- 6/14/2025
Category
📺
TVTranscript
00:00ตอนที่ 3
00:05เจ้าจะมั่นใจได้อย่างไร วันนั้นจะไม่โพรหัวมา
00:08ขอปัญหาวุ่นวายอะไรอีก
00:10คือ...
00:12ข้า...
00:15ทำให้นางหายไปสิ
00:21หายไป...
00:22หายไป...
00:30คุณหัวใหญ่ไป...
00:32อร่อยค่าไปเถิด...
00:34ค่าขอร้องล่ะ
00:36ส่งคนมา
00:38ประโทย...
00:40บอกไปเป็นร้อยรอบแล้ว...
00:42ค่าไม่รู้ว่าดางไปไหน
00:44ถ้าไม่สน...
00:46คนหายไปในเขตท่าน...
00:48ท่านควรให้คำอธิบายมา
00:50อร่อย...
01:04ในท่านกับพูดยิน grads
01:07กันแทบแตกแล้ว
01:09กลับบ้านเผอPR...
01:10จ้วนเจ้าจะแตกแล้ว
01:12ไปบอกพวกใหญ่ที่จวนเรา
01:14ข้าอยากเห็นนัก ท่านจะพูดสิ่งๆ
01:16ต่อนหน้าท่านกัวก้ilst
01:18คุณหนูของเจ้า เกิ่งเรื่องทลมานใจคนนัก
01:24วันนี้ลูกค้าเยอะเป็นพิเศษ
01:39ลูกค้าทั้งสองท่านบะมีขอรับ
01:42ทานให้อร่อยนะขอรับ
01:43วันนี้มีปโลรสครึ่งราคาด้วย
01:45ไม่นังก็ได้กินเธอ กินเสร็จแล้วต้องกลับอย่างเดินทาง
01:49เราเดินทางมานึงวันแล้วนะ
01:51นี่ก็ใกล้จะยามเสริญแล้ว พวกเราควรเจ้าพักที่นี่สักคืนก่อนเธอ
02:09เนื้อสักชิ้นก็ไม่มี ท่านป่าสั่งให้เจ้าหลังแกข้างนั้นเหรอ
02:13แกข้างนั้นเหรอ
02:15ให้เดินทางทั้งวันเป็นคำสั่งภูหยิน
02:17ถึงที่แล้ว ถ้าเขาจะได้พักผ่อนเอง
02:19ปับรุงคันดีๆ
02:21ตุกลง คันป่าจะให้ข้าไปอยู่ที่ได้
02:23อ๋อ จนระบทนี้โจ
02:25ไม่น่าวางใจเธอ
02:27พอเรื่องสงบ ซื้อจือจะมารับท่านจากเมืองหลวงนะ
02:29เซวอร์ ข้าเอาสลับเปากับน้ำแกงแกงนึงชาม
02:35ขอรับ แม่ วันนี้ทำไมในท่านใจป้ำนัก
02:39นี่ท่านพบสมบัติบนขาวมาเหรอ
02:41มีอะไรวิดีไม่บอกกัน
02:43ไหนดูสิ
02:45พึ่งขุดมา ว่าจะไปขายแหวร้านยานในเมือง
02:49ต้องได้ราคาดีนะ
02:51เดี๋ยวข้าแปลสลับเปามาให้แล้วกันนะ
02:55มีของที่ดีไม่แบบกัน คิดเดี๋ยวคนเดียว
03:01โสมอันนี้ขายเท่าไร
03:05โอ้โห ผู้หญินช่างตาดีแท้ ห้าสิบตำลึง
03:09ใยแพงนะ
03:11นี่คือโสมป่าร้อยปี รากก็สมบูรณ์ขนาดนี้
03:15ข้ากำลัง หาซื้อโสมอยู่ไว้บำรุงร้างหน่าย
03:20สมหัวนี้ท่านขายมาในข้าเธอนะ
03:27โธ่ ราคานี้ข้ายยังคืนทุนไม่ได้เลย
03:31ร้อยกำลัง
03:37สมหัวนี้ข้าซื้อแล้ว
03:41แม่นางเก็บไว้ให้ดีเธอ
03:44นี่
03:45แม่นางช่างตาถึงนัก รับไปเลย
03:48โอ้โอ้ นี่ นี่
03:51ท่านแม่ สมดี้ยี่ย่งนี้หารยากนะ
03:54พอดีเลย เอาไปให้ท่านพ่อกัน
