Czytanie Puszczy - Życie jest Proste - Czeremcha - 2025
Category
📺
TVTranscript
00:00Muzyka
00:01Są ludzie, którzy w wiekowych dębach widzą piękny lakierowany parkiet, po którym człowiek przechodzi z dnia do dnia.
00:22Muzyka
00:23Są też ludzie, którzy patrząc na wielkie sosny i wiekowe dęby widzą jak czas przechodzi z jednego stulecia w drugie stulecie.
00:35To właśnie oni z tych białowieskich dębów i sosen zbudowali swoją stolicę świata.
00:44Zbudowali ją nie ścinając drzew.
00:49O nich jest nasza opowieść.
00:52O nich jest nasza opowieść.
01:22W Twojej książce zaintrygowało mnie takie zdanie, że w 2014 roku przyszedł do Ciebie duch drzew, zielony człowiek.
01:34Kto to taki i jak to było?
01:37Może powiem coś o historii.
01:40Na portykach średniowiecznych katedr jest wielokrotnie przedstawiany obraz zielonego człowieka.
01:49Ducha drzew.
01:50Duchy drzew są bardzo ładnie opisane w kulturze japońskiej.
01:56To są duchy opiekuńcze drzew, które mają tam specjalną nazwę.
02:02Jest to element należący do kultury prasłowiańskiej, celtyckiej.
02:10Wielu kultur, które rozwijały się w otoczeniu drzew.
02:14Więc ten zielony człowiek był taką energią zieloną, która przyszła ze starych drzew.
02:24To było bardziej takie duchowe, symboliczne niż fizyczne.
02:31Można było go zobaczyć?
02:33Czy energię można zobaczyć? Jak to wyglądało?
02:35Energię się czuje.
02:37Można zobaczyć takimi oczami duszy.
02:40Można zobaczyć sercem.
02:44Zielony człowiek, ta energia przyszła po to, żeby powiedzieć
02:47zapisuj wszystko, co drzewa mówią, bo masz z tego zrobić książkę.
02:53Ponieważ drzewa będą wycinane.
03:01Nie wyobrażałam sobie tego i nikt sobie tego nie wyobrażał,
03:05jak bardzo naruszy dobrostan Polski wycinka puszczy.
03:11Ludzie przychodzili do mnie wtedy, żeby płakać nad tym,
03:15że ta puszcza jest wycinana.
03:17Że ludzie robią sobie krzywdę, wycinając puszczę.
03:23Dlaczego robią sobie krzywdę?
03:27Dlatego, że puszcza jest przestrzenią regeneracji duchowej.
03:32W puszczy możemy powrócić do dobrostanu naszej istoty.
03:38Wrócić do samych siebie.
03:41Do takiej wersji nas samych,
03:43która przestaje kreować cierpienie
03:47i zaczyna kreować na nowo piękno i dobro.
03:50Puszcza jest taką przestrzenią pramatki,
03:54połączoną ze źródłem wszystkiego.
03:57Przyszedł do Ciebie duch drzew.
04:05Jak się to zaczęło?
04:07A zaczęło się to w dzieciństwie.
04:10Ja zawsze byłam bardzo związana z lasem,
04:12z drzewami.
04:15I to było dla mnie takie naturalne,
04:18że wszystko mówi,
04:21wszystko komunikuje się z człowiekiem.
04:24I taki świat duchów natury
04:27po prostu jako dziecko widziałam, czułam.
04:31To było w Górach Świętokrzyskich
04:32u moich dziadków, gdzie się wychowałam.
04:36Na początku prowadzał mnie po tych lasach mój dziadek.
04:41To było coś takiego, co sprawiało radość,
04:44co było takim czystym szczęściem.
04:47Takim doświadczeniem było goście.
04:49No i później dziadek jeździł do pracy,
04:53a ja po prostu szłam sobie do lasu.
04:57No i te drzewa były dla mnie takimi bliskimi osobami.
05:01Ponieważ rodzice pracowali w Warszawie,
05:05mną zajęli się dziadkowie.
