Category
📚
LearningTranscript
00:00การละครั้งหนึ่งไม่นานนัก มีเด็กชายคนหนึ่ง เขาเป็นเด็กรับจ้างเรียงแกะ
00:09ทุกวัน เขาจะต้อนแกะจากฟาร์มของเจ้าของแกะ ออกไปกินย่าตามพงย่าข้างทาง ตั้งแต่เช้าจนจรดเย็น
00:21เด็กชายทำงานอย่างนี้เพียงลำพังคนเดียว ไม่มีเพื่อนคุย วันแล้ววันเล่าก็เกิดความเบื่อหน่าย
00:30เขาจึงคิดอยากจะหาเรื่องคุยกับคนที่เดินผ่านไปมา เพื่อจะมีใครสนใจและมาคุยเล่นกับเขาบ้าง
00:37เมื่อเห็นชายคนหนึ่งเดินผ่านมา เด็กชายจึงได้เอ่ยกับชายคุณนั้นว่า
00:42อืม เรื่องอะไรน่าfaเต็นิ่ง อย่างนั้นหรือ
00:50เด็กชายไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร จึงได้บอกไปว่า
00:55ต้องหนึ่งมันร้องแบบแบบส่วนอีกตัวร้องแบบแบบ
01:00โอ้ย ร้ายศาละเสียจริง แก่ตัวไหนมันก็ร้องแบบกันทั้งนั้นแหละ
01:04มันจะกี่แบบก็เรื่องของมัน
01:07แล้วชายคุณนั้นก็เดินจากไป
01:11จนมีชายอีกคนนึงเดินผ่านมา
01:18พี่ชายมาเล่นกับค่าไหนซิ
01:20เมียวรอค ค่าต้องไปทำงาน
01:22เอาอย่างนี้ หากท่านมาเป็นเพื่อนกับค่า
01:25วันนึงหากค้าร่ำรวยแล้ว ค้าจะให้เงินท่านเยะเยะเลย อยากกินอะไรค้าจะเรียงเอง
01:32แล้วตอนนี้ไกลรวยเหรือยลักลับคุณหนู
01:34ข้าวแทบไม่มีกิน
01:36โอ้ย!เบื่อเจอหน้าจ้าหรือ Locations Wondered
01:41แล้วชายคนนั้นก็เดินจากไป
01:44เด็กชายพยายามพูดคุยกับอีกหลายคน แต่ไม่มีใครจะคุยกับเขาเลยสักคนเดียว
01:50เพราะเรื่องที่เด็กชายพูดนั้น ลวนเป็นเรื่องที่ไฟสาร、หาเก่่นสารครั้งไม่ได้เลย
02:02เฮ้า....เหตุได้จึงไม่มีใครสนใจเอาเรื่องที่เราพูดเลยสักคนเลยนะ
02:07ต้องทำอย่างไรจึงจะมีคนสนใจเอาเราๆนะ
02:20วันนึง ขณะที่เด็กชายต้อนแกะ ไปเร็มกินย่าตามปกติอยู่นั้น
02:40ก็มีหมาป่า ตัวนึงวิ่งเค้ามา หมายจะกินลูกแกะที่เด็กชายเลี้ยง เมื่อเด็กชายเห็น ก็รีบถือไม้เข้าไปไล่หมาป่าตัวนั้นทันที พรางก็ร้องให้คนมาช่วย
02:57ช่วยด้วย ช่วยด้วย หมายป่ากำลังจะกินแกะของค่าแล้ว
03:03ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้น
03:06เมื่อได้ยินเสียงร้องให้ช่วย
03:08ก็รีบพากันเข้ามาช่วยเหลือ
03:10พวกเรามาป้ามา
03:12รีบมาช่วยกันไล่หน่อยเร็ว
03:13เจ้าหนูเข้าออกมาก่อน
03:17เดี๋ยวจะดวนกับ
03:18วันนี้เด็กชายรู้สึกดีใจมาก
03:20ที่มีคนมาสนใจ
03:22เขาจึงอยากให้มีคนมาสนใจเขาอีกอย่างนี้ทุกวัน
03:25แต่วันต่อต่อมา