03:57สมนี้ข้าจองไว้ก่อนแล้ว
03:59ไม่นาง คำนึงถึงลำดับก่อนลังด้วย
04:03เฮ้ ช้าก่อน
04:05กลากขวางคุณหนูอย่างค่า
04:07แสกของค่าหาได้มีตาดมากของคุณ
04:09ท่านพ่อไปสำหรับ
04:11ท่านพ่อไปสำหรับ
04:13โอ้โฮ
04:14ท่านพ่อไปสำหรับ
04:15คุณ คุณชาย
04:17ขอบคุณคุณชาย
04:35นางมาหาเรื่องค่าก่อน ซ้ำยังมาขวางทางอีก
04:39ต่อให้ล้มขมามลงไป ก็โทษพูดใดไม่ได้เหรอ
04:42พ่านางกลับไปพักก่อน ขอรับ
04:46วันนี้คุณชายจะพักแรมที่นี่หรือไม่ ให้ค่าเลงสวดาท่านดีหรือไม่
04:59ที่จริงค่ะ
05:00ไม่ใช่ผู้มีคุณธรรม ไม่อยากประใส
05:03ท่านแม่ ที่เขาพูดหมายความว่าอะไร
05:15จะใส่ใจไปทำไมแล้ว
05:17นี่ เจ้าจำไว้ให้ดีๆนะ
05:19กว่าเจ้าที่กลับเมืองหลวงไม่ง่าย
05:21เจ้าต้องสำรวมกายใจ อย่าได้ไปก่อเรื่องอีก
05:25หากครั้งนี้พำนักอยู่ในเมืองหลวงได้
05:28ไม่ต้องกลับไปอย่างสี่ลูกอีก
05:29ก็เป็นเรื่องสำคัญยิ่งของเราแม่ลูก
05:32ท่านแม่ อีกเรื่องวันกว่าจะกลับถึงจวน พวกเดามาพักที่นี่ก่อนเถอะ หายเนี่ยแล้วค่อยกลับ
06:02หัะ ใครกัน
06:04จนจริงอันหน่ Cou bird
06:10ท أنเองเหรอ
06:12ท่านมาทำอะไร
06:14รับเจ้ากับเมืองหลวง
06:16อย่าทำไรค่อน
06:18เขาไม่ขัดควังร่างแต่งานของพวกท่าน
06:20แต่ข้ากับเขารักกันจริงๆ
06:22เจ้าทั้งสองจะรักแท้หรือแสงรัก
06:28ก็ไม่ใช่เรื่องของข้า
06:30และจะพาข้ากลับเมืองหลวงทำไม
06:32จัดกัน
06:58ใครเรื่องแรงไม่ต่อข้าไก่ ยังกล้าไปเสียงชีวิต
07:01รู้หรือไม่แบบนี้เรียกว่าอะไร
07:03เห็นชอบจึงกล้าทำ
07:05ไม่เชียมตนตั้งหาก
07:06COP 1. อีกuiteรuste
07:12ไปรี่โจรทรานนี้เจ้าคิดว่าตนเอง
07:15จะได้กลับสะกุลเหลียงอีก
07:18ยาศผู้พี่ไม่ได้ส่งท่านมาเหรอ
07:20ท่านเป็นผู้ใดกันแน่
07:22นี่
07:22นี่มันเรื่อง Об้า anime
07:26คนพวกนั้นมาเพื่อข้าเจ้า
07:29ถึงเพียงดีละ
07:30อย่างเชื่อว่าสกุลเหลียงจะลักษαสยาส์
07:32เป็นไปหม suppliers
07:33ท่านป่ารับปากเค้าแล้ว
07:35รอยาติผู้พี่แต่งแล้ว
07:37จะรับค่ากับลูกเข้าเมืองหลวง
07:39นางไม่เหล่อค่าáis
07:41ท่านป่าของเจ้า
07:42มั่นเจ้าไว้กับผู้ดูแลที่ดินธิลฬิโจ
07:45นางหาได้จะให้เจ้ากลับเมืองหลวง
07:47เป็นไป pou Services
07:49ท่านพ่อค่าช่วยนางไปตั้งยอบ
07:50พวกเขาไม่กลาทํากبد bliver ข้าเยื่ะง้านน่ะ
07:58บัตนี้มีสองทางเลือก
08:01หนึ่ง
08:02ไปแต่งกับพ่อไม้ทิหลีโจ
08:04สอง
