Đi đến trình phátĐi đến nội dung chínhĐi đến chân trang
  • Hôm qua
Valle salvaje Capitulo 204 Completo HD

Danh mục

😹
Vui nhộn
Phụ đề
00:00Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
00:30Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:00Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:04Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:08Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:10Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:12Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:14Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:15Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:19Sí, ha salido a dar instrucciones a los jornaleros.
01:26¿Si necesitas que te resuelva alguna duda o te ayude con lo que sea...?
01:30No, muchas gracias. No lo necesito.
01:35Eh... De marchar al pueblo. Había venido a comentártelo.
01:39Voy a reunirme con unos mercaderes para estrechar relaciones y asegurarme de que acuden como invitados a la boda de mi padre.
01:44Pues te deseo suerte.
01:46Seguramente cuando vuelva seguiré atada a esta mesa.
01:52Junto a mi hermano.
01:56Pues si los jornaleros no le precisan para nada más, supongo que sí.
02:02¿Cómo marchan las cosas con él?
02:06Bien. Cuando vuelva terminaremos de revisar los contratos de los arrendatarios y los enviaremos al notario.
02:13Lo celebro. Aunque no me refería al aspecto laboral.
02:20Julio, lo sé. Pero por el bien de ambos será mejor que nos ciñamos únicamente a ese aspecto.
02:28¿Por qué? ¿Hay algo que no debas saber?
02:31No, Julio. Pero es que mis sentimientos no han cambiado.
02:35Y los suyos hacia ti tampoco.
02:40Adriana, he de pediros cautela.
02:44Úrsula me ha preguntado más de una vez por vuestra relación y sinceramente yo ya no sé qué cara ponerle.
02:48¿Cómo que Úrsula te ha preguntado por nuestra relación?
02:51Sí. Le extraña que estés trabajando mano a mano con Rafael. Aunque le he explicado que ha sido por petición de mi padre, pero...
02:56Muy bien. Pues entonces sigues siendo así de cauteloso.
02:59No, Adriana. Yo no.
03:01Todos hemos de ser cautelosos.
03:03¿O es que acaso os estáis limitando a trabajar aquí dentro?
03:06¿Y qué crees que hacemos, Julio?
03:09Me acabas de confesar que vuestros sentimientos no han cambiado, Adriana.
03:12Sí. Pero sabemos dominarlos.
03:16Tanto mejor. Porque si Úrsula vuelve a veros más cerca de la cuenta compartiendo coincidencias...
03:21Julio, tranquilo.
03:23Para ella únicamente seremos dos familiares revisando cuentas por orden expresa del duque.
03:30Mejor.
03:36Debo ir.
03:42Tengo una herida que no sana,
04:01ämän así,
04:04por él.
04:06Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
04:36Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:06Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:36Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:39Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:40Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:42Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:44Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:46Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:48Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:50Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:52Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:54Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
06:24www.sler cảng toàn cho kênh Ghiền Mì Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
06:27Manolita siempre me rebajaba unos reales de la cuenta
06:29Y ahora de repente si te evito no me acuerdo
06:31Es que no sé, no lo entiendo Luisa, no sé qué mosca les ha picado
06:34unas personas con las que siempre he tenido relación de un día para otro
06:37no me dirigen la palabra
06:39Disculpa, habláis de los comerciantes o me equivoco?
06:43Sí, los que traen el carro todas las semanas
06:46No quieren vender ni una lechuga Don Atanasio
06:49Lo sé y conozco la razón
06:50Don José Luis lo ha prohibido expresamente
06:54¿Cómo? ¿Les ha amenazado?
06:57Así es. Les asegura que como incumplan su orden les vedará el paso al valle y por supuesto la casa grande dejará de comprarles género.
07:03¿Pero el duque ha perdido el oremos o qué le pasa?
07:06Ella misma intenta hacerle razonar y pedir su clemencia, pero de nada ha servido.
07:13Está claro que quiere que nos mueramos de hambre.
07:16Pues como que me llamo Matilde que no lo va a conseguir.
07:19¿Pero qué hace mujer? ¿Ahora va a ir usted al pueblo?
07:21Pues sí. Luisa, es tarde, pero quizá hay algún puesto abierto.
07:24Matilde, ¿quieres que te acompañe?
07:27No hace falta. Sé que tienes trabajo. Tranquilo.
07:31Ve con cuidado, por favor.
07:40Cuando los señores riñen, los pobres pagamos el pato. Siempre pasa lo mismo.
07:43Sí, pues hablando de riñas, creo que hay algo que debes saber, Luisa.
07:51¿Y ese canturreo, Eva?
07:59¿Una de mis habilidades te gusta?
08:02No, me extraña. No recuerdo la última vez que te vi de tan buen humor.
08:08¿Qué dices? Si yo siempre estoy de buen humor.
08:10Allá donde voy transporto felicidad.
08:13Transportame la sal.
08:14¿Y por qué transportas felicidad tal día como hoy?
08:21Si puede saberse.
08:24No sé. Me sale solo.
