Category
📚
LearningTranscript
00:00การละครั้ง 1 ไม่นานนัก
00:04มีช่างตีดากหนุมผู้หนึ่ง
00:06เขาไฟฟันที่จะเป็นช่างตีดาบผู้หญิงใหญ่
00:10เขาการภาฬานาซ่างดาบที่มีคุณค่า
00:14คู่ควรแก่การยกย่่อง
00:16เขาจึงตีดาบด copying พิถีฑฐาน
00:20และใส่ใจลายละเอียด
00:22เพื่อให้ทดาบที่มีคุณภาพดี
00:24คมกริบและมีความธนธาน
00:27ว่า ลูกค้าส่วนใหญ่มักไม่ได้ใส่ใจทึงคุณภาพของดาบสัตว์เท่าไร
00:32มักสนใจเพียงราคาที่ถูกแล้วความสวยงามภายนอก
00:36แต่ไม่เคยมีใครถ้ามถึงคุณค่้าที่ส่อนอยู่ภายในดาบของเขาเลย
00:41ทำไมดาบของเจ้าถึงแพงนก
00:44หืมใช่ๆแพงกวันที่ค่าเคยซื่ explo Worst
00:46ดาบดีกับดาบพ่อช้าย มันไม่เหมือนกันหรอกท่าน
00:57เลือกเหล็กน้ำดี
00:58ฮื้อ ดาบแค่มันฟันเข้าก็พอแล้วเหรอเม้ง
01:01อืม ใช่ ใช่ สำหรับค่าแค่ดูสวยงาม
01:04พวกพาแล้วดูดีก็พอแล้ว
01:21ชั่งตีดา
01:28ชายหนุ่มรู้สึกเทอแท้ใจ
01:30แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้
01:32เขาตัดสินใจที่จะสร้างดาบขึ้นมาเล่มหนึ่ง
01:35โดยทุ่มเท ทั้งแรงกาย
01:37และแรงใจในการตี
01:38และหล美國รับเราอย่างพฤษีพิธรร
01:40เขาใช้ เวลาหลายเดือน
01:42ในการเลือกเหล็กที่มีคุณภาพทีที่สุด
01:44แล้วใช้ทักษักทั้งหมดที่เขามี
01:47ในการสร้างดาบเล่มนี้ขึ้นมา
01:52เมื่อดาบเสร็จสมบูรณ์
01:53ชายหนุ่มก็ได้นำดาบเล่มนั้น
01:55ไปแสดงต่อหน้าเหล่าจอมยุษย์
01:57และนักษะสมดาบ
01:58เขาหวังว่า
01:59ครั้งนี้
02:00ผู้คนจะรู้จัก
02:01และเห็นว่าดาบที่ดีนั้นเป็นอย่างไร
02:04เร่เข้ามาทุกท่าน
02:06มาดูดาบน้ำดี
02:07แข็งแรงทนทาง
02:08คมคลิด
02:09แต่อะไรก็ขาด
02:10แต่ก็กลับไม่มีใครสนใจดาบของเขาเหมือนอย่างเคย
02:14พวกเขายังคงถามถึงดาบที่ราคาถูกและสวยงาม
02:18แต่ไม่สนใจคุณค่าในดาบที่ชายหนุ่มสร้างขึ้นมาเลย
02:21ไม่ว่าชายหนุ่มจะพยายามพูดถึงคุณสมบัติที่ดีในดาบของเขาอย่างไร
02:26ก็ยังไม่มีใครสนใจอีกตามเคย
02:31ชายหนุ่มรู้สึกเสียใจและท้อแท้ใจเป็นอย่างยิ่ง
02:35เขาจึงตัดสินใจ
02:37ที่จะเลิกทำอาชีพชั่งตีดาบ
02:39แล้วไปหาประกอบอาชีพอื่นแทน
03:02ไปฟันก้อนหินเล่น เสีย่าเข้ารู้แลวรู้รอด
03:04เพราะคิดว่าไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว
03:07แต่แล้วก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นมา
03:11เอ้า เจ้านุม เจ้าเอาดาบไปฟันหินอย่างนั้น
03:13มันก็บินเสียของหมดสี
03:15ข้อมีเห็นจะเป็นอะไร จะบินหรือจะคม
03:17ก็คงจะมีต่างกัน
03:19เพราะก็ไม่มีใครสนใจและเห็นคุณค่าของมันอยู่แล้ว
03:22อย่างนั้นหรือ แต่มันก็น่าเสียดายอยู่ดี เอาอย่างนี้ หากเจ้าจะทำลายทิ้งเช่นนั้น ค่าให้ค่าถูกๆกันแล้วกัน
