Đi đến trình phátĐi đến nội dung chínhĐi đến chân trang
  • Hôm kia
Valle salvaje Capitulo 186 Completo HD

Danh mục

😹
Vui nhộn
Phụ đề
00:00Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
00:30Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:00Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:29Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:31Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:33Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:35Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:37Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:39Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:41Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:43Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:45Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
01:47Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
02:17Puedo serle sincera.
02:20No le permito que sea otra cosa.
02:26Estoy enamorada de usted desde el primer momento en el que nos presentaron.
02:31Estaba deseando escuchar estas palabras.
02:34Pero ahora...
02:36No me parecen reales, es...
02:39No quiero sufrir, don Rafael.
02:43Voy a volvérselo a preguntar.
02:48¿Estás seguro de lo que me ha dicho?
02:51¿Se quiere casar conmigo?
02:55Voy a preguntárselo de otra manera.
03:02¿Está usted enamorado de mí?
03:07Por favor, responda.
03:09Sí, sí, claro.
03:19Claro que quiero.
03:23Claro que me quiero casar con usted.
03:25Y hay que decírselo a la familia y a todo el mundo...
03:27Un solo, un solo. Aguarde, aguarde.
03:29Vayamos paso a paso.
03:30¿Por qué?
03:32Hagamos las cosas bien.
03:34Ya lo contaremos a su debido momento.
03:36De acuerdo, como usted quiera.
03:37Ajá, ajá, ajá, ajá.
03:43Oh, mú.
03:44Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
04:14Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
04:44Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:14Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:16Hãy subscribe cho kênh La La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:18Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:20Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:22Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:24Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:26Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:28Hãy subscribe cho kênh La School Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
05:30Me estás asustando.
05:37¿De qué se trata?
05:39De Pedrito.
05:40¿Qué le ha pasado a Pedrito?
05:41Tranquila, Pedrito está bien.
05:43¿Entonces?
05:45Don Hernando se lo quiere llevar a vivir con él a la vía de Madrid.
05:50¿Qué?
05:52Quiere apadrinarlo.
05:54Pagarle sus estudios, instruirlo, convertirlo en un hombre importante.
05:58No estás hablando en serio.
06:00Es lo que me ha propuesto.
06:02¿Pero con qué derecho se va a llevar a Pedrito a la corte?
06:05¿Quién se ha creído que es? ¿Le habrás dicho que no?
06:10No, le has dicho que no.
06:11De primeras sí. Reacciona igual que tú. Le dije que por encima de mi cadáver.
06:15Bárbara, ¿cómo que de primeras? ¿Le has dicho que sí?
06:18No, no le he dado una respuesta, pero creo que deberíamos pensarlo.
06:21No, Bárbara, que no hay nada que pensar.
06:23Pedrito no se va a marchar a la corte con ese hombre.
06:26Adriana, no se trata de lo que tú quieras o no quieras.
06:29Se trata de lo que es mejor para él.
06:31Lo mejor para él es estar con su familia.
06:33¿Estás segura de eso?
06:35¿Acaso no lo estás tú?
06:37No lo sé. Solo digo que deberíamos pensarlo.
06:39Que no, Bárbara, que yo no tengo nada que pensar.
06:41Y me sorprende que tú te lo plantees siquiera.
06:44Pusiste el grito en el cielo cuando yo me lo quise llevar al sur de Francia.
06:47¿Y ahora quieres alejarlo de las dos?
06:50Tanto si Pedrito se va a Francia o a la Villa de Madrid, moriré de pena.
06:54Pero intento no pensar en mí, sino en él.
06:59Él lo sabe. Se lo has preguntado.
07:02No, no he querido decirle nada para no preocuparle.
07:04No hasta que hayamos tomado una decisión.
07:06La decisión está tomada, Bárbara.
07:08Soy la hermana mayor y la tutora legal de Pedrito.
07:10Y digo que no se va a marchar con ese hombre.
07:12A ningún sitio.
07:14Y se acabó la cuestión.
07:32¿Cree que por mucho rezarse expiarán todos sus pecados?
07:36Me gustaría estar a solas con mi hermana, si no es mucho pedir.
07:40Pues mire, sí.
07:42Es mucho pedir.
07:44¿Y sabe por qué?
07:46Porque se me ha acabado la paciencia.
07:48¿Qué quiere ahora Victoria?
07:50He venido a dejarle claro algo, Mercedes.
07:53Los tiempos de paz se han terminado.
07:56Se acabó la tregua.
08:01He de felicitarla. Ha jugado muy bien sus cartas.
08:04No sé.
08:06Victoria, de verdad que no sé a dónde quiere ir a pararlo.
08:12Casi se sale con la suya.
08:14Casi.
08:16Pero no lo ha conseguido esta vez.