08:26¿Ah?
08:28Pero esta noche he de decir que he dormido estupendamente.
08:31Muy tranquilica.
08:33No sé cómo es posible.
08:34¿A que tú no?
08:34Me la ha pasado ante una vela.
08:38Consumido por...
08:39Es por la preocupación de no saber qué será de nosotros.
08:42¿Cuánto pesimismo?
08:43Pues mira, precisamente me lo provocas tú.
08:45Lo sabes, ¿no?
08:46Ya veo que no eres consciente de ello.
08:48Reproches y más reproches.
08:52¿Qué haces? Apártate.
08:53No, hasta que entres en razón.
08:54Bueno, te la juegas y así iría también con doña Isabel.
09:00Eva, que menos que cante un gallo.
09:03Nos tocará tener que volver a buscar nuestra vida.
09:06Echarnos a los caminos.
09:08Sin saber cuándo volveremos a comer caliente.
09:11Devuélveme el cucharón.
09:14Tú no estás escuchando nada, ¿verdad?
09:15¡Que me lo devuelvas!
09:16¡Dángalo!
09:17¡Ya te voy a ver!
09:17¡Tengo que no, Eva!
09:18¡Tengo que remover el calo!
09:20¡Que me da igual que lo remuevas!
09:22¡Ni cuento!
09:24¡Oh, lo contenta que yo estaba!
09:31¡Que todo lo arruinas!
09:32¿Quieres el cucharón?
09:34¿Lo quieres?
09:35Pues arregla las cosas con doña Isabel.
09:37No pienso perder esta ocupación por culpa de tu orgullo.
09:41Que no hay nada que arreglar, Zopenko.
09:44Pero es que no te fijaste en sus ojos cuando nos hablaba.
09:48Yo siempre me fijo en sus preciosos ojos.
09:52¿Qué tiene que ver eso ahora?
09:54Pues que si te hubieras fijado bien, hubieras visto que no hablaba por hablar, que no hablaba en serio, que no nos va a pasar nada.
10:01Seguro que viene a pedirnos perdón y incluso nos premia.
10:06¿Premiarnos?
10:07Sí.
10:07¿Encima?
10:08Sí, con alguna subida de jornal o algo de ese jaez.
10:13Pero si nos la acaba de bajar, Eva.
10:14Ah, solo temporalmente.
10:17Tú haz caso a lo que yo te digo.
10:19Tú me dices más que pamplinas.
10:21Cada vez que te hago caso, acabo peor de lo que estaba.
10:25¿Sabes cómo tienes que estar tú?
10:27Acostao.
10:27Porque estás de un cenizo que no hay quien te aguante.
10:29Y ahora, ¿me devuelves el cucharón o te lo quito a sopapos?
10:35¿Cómo que un gran banquete, señora?
10:40Ya me has oído.
10:41Será mañana mismo y no escatimaremos en detalles.
10:44Yo había pensado que se trataría de una cena familiar más, no de una de postín.
10:48Eso te pasa por pensar.
10:51¿Y se puede saber que se celebra?
10:52Ya lo dirá don Rafael, llegado el momento, que es quien nos ha convocado.
10:55Tú solo preocúpate de que esté todo perfecto y de azuzar en cocinas para que preparen un menú soberbio.
11:00Como si fuera poco.
11:01Disculpa.
11:02Nada, nada.
11:03Que todo se haga como usted dice.
11:05Faltaría más.
11:06Faltaría más.
11:07Sí.
11:09Isabel, haga el favor de retirarse.
11:12Quiero hablar con mi tía a solas.
11:14Amanda.
11:18¿Qué ocurre?
11:19¿A qué viene ese semblante torcido?
11:21Tía, la situación en la casa pequeña se está poniendo muy fea.
11:24Y yo no quiero seguir viviendo ahí.
11:26Primero baja ese tono.
11:28Y segundo, te mantendrás allí hasta que yo te diga.
11:31No doy crédito a sus palabras.
11:33Usted me dijo que todo estaba saliendo a pedir de boca.
11:35Pero yo lo que creo es que nada de esto entraba en sus planes ni por asomo.
11:40Te contaré mis motivos.
11:43Si te sosiegas.
11:54¿Qué te pasa, Bárbara?
12:00No me pasa nada, cariño.
12:03Sigue dibujando.
12:09Es que no puedo.
12:11¿Por qué?
12:12Porque te noto preocupada y entonces me preocupo yo también.
12:17Mi amor, no pasa nada.
12:19De verdad.
12:21Sí, sí pasa.
12:23Pero tú no sufras.
12:25Y confía en Adriana.
12:26Ella lo arreglará todo.
12:28¿Arreglar qué?
12:30Lo he oído, Bárbara.
12:31¿Qué has oído?
12:40Las cosas de mayores que ayer no querías contarme.
12:45No nos vamos a mudar a la casa grande, ¿verdad?
12:50Por el momento no, tesoro.