08:05กลับเมืองหลวง กระค่า
08:07ถ่วงคว่าเป็นทํา
08:08จากสกุนเหลียง
08:12ยังมีทางเลือกที่ศาม
08:14เจ้าไปกับค่า
08:15เพียงเจ้าช่วยค่า
08:17ทอนตังงานสกุนเหลียง
08:18จะช่วยเจ้าต่างเข้าสักคุณเหลียงให้เป็นพระยาเอกเหลียงจื้นเชียร
08:22กระยาเอกชีวิตยาลographer ธุซาสแท้ไม่ได้
08:25อย่าคิดจะเข้าสักคุณเหลียงอีก
08:26ก็ได้แล้ว รียบไปตามหมอต punish
08:32รียบไปตามหมอตำแย้
08:34ออกแครง ไปแปลงแต่
08:36ออกแรง Lead ลงไว้ắp
08:40ไปบอกให้อาวีหาที่เงียบเงียบในเมืองหน่วงไว USD
08:43หากวิดาของจุเอิ้มมาถึง ก็ให้คุมตัวเข้า ไปกระบุตสาว
08:47ขอนะ
08:58จะคลอดแล้วเหรอ
09:03เด็กในโรงเตรียมบอกว่า นางคลอดก่อนกำหนด
09:05ถ้าจึงตั้งใจ นำโสมมาให้เนี่ย
09:07เป็นอีกนะ
09:10ข้ากับท่านแม่ พึ่งมาจากอย่างซีลู
09:12ไม่คุ้นกับขนพธรรมเนียม ของที่นี่นะ
09:15ถ้าเมื่อครู เผ่อล่วงเกินไป ขอให้คุณชาย อย่าได้เข้าใจผิดกันเลย
09:20ช่างเธอ
09:21ตั้นลมหายใจไว้ อดทนไว้หน่อย
09:24เดี๋ยวแรงจะหมดนะก่อน
09:25ส่วนลมหายใจให้ลึก ตั้งไว้และออกแรง
09:28โอ้ โอ้ โฮท่ออย
09:30นางเป็นลมไปแล้ว
09:39- ภูหยิน... ท่านดู ข้ามาทันเวลายิ่งนะ สมหัวนี้เดิมค่าจะไขด้าฆ่าเดิม
09:45- ท่านมิงชู ใจบุญสุนทันชอบช่วยเหลือผู้คน ทำดีส้ากกุศดไม่ขาด
09:49- ภูหยิน... มิงชู ยายเป็นนางได้
09:52แม่นาง ข้างนอกมีโสมอยู่ รีบนำมาประคองชีบหูหยินเธอ
09:57หากหูหยินยังไม่ฟื้น เด็กคงรักษาไว้ไม่ได้นะ
10:00น่ะ รีบไป รีบไป
10:04เอา หายไปแล้ว นี่
10:09ข้านำสมมาได้ใจหวังดี แต่ใช่ว่าจะให้เปล่า ๆ สะน่อย
10:13ขอให้คุณชายช่วยแต่สินด้วย
10:15ไหนท่าน ชีวิตหัวหยินสำคัญกว่า รีบจ่ายเงินข้าโสมนะ
10:20คนข้างในคือ หัวหินของท่านงั้นเหรอ
10:24ในท่าน หัวหินเป็นเช่นนี้ ก็เพราะท่านรับหญิงอื่นเข้าจวน
10:28ฮะ
10:29หากรักษาเด็กไว้ไม่ได้ ท่านจะตอบผู้โอ้โสเช่นไร
10:44ค่ะ ค่านี้เองเหรอ
10:46สมหัวนี้ ก็ราคาเท่านี้แหละ
10:48มองยังไงว่าสมนี้ห้ะค่าทู
10:50รู้ก็รู้แล้ว
10:51แต่ แต่ะเข้าได้จัยไปตั้งรอยต้องลึ come point
10:52ค่อหюหลอก เจ้า เพ้าย้อมให้ลอก
10:54จะโทษ VP ได้ได้
11:12ค่ารู้ว่าเจ้ากับเขาม galaxต่อกัน
11:14แต่เหตุในทุกครั้ง ต้องเป็นเจ้าฝ่ายเดียวที่ต้องโอดomsน
11:17พระอดทน
11:19เพื่อ ยาติ ผู้พี่ ข้าจะยอมทำทุกสิ่ง
11:23ข้าตัดใจจะถอนแต่งงาน เจ้าคุณกระมึงหลวงกับข้า
11:27เพื่อย่าง longestしง สิ่งที่เจ้าควรจะได้รับ
11:31ถ้านจะถอนแต่งงานจริงหรอ
11:33มือไม่สมหวัง จะฝืนไปยาย
11:37บรุษยอมสละทุกสิ่ง เพื่อชื่อเสียงตนเอง
11:39ใยสตรีจะสู้เพื่อชามต leerก ไม่ได้
11:42สู้สุดกำลัง คว้าสิ่งที่ปลาธนา
11:47เร็วเข้าหัวหยิน ดูเจ้าตัวเล็กดีสิ ไม่รองไม่งอแงเลย น่ารักยิ่งนะ ท่านดูเธอ
12:05จะทำมาได้ ทำมาได้
12:08เด็กเพิ่งจะครอด ยังจากแม่ไม่ได้
12:12หากคิดจะพากลับเมืองหลวง ก็ไม่เห็นต้องใช้กำลังเลย
12:15พวกนี้มีดาเจ้าจะมาเมืองหลวง
12:17หากเด็กยินอยู่กับเจ้า จะสุขสบาย หรือทุกเข็น เจ้ายอมรู้ดี
12:27จุเออ
12:30อย่าฟังเขาพูดเพอเจ้อ
12:32ไม่ว่าอย่างไร การยั่งเด็กมีโทษร้ายแรง ค่าจะจังทางกัน
12:42ไม่ต้องแจ้งหรอก คุณอุมิง เขาพูดไม่ผิดหรอก
12:53ข้าเท่มใจกลับเมืองหลวง
12:57หลับไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย
13:08ได้ทีหรอ
13:10ไม่น่าจะตื่นง่ายๆหรอกมัง
13:12ขอเจอลลีก่อนนะ
13:14ไม่มั่นใจว่าหลับสนิดมากค่ะ
13:15ขอจิ๊บหน่อย
13:17จึง จึง จึง จึง จึง จึง จึง จึง จึง จึง อ้อ
13:37จึง จึง จึง จึง
13:40ออ่ว... หลักสนิด
13:43ค่อยสบายใจหน่อย
13:45ต้องค่อย ๆ ย่อง แบบระวัง ๆ จะชุก ๆ
13:49โอ...โอ...โอ...
13:50ชว่า...ชว่าป้าว
13:53รอบขอบได้ด้วย
13:58อื้อ...
14:01สตริใจหว่าที่สุด
14:04ค่ pumนกลับมา็ килเจ้า
14:09โว้ ka
14:10เฝ้ ฝ้าชิ workforce l
14:18โทษสิ acho
14:22ฝูสิน clarify
14:25ข้ LGBT
14:30ในข้ามไม่ได้เก่อเจ้า
14:32คุณระดับค่าสูงส่องสักเช่นนี้ ถูกใส่ร้าย
14:35สำถูกเจ้าจับข่างเช่นนี้ จะรีบไปจังทางการเธอ
14:38ค่าใช้ทางการคี่คลายเรื่องนี้ แล้วให้เจ้ามาขอข้า
14:41เธอฝันเกินไปแล้วมัง
14:45ไปกันเธอ
15:02เฮ้ย ข้นหนู
15:05อ่ะ Sergey Thirin ti kind of is to be at the house
15:08บุโ versatile thiช่วยนางไว ل unsafe
15:09พานางไปตั้งแต่รุ่งสางいう
15:12อ่ะ ไ โฮ
15:15ะ แล้ว proszęที่ถื่อแซกกับมัลดาท์
15:16built in first
15:18สองแม่ารูกนั้น ไปแล้วเหรือ
15:20231 00.ro 7
15:22เฮ้ยงสี่แม่นาง ๆ
15:26ท่านผู้นั้นที่รถมาไว้ให้ท่านด้วย
15:29ใครอยากได้รถมาของจนป่ากัน
15:32วันนี้คุณหนูยังไง งดงิตแต่เช้า
15:39มีอะไรอีกหรือคุณหนู
15:41รถมาอยู่ไหน
15:59นั่งดอดมาตั้งนาน อืดอาจฉะมัด
16:18ใครใช่เจ้าจอดที่นี่ ที่นี่น่าประตูจวนหอเหรอ เจ้าตาบาดเหรอ