03:28เออ อย่างนั้นค่ายกให้ท่านไปฟรีฟรีเลยก็ได้ เพราะค่าตั้งใจจะเลิกอาชีพช่างตีดาบแล้ว
03:34เอ้า อย่างนั้นหรือ เช่นนั้นค่าก็ขอรับไว้ ค่าชอบสัสมดาบ
03:38เมื่อเป็นเช่นนั้น ชายหนุ่มจึงยกดาบเล่มนั้น ให้แก่ชายแปลกหน้านั้นไป
03:44แล้วเขาก็เดินจากไป ชายแปลกหน้าได้รำพึงรำพันว่า
03:49แค่ได้ยินเสียงดาบกระทบหิน ก็รู้แล้วว่าดาบเล่มนี้มีธรรมดา
03:53ชายแปลกหน้าผู้นี้คือ คุณสึดผู้มีชื่อเสียง และมีความรู้เรื่องดาบเป็นอย่างดี
03:59เขาเห็นดาบของชายหนุ่มแล้ว ก็สังเกตเห็นถึงความแตกต่าง
04:04ดูสิ ฟันหินไปต่างหลายครั้ง แต่แทบจะไม่มีร่องร้อยบินเลยสักนิด
04:08เขาจึงทดลองใช้ดาบเล่มนั้น
04:14เมื่อคุณสึกได้ทดลองใช้ดาบของชายหนุ่มแล้ว
04:17เขาก็ยิ่งประทับใจกับความคม และความแถงแรงของดาบเล่มนั้น
04:24เขานำดาบเล่มนั้นกลับไปตั้งโชว์ที่บ้าน คนที่ได้มาเห็นต่างก็ถามถึงความเป็นมาของดาบ
04:30ดาบเล่มนี้มีดีอย่างไร ถึงขนาดท่านเอามาตั้งบนแท่นโชว์เช่นนี้
04:35อืม ดาบเล่มนี้มีความพิเศษและมีเหมือนดาบเล่มอื่นๆ
04:39ทุกคน เมื่อได้ทราบถึงคุณสมบัติของดาบ ก็มักขอให้คุณศึกผู้นั้น สาธิตดาบให้ดูเป็นประจำ
04:52ทุกคน เมื่อได้เห็นอนุภาพของดาบเล่มนั้นแล้ว ต่างก็ถึง และอยากจะได้ดาบแบบนี้มาครอบครองบ้าง
04:59ท่านคุ้นสึก ท่านได้ดาบน้ำดีเช่นนี้มาได้อย่างไรอย่างนั้นหรือ
05:04ข้าได้มาโดยบังเอิญจากชั่งตีดาบแปลกหน้าผู้นึงระหวางทาง
05:08ซึ่งก็ไม่รู้ว่าบัตินี้เขาจะไปอยู่ที่ไหนแล้วเหมือนกัน
05:11แต่ได้ยินว่าเขาพูดว่าจะเลิกอาชีพชั่งตีดาบแล้วแล้ว
05:15อืม ชั่งหน้าเสียดายแท้
05:17แต่แล้วก็มีเสียงจากคนงานแบกข้าวสารควรหนึ่งตะโกลขึ้นมาว่า
05:22ไหนท่านข้าเอาข้าวสารมาส่งครับ
05:25และแล้วชายหนุ่มก็ถูกขอให้สร้างดาบอีกครั้ง
05:30เขาดีใจเป็นอย่างมากที่มีคนเห็นคุณค่าในผลงานของเขา
05:37ตั้งแต่นั้นมาชื่อเสียงของชายหนุ่มก็เป็นที่รู้จักไปทั่วแดน
05:42เขาได้รับการยอมรับ ในฐานะช่างตีดาพผู้ยิ่งใหญ่
05:46ชายนุม หวนกลับมาทำอาชีพช่างตีดาพอีกครั้ง
05:50และลูกค้าก็หลังไหลมาขอให้เขา สร้างดาพให้ไม่ขาดสาย
06:01แปลกจังนะท่าน ค่าเคยพยายาม อธิบายคุณสมบัติของดาม
06:04ให้ผู้คนฟังอย่างมากมาย แต่กลับไม่มีใครสนใจเลย
06:08ทำทำอย่างไรอย่างนั้นหรือ
06:10ถึงทำให้ผู้คนสนใจ
06:38ปัญญาหยึก ชูดช่วยคน ให้ได้หลุดวัน ความถุกเท่น
06:53ปลุ่งปลอบใจ ให้รุงเย็น ให้ได้เมอเห็น ความเป็นจริง
07:08ทุกคน และวัน ความถึง อันภคทุกคน ยังมือบไป
07:16เธอปลอบความถึง 황าติเจอร์กทุกคน อีก
07:26ติเจอร์ทิวที่สุดความถูกอบไปทรายหน้า