08:18Ahora entiendo su empeño por adquirir la casa pequeña.
08:22Victoria, no estoy para sus estupideces y sus fruslerías.
08:26Si me permite.
08:27Quieta ahí.
08:30¿Qué quiere?
08:33Que avise al notario.
08:35Para que anule la venta de la casa.
08:39¿Y por qué iba a hacer tal cosa?
08:42Porque lo digo yo.
08:43No.
08:45No Victoria, eso no va a suceder.
08:48Hágase a la idea que por mucho que le pese su casa ahora será mía.
08:53¿Desde cuándo está con ese don Nadie?
09:00¿De qué está hablando?
09:01Le estoy hablando de Bernardo.
09:04¿Hace cuánto que están juntos?
09:06No sabe lo que dice, Victoria.
09:14Las dos sabemos que sí.
09:17Los vi con mis propios ojos.
09:19Tienen una relación secreta.
09:22Y si no quiere que José Luis se entere,
09:26vayas olvidando de la casa.
09:30Yo de usted volvería a rezar a su difunta hermana.
09:33Quizás ella escuche sus plegarias.
09:52Y ya sabe.
09:54Ha de hacerlo lo justo.
09:56Con cuidado de que no se le pase.
09:58Porque si se le pasa, deberá empezar de nuevo.
09:59A la señora Victoria la carne le gusta poco hecha, jugosa, tierna.
10:06¿Me está escuchando?
10:08Con estos dos oídos que Dios me ha dado.
10:11¿Y le ha quedado claro?
10:13Como el agua.
10:15¿Se puede saber qué le sucede conmigo?
10:18¿A mí? A mí no me sucede nada.
10:20Pues cualquiera diría que tiene usted un problema conmigo,
10:23que se gasta unos modales cada vez que le hablo.
10:26Pues se equivoca de cuajo.
10:27Porque yo problema con usted en absoluto.
10:30¿Entonces a qué viene esa mala cara?
10:32¿Y esos malos modales?
10:34¿Y esas malas contestaciones?
10:36Mujer, será porque soy natural, como la vida misma.
10:40Señora, hable a las claras.
10:44Es que me habla usted como si yo no supiera cocinar.
10:47Y una ya tiene años de vida para saber hacer un asado.
10:49Me es indiferente como usted haga el asado.
10:59Lo único que me interesa es que lo haga como doña Victoria ha dicho.
11:05Eso que ha hecho no está bien.
11:07¿Qué ha hecho?
11:08Resoplar.
11:09Le recuerdo que soy la gobernanta de esta casa y me debe usted un respeto.
11:15¿Usted me habla a mí de respeto?
11:16Es que acaso me lo tiene usted a mí.
11:19¿Perdone?
11:20¿De qué demonios está hablando?
11:22Estoy hablando de usted y mi marido.
11:25Que a lo mejor él ni se da cuenta por los problemas de imagen que tiene.
11:28Pero yo sí.
11:30Yo sí sé lo que está pasando.
11:32¿Y qué está pasando según usted?
11:37Que usted le ha echado el ojo a mi esposo.
11:40Eso.
11:41Eso es lo que pasa.
11:46No.
11:47No.
12:01Sabía que no tardaría mucho en venir a visitarme.
12:04Y ha hablado con su hermana Bárbara, ¿verdad?
12:07Así es, señor Marqués.
12:10Bárbara me ha compartido su idea de llevarse a Pedrito a la corte.
12:15Y le agradezco el ofrecimiento.
12:18Pero he de rechazarlo.
12:21¿Y la opinión del muchacho no importa?
12:24No sé lo que opinará él.
12:26Pero aunque decidiera marcharse, no tiene mi autorización.
12:29Bueno, con su autorización o sin su autorización, él es el principal interesado.
12:36Quizá deberíamos preguntarle qué le parece la idea.
12:39Lo que le parezca la idea es irrelevante porque es solo un niño.
12:42Sí, pero aunque sea un niño, es muy maduro para su edad.
12:46Sé perfectamente cómo es mi hermano. No hace falta que me lo diga.
12:50Es su futuro el que está en juego, doña Adriana.
12:52Futuro que decido yo, como tutora suya que soy.
12:55Usted sola, sin contar con la opinión de su hermana, ¿sabe usted si opina lo mismo que usted?
13:05¿Por qué le parece tan mal que su hermano acceda a una educación que ni en sueños podría tener aquí en el valle?
13:12Y mucho menos en el sur de Francia.
13:15Eso usted no lo sabe.
13:17Pero diga lo que diga, Pedrito vendrá a vivir conmigo y con Julio.
13:21¿Y es eso lo que quiere?