05:06I drzewa były dla mnie
05:10tak jakby taką bardzo bliską rodziną.
05:12Bliższą jeszcze niż dziadkowie.
05:16Ponieważ mogłam się przytulać do nich,
05:18rozmawiać z nimi.
05:19A dziadkowie też nie zawsze mieli czas na to.
05:22Można powiedzieć, że byłaś takim
05:23trochę samotnym dzieckiem bez mamy,
05:27które przytulało się do drzew,
05:28tak i szukało kontaktu z naturą,
05:31z przyrodą, ze wszystkim, co żyje, tak?
05:33Tak, dobrze to określiłaś.
05:36Czyli z tej potrzeby miłości,
05:38z tej potrzeby kontaktu z ludźmi
05:41wziął się kontakt z drzewami?
05:45Tak, ponieważ gdy dziecko zostaje oddane od matki,
05:51to odczuwa taki naturalny brak matki.
05:53I wtedy szuka czegoś, co jest ciepłe, bliskie.
05:59I to przyjmuje jako tą najbliższą rodzinę.
06:02Więc ja przyjęłam, że te drzewa,
06:03to jest taka moja najbliższa rodzina.
06:07A jak wtedy rozmawiałaś z drzewami?
06:09Dzieci nie rozmawiają ze słowami.
06:11Zanim nauczą się mówić,
06:13dzieci rozmawiają przez serce.
06:15Tak jak zwierzęta rozmawiają ze sobą przez serce.
06:18Na poziomie odczuwania,
06:20na poziomie bycia w jedności.
06:23Na zasadzie wszystko jest moją rodziną.
06:25Ziemia jest moją rodziną,
06:26drzewa są moją rodziną.
06:29A co było potem?
06:30A po tym, jak miałam sześć lat,
06:34dziadkowi oddali mnie do rodziców,
06:37do Warszawy.
06:39I jak poszłam do szkoły,
06:41to dziecko, które umiało mówić,
06:43przestało mówić.
06:45Przestałaś mówić?
06:46Tak.
06:47Pani psychiatra była mądrą kobietą
06:49i powiedziała,
06:50no jak tak wcześniej mówiło,
06:52no to może jakiś stres,
06:54może jakieś doświadczenie traumatyczne.
06:57A że dziecko rysuje, maluje,
07:00to dziecko po jakimś czasie
07:03zacznie się komunikować,
07:05jak mu się da
07:05wypowiadać się na poziomie sztuki.
07:09No i przez jakiś czas
07:25mogłam całe dnie malować.
07:27I tak powolutku zaczęłam
07:29na nowo komunikować się z ludźmi.
07:31No i później, ponieważ dobrze też rysowałam,
07:36zdałam na studia architektoniczne,
07:38no i skończyłam Wydział Architektury
07:40Politechniki Warszawskiej.
07:42I zaczęłaś pracować jako architekt?
07:45Samodzielny architekt,
07:46ponieważ moją specjalizacją
07:48była urbanistyka,
07:51urbanistyka małych miast
07:53i projektowanie ogrodów.
07:55Przez pierwsze lata
07:56po prostu projektowałam ogrody.
07:58No i to był bardzo piękny kawałek
08:01mojego życia.
08:05Ale projektowałaś nie tylko ogrody.
08:09Wszedł taki czas,
08:11że pojawili się biznesmeni
08:14w tej branży.
08:17I zaczęli sprzedawać
08:20swoim klientom ogrody
08:22wraz z projektem.
08:24No i wtedy musiałam wrócić
08:27do projektowania najpierw wnętrz,
08:29później architektury,
08:32małe domy, osiedla.
08:34W Warszawie tak?
08:35Tak, przedszkola, kamienice.
08:38Taka stricte twarda architektura.
08:41Dlaczego nie jesteśmy teraz w Warszawie,
08:43nie rozmawiamy w Warszawie,
08:45tylko tutaj na podlaskiej wsi?
