś się zablokowało!

00:48:07Nawrzód!

00:48:09Pędko!

00:48:11O, uciekamy!

00:48:13Teraz!

00:48:15Nic już nie wiem!

00:48:17O, uciekamy!

00:48:19O, uciekamy!

00:48:21O, uciekamy!

00:48:23O, uciekamy!

00:48:25Nic już nie wiem!

00:48:27O, uciekamy!

00:48:29O, uciekamy!

00:48:31NAPISY

00:48:33O, uciekamy!

00:48:35Poczekajcie jeszcze chwilę!

00:48:37Już wszystko będę wiedział!

00:48:39O, uciekamy!

00:48:41O, uciekamy!

00:48:43O, uciekamy!

00:48:45O, uciekamy!

00:48:47O, uciekamy!

00:48:49O, uciekamy!

00:48:51O, uciekamy!

00:48:53O, uciekamy!

00:48:55O, uciekamy!

00:48:57O, uciekamy!

00:48:59I ślij, ślij.

00:49:04Nad planetą ciemną już

00:49:09przed monitor głowę spójrz.

00:49:14Zmarznie śpij.

00:49:19Nad planetą ciemną już

00:49:25przed monitor...

00:49:27Doigrałeś się ty, monitorano.

00:49:39Ojej, tracimy szybkość.

00:49:57Ojej, tracimy szybkość.

00:50:09Ojej, tracimy szybkość.

00:50:25Panie Imperatorze!

00:50:29Panie Imperatorze!

00:50:37Groszku!

00:50:39Groszku, czy mnie słyszysz?

00:50:53Groszku!

00:50:55Groszku, czy mnie słyszysz?

00:50:57Groszku!

00:50:59Agnieszko!

00:51:01Agnieszko, czy znasz chod fantomizacji?

00:51:03Mhm.

00:51:11Tak!

00:51:12To były klawisze...

00:51:13Baj...

00:51:15C...

00:51:16A!

00:51:17Spróbuj je nacisnąć w odwrotnej kolejności!

00:51:21W odwrotnej kolejności!

00:51:44Agnieszka!

00:51:45Ciii!

00:51:47Ciii!

00:51:48Uśpieliśmy go piosenką!

00:51:53Ciii!

00:51:55Mamy gości?

00:52:00Mamy go, mamy go!

00:52:04Już czas!

00:52:05Żegnam panu!

00:52:06A!

00:52:07J J J J E G M W W W D D P R

00:52:33Pani gubernatorowie, za chwilę na naszej planecie wyląduje rock-kometa.

00:52:42No nareszcie będziemy mogli wystawić twoją rock-operę.

00:52:46Zaprosimy pana Kleksa.

00:52:48Ha ha ha ha ha.

00:52:50Sasa.

00:52:51Hopsa.

00:52:52Ha ha ha ha ha.

00:53:03Hopsa.

00:53:33Pomieniem słońca jak szklana wada, lot komety trwał w świetlne lata.

00:53:55Oh, oh, oh, ocean trzech świata.

00:53:59A z każdą chwilą naszego lotu coś zakłuszało, podniebny spokój, z przodu i z boku.

00:54:11Ogromną siłą zawrotem pęczy, jak obętane wirują wszędzie.

00:54:18Sklep wsteźniecie, zniszczone sondy, stare rakiety, zmieniają kosmos, zmieniają niestety.

00:54:29Cała śmiech i planety, jeśli to widzisz, jeśli to słyszysz, odzachodź błękit na naszym niebie.

00:54:42Uraduj kosmos, uraduj kosmos, chociaż dla siebie, chociaż dla siebie.

00:54:59Jeśli to widzisz, jeśli to słyszysz, odzachodź błękit na naszym niebie.

00:55:13Uraduj kosmos, uraduj kosmos, chociaż dla siebie, chociaż dla siebie.