13:22¿Qué hay de malo en ello? Conmigo estará bien.
13:25Mejor que en la corte.
13:27Siendo instruido por los mejores, accediendo a todo tipo de conocimientos.
13:33Mejor que con alguien que no es de su familia y que solamente se ha encaprichado de él.
13:42Yo no me he encaprichado de Pedrito, doña Adriana.
13:46¿De verdad cree que he tomado esta decisión a ligera?
13:49Lo que he visto en ese niño es algo que no había visto nunca en ningún niño.
13:54Ni siquiera en mi hijo.
13:56Se lo aseguro.
13:57Pedrito.
13:59Pedrito es inteligente.
14:00Muy avispado.
14:02Podría llegar muy alto.
14:04Podría convertirse en uno de los hombres más importantes de la corte.
14:09Y usted va a negarle ese futuro.
14:12¿Quién es la caprichosa aquí, ahora?
14:14Ahora.
14:18La decisión está tomada.
14:20Así que por favor, le ruego que no le cuente nada de todo esto a mi hermano.
14:44¿Has amanecido muy temprano hoy?
15:01Es que no podía dormir.
15:03Tampoco te he visto en el desayuno.
15:05Ya.
15:06Tampoco tenía pedito.
15:19Bueno.
15:25¿Qué te ocurre?
15:26¿Qué le he pedido a la señorita Úrsula? Que se case conmigo.
15:33¿Qué?
15:35¿Pero cuándo? ¿Cómo ha sido?
15:37Ayer. Y ha sido todo muy rápido.
15:40Pero eso es una gran noticia Rafael.
15:43Te llevas a una muchacha estupenda. Hermosa.
15:46Y la cura para todas tus heridas.
15:48¿De verdad lo crees?
15:51Sí, claro.
15:53Has hecho lo mejor para todos.
15:56Sobre todo para Adriana.
16:00Eso espero.
16:04¿Se lo has contado ya?
16:05No, aún no.
16:09Y te ruego que no le digas nada.
16:12Me gustaría ser yo el primero que se lo cuente.
16:15Lo que sí que sería terrible es que además se entere por terceros.
16:18Eso sí que lo destrozaría, claro.
16:20Descuido.
16:22Y tampoco le digas nada a padre.
16:24Bueno, ni a padre ni a los demás.
16:27Ya lo contaré yo cuando lo crea conveniente.
16:32Por supuesto. No diré nada.
16:35No.
16:41¿Habéis fijado ya una fecha para la boda?
16:46Aún es pronto.
16:52¿Y no crees que sería bueno que lo fuerais pensando?
16:58Tampoco quisiera ensombrecerles el día a padre y a doña Victoria.
17:02Lo fijaremos pero ya para después del enlace.
17:08Es un detalle por tu parte.
17:13Anda.
17:16Dame un abrazo.
17:17Dame un abrazo.
17:31Y alegra esa cara.
17:33Has hecho lo mejor para todos y lo que debías hacer.
17:35Vas a ser muy dichoso.
17:38Ya verás.
17:48Adelante.
17:49¿Qué ocurre tan tranquila? Nadie me ha oído entrar.
17:59Lo sabe.
18:02Lo sabe.
18:05Victoria no sé cuándo pero nos ha visto. Sabe que estamos juntos, Bernardo.
18:09¿Qué?
18:10¿Qué?
18:13Pues que lo sabe que me ha dicho que si no le devuelvo la casa pequeña se lo contará a José Luis.
18:18No puede ser.
18:20No puede ser.
18:23Pues...
18:25Créetelo.
18:27Me lo contó ayer en la capilla.
18:30Tendrías que haberle visto la cara. Estaba pletórica.
18:33Nunca.
18:38Esto es lo peor que nos podría pasar.
18:41Si el Duque se entera ante que le hemos ocultado que estamos juntos moverá cielo y tierra para separarnos.
18:48Esto se lo tomará como una auténtica ofensa.
18:51Lo sé. Lo sé.
18:53Nunca permitirá que seamos felices. No va a permitir que vivamos nuestro amor.
18:57No puedo perderte, Mercedes. No podría vivir sin ti.
19:00No.
19:02No vamos a dejar que nos separen, Bernardo.
19:05La sola idea de separarme de ti se me hace insoportable.
19:12¿Pero qué vamos a hacer?
19:19Solo hay una cosa que podamos hacer.
19:22Y sabes perfectamente cuál es.
19:25No.
19:27No, no.
19:31Sé que te dije que con la presencia de don Hernando lo mejor era seguir aquí.
19:39Pero esto se está pasando de castaño oscuro.
19:42Vámonos ya.
19:43Vivamos nuestra historia lejos de la influencia del Duque.