12:54Pero pase lo que pase, tú y yo estaremos bien.
12:57Te lo prometo.
12:59Ven.
13:01Buenos días.
13:05¿Puedo tomar asiento?
13:07Doña Mercedes, por supuesto.
13:10Usted puede sentarse donde quiera, doña Mercedes.
13:13Y sin pedir permiso.
13:15Somos nosotros los que debemos pedirle permiso.
13:18No, Pedrito, por supuesto que no.
13:20Tú puedes sentarte donde quieras.
13:22Esta es tu casa.
13:23Y quiero que la sigas sintiendo como tal.
13:26¿Sí?
13:26Por supuesto que sí.
13:31Señora duquesa.
13:43Ni qué decir tiene que agradecemos su paciencia y comprensión, pero no la molestaremos por mucho más tiempo.
13:50Mi hermana se está encargando de solucionar todo este malentendido.
13:53Precisamente vengo de hablar con ella.
13:59¿Y de qué han hablado?
14:02Pues...
14:03De ustedes.
14:05Le he dicho que puede quedarse tranquila, que...
14:07Aquí siempre serán bienvenidos.
14:10Se pueden quedar todo el tiempo que haga falta.
14:12No, no.
14:13Eso supondría un aprieto para ustedes y yo no...
14:15Bárbara.
14:17Este es su hogar.
14:19Y le aseguro que mi esposo y yo no tenemos ninguna intención de que deje de serlo.
14:23Pero se encargarán ustedes de nuestro sustento.
14:31Usted...
14:31Usted no se preocupe por eso.
14:35Es cierto que tendremos que ajustar gastos y vivir con un poquito más de mesura.
14:41Pero estoy segura que entre todos lo conseguiremos.
14:44Saldremos adelante.
14:44Los que hablan de su gilorosidad y buen corazón estaban en lo cierto.
14:52Se lo agradezco muchísimo.
14:54¿Lo ves, Bárbara?
14:56Todo es arreglado.
15:04No lo entiendo.
15:05Estoy prometida con un galbe de aguirre y aún así tengo que seguir malviviendo en la casa pequeña.
15:09¿Malvivir?
15:10Querida sobrina, creo que tú no sabes lo que es malvivir de verdad.
15:13Y eso no es todo.
15:15Entiendo que doña Mercedes y don Bernardo les hayan traicionado.
15:19Pero ¿qué pasa con Bárbara y Pedrito?
15:21¿También tienen que pagar ellos por sus cruzadas?
15:23Basta, Úrsula.
15:25No callaré.
15:26Callarás.
15:27Porque te recuerdo que fui yo quien te abrió las puertas de este valle.
15:31Sigue desafiándome y te las cerraré para siempre.
15:34¿Me está amenazando?
15:35Efectivamente.
15:36O te avienes a las normas que impone el duque o ya te puedes marchar por donde has venido.
15:40¿Te ha quedado claro?
15:43Ya veo que no tienen la más mínima intención de proteger a su familia.
15:51Que desbáchate de la suya.
15:53Por favor.
15:54Solo me faltaba discutir también contigo por naderías.
15:57¿Naderías?
15:58Son sus sobrinos, tía.
16:00Menos mal que doña Mercedes ha demostrado ser mucho más noble que usted.
16:03Y va a permitir que vivan con ella y con don Bernardo.
16:06Mira que te cuesta entender las cosas.
16:09¿Y qué he de entender?
16:11Lo siento por Úrsula porque no tiene culpa de nada.
16:14Pero si no muevo un dedo por tus hermanos es para devolverte lo que me hiciste.
16:18¿Y qué le he hecho yo ahora?
16:20¿Y me lo preguntas?
16:22Actuar como testigo de esa maldita boda.
16:24Eso hiciste.
16:25Si no me hubieras traicionado.
16:27Ahora mismo estaría hablando con el duque para que tratase de cambiar de opinión.
16:30¿Buscas culpables de vuestra mala fortuna?
16:33Mírate a un espejo.
16:46Se trata de una cena importantísima.
16:49Un gran banquete.
16:50Así que todo debe quedar reluciente.
16:52¿Estamos?
16:54Paredes, suelo, mesas, mantelería, vajillas, ventanas, candiles.
16:59Todo, todo.
17:00Así que no perdamos más el tiempo.
17:02Vamos, manos a la obra.
17:03Vamos, vamos, vamos, vamos.
17:07Amadeo, acompáñenme a la bodega.
17:10Quiero asegurarme de que esté bien provista.
17:12Lo está, no se apure.
17:13¿Seguro?
17:14Segurísimo.
17:15Ayer mismo llegó una remesa con los caldos favoritos del duque y su comprometida.
17:20Espero que eso sea cierto.
17:22¿Quiere que bajemos y se los muestre a solas en la penumbra de la bodega?
17:28Sin nadie alrededor.
17:30No.
17:31No.
17:31No será necesario.
17:33No, sí.
17:34Disculpe, con respecto al banquete de mañana...