00:55:23W czasie, kiedy wszyscy podążyli, aby powitać pasażerów rok komety,

00:55:30komandor Max Benson postanowił przyjrzeć się bliżej aparaturze wielkiego elektronika.

00:55:38Przez cały czas niepokoiła go myśl, że urządzenia te w każdej chwili mogą zostać wykorzystane przeciw innym,

00:55:45bezbronnym statkom spokojnie przemierzającym międzygwiezdne przestrzenie.

00:55:49W wizjerze aparatu uiszał nagle szczątki jakiejś starej sądy kosmicznej.

00:56:07Ustawił celownik i podał kod fantomizacji.

00:56:10Ustawił celownik i podał kod fantomizacji.

00:56:20Witajcie wszyscy drodzy goście.

00:56:23To jest danie w stylu mango, trochę barca, trochę tako, i kawałek menueta, piękny tak jak ta planeta.

00:56:37Ja, Manuel Carmelo de Bazar, chciałem serdecznie powitać przybyłych na naszą planetę gości.

00:56:43To jest danie w stylu mango, trochę barca, trochę tako, i kawałek menueta, dziwny tak jak ta planeta.

00:56:56Księżniczkę Sandrę, załogę i pasażerów rok komety, nieustraszonych podróżników, Groszka, jego ojca Maxa Bensona oraz miłego memu sercu Melo Śmiacza.

00:57:08To jest danie w stylu mango, trochę barca, trochę tako, i kawałek menueta, dziwny tak jak ta planeta.

00:57:22Najserdecznie jednak chciałem powitać profesora kosmologii praktycznej, wielkiego przyjaciela dzieci, Ambrożego Kleksa.

00:57:31Profesorze, prosimy.

00:57:32Witajcie, drodzy przyjaciele.

00:57:37Moi kochani, rad jestem, że planeta Mango, która jest centralną planetą układu budyniowego,

00:57:45wyzwoliła się spod samozwańczych rządów wielkiego elektronika.

00:57:49Cieszę się, że tym razem zwyciężyły dzieci, które tak wspaniale opanowały, niezrozumiały dla mnie świat maszyn cyfrowych.

00:58:04Jeżeli jednak coś przesłania moją radość, to fakt istnienia na tej planecie potężnych, wrogich nam, ludziom, urządzeń skonstruowanych przez wielkiego elektronika.

00:58:14Panie gubernatorze, profesorze, słuchajcie.

00:58:19Przed chwilą odkryłem, że urządzenie do fantomizacji można wykorzystać do oczyszczenia kosmosu z wszelkich latających śmieci.

00:58:25Będą teraz służyć nam, ludziom.

00:58:28Brawo, komandorze. Reszta jest piosenką.

00:58:31W labiryń dzieci i wnych zdarzeń.

00:58:40Ośród strachów, przygód, marzeń.