03:31กลับไม่มีหมาป่ามาอีกเลย
03:37ในที่สุดเด็กชายจึงตัดสินใจว่าร้องให้คนช่วย
03:40ทั้งทั้งที่วันนี้ไม่มีหมาป่ามาจริงๆเลย
03:44ช่วยด้วย ช่วยด้วย
03:46หมาป่ากำลังจะกินแกะของค่าแล้ว
03:50พวกเราหมาป่ามาอีกแล้ว
03:51พระรีบไปช่วยกันไล่หน่อยเร็ว
03:56เจ้าหนู ไหนล่ะ หมาป่าที่จะว่า
03:58ก็ว่า เมื่อชาวบ้านสงสัย
04:00เดชชายจึงพยายามโกหกต่อไปอีกว่า
04:03เออ มะป่ามันวิ่งหนีไปแล้ว
04:06อ้าวเฮ้ย จ๋าหนู มะป่ามันจะวิ่งนี้ไปไ 될 Rugby ได้อย่างไร
04:09เจ๋าโกหกใช่ไหม
04:10อ่าว ข้าแค่อยากให้คนมาสนใจ
04:13มาเล่นด้วยแค่นั้นเอง
04:15ก็เลยโกหกไป
04:16นั่นไง ห่ายแล้ว เชียว
04:18ความสนุกของจ๋า
04:19มันทำไมค่าเดือดร้อนรู้ไหม เมื่อค่าเดือดร้อน ค่าก็จะโมโห เมื่อโมโห คร่าวหน้าค่าก็จะไม่อยากช่วยเหลือเจ้าอีก เขาใจไหม
04:27แต่เด็กชายก็หาได้สนใจคำพูดของชายคนนั้นไหม
04:32วันต่อมาเด็กชายก็ตะโบนบอกคนว่า มาป่ามากินแกะอีกตามเคย
04:38ช่วยด้วย ช่วยด้วย มาป่ากำลังจะกินแกะของค่าแล้ว
04:43แต่คราวนี้ กลับไม่มีใครสนใจเขาอีกเลย
04:46คงหรอกอีกต้าเคยนั่นแล้ว.วันก่อนเผื่อนคองค่ะ บอกว่าเจ๋๊าเป็นคนขีอก่อโฮ
04:51ใช่ ใช่
04:52เด็กชาย รู้สึกคุณเครื่องใจเป็นอันมาก จึงตะโกลดาธอлуш fårคนพวกนั้นว่า
04:57พวกท่าน เป็นคนไรล้alnalamใจเสียจริง
05:00อย่างน้อย ก็ควรมาดูให้แน่ชัดก่อน ๆ ขึ้นมาร่ะ
05:04กันอีทและ เพราะเจ้าทำรายความไว้เนื้อ nieuweเฉื่อใจตัวเองไปแล้ว
05:07ขอให้เป็นเรื่องจริง ก็ไม่มีคนเชื่อรอก
05:10คนใจดำ อย่างพวกท่าน เนี่ย ไม่มีทางจะเริ่นรอก
05:13ขอให้เดินไปสะดุธินหล囉มหัวแตกเลย
05:15เจ้าเด็กนี่ นอกจากจะขี่โกหกแล้ว ยังป่าคอร่อร้ายเสียอีก
05:19เราไปกันดีกว่า อย่าไปของแวะด้วยเลย เดี๋ยวเสียอารมณ์เปล่าๆ
05:27หลายวันต่อมา ก็ได้มีหมาป่าเข้ามา หมายจะกินแกะของเด็กชัยอีกครั้ง
05:35ครั้งนี้เป็นเรื่องจริง เด็กชายจริงได้ตะโกนให้คนช่วย
05:39พี่ชายช่วยด้วย มาป่าจะกินแกะค่ะ คราวนี้จริงๆ ค่ามีได้โกหก
05:46เรื่องจริงยังนั้นหรือ มีโกหกแน่นะ
05:49เรื่องจริง ปรดช่วยเหลือค่าด้วย
05:51ต่อให้เป็นเรื่องจริง พวกขาดก็ไม่ช่วยเหลือเจ้ารอบ
05:54คราวก่อนเจ้าดาพวกขาสถัดเสียเทเสีย ทำให้พวกขาดเกลียดเจ้าแล้ว
05:58ใช่ ใช่ ทำคุณไปก็อบูชาโทษธเปลา เปลา เป็นเด็กวี watching โกหกแล้วยังป่ากร้ายอีก