08:46Gdy spotkałam na swojej drodze
08:48dewelopera, który po prostu
08:50nie zapłacił mi faktur
08:52za osiedle,
08:55zakończyłam karierę.
08:56Już moja firma upadła.
08:58Pod wpływem takich
09:00deweloperów.
09:02Gdy człowiek doświadczy
09:13traumy w życiu,
09:15a to doświadczenie
09:16upadku firmy
09:17było dla mnie traumą,
09:19potrzebuję powrotu
09:21do czegoś, co jest bezpieczne
09:23i powrotu do czegoś,
09:26co daje poczucie,
09:28że to szczęście
09:29gdzieś w życiu jest.
09:30Padłam na trawnik
09:32i powiedziałam,
09:32ja już dalej nie mam siły
09:34na to wszystko.
09:35Miałam wtedy kredyt,
09:37dwoje dzieci na utrzymaniu
09:39i zajęte wszystkie konta bankowe,
09:46nie wiadomo, jak dzieci nakarmić,
09:48nie wiadomo, jak kredyt spłacać.
09:51W tym momencie poczułam drzewa.
09:53Poczułam, że na nowo
09:55do mnie mówią.
09:57Powiedziały,
09:57wszystko będzie dobrze.
10:00Może po prostu
10:02pomyślałaś sobie,
10:03trzeba zrobić tak i tak,
10:05bo jak drzewa
10:06mogły to powiedzieć?
10:07To było tak,
10:08że już przestałam myśleć.
10:09Byłam w takim stresie
10:10i w takim stanie,
10:14że każde logiczne myślenie
10:17było dla mnie
10:18traumatyczne,
10:20bo nie widziałam wejścia.
10:22I wtedy wróciłam
10:23do tego myślenia sercem,
10:25do odczuwania rzeczywistości sercem.
10:27A na tym poziomie
10:29otwiera się w człowieku
10:31rodzaj geniuszu.
10:33Rodzaj takiego naturalnego,
10:34dziecięcego doświadczenia
10:37błogości.
10:40Bo umysł mówi,
10:41że wszystko jest źle,
10:43że już się nic nie da zrobić
10:44i najlepiej to
10:45znaleźć sobie
10:46jakąś metodę,
10:48jak odejść z tego świata.
10:49A w momencie,
10:51kiedy wraca się do serca
10:54i wraca się do tego
10:56połączenia z naturą,
10:58połączenia z przyrodą,
10:59z drzewami,
11:00odczuwa się tą jedność,
11:02to wszystkie rozwiązania są.
11:05Wszystko jest możliwe,
11:06wszystko jest proste,
11:07wszystko jest lepsi.
11:09I drzewa mówią,
11:10nie martw się,
11:11bo wszystko będzie dobrze.
11:14Bóg nad tobą,
11:16świat się tobą zaopiekuje.
11:17No i tak się stało.
11:25Drzewa powiedziały,
11:26że mam sięść do pociągu,
11:28dojechać 176 km od Warszawy
11:31i tam będzie mój dom.
11:33To jest takie jasno czucie.
11:35Na poziomie serca
11:36uruchamia się jasno czucie,
11:38jasnowiedzenie.
11:47Zajrzałam w internet,
11:52zobaczyłam mniej więcej
11:54odległość,
11:55176 km od Warszawy.
11:59Wsiadłam w pociąg,
12:00pośrednik mi pokazał ten dom,
12:02jedyny dom, który oglądałam.
12:08Drzewo przed domem zaczęło mówić,
12:09że to jest tutaj
12:10i stwierdziłam,
12:11że nie ma potrzeby szukania
12:13czegokolwiek więcej.
12:14Dlaczego kierunek wschód,
12:23a nie zachód?
12:24Bo tu kultura jest bliska
12:26mojemu sercu.
12:29Ród mojej mamy
12:30pochodził ze wschodu.
12:32Gdy człowiek doświadcza
12:34jakiejkolwiek traumy,
12:35to gdzie wraca?
12:37Do matki.
12:38A gdy matka już nie żyje,
12:39do pramatki,
12:41do pra-pra-przodków.
12:44A drzewa są naszymi
12:46praprzodkami.
12:51Tutaj szczególnie silna jest
12:53energia drzew puszczańskich.
12:56Tu jest energia
12:58takiego serca matki.
13:00Na wschodzie to czuje się
13:01bardzo mocno.
13:02Tutaj serca się otwierają.
13:05Tu człowiek mniej myśli,
13:06więcej czuje.
13:06Pojechałam do dębu Dunina.
13:13To szczególne miejsce,
13:15gdzie rośnie dąb Dunin,
13:17jest miejscem mocy.
13:19Tu się zaczynała potężna puszcza
13:21i jej ślady są pod nami.
13:24Są pod naszymi stopami.
13:28W puszczy jest wiele miejsc mocy.
13:30Puszczańskie miejsca mocy
13:33wznoszą człowieka wyżej,
13:38ponad poziom negatywnych emocji,
13:42ponad lęki,
13:43do takiej przestrzeni,
13:46gdzie odczuwa radość,
13:47harmonię i dobrostan.
13:49Moc puszczy jest w tych miejscach wyjątkowa
13:57i są to miejsca,
14:00które można porównać
14:03z dwoma, trzema miejscami
14:05na całej ziemi.
14:09Dąb Dunin powiedział mi tak.
14:14Przybyłaś tutaj,
14:15żeby zapomnieć o wszystkim, co było.
14:17Droga za tobą rozsypuje się w proch,
14:20a ty przybywasz tutaj,
14:22żeby doświadczać wszystkiego, co nowe.
14:24Doświadczać samej siebie.
14:26I po prostu kupiłaś ten dom?
14:30Tak, z dnia na dzień.
14:33To jest tak, że gdy przybywa się za Bóg,
14:37cały świat poprzedni się rozsypuje.
14:41Tu jest tak inna przestrzeń,
14:44że człowiek odczuwa inny czas,
14:47inne potrzeby,
14:49inne odczuwanie jest tego w tej przestrzeni.
14:53Tak ciekawe, że poprzedni świat
14:55zaczyna się rozsypywać
14:57i ciekawość prowadzi tutaj,
14:59żeby poznawać to miejsce, w którym się jest.
15:01No i zaczęłam poznawać.
15:04I tutaj znowu, z dnia na dzień,
15:05okazało się, że mam pracę.
15:08Tak jak wcześniej wszystko było takie niepewne,
15:11to tutaj właściwie w ciągu miesiąca
15:14znalazłam pracę.
15:16Co to była za praca?
15:17Zaczęłam uczyć dzieci malarstwa.
15:19I to było takie bardzo zgodne z moim sercem.
15:25No i wtedy zaczęła się moja nowa droga,
15:30czyli zaczęłam pisać książki.
15:34Rozmowy z drzewami.
15:36Co to znaczy rozmawiać z drzewami?
15:38Jak to jest?
15:38Rozmowa z drzewem polega na otwarciu serca,
15:44na komunikację z naturą.
15:47Gdy wraca się do poziomu serca,
15:49do tej błogości, która istnieje w naturze,
15:54wszystkie rozwiązania przychodzą.
15:57Jak wrócić do poziomu serca?
15:59A tutaj jest klucz, który daje puszcza.
16:03Trzeba zwolnić.
16:10Bo umysł ludzki w miastach
16:14istnieje na poziomie walczu, uciekaj.
16:17Są programy walki.
16:19Są programy lękowe.
16:21Natomiast gdy wchodzimy w przestrzeń drzew,
16:25wchodzimy w ten stan faaliteta.
16:27Zwalniamy i odczuwamy.
16:29Większość chorób i problemów
16:33to są problemy nawymyślane przez ludzi.
16:37Gdy człowiek przestaje myśleć głową,
16:40przestaje łączyć się ze swoimi historiami,
16:45wchodzi do puszczy i zapomina.
16:47I gdy zapomina o problemach,
16:50no to ciało w naturalny sposób
16:52regeneruje się i wraca do harmonii.
16:59Rozmawiam z drzewami.
17:03Nie wiem, czy tak samo jak ty.
17:05Ale kiedy proszę o pomoc,
17:06to one słuchają.
17:08I wiem, że słuchają.
17:10I odpowiadają.
17:12I wszechświat wtedy
17:16aranżuje jakieś sytuacje
17:18w taki sposób,
17:20że ten problem jest rozwiązany.
17:23Niektóre drzewa to nie mówią nic,
17:24bo nie mam z nimi żadnego połączenia jako takiego.
17:30A ty jakie masz doświadczenia?
17:32Nagle jest impuls,
17:33drzewo woła
17:34i wiadomo, które.
17:36No tak, tak.
17:38Zwykle jak tak podchodzę,
17:39to się pytam, czy mogę,
17:41czy to drzewo chcę.
17:44Tutaj do tego wiązu
17:47to podeszłam praktycznie od razu.
17:51Tak naprawdę,
17:52to jak ten dom kupiłam tutaj,
17:55to ten wiąz mnie przyciągnął.
17:56To on chciał, żebym tu została.
17:59Przeważnie takie drzewa ciągną,
18:02takie te stare, nie?
18:03Młodsze tak nie przemawiają, prawda?
18:07Młodsze tak nie przemawiają.
18:09No tak, młode drzewa
18:11nie mają tak rozwiniętego ducha w sobie.
18:14Te stare lubią rozmawiać z ludźmi.
18:17Aż szybciej się męczą.
18:19A młode to natychmiast są zmęczone.
18:21Nawet boją się ludzi.
18:23Boją się, że ludzie są zbyt toksyczni dla nich,
18:26że będą musiały ich uzdrawiać.
18:28A stare drzewa są odporne
18:30i chcą kontaktu z człowiekiem.
18:34A opowiedz mi,
18:34jak się rozmawia
18:35z poszczególnymi gatunkami drzew
18:37i co one mogą nam powiedzieć.
18:41Drzewa mają swoje specjalizacje.
18:47Jadła to jest bardzo specyficzne drzewo,
18:55bo ona rozmawia z człowiekiem o czasie.
18:59Ten czas jest tutaj kluczowy.
19:02Wyjście poza ludzki czas.
19:04Wyjście w przestrzeń, gdzie można
19:06nie myśleć o tym,
19:08że zaraz się spóźni,
19:09muszę coś zrobić,
19:11zestarzejemy się, zachorujemy.
19:12Nie ma tam myślotoku.
19:15Jest miejsce na refleksję.
19:19Miejsce na zastanowienie się,
19:20czy to my projektujemy swój czas,
19:22czy to ktoś za nas ten czas projektuje.
19:28W momencie, kiedy doświadczamy bez czasu,
19:32jest ta przestrzeń na refleksję
19:34i doświadczanie samego siebie.
19:35Jakim drzewem jest sosna?
19:40Sosna jest drzewem,
19:42które wspiera ludzi w przetrwaniu.
19:45Jest to drzewo,
19:46które pierwsze dawało swoje gałęzie,
19:50swoje ciało do tego,
19:53by ludzie się ogrzewali,
19:54by ludzie budowali z sosny swoje domy.
19:58Drzewa dbają o człowieka.
20:00Gdy człowiek buduje dom sosnowy,
20:02to sosny uznają,
20:05że jest on częścią ich rodziny,
20:09więc bardzo kochają człowieka,
20:11który mieszka w sosnowym domu.
20:14Zapach sosny,
20:15duch sosny,
20:17przenika jego życie
20:18i człowiek ma dużo więcej zdrowia
20:23i poczucia bezpieczeństwa.
20:26A dąb, co powiemy o dębie puszczańskim?
20:30Dęby są drzewami mocy.
20:32I to już prasłowianie mówili o tym,
20:36że dzięki kontaktowi z dębami
20:39odczuwa się własną moc,
20:42odczuwa się pewność.
20:44Pod dębami, w dębowych gajach,
20:48odbywały się wszelkie spotkania,
20:51dlatego że człowiek,
20:52który odczuwa własną moc,
20:55nie będzie się kłócił.
20:56W takiej przestrzeni jest pokój.
20:59Człowiek ma przestrzeń na to,
21:01by wybierać mądrze.
21:03To są drzewa, w których
21:05jest mądrość,
21:07która wspiera w człowieku
21:10to doświadczenie mądrości.
21:11Co jeszcze o brzozie możemy powiedzieć?
21:14Jakim ona jest drzewem?
21:15Brzoza jest według tradycji
21:18drzewem przyjmującym wszystko.
21:23Brzozy zabierają z człowieka choroby.
21:27Gdy przytulamy się do brzozy,
21:29ona odbiera od nas każdy problem
21:32i oddaje ziemi.
21:35I problem znika,
21:36ponieważ brzoza bierze go na siebie.
21:41Jak drzewo opowiada,
21:43to trzeba to spisywać,
21:44bo się po chwili zapomina.
21:46Ponieważ przestrzeń,
21:49w której rozmawiałem z człowiekiem,
21:50drzewa to jest taka przestrzeń,
21:53w której mamy inną falę.
21:57Człowiek w tej przestrzeni
21:59zaczyna usypiać.
22:01To jest ta fala teta.
22:02w której
22:04przypływa pełnia geniuszu do człowieka.
22:08Przypływają poematy,
22:09wiersze, opowieści.
22:12Natomiast gdy człowiek wychodzi
22:13z tej fali teta,
22:16natychmiast zapomina.
22:17Dlatego gdy rozmawiamy z drzewami,
22:19zapisujemy wszystko.
22:22Ponieważ chwilę później
22:23wchodzimy w fale beta,
22:26nie ma nic.
22:26Nie ma tego poematu,
22:27który zaistniał
22:28w kontakcie z drzewem.
22:32Drzewa są istotami
22:36wspierającymi rozwój człowieka.
22:38I drzewa o to dbają,
22:40żeby ludzie się rozwijali.
22:44To, co jest opisane w Biblii,
22:47tworzenie raju,
22:48to jest cel życia człowieka
22:50według drzew.
22:51Człowiek ma stworzyć
22:52wokół siebie raj.
22:54Ma powrócić do harmonii w sobie
22:56i wtedy będzie mógł dopiero
22:58tworzyć raj,
22:59gdy w nim będzie harmonia.
23:01Używasz w swojej książce
23:15takiego określenia
23:16brama do świata.
23:18Co to jest?
23:20W puszczy jest wiele bram.
23:23I to są bramy
23:24między różnymi przestrzeniami,
23:25różnymi światami.
23:27A jakie to są światy,
23:28inne światy?
23:29Tutaj na zimie
23:33jest bardzo wiele światów.
23:35Są światy skrzatów,
23:37są światy leśnych wróżek,
23:39są światy bajkowe.
23:42My uważamy,
23:42że to są światy bajkowe.
23:44A ludzie wrażliwi
23:46widzą tam dużo więcej.
23:48Widzą tam świat
23:50pełen istot światła,
23:53pełen istot ciemności,
23:55pełen istot bagiennych,
23:56pełen istot kwietnych.
24:00A co to znaczy
24:02istoty bagienne
24:03albo istoty kwietne?
24:04Co to są za istoty?
24:06Myślę, że każdy człowiek
24:07wrażliwy odczuwa
24:09przestrzeń,
24:11w której
24:12jest pełno
24:14iskier światła.
24:14i te iskry światła
24:16mają różne kolory jakości.
24:19Czyli nie są to istoty,
24:20tylko światło, tak?
24:21Istoty lub iskry światła
24:23to jest synonim.
24:24Po prostu świadome
24:25cząsteczki światła,
24:27które mogą się manifestować
24:28jako bróżki, elfy.
24:31To jest kwestia
24:31naszej wyobraźni,
24:32jak my to zobaczymy.
24:33Duchy drzew
24:41są
24:41no właśnie takie eteryczne,
24:45subtelne.
24:46A jeżeli taki duch
24:47jest w tym drzewie
24:48i to drzewo
24:49zostanie ścięte
24:50na przykład na dom,
24:51to co się z tym duchem stanie?
24:53Gdy
24:53nagle
24:54ścina się drzewo,
24:56dół drzewa cierpi.
24:58Dlaczego cierpi?
24:59Dlatego, że
24:59drzewa opiekują się
25:01ogromną ilością istotek.
25:02mróweczek,
25:05owadów
25:05i ten duch
25:07musi znaleźć
25:09w międzyczasie
25:09nowe miejsce do mieszkania.
25:12Gdy
25:13drzewo zostanie
25:14zawiadomione o tym,
25:17że
25:17zostaje przeznaczone
25:19na budowę domu,
25:21to ten duch drzewa
25:22po pierwsze
25:23rozparceluje
25:25te wszystkie istotki
25:26po nowych miejscach
25:28i
25:29opiekuje się
25:30tym
25:31człowiekiem,
25:32dla którego
25:32budowany jest dom.
25:35Drzewa przyjmują go
25:36do swojego rodu
25:38i wtedy
25:38mieszkaniec
25:40drewnianego domu
25:41doświadcza
25:43opieki
25:44duchowej drzew,
25:45czyli opieki
25:46nad jego zdrowiem
25:48i dobrostanem.
25:49puszcza jest przestrzenią
26:01istot wzajemnie
26:03wspomagających się,
26:06wzajemnie komunikujących
26:07i informacja,
26:10która w niej płynie
26:11jest najbardziej
26:12kompatybilną informacją
26:14ze źródłem,
26:15najbardziej
26:17czystą.
26:20A co to jest to źródło?
26:22Różne są tego nazwy.
26:24My odczuwamy,
26:25że pochodzimy
26:25z czegoś,
26:26co jest większe od nas.
26:30Dlaczego puszcza
26:31jest właśnie
26:32tym szczególnym miejscem,
26:33gdzie możemy tego doświadczyć?
26:35Istnieje coś takiego,
26:37jak pole morfogenetyczne.
26:40Nad miejscami,
26:42gdzie mieszkają ludzie,
26:44nad miastami,
26:45jest pole morfogenetyczne,
26:47które składa się
26:49ze wspólnych myśli ludzi.
26:52To pole
26:53jest nasycone
26:55setkami problemów,
26:57wspólnych problemów
26:58dla całej społeczności,
27:00setkami myśli
27:01destrukcyjnych
27:02i lęków.
27:03Gdy wychodzimy
27:05z tego pola
27:07w przestrzeń puszczy,
27:11to nie doświadczamy
27:13tych cudzych lęków.
27:15Możemy doświadczyć
27:17tego, co sami myślimy,
27:18własnych myśli,
27:20albo doświadczyć
27:21niemyślenia.
27:23Właśnie w przestrzeni puszczy
27:24to doświadczenie
27:25niemyślenia
27:26jest bardzo wyraziste.
27:28W twojej książce przeczytałam
27:33przybyłam, by zrozumieć,
27:34kim jestem.
27:35By zrozumieć
27:36swój własny cel
27:38wędrówki
27:39tutaj na ziemi.
27:41Po to tu przybyłaś?
27:42Odkryłam,
27:43że puszcza
27:45powoduje
27:47rozsypywanie się
27:48przeszłości
27:49w człowieku
27:51i układanie siebie
27:52na nowo.
27:54Wychodząc
27:55z poprzedniego życia,
27:57weszłam w przestrzeń
27:58samej siebie.
28:01No i dzięki
28:02obecności drzew
28:04mogłam odczuć
28:05własne szczęście.
28:06Kim jestem?
28:07tutaj.
28:08A jestem
28:09szczęśliwą kobietą
28:11i to wystarczy.
28:12Życie jest proste.
28:15Szcześniej myślałam,
28:15że jest skomplikowane.
28:18To jest sekret puszczy.
28:20Życie jest proste.
28:21Dziękuje.