00:58:45Myślim się, rodzi męślin dojrzewa,

00:58:47Którą warto jest wyśpiewać

00:58:52Niech żyją nowe wynalazki

00:58:58W rękach wesołych młodych ludzi

00:59:03A pierwsze prawo w świecie masi

00:59:08To nie pouczać i nie wlucić

00:59:13W dzieciństwie ważna jest swoboda

00:59:17Na mądre miny czatu szkoda

00:59:22A najważniejsze nawet sprawy

00:59:28Nie są pierwiejsze od zabawy

00:59:32W labiryncie dziwnych zdarzeń

00:59:41Pośród strachów przygód marzeń

00:59:47Myśl się rodzi, myśl dojrzewa

00:59:52Którą warto jest wyśpiewać

00:59:56Bo coś w szaleństwach jest młodości

01:00:02Wśród nogu nich róz krzydę szczułów

01:00:06Co jest mądrzejsze od mądrości

01:00:12I rozumniejszy od mądrości

01:00:17I rozumniejszy od mądrości

01:00:20I rozumniejszy od mądrości

01:00:22Wśród nogu nich róz krzydę szczułów

01:00:27Co jest mądrzejsze od mądrości

01:00:32I rozumniejszy od mądrości

01:00:37Chodź

01:00:40Siadaj tu

01:00:45Wiesz Groszku

01:00:50Mam dla ciebie w prezencie wielką niespodziankę

01:00:52Wśród cukierków, które dostałam od pana Carmelo

01:00:56Znalazłam przedziwną szkatułkę

01:00:58Proszę, to dla ciebie

01:01:02Szkatułka dynastii Ming

01:01:04Kryje ona tajemnice

01:01:06Do których poznania my ludzie z planety Ziemia

01:01:08Jeszcze chyba nie dorośliśmy

01:01:10Pozostawmy ją na mango

01:01:12A i cóż mój kochany

01:01:16Pora wracać na ziemię

01:01:18Do naszego rezerwatu, czy tak?

01:01:20O nie, nie, panie profesorze

01:01:22Zostanę tutaj na mango

01:01:24Postanowiłem założyć tu wśród

01:01:28Pabingów

01:01:29Akademię Melośniacza

01:01:32O, gratuluję, gratuluję

01:01:34Świetny pomysł

01:01:36Dziękuję, profesorze

01:01:36Dzieci już o nim słyszałem

01:01:38I tak zbliżyliśmy się do końca naszej opowieści

01:01:53Wiem, że wasza ciekawość nie została jeszcze w pełni zaspokojona

01:01:58Z pewnością chcielibyście poznać zawartość tajemniczej szmaragdowej szkatułki

01:02:04Przedstawię ją wam

01:02:07Ale pod warunkiem, że to co zobaczycie

01:02:10Zachowacie w najgłębszej tajemnicy

01:02:13Oto wielka tajemnica dynastii Ming

01:02:18Kto tam?

01:02:32Zami swoi!

01:02:35A panowie w jakiej sprawie?

01:02:37Mamy sprawdzone informacje, że gdzieś tutaj

01:02:40Że gdzieś tutaj znajduje się jakiś zepsuty komputer do naprawy

01:02:47Chcemy go naprawić, malutki

01:02:50Super, kumak, hej!

01:02:54Mamy slajka

01:02:58Cześć

01:03:00Cześć

01:03:02Cześć

01:03:04Cześć

01:03:06Cześć

01:03:08Kiedy znów się na dalszy okazja

01:03:26Polecimy na planetę fantazja

01:03:30Polecimy tam nawet na gapę

01:03:33Zachodnoksem lub kosmopłatem

01:03:36Zabierzemy kolorowe marzenia

01:03:40Bagaż to zostawiając na ziemi

01:03:43Tu zostaną głupoty zmartwienia

01:03:47Co nas czeka w maskicznej przestrzeni

01:03:50Na planecie o nazwie fantazja

01:03:56Wszystkie dzieci do siebie się śmieją

01:04:03Na zabawę, na szczęście i radość

01:04:10Każdy się niezbarwiony nadzieją

01:04:17Tam dzieciństwo ma kolor bajkowy

01:04:24A przygoda już czeka za świąt

01:04:30Fantastyczne, ciekawe, myślące

01:04:38Są fantazje tam chęt pod gwiazdami

01:04:45Gdy nadejdzie już chwila powrotu

01:04:50Pożegnamy fantazje i czary

01:04:53Powrócimy do naszych kłopotów

01:04:57Lecz bogaci rozwajały dary

01:05:00Otaż mnie uda weźli i słowa

01:05:03Otaż cię w błanku z myczem do niemi

01:05:07Rozpoczniemy swe życie od nowa

01:05:11Gdy baśni na planecie ziemi

01:05:14Na planecie o nazwie fantazja

01:05:20Wszystkie dzieci do siebie się śmieją

01:05:27Na zabawę, na szczęście i radość

01:05:33Każdy dzień jest barwiony nadzieją

01:06:03Dzięki za oglądanie!

Category

Transcript

Recommended