06:03ได้ปโрดช่วยเหลือค่ะอีกสักครั้งเทอร์ต ค่ะสัญญาว่าต่อไปจะเลอกโกหก
06:08และจะมีพูดจ้ายไม่ดีกับพวกท่านอีกต่อไป
06:12ฮืม สัญญาแหน่น่ะ รู้ไหม
06:13หากเจ้าลอกพวกurch Re�� สัญญาจะไม่มีโอกาสเหมือนครั้งนี้อีกแล้ว
06:17ค้าสัญญา
06:18แล้ว ชาวบ้านก็ได้ช่วยกันไล่หมาป่าไปอีกครั้ง
06:23ตั้งแต่นั้นมา เด็กชายก็เลิกโกหก และเลิกพูดจามไม่ดี
06:27ที่ทำให้คนอื่นต้องเสียใจ อย่างที่เขาได้สัญญาไว้
06:32เหตุการณ์น่าจะลงเอยด้วยดี
06:36แต่อยู่มาวันนึง ขณะที่เด็กชายไปรับแกะมาเลี้ยง
06:41จากเจ้าของแกะ เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ
06:44เขาได้เห็นลูกชายของเจ้าของแกะ ซึ่งไม่เคยเห็นน่ามาก่อน
06:48ได้กลับมาบ้าน เขาได้ยินเจ้าของแกะพูดกับลูกชายว่า
06:52ลูกชาย เจ้าพ้นโทษแล้วอย่างนั้นหรือ รู้สึกว่าจะเร็วกว่ากำหนดเลยนะ
06:57ใช่ครับ พอเดียวเรือนจำ เขาลดโทษให้แกะนักโทษที่ประพุทย์ตัวดีนะครับ
07:02อืม เช่นนั้นก็ดีแล้ว ต่อไป วังว่าเจ้าจะมีทําผิดซ้ำอีก
07:06ข้าสำนุกแล้วครับท่านพ่อ ต่อไป ข้าจะกลับเนื้อกลับตัวบนคลดี
07:10เมื่อเด็กชายได้ยินดังนั้น ก็รู้ทันทีว่า ลูกชายของเจ้าของแกะ ต้องเป็นนักโทษที่เพิ่งพลโทษมาอย่างแน่นอน
07:19เมื่อเค้าออกไปเรี้ยงแกะ
07:20และได้เจอกับคนที่เดินผ่าน
07:22เด็กชายจึงเอาเรื่องที่เขารู้มา
07:25ไปเล่าให้พวกคนเดินผ่านไปผ่านมาฟัง
07:31นี่พวกท่านรู้ไหม ลูกชายแจม่าของแกะเคยติดครูบมาด้วยนะ
07:34อ้าว!อย่างนั้นหรือ
07:34คนไหนล่ะ
07:35ก็คนที่เป็นผู้ชาย vandaagตัวผอม-啫อมอย่างไรล่ะ
07:39เด็กชายรู้สึกดีใจมากที่ możemyสolerในสิ่งที่
07:43เมื่อมีคนเดินผ่านมาอีก เขาก็จะเล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง
07:47ไม่ว่าเขาจะเล่าให้ใครฟัง ก็ต่างได้รับความสนใจทั้งสิ้น
07:52นี่ท่านเสร็จที ท่านรู้ไหม ลูกชายเจ้าของแกะเคยติดคุกมาด้วยนะ
07:57อ้าว..อย่างนั้นหรือ เมื่อวันก่อน
08:12เห็นมาสมักงานที่พัฒษคารของคะ กำลังตัดสินใจว่าจะรับดีไหม อย่างนี้ไม่รับดีกว่า
08:16เมื่อเจ้าของแกะรู้ว่า เด็กชาย่าเอาเรื่องไปเล่าให้คนอื่น ๆ ฟัง ก็โกรฎมาก
08:23เจ้าเด็กปากไม่มีหู้หรูด เจ้าใช่ไหม ที่เอาเรื่องลูกชายของข้าไปเราให้คนอื่นฟังกันหมด
08:28เออ ใช่ครับ ก็เป็นเรื่องจริงนี้น่า มันเสียหายอย่างไรอย่างนั้นหรือ
08:33ต่อให้เป็นเรื่องจริง แต่ทำให้คนอื่นเดือนร้อน ทำให้คนไม่อยากคบข้ากับลูกชายของข้ากันหมด