19:46Podremos ser felices en cualquier lugar.
19:48Bernardo, ahora no puedo abandonar a mis sobrinos.
19:51Con todo lo que está aconteciendo con ellas estos días no puedo dejarlos a merced de la maldad de esa mujer.
19:56Mercedes...
19:57Bernardo, por favor.
19:59Te lo ruego.
20:01No me lo pidas más.
20:04Ahora no puedo traicionar la memoria de mi hermana.
20:08No puedo.
20:18Entonces no nos queda otra que aceptar la derrota.
20:23Y ceder al chantaje.
20:48Rafael no te había visto.
20:50Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
21:20Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
21:50Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
21:52Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
21:54Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
21:56Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
21:58Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:00Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:02Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:04Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:05Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:06Hãy subscribe cho kênh lalaschool Để không bỏ lỡ những video hấp dẫn
22:08Hãy subscribe cho kênh lalapur.
22:11¿Y eso?
22:13Quiere apadrinarlo para... para instruirlo y convertirlo en un hombre importante y a mí me da miedo.
22:19Me da miedo que ese hombre se salga con la suya y... y consiga lo que pretende. Tiene mucho poder.
22:25Yo no quiero separarme de Pedrito. No quiero separarme de mi hermano.
22:29Bien.
22:30Toma asiento. Voy a pedir que te preparen una infusión. Ya verás cómo te va a sentar bien.
22:56Adelante.
23:00¿Molesto?
23:02No.
23:04No pases, señorita Alejo.
23:12¿En qué puedo ayudarle?
23:20En realidad he esperado poder ayudarle yo a usted.
23:24Sé que su madre está muy enferma.
23:27Sí.
23:31Sí, se está muriendo.
23:36Lo lamento, don Atanasio. Lo lamento de veras.
23:39Gracias.
23:41He hecho todo lo que estaba en mi mano para intentar ayudarla.
23:44He aplicado todos los conocimientos médicos que sé, pero...
23:48Pero no ha habido manera. No mejora ni un ápice.
23:51No.
23:52Don Atanasio, puede hablarme sin tapujos.
23:57Sé que usted no es galero.
23:58¿Y quién se lo ha dicho?
24:08Luis...
24:09No, don Atanasio. Eso ahora ya no importa.
24:10No lo soy, señorita Alejo. Y lamento muchísimo haberle mentido también en esto.
24:18Don Atanasio.
24:19No hay nada más.
24:22Usted y yo...
24:23Don Atanasio, no se preocupen de dar explicaciones.
24:24Ya, pero...
24:25Escúcheme.
24:26Usted y yo éramos amigos y yo le mentí.
24:28Que le mentí hasta en dos ocasiones.
24:30Sí.
24:33Me mintió.
24:36Eso no me gustó.
24:37Lo sé.
24:38Voy a reconocerle que hizo que me distanciara de usted.
24:43Pero soy su amigo.
24:47Y ahora, en los peores momentos de su vida, quiero que sepa que voy a estar ahí para usted.
24:52Don Atanasio no está usted solo.
24:54Puede contar conmigo para lo que necesite.
24:56Sé bien lo que es tener una madre con la salud delicada que en cualquier momento...
25:03Le agradezco muchísimo estas palabras, señorita Alejo.
25:07Significan mucho para mí.
25:17Tengo entendido que la atendieron varios galenos. ¿Es así?
25:20Eh, sí.
25:21Sí, así es.
25:22Hace ya algún tiempo, pero ninguno de ellos supo darle muchas esperanzas.
25:28¿Conoce a Don Ginés Pastor?
25:29Todo el mundo conoce a Don Ginés. Es un galeno muy respetado y su fama le precede.
25:34Él es quien atendió a su madre, ¿cierto?
25:36Así es.
25:37Ha tenido de su dolencia durante años.
25:39Y es un gran amigo de mi padre.
25:41Sí, pero su padre jamás autorizará que Don Ginés atienda a mi madre.
25:49Eso no lo sabremos hasta que no se lo pidamos.
25:55Haría eso por mí.
25:59Vamos a intentarlo, amigo mío.
26:01¿Estás mejor?
26:17Perdóname por haberme puesto así, pero es que no me lo quito de la cabeza.
26:22No te preocupes. Es normal.
26:24Yo creo que este hombre ha perdido el Oremus.
26:28¿A quién se le ocurre llevar a Pedrito a la Villa de Madrid?
26:33Y encima a Bárbara.
26:35Prosigue, por favor. Encima a Bárbara, ¿qué?
26:41Bárbara no cree que sea tan mala idea.
26:44Cree que estamos siendo egoístas.
26:47Que ir a la Villa de Madrid es bueno para Pedrito.