17:38No me hable.
17:39Doña Victoria me ha pedido que lo organice de un día para otro y hay tantas cosas que preparar que temo no llegar a tiempo.
17:45Seguro que hará un trabajo impecable, como siempre.
17:48Pero digo yo que esos invitados pues querrán comer, ¿no?
17:53Es lo que se hace en un banquete, sí señor.
17:55De hecho, doña Victoria me ha dado esta lista con los platos que debemos servir.
18:01Y no piensa dármela.
18:04¿Debo hacerlo?
18:05Bueno, siendo mi esposa y un servidor los encargados de cocina, digo yo que...
18:11Yo creía que marcharían en protesta por la injustísima bajada de salario.
18:18Marcharnos nosotros, quítate, quítate.
18:21Que aquí nadie se va a marchar.
18:24Pues yo vi a su esposa bastante convencida.
18:26Puede ser, pero fíjese que lo que ahora le convence pues es permanecer en esta casa y seguir con el trabajo formidable que viene haciendo.
18:34Bueno, digamos, aceptable más que formidable.
18:38Pero lo será parte de ahora.
18:40Está más dispuesta que nunca a esperarse, doña Isabel.
18:44Y a ganarse el menguado sueldo que ahora cobraremos.
18:48¿Esto que me está diciendo lo ha hablado usted con ella o se lo está inventando a medida que avanza?
18:53Inventando.
18:53Bueno, hablando.
18:57Se nota, se nota.
18:59Doña Isabel, se lo ruego, sea magnánima.
19:04Ayer la pobre estaba confusa y dijo cosas que no sentía.
19:09De hecho, está tan avergonzada de ello que me ha enviado a pedirle disculpas en su nombre.
19:14Y dale con las disculpas en su nombre.
19:18En fin, sea como fuere, necesito de su ayuda para preparar esa cena.
19:23Bueno, justo esto es lo que yo quería hoy.
19:27Cuente con nosotros y con nuestro hijo Francisco, claro.
19:31Le ayudará en todo cuanto precise.
19:32Sea, sea.
19:33Bueno, ¿y qué? ¿Esa lista?
19:36Aquí la tiene.
19:41Gracias.
19:43¿Qué le parece?
19:44Pues es...
19:45¿Ocurre algo?
19:49Nada, nada.
19:50Estos platos que se preparan solos.
19:52Mira, qué bien.
19:54Me da que es sabroso.
19:55Nos van a salir.
19:57¿Vamos a ello, no?
19:58Claro, pues sí.
20:00Venga, el tiempo es oro.
20:03Cuidado.
20:06Dios mío.
20:07Y por lo que cuentan, a punto estuvieron de llegar a las manos.
20:12¿Y cómo está el hijo?
20:14Con el ánimo revuelto, como se puede imaginar.
20:16Irene, por favor, trata de serenarlo.
20:21Lo intentaré.
20:22Es que no, no va a sacar nada bueno enfrentándose a su padre, desafiándolo de esa forma.
20:26Estoy de acuerdo.
20:28Pero ante tal atropello es difícil mantenerse de brazos cruzados.
20:32De hecho, tía, he pensado en algo.
20:35¿En qué?
20:37En reunir a mis hermanos.
20:39Y intentar hacerle ver a mi padre que está equivocado con ustedes.
20:42No, Irene, no.
20:43Sí, su posición está siendo cruel e injusta, te lo ruego.
20:47Irene, por favor, no lo hagas.
20:51Te agradezco tu preocupación.
20:53Pero es que yo no quiero que os sigáis involucrando en todo esto.
20:57¿De acuerdo?
20:59Con, con un permiso.
21:02Doña Matilde.
21:05¿Qué se le ofrece?
21:07Vengo a decirle que ya me marcho.
21:10¿Que se marcha? ¿A dónde?
21:11A casa de mi hermana.
21:14¿Se va de visita?
21:16No, no, señorita.
21:18Me...
21:18Me voy para siempre.
21:22Así su tía y don Bernardo no tendrán que preocuparse por mí.
21:25La caleza está preparada, tengo el equipaje.
21:28Doña Matilde...
21:28La tana se me ha ayudado a cargarlo.
21:30Aguarde, por favor.
21:32Siéntese con nosotras.
21:33Señora, de verdad.
21:35No quiero ser una molestia.
21:37Más sabiendo cómo están las cosas ahora.
21:38¿Ha pasado algo nuevo?
21:52Espero que ese suspiro sea por mí.
21:53Y no porque estés agobiada.
21:55¿Cómo estás?
21:56Por ti suspiro, sí.
21:58Pero no de amor.
21:59¿Cómo?
22:00Lo que oye.
22:02¿Se puede saber qué ha hecho para que estés de morros conmigo?
22:04¿De verdad no lo sabes?
22:07Pues no.
22:09Yo te lo voy a decir.
22:21¿Ves esto?
22:21Sí.
22:23Pues es lo único que tengo para hacer la cena esta noche.
22:26Estoy agobiadita perdida.
22:28Y la culpa es tuya.
22:29¿Mía? ¿Por qué?
22:29Por bocaza.
22:31¿O no es verdad eso que escuchas de que te has enfrentado a tu padre por defender a doña Mercedes?
22:35Sí.
22:37Vea.
22:38Pues se han corajinado todavía más.
22:39Y este es el resultado.
22:41Entonces.
22:42Dices que a causa de mi altercado con mi padre aquí no tenéis para comer.
22:46Eso he dicho, sí.
22:47A partir de ahora los comerciantes que se pasaban por el valle van a vender en la casa grande porque aquí lo tienen prohibido.
22:52¿Por orden de mi padre?
22:53Sí, señorito, sí.
22:55Así que ya ves lo que has conseguido con tus arrebatos.
22:56Luisa, yo solo quería ayudar.
22:58Si mi padre es el ser más despreciable sobre la faz de la tierra, eso no es culpa mía.
23:01Bueno, pues por si acaso, Alejo, te lo pido por favor, no te enfrentes más a él.
23:06A ver si se va a sentir atacado y va a acarrearnos más problemas.
23:09Pero es que no puedo quedarme quieto, ¿lo entiendes?
23:11¿Y qué quieres?
23:12¿Que nos envenene el agua del pozo?
23:13Luisa, nadie va a envenenar.
23:14Ni Luisa ni Luiso.
23:17Prométemelo.
23:18Prométeme que no vas a reñir más con él.
23:23Alejo.
23:25Lo intentaré.
23:26No, no lo vas a intentar.
23:27Lo vas a hacer.
23:28Y vas a dejar de jugar a ser el héroe cuando nadie te lo ha pedido.
23:31Mira, porque sé que es el cansancio que ha...
23:33Se acabó, Alejo.
23:34Por favor, es tarde y tengo que pensar en algo decente para hacer la cena.
23:37Así que, por favor.
23:38Vamos a hacer la cena.
23:47Dígame que no es cierto.
23:49Lo es, señorita.
23:51Al parecer, tu padre ha sido muy claro con los comerciantes.
23:54¿Qué van a comer?
23:54En el pueblo estaba todo cerrado porque era muy tarde, pero a la vuelta pude hablar con unos granjeros.
24:01Unos vecinos del valle y pudieron venderme algo.
24:03No es mucha cosa, pero al menos tendrán algo para cenar.
24:07No doy crédito.
24:08Esto es inhumano.
24:08Tranquila, Irene.
24:10Tu padre nos está haciendo la vida muy difícil, pero no imposible.
24:15En esta casa no nos va a faltar el pan, por mucho que lo intente.
24:18Con mi marcha les va a ser todo muchísimo más sencillo.
24:21Es por eso que he decidido adelantarla.
24:23Doña Matilde, no hace falta que se vaya.
24:26Pero yo...
24:26No, sin peros.
24:28Doña Matilde, insisto.
24:30Quiero que se quede.
24:31Le agradezco muchísimo su disposición, pero soy una boca más que alimentar.
24:38Para ustedes no voy a ser más que una carga en esta casa.
24:40Doña Matilde, escúcheme bien.
24:43Desde que mi esposo y yo hemos llegado a esta casa no ha hecho otra cosa que ayudar y trabajar.
24:47Usted no es una carga, en absoluto.
24:49Pero mi hermana está avisada.
24:52Bueno, pues vuelva a avisarla y todo es solucionado.
24:56Usted no se marcha a ninguna parte.
24:59Ha tomado muy buena decisión, tía.
25:00Esta mujer es un tesoro.
25:06Disculpen.
25:07Venía a avisar a doña Matilde que la calesa...
25:09Don Atanasio, antes de que siga, perdone.
25:12Le agradecería que regresara a la calesa que espera doña Matilde y descargara su equipaje.
25:17¿Y eso?
25:19Esta casa también es su hogar.
25:21Y ninguno de sus habitantes queremos que se marche.
25:25Señora, ¿estás segura de esto?
25:28Sí.
25:30Completamente.
25:32¿Y usted desea quedarse?
25:37Se lo agradezco, señora.
25:39De corazón.
25:49Señorita Úrsula, ¿qué hace aquí sola?
25:59Oh.
26:01Dando un paseo.
26:02Necesitaba despejar la cabeza.
26:05Y ya que le veo, me gustaría hablar con usted.
26:07¿Le importa?
26:08Por supuesto que no.
26:10De hecho, yo también quería hablar con usted sobre la propuesta que le hice.
26:14Mozo.
26:16Se refiere a lo de abandonar Valle Salvaje.
26:20Así es.
26:20Supongo que ha tenido tiempo de reflexionar sobre el tema.
26:28Y déjeme decirle que creo que lo mejor es que se marche hoy mismo.
26:31Mi hermano tiene intención de romper su compromiso en la cena de mañana.
26:34¿Cómo dice?
26:37Siento haberse lo soltado de forma tan brusca, pero...
26:40Se sometería usted a una gran humillación si acudiese a esa cena.
26:43Déjeme recordarle que no soy la única a la que su hermano humilla.
26:47Usted es su hermano mayor, el primogénito del duque.
26:49Y no debería permitir que siga riéndose de usted.
26:52No sé cómo no le llevan los demonios.
26:55Me duele lo indecible, como es natural, mas...
26:57Mas no va a buscar solución.
26:59Le repito que el vínculo que tienen Rafael y Adriana no se rompe fácilmente.
27:05Y no hay otro modo de que podamos convivir los tres.
27:06No me queda otra que aceptar que vivan su amor en secreto.
27:09Lamento lo que voy a decirle.
27:11Pero se está comportando como un cobarde.
27:13Y me molesta, porque sé que no es así.
27:17Presumo que usted tampoco.
27:19Y que no tiene intención de abandonar el valle.
27:21Pues por supuesto que no.
27:22No me voy a ir a ninguna parte.
27:24Y tampoco voy a resignarme a ver cómo el hombre al que amo
27:26va a malgastar su vida con una mujer casada.
27:30Dice que lo ama.
27:31Sí, lo amo.
27:32Lo amo.
27:33Así que lucharé con uñas y dientes hasta recuperarlo.
27:37Sepa entonces que lo que le espera es una vida de desdicha y frustración.
27:41Puede que usted lo ame a él, pero él no la ama a usted, señorita.
27:44Lo sé.
27:45No conseguirá conquistarle, Úrsula.
27:48Esa es la realidad.
27:50Lo mejor que puede hacer es asumirla y protegerse antes de que sea tarde.
27:55No.
27:56No.
27:59Usted puede hacer lo que crea conveniente.
28:03Pero yo no he dejado toda mi vida atrás para asumir mi derrota sin luchar.
28:08Así que lo haré hasta que no pueda más.
28:22¿Necesita que le eche una mano con eso, capataz?
28:24Todo un duque cargando sacos.
28:30Sí, a usted no se le caen los anillos, a mí tampoco.
28:33No se preocupe.
28:35Ahora iba a tomarme un descanso.
28:37¿Quiere acompañarme?
28:38Con gusto.
28:51Dígame.
28:52¿Qué tal marchan las cosas por la finca?
28:56¿Se apañan sin mí y usted y don Rafael?
28:58Sí.
28:59Sí.
29:01Esta mañana él se ha encargado de organizar a los jornaleros y yo ahora voy a supervisarlos.
29:08¿Afortunado usted?
29:12¿Afortunado?
29:13Don Bernardo, no me diga que está echando de menos la finca.
29:18Sí.
29:20Y no.
29:21No echo de menos las llagas en mis manos.
29:23Ni quebrarme la espalda, ni deberle obediencia al duque.
29:27Pero por primera vez en mi vida, no sé qué hacer con mi tiempo.
29:32En otras palabras, se aburre como un muerto.
29:36Exacto.
29:40Pues le aconsejo que aproveche ahora para solazarse.
29:44Con su título le vendrán aparejadas y no pocas invitaciones para bailes.
29:49Cenas y recepciones.
29:51Tiemblo solo con pensarlo.
29:53Es una buena vida.
29:55¿O es que después de tantos años ya se ha olvidado?
29:58Y algo me dice que no le costará volverse a acostumbrar a ella.
30:02Echale de menos su compañía, amigo.
30:10No debe.
30:12Pues me sigue teniendo cerca.
30:15Siempre que me necesita, aquí me tendrá.
30:17Cargando sacos hasta la extenuación.
30:24Me figuro que con su padre las cosas siguen en las mismas.
30:32Imagina, aunque ha llegado a sus oídos, lo ha sucedido.
30:35¿Le golpeó a usted?
30:40Créame que me mortifica haberlo hecho.
30:41Pero se estaba llevando a Pedrito.
30:45Sin el consentimiento de sus hermanas.
30:48Y no podía permitir semejante afrenta.
30:50Haría lo que fuera por proteger a ese niño, don Bernardo.
30:53No me cabe la menor duda.
30:59Doña Adriana.
31:01Vení a hablar un momento con usted.
31:03Si puede.
31:03Les dejo a solas.
31:14Quería...
31:15Quería agradecerle sus desvelos, don Leonardo.
31:19No había tenido ocasión de decírselo personalmente y lo necesitaba.
31:23Siempre estaremos en deuda con usted.
31:25Tuve la fortuna y la oportunidad de salvarlo de sus garras.
31:32Y desde entonces doy gracias a Dios por ello.
31:38¿Cree que puede volver a intentarlo?
31:40Que Pedrito todavía está en peligro.
31:45No creo que vuelva a intentar secuestrarlo.
31:48Pero por si acaso le aconsejo que no le deje a solas con él.
31:51Bajo ninguna circunstancia.
31:52¿Y ahora qué quiere, don Hernando?
32:15¿Usted qué quiere?
32:17Salta a la vista que importa un arme.
32:19Así que le pido por favor que busque otra distracción.
32:21Se lo exijo.
32:24¿Usted me exige a mí?
32:29Sí.
32:30Y va muy errado si se piensa que me intimida de alguna forma.
32:34¿Dónde está Pedrito?
32:36¿Para qué quiere saberlo?
32:37Quiero hablar con él.
32:39Está con Luisa.
32:39Dígame lo que quiere decirle y yo se lo haré saber.
32:47¿No se da cuenta que las cosas no funcionan así, señorita?
32:51Así es como funcionarán a partir de ahora.
32:53Quiero que sepa que no vamos a permitir que vuelva a acercarse a él.
32:57¿Ah, no?
32:57Hágalo.
33:00Y el golpe que le dio su hijo se le antojara una caricia en comparación con el que yo le daré.
33:07Tiene usted mucha suerte, señorita.
33:10¿Suerte por qué?
33:10Porque si no me divirtiese tanto su osadía, lo pagaría muy caro y dejaría de hablarme así.
33:20¿Quieres saber por qué estoy buscando a Pedrito?
33:23Quiero despedirme de él.
33:28¿Se va?
33:29Sí, mañana mismo parto hacia la corte.
33:32Ya he demorado demasiado mi regreso.
33:36Miente.
33:38No, señorita.
33:40Y además me da igual que me crea usted o no.
33:43Yo lo que quiero es despedirme de Pedrito y tener unas últimas palabras con él.
33:47No, eso no va a suceder.
33:48Así que no pierda más el tiempo.
33:50¿Por qué marcharse mañana cuando pueda hacerlo hoy?
33:54No se da cuenta, señorita, que usted a mí no me puede negar nada.
33:59Se ve que no.
34:01Está hablando con un consejero real, maldita sea.
34:04Y usted con un sacerdote de la cruz.
34:06Y ahora ya puede amenazarme con tomar represalias, con castigarme...
34:10¿Va todo bien?
34:13Muy bien.
34:16¿No ve que nuestro querido don Hernando al fin se marcha mañana?
34:26¿Es eso cierto, don Hernando?
34:28¿Mañana?
34:28Sí.
34:29Su majestad me reclama a su lado.
34:33Y debo partir mañana mismo.
34:51Vas por buen camino, hijo.
34:52En cuanto tengas a todos los mercaderes confirmados...
34:57Por supuesto, cuente con ello.
35:02Padre, me gustaría hablar con usted.
35:03Que sea rápido.
35:04No tengo ningún ánimo de discutir.
35:11Solo quiero hacerle una petición.
35:13¿Y cuál es esa petición?
35:14Ha llegado a mis oídos que ha prohibido el paso a los habitantes de la casa pequeña.
35:21A todos, a todos, excepto a Úrsula, por serme prometida.
35:24Entonces, le pido que reconsidere su decisión.
35:28Mi respuesta es no.
35:30¿Por qué ha hecho tal cosa, padre?
35:32¿De verdad quieres que te lo explique?
35:35Sí, por supuesto.
35:38Sobre todo porque mi esposa exigirá explicaciones al respecto, como es lógico.
35:41Y yo no quiero que mi convivencia con ella se vea afectada en modo alguno.
35:45Tu esposa puede dar gracias de que no la expulse del valle tras la traición cometida.
35:49¿De qué habla? ¿Qué traición?
35:53¿Pero no te lo ha contado tu hermano?
35:59No.
36:02¿Cuéntaselo?
36:04Cuéntale que Adriana y tú habéis sido testigos de esa boda clandestina entre Bernardo y Mercedes.
36:10Y si es posible, la razón que os ha llevado a hacer semejante necesidad.
36:19Yo solo hice lo que sentí que era mi deber.
36:22¿Tú deber?
36:23La tía Mercedes siempre se ha desvivido por nosotros desde que éramos unos críos.
36:27Y es la primera vez que me pide algo a cambio.
36:29Comprenderá usted que no podía negarme.
36:31Debiste hacerlo.
36:33El único deseo de la tía Julio era de esposar con don Bernardo.
36:37Y por fortuna yo estaba en disposición de cumplirlo.
36:39Porque a su vez mi único deseo es que alguien sea feliz en este valle.
36:44Quizá hayas conseguido que tu tía sea feliz.
36:47Pero a cambio tú jamás lo serás.
36:49Yo mismo me encargaré de ello.
36:54Pensé que esta noche hallaría un poco de bondad en su corazón.
36:58Está claro que no aprendo.
37:05¿Tú no vas a decir nada?
37:07¿Es que ya no te corre sangre por las venas?
37:11¡Al diablo con los dos!
37:12¡Bichosos los ojos, Pedrito!
37:27Menuda alegría me acabas de dar.
37:28Pensaba que no querías despedirte de mí.
37:30¿Entonces es verdad?
37:33¿Se marcha?
37:34Sí.
37:35Mañana mismo vuelva a la corte.
37:38Pero no te preocupes.
37:40No te preocupes que continuaremos con nuestra amistad.
37:43Yo te enviaré emisivas desde la corte.
37:45Y algún día, si puedo,
37:47pues vendré a rendirte visita.
37:50No quiero.
37:52¿Del qué no quieres, Pedrito?
37:55Que me mande ninguna emisiva desde la corte.
37:58Ni que vuelva a venir aquí nunca más.
38:02¿Por qué?
38:03Porque sé que usted intentó secuestrarme.
38:06¿Qué?
38:08¿Secuestrarme?
38:09Secuestrarme.
38:10Pero, Dios santo,
38:11¿quién te ha explicado semejante majadería?
38:17No es ninguna majadería, es la verdad.
38:20Y me la acaba de contar alguien
38:21que sé que nunca me mentiría,
38:23a diferencia de usted.
38:25No, sí.
38:25Pedrito, yo no sé si esa persona te mentiría o no,
38:28pero te aseguro que está equivocado,
38:29de medio a medio.
38:31Yo creo que todo ha sido mal entendido.
38:33Míreme a los ojos.
38:35¿Cómo?
38:36Que me mire a los ojos.
38:39Como usted me enseñó.
38:40Y dígame que no intento separarme
38:42de mis hermanas a la fuerza.
38:55Entonces, ¿es verdad?
38:57¿Usted me mintió?
38:58Pedrito, yo lo único que quería era asegurarte un futuro lejos de aquí.
39:08El futuro que te mereces, Pedrito.
39:11Y que sé que tú también deseas.
39:15Pedrito, todavía puedes disfrutarlo.
39:18Vente conmigo.
39:19Sí.
39:20Vente conmigo.
39:21No.
39:22No me iré.
39:25Y usted y yo ya no somos amigos.
39:33Y nunca más lo seremos.
39:34Y yo ya no me iré.
39:36Ahí vamos.
39:36¡Qué tal!
39:36Te lo haré.
39:37Y yo ya no me iré.
39:38Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
40:08Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
40:38Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
40:50Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
40:54Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
40:56Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:02Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:06Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:10Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:16Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:18Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:20Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:22Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:24Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:26Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:28Cảm ơn các bạn đã theo dõi và hẹn gặp lại.
41:30No me lo pongo más difícil.
41:32Rafael...
41:34No puede irse por el camino fácil. Tiene que luchar por nosotros.
41:39No puede rendirse.
41:41Se lo ruego, Ursula.
41:47Tiene que darnos tiempo.
41:49Seguir conociéndonos y tal vez...
41:51Es que el tiempo no va a cambiar nada, ya se lo dije.
42:00Así que...
42:06Así que está decidido a dejarme en ridículo delante de su familia.
42:10No, no. Nada más lejos de mi intención.
42:14Pero eso es lo que va a pasar, por eso le pido que no lo haga.
42:18Bueno, tampoco tiene por qué estar presente.
42:21¿Cómo? ¿Que quiere que me marche del valle?
42:25No, no, no lo sé.
42:28Tan solo unos días.
42:30Y yo le aseguro que me voy a encargar de excusarla.
42:32Y de dejarla en buen lugar. Tiene mi palabra.
42:35No me iré. No. Y menos de este mal.
42:39Ursula, entiendo su valor, pero...
42:41Ha de entender usted que...
42:42Quite, no me toque. No se atreva a tocarme.
42:46¿Ursula?
42:47Es usted un farsante y un cobarde.
42:52Pero hasta aquí ha llegado su comedia.
42:54¿Cómo dice?
42:59Lo sé todo.
43:01Sé que tiene un idilio con mi prima Adriana.
43:05Y ahora es usted el que me va a escuchar a mí.
43:12¿Está convencido de lo que está haciendo en la casa pequeña?
43:16¿A qué se refiere?
43:18Sabe usted perfectamente a lo que me refiero.
43:20O sea, ese hombre se está comportando de manera muy cruel.
43:23Ese hombre es el que manda y mejor no llevarle la contraria.
43:27Adriana.
43:29¿Sabes algo de la cena de esta noche?
43:31No sé.
43:32¿Qué nos querrá contar Rafael?
43:34Nos va a venir bien para la ejecución de nuestros planes y el cumplimiento de tu misión.
43:38Adriana ha cambiado su actitud conmigo, después de la farsa de ayer.
43:41Pero no hemos de subestimarla, es lista como el hambre.
43:43Así que no cometas ningún error.
43:45No puedes sospechar nada.
43:46Cuanto menos te lo esperes, recibirás el castigo que mereces por haberme puesto la mano encima.
43:51Te voy a devolver el dolor de ese puñetazo multiplicado por cien.
43:55Siento que estoy más alejado de mi padre que nunca.
43:57Que ya no pertenezco a ese lugar que en algún momento fue mi hogar.
44:00¿Y bien?
44:01¿Qué es eso tan importante que tienes que decirnos?

Được khuyến cáo