08:38ไปสมัครงานที่ไหนเขาก่อมีรับ ทั้งทั้งที่คดีที่ลูกชายค่าทําพิษ
08:42แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่ครั้งเดียวเท่านั้นเอง
08:45แบบนี้ลูกชายค่า จะมีโอกาสได้กลับเนื้อกลับตัวได้ยังไหร่
08:49ค้าขอโทษด้วย ค้ามีรู้ว่า แค่พูดเรื่องจริงจะเกิดผลเสียได้ขนาดนี้
08:54ต่อไปค้าจะมีทำอีกแล้ว
08:56ต่อไปอย่างนั้นหรือ ต่อไปเจ้ามีต้องมาเอาแก่ไปเลี้ยงอีกแล้ว ข้าจะจ่างคนอื่นแทน
09:01เมื่อเป็นเช่นนั้น เด็กชายจึงต้องเดินคอตกจากมา
09:05ค่าแค่อยากให้คนสนใจแค่นั้นเอง มีได้อยากให้ใครต้องเดิดร้อนสักหน่อย
09:12เด็กชายเดินมาจนถึงที่ ที่เขามักจะพาแก่มาเลี้ยง
09:17ด้วยความรู้สึกผิดในจิตใจ เมื่อเขาเจอผู้คนเดินผ่านมา
09:22คนไหนเป็นคนที่เขาเคยเอาเรื่องของลูกชายเจ้าของแกะไปเล่าให้ฟัง เขาก็จะเข้าไปบอกว่า
09:29พวกท่านให้โอกาสลูกชายของเจ้าของแกะเธอดนะ เขาแค่ทำผิดเพียงเรื่องเล็กน้อย
09:35และเขาก็รู้สึกสำนึกผิดแล้ว
09:37จนได้ระรับการลดโทษ
09:39ให้โอกาสเขากลับเนื้อกลับตัวด้วยเธอดนะ
09:42อย่างนั้นหรือ
09:50ท่านเศษธี
09:51ท่านให้โอกาสรูปชายเจ้าของแกะสักหน่อยเธอด
09:54เขาสำนึกและกลับเนื้อกลับตัวแล้ว
09:56อย่างนั้นหรือ
09:58วันก่อนเจ้ายังเอาเรื่องของเขามานินทาอยู่เลย
10:00ฉะนายวันนี้กลับมาแก้ข่าวให้เธองั้น ละ แล้ววันนี้แก้ของเจาเป็นไอ้หมด
10:05ค่าเพิ่งรู้ว่าการนินทาทำให้ผู้อื่นเริดร้อน แถมยังทำให้เจ้าของแก้กรวดค่า จนเลิกจ้างค่าเรียงแก้อีกต่อไปแล้ว
10:13ам license, ทухหา...นี่แล่น่ะ สักแต่พูด แต่กลับพูดไม่เป็น
10:17จ่ารู้ไหมเจnem angels รู้ การพูดจ่าของคนเรานั้น สำคัญมาก
10:20พูดเป็น ก็ต้อง Спанов unseremพาพร้อมจะ Guillermo พูดไม่เป็น ก็ต้องน้ำพาหายณะมาให้ได้
10:25แค่การพูดมันสำคัญขนาดนั้นเลยอย่างนั้นหรือ
10:28wietิโฮพ่อก่อเหมือนการกระทำ หากผู้ดไม่เป็น ก็สั่งความเดือดร้อนให้แκяผู้อื่นได้
10:33เมื่อผู้อื่นเดือนร้อน เขาก็จะมีอย่าค่องแวะด้วย มีอย่าไข่การช่วยเหลือ
10:37คนเรานั้น อยู่เพียงลำพังไม่ได้ ต้องพึ่งพาอาสัยกัน
10:40จึงเกิดพลัง จึงอยู่เหนือสรรพสัตว์อื่นๆได้ หากอยู่ลำพัง คงมีวายถูกเสื้อสิ้งจับไปกิน
10:51ดิบกังไซลมแห่งปัญญา ได้พัดผ่านเข้ามา
10:54ถ้าเข้าใจแล้ว ต่อไปก่อนจะพูดจ้าอะไรออกไป ค่าจะต้องคิดให้ดีเสียกร