26:50Y quizás eso te haya hecho dudar. A ti también, ¿no?
26:54No.
26:55No, no. Pensar que voy a separarme de mi hermano, no.
26:58No puedo soportarlo, Rafael. No puedo. No puedo.
27:01No puedo.
27:13Gracias.
27:16Por escucharme.
27:20Y perdóname por todo esto.
27:21No, no te disculpes tú, por favor. Tú no. Por esto no.
27:25Venías a contarme algo. Y yo he acaparado toda la conversación.
27:34¿Qué querías decirme?
27:40No era nada importante.
27:42Me parece una idea estupenda.
27:49¿Verdad que sí? Un muchacho despierto como Pedrito en la corte.
27:53Recibiendo una formación exquisita, ¿no? Es que es...
27:56Es una oportunidad de oro que cualquiera querría.
28:00Suscribo todas y cada una de sus palabras.
28:02No, sería de necios no hacerlo.
28:04Ajá.
28:05Por supuesto.
28:07Y alabo su generosidad.
28:09No, no, no, no.
28:10No, no lo hago. No, no, no por...
28:13Por generosidad, ¿no? Sí creo en el potencial de ese muchacho.
28:16No, es un...
28:17Es un muchacho muy inteligente y avispado.
28:21Ya veo que sólo tiene palabras de elogio para el muchacho.
28:25Hombre, cualquiera que le conociera diría lo mismo.
28:28En cambio, yo sólo he tenido la ocasión de cruzar unas pocas palabras con él.
28:37Pero confío plenamente en su buen juicio.
28:39Pues ya le digo que es un muchacho extraordinario.
28:44¿Y la familia? ¿Qué opina? Estarán contentos.
28:47La verdad es que no.
28:48¿Cómo que no?
28:49No.
28:50Yo también pensaba que se alegrarían, pero la que menos está por la labor es su nuera, doña Adriana.
28:56¿Qué le ha dicho?
28:58Pues que no me da su autorización. Que no quiere separarse de su hermanito.
29:03Me parece una postura muy egoísta por su parte.
29:05Sí, yo pienso lo mismo. Me gustaría hacerle una pregunta.
29:09Doña Adriana siempre ha sido así.
29:12¿Así cómo?
29:14Tan obstinada, tan testaruda.
29:17Digamos que la sobrina de mi prometida siempre ha demostrado tener carácter.
29:21Yo no lo hubiera definido mejor.
29:23Mejor.
29:24Pero sobre todo lo que le ocurre es que siente debilidad por sus hermanos.
29:28A la muerte del padre se desvivió por cuidarlos y eso los ha unido mucho a los tres.
29:34Siente un amor incondicional por ellos.
29:37Bueno, si tanto amor siente, ¿no? Debería velar por su futuro.
29:40A eso le doy la razón.
29:43Tal vez...
29:44Tal vez yo podría hacer algo por usted.
29:47Así que cualquier ayuda es bienvenida.
29:49Podría...
29:50Transmitirle el problema a mi hijo Julio y demandarle que hablara con ella.
29:54Haría eso, de verdad.
29:56Cuente con ello, don Hernando.
29:58Y estoy seguro de que Julio Lara entrara en razón.
30:02De verdad, se lo agradezco, don José Luis.
30:05Parece que va usted mejorando. Al menos ya no tirará bebida encima de las damas.
30:31Me culpa usted de algo que no fue hábito, sin excepción.
30:35Si usted lo dice.
30:37¿Todo el mundo comete algún error de vez en cuando?
30:41Su predecesor no los cometía.
30:44Supongo que como todo el mundo lo haría al principio.
30:48No, no lo recuerdo.
30:51¿Acaso era un don perfecto?
30:53En comparación con usted, la perfección hecha persona.
30:58¿Le ha echado menta?
31:05¿No es de su agrado?
31:07Detesto la menta.
31:09Pero pierda cuidado. En el fondo, tampoco me apetecía una infusión.
31:15¿Para ocasiones futuras, cómo le gustan las infusiones?
31:18Sin menta.
31:20Eso ya me ha quedado claro.
31:22¿Alguna sugerencia más?
31:23Su predecesor no era tan preguntón y sin embargo me hacía unas infusiones de escándalo.
31:28¿Y si era tan bueno? ¿Por qué le despidieron?
31:31Tuvo problemas con doña Victoria.
31:34Ah, entonces estoy a salvo.
31:36¿La señora apenas me dirige la palabra?
31:38Mejor para usted.
31:40No sabe la de disgustos que se ahorra.
31:43Me sabe mal por ese buen hombre, pero me alegro de que le despidieran.
31:50Siento no poder decir lo mismo.
31:53No creo haber ganado con el cambio.
31:55Claramente es usted peor.
31:57Pero quizá esté de mejor ver.
32:00Muy creído se lo tiene usted.
32:03Además, también soy poeta.
32:06Se me ocurren unos cuantos versos solo de observarla.
32:09Me sorprendería que supiera hasta leer y escribir.
32:12Cuando quiera le diseño mis poesías.
32:15Aprendí a escribir de bien pequeño.
32:17¿Un lacayo ilustrado?
32:19Siempre tuve claro que quería ser mayordomo.
32:21Y para serlo había que aprender las letras y los números.
32:24¿Está de chanza?
32:26Nunca jamás hablé más en serio.
32:28¿Entonces fue usted a la escuela?
32:30Y le diría que hasta se me ha dado bien.
32:33No lo sabía.
32:35Muchas cosas que no sabe de mí, señorita.
32:38Es usted un descarado.
32:42Será mejor que se vaya. Seguro que tiene muchas cosas que hacer.
32:46Aprender el maravilloso arte de las infusiones.
32:48Para alcanzar el nivel de mi predecesor.
32:57Una última cosa.
32:59Si no le apetecía una infusión, ¿por qué me ha hecho venir para que le sirviera?
33:07Cualquiera diría que lo que le apetecía era conversar.
33:09Padre, estaba buscando.
33:23Tengo un poco de prisa.
33:24Será solo un momento.
33:25¿Qué ocurre?
33:26No sé si le han comentado que una de las criadas de la casa pequeña está muy enferma.
33:30Doña Raimundo.
33:31¿Y por qué tendría que haberme comentado nada?
33:33¿Eso qué tiene que ver con nosotros?
33:35No puedo estar al tanto de lo que sucede a todos y cada uno de los habitantes del valle.
33:38No, evidentemente todos no, padre. Pero esta mujer vive aquí al lado.
33:42¿Y?
33:43Que se está muriendo.
33:45Pues...
33:47¿Qué pena?
33:49¿Qué quieres que haga yo?
33:50Sufre una afección cardíaca.
33:55Lo siento mucho por ella.
33:57Padre, he pensado que podríamos tener un detalle con la casa pequeña.
34:04Al fin y al cabo siga siendo de su futura esposa.
34:07¿Qué le parece si mandamos llamar al galeno de la familia?
34:10¿A Don Ginés?
34:11Atendió a madre de su dolencia durante años. Es el mejor galeno del reino.
34:15Y tratándose una dolencia de esta categoría, sin duda es la mejor opción que tiene esa criada para sanar.
34:20Don Ginés es una persona muy ocupada.
34:23Sí. Sí, lo sé, padre. Pero... pero quizás si usted se lo pide.
34:29No.
34:30No.
34:31Además, no entiendo ese interés tuyo por esa mujer.
34:35¿Mi interés? Es una persona enferma. ¿Acaso necesito más interés que ese?
34:39Sí, es una persona enferma, pero como tantas otras, como ahí en el valle.
34:42No lo entiendo. ¿No le cuesta nada?
34:45Me costarían mis principios.
34:48Don Ginés es un galeno importante que solo trata a personas importantes, no a sirvientas ni jornaleros.
34:56¿Está usted hablando en serio?
34:58No podemos hacer una excepción. ¿Qué pasará si enferma otra criada o un labriego?
35:04No podemos darle un trato de favor a Raimunda.
35:07Padre, estamos hablando de una persona.
35:09De una sirvienta.
35:10Sirvienta.
35:11Y ahora si me perdonas, tengo trabajo que hacer.
35:22¿A qué se debe semejante visita?
35:25No me diga que ha cambiado de idea con respecto a nuestro compromiso.
35:29Me muero de ganas de contárselo a todo el mundo.
35:33Justo a eso he venido.
35:36Yo también quería hablar con usted de esto. He estado dándole vueltas a cómo deberíamos anunciarlo.
35:41Y he pensado que llegado el momento, deberíamos reunir a todo el mundo en su casa y hacer una cena especial.
35:46Ya sé que habíamos dicho de decirlo más adelante, pero es que no sé si puedo esperar.
35:50Así que quizás podríamos decirlo este fin de semana.
35:54Úrsula, entiendo perfectamente su angustia, perfectamente.
35:59Pero lo correcto será esperar un tiempo más.
36:03¿Esperar a qué?
36:06Al menos hasta que pase la voz entre mi padre y su tía.
36:10¿No vamos a contar nada hasta que pase su enlace?
36:14¿Por qué?
36:16Porque no quiero estropearles el momento.
36:19Pero si no vamos a estropear nada. Ellos estarán encantados de conocer la noticia.
36:24Lo sé. Sí, sí. Lo sé.
36:28Pero lleva mucho tiempo preparando ese día tan especial.
36:31Tampoco quisiera que nuestra boda ensombrezca la suya.
36:34Pero...
36:35Además usted se está encargando de todos los preparativos.
36:38Ha de estar concentrada en ello, ¿no?
36:40No sería justo para su tía que se distrajera con otras cosas.
36:43Tampoco creo yo que la fuese a hacer muy feliz.
36:46Puede que tenga razón.
36:49Créame que la tengo.
36:51La anunciaremos los dos. Juntos.
36:58Para su debido tiempo.
37:02Como usted quiera.
37:04Aunque...
37:05Me muero de ganas de gritarle a los cuatro vientos.
37:08Esta mañana ha estado a esto de decírselo a Bárbara.
37:13Ahora que la menciona, ¿cómo se encuentra?
37:15¿Quién?
37:16Bárbara.
37:17Ah, bien.
37:19No, lo decía porque...
37:22Como don Hernando tenía pensado llevarse a Pedrito a la corte.
37:26¿Se ha enterado?
37:30Sí.
37:32Pero yo ahora no quiero hablar de otra cosa que no sea de nuestro enlace.
37:36¿Qué le parece si fijamos la fecha para el comienzo de la primavera con el despertar de las flores?
37:42Tía, ¿está usted más callada de lo normal?
37:57Solo estoy un poco cansado.
38:00¿No ha dormido bien?
38:02No, no mucho.
38:06¿Por qué motivo le sucede algo?
38:09Si quiere, puede hablar conmigo.
38:11Ya sabe que soy buena escuchando.
38:13Lo sé.
38:14Lo sé, pero estoy bien, Irene. De verdad, no te preocupes.
38:17¿Seguro?
38:18Sí.
38:19Querida, me gustaría hablar con su tía sobre unos asuntos importantes relativos a la boda.
38:31¿Le importaría dejarnos solas?
38:33Victoria, estamos pintando. Estoy segura de que esos asuntos pueden esperar.
38:38Será solo un segundo.
38:55¿Qué quiere?
38:57Cada vez que lo pienso me quedo más impresionada.
39:00Lo hizo usted muy bien, Mercedes.
39:02Nos hizo creer a todos que odiaba a Bernardo.
39:05Que detestaba tener que casarse con él.
39:08Que era la peor cosa que le podía pasar.
39:10Una actuación realmente brillante.
39:13Le reconozco que llegué a creerla.
39:16Incluso hasta sentí pena por usted.
39:20¿Ya ha acabado?
39:22No.
39:23He dado aviso al notario.
39:25Mañana a primera hora firmaremos la devolución de la casa.
39:29¿Hay algo que no haya entendido?
39:32Lo he entendido, perdón.
39:39¿A qué este silencio tan repentino?
39:42¿Qué hacéis plantado, don Hernando?
40:01Observándote. ¿Y tú qué haces?
40:05Estoy jugando a ser capataz.
40:07Pues yo solo veo a alguien perdiendo el tiempo.
40:11¿Perdiendo el tiempo?
40:13Pues yo estoy jugando.
40:15Y jugar me divierte.
40:17Y divertirme no es perder el tiempo.
40:19¿Acaso usted no se divierte nunca?
40:22Sí, muchas veces.
40:23Pero creo que tú y yo no estamos de acuerdo
40:26en el concepto de la palabra diversión.
40:29¿Qué quiere decir?
40:31A ver...
40:36¿A qué estás jugando?
40:39A ser capataz.
40:40¿Capataz?
40:42¿Como a mi hijo?
40:45Más bien como a don Rafael.
40:48Mando a los jornaleros y me ocupo de todas las cosas que hay que hacer.
40:53¿Y qué tipo de tareas?
40:55Pues...
40:57Pensar en lo que hay que plantar.
40:59Pensar en cuántas reses hay que comprar.
41:02Y qué hacer si se enferman.
41:04Cosas así.
41:05¿Y eso es lo que más te gustaría de mayor?
41:09Ser capataz.
41:10Pues claro.
41:11Lo que más me gustaría del mundo.
41:13¿De todas las cosas que hay en el mundo?
41:15¿Eso?
41:16Sí.
41:17¿A usted no?
41:19No, amiga.
41:21Mira, te voy a enseñar un juego en el que no vas a perder el tiempo.
41:26Imagínate que este mapa no es...
41:30de las tierras de Bahía Salvaje, sino de todo el reino.
41:35¿De todo el reino?
41:36De todo el reino de España.
41:40Y que estos no son jornaleros, sino que son habitantes de este reino.
41:49¿Tú sabes que hay un grupo de personas, muy pocos, que deciden y mandan, no sobre un grupo de jornaleros, sino sobre todo el mundo?
42:04¿De verdad?
42:06Ajá.
42:10Sí, pero...
42:11usted me intenta decir algo con todo esto del juego, ¿verdad?
42:17Eres un hombre muy listo.
42:19Sí, pero suéltalo de una vez.
42:22Diga lo que quiera.
42:24Andes sin rodeos.
42:31Conversábamos acerca de un pequeño contratiempo que ha surgido, querido.
42:35¿A que sí, Mercedes?
42:39Podría ser más específica.
42:41Me decía a tu cuñada que no le va a ser posible reunir todo el dinero que le pedía para la compra de la casa.
42:47Así que las dos hemos decidido que lo mejor será deshacer la venta.
42:51¿Verdad?
42:52¿Mercedes?
42:53No.
42:54¿Cómo?
42:55No, eso no es así.
42:56¿Cómo?
42:57No pienso devolverle la casa pequeña.
42:58Claro que la devolverá.
42:59¿Qué está pasando aquí?
43:00Eso no es lo que habíamos hablado.
43:01Es lo que había hablado usted, Victoria.
43:02¿De verdad va a arriesgarse a perderlo todo?
43:03¿De qué hablas, Victoria?
43:04Tengo algo que contarte, querido.
43:05Algo sobre tu cuñada.
43:06La verdad sobre todo lo que está pasando.
43:07¿La verdad?
43:08La verdad es que Victoria me está chantajeando.
43:09José Luis.
43:10Si no le devuelvo la casa pequeña,
43:12¿qué es lo que había hablado usted, Victoria?
43:13¿De verdad va a arriesgarse a perderlo todo?
43:15¿De qué hablas, Victoria?
43:17Tengo algo que contarte, querido.
43:21Algo sobre tu cuñada.
43:25La verdad sobre todo lo que está pasando.
43:28¿La verdad?
43:30La verdad es que Victoria me está chantajeando.
43:34José Luis.
43:35Si no le devuelvo la casa pequeña,
43:39te contará que Bernardo y yo estamos juntos.
43:53Sería más fácil convencer a un río
43:54de que cambiara el curso de sus aguas.
43:56Quizás haya una manera de conseguir ablandar a mi padre.
43:59¿Qué podría lograr semejante milagro?
44:01De no haberlos descubierto,
44:02quién sabe cuánto tiempo más habrían mantenido la comedia.
44:05Déjanos solos, Victoria.
44:07¿Qué ha dicho que nos deje sol?
44:09A su mujer parece molestarle todo lo que hago.
44:12Es cierto que tiene una personalidad un tanto...
44:15¿Cómo decirlo...?
44:16Insoportable.
44:17Quizás el señor Italejo tenga razón
44:19y todo pase por acudir a la casa grande
44:21y contarle al Duque la verdad.
44:22No pensarás que me voy a quedar de brazos cruzados
44:24mientras una fresca intenta robarme a mi marido.
44:26Pero que yo no soy tu marido, Eva.
44:28Me está faltando el respeto.
44:30No puedo dejar pasar una traición semejante sin castigo.
44:33¿Y qué pasará con la tía Mercedes?
44:35Aún estás a tiempo de recuperar parte de tu honor perdido.
44:38¿Qué se supone que debo hacer a cambio?
44:40Abandonarla.
44:41¿No te has dado cuenta de que desde que murió padre
44:43lo único que has hecho es arrastrar al niño de un sitio a otro?
44:46Tú querías llevártelo para que te hiciera compañía.
44:48Don Hernando, sin embargo, podría convertirle en algo
44:51con lo que ni siquiera soñábamos.
44:52Se ha aprovechado de que es un niño y puede manipularle.
44:55Hijo, ese niño es muy inteligente y muy avispado.
44:58Mucho más que tú a su edad.
44:59Quiero irme a la corte con don Hernando
45:01para que me enseñe a ser un hombre como él.
45:03Pudiste elegirme a mí, pero preferiste elegir a los Galvez de Aguirre.
45:06Lamentablemente siempre los eliges a ellos.
45:08Y este es el resultado.
45:10Es el futuro que has elegido para ti.
45:12¿No te das cuenta de que ahora mismo toda tu vida gira en torno a ella?
45:15Mira Julio, te hablaré de Úrsula las veces que necesita.
45:18Me ha propuesto matrimonio.
45:20Esta noche Úrsula no ha venido sola.
45:23La acompaña la mejor de las noticias.
45:25Estamos todos de enhorabuena.
45:27Pues mi sobrina se acaba de comprometer con un hombre maravilloso.
45:31Ni más ni menos que Rafael Galvez de Aguirre.

Được khuyến cáo