11:05เอาละ เรื่องดูกชายของเจ้าของแกะ ค่าจะลองให้โอกาสเขาสักครั้ง หากทำตัวมีดี ค่อยไล่ออกก่อนแล้วกัน
11:11เมื่อพูดจบ เสร็จทีก็เดินจากไป
11:15ตั้งแต่นั้นมา เด็กชายก็ปรับตรงตัวเป็นคนใหม่
11:20ก่อนที่จะพูดอะไร ก็จะคิดทบทวนดูก่อนทุกครั้งว่า
11:24สิ่งที่จะพูดเป็นประโยชน์หรือไม่ เหมาะสมกับกาละเทศหรือไม่
11:29รู้จักพูดรักษาน้ำใจ และให้เกียดผู้อื่น
11:32จึงทำให้เด็กชายเป็นที่รักใคร่ต่อคนรอบข้าง
11:36จนในที่สุด เจ้าของแกะ ก็ได้กลับมาจ้างให้เด็กชายเรียงแกะอีกครั้ง
11:40ปัญญาจากเรื่องนี้ คนเรานั้น เอาชนะสัตว์อื่นได้ สร้างสันสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้
11:49ก็เพราะมีการร่วมแรงร่วมใจกัน เพื่องพาอาศัยกัน ซึ่งเกิดขึ้นได้จากการสู่สาร
11:55การพูดจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ เมื่อจะพูด ควรคิดให้ดีว่า เป็นไปในทิตย์ทางที่เป็นคุณ
12:02เป็นประโยชน์สร้างมิดท์ ทำให้คนรัก คนสัดทา คนมีความสุข
12:06อยากช่วยเหลือเกือร์กูลเรา ไม่ใช่พูดแล้ว ทำให้คนขุ่นเคืองใจ รังเกียดเบื่อหน่าย
12:13จนไม่อยากช่วยเหลือเทือจุน หรือข้องแวะด้วย หรือกลายเป็นสร้างสตรูขึ้นมา
12:21อยากมีความคิดที่แกล่งกล้า ต้องฝึกปรือปัญญายุทย์
12:25โปรดกดติดตาม YouTube ปัญญายุทธ์ และ Facebook ปัญญายุทธ์
12:40ตั้งแต่ที่เด็กชายรู้จักการพูดให้เป็น
12:42ชีวิตของเขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
12:45เขาจึงหมั่นฝึกฝนทักษะการพูดอยู่เป็นประจำ
12:48นานวันเข้า เขาก็พูดเก่งขึ้นเรื่อยๆ
12:51จนทำให้ใครๆ ก็อยากมาคุยด้วย
12:54เขาจึงไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว
12:56บอกแพะ บอกแกะ บอกอะไรก็ได้ ขอแค่อย่าบอก
13:01อย่าบอกอะไรอย่างนั้นหรือ
13:02อย่าบอกล่ะ
13:04ห้า เจ้านี่เข้าใจพูดนะ
13:06มาคุยกับเจ้าที่อะไร ในหัวรอทุกที
13:08เจ้านูอยากทำงานเสริมที่ได้เงินสูงกว่านี้ไหมล่ะ
13:11อยากสิครับ งานอะไรอย่างนั้นหรือ
13:14ใครอยากจะจ่างเจ้าไปแสดงการพูดที่พัฒตาครางของขาสักน้อย
13:17ขาคิดว่า หาแขกได้ฟังเจ้าพูด คงจะอารมดี
13:20และกิ้นข้าวอร้อยขึ้น
13:22ฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ
13:34ปัญญาอยึก
13:36ชูด ช่วย คน
13:39ให้ได้ถึด วัน
13:42ความถุกเผ้น ปลุ่มปลอบใจ
13:47ให้ยุดลงเย็น ให้ได้เมื่อเห็น ความเป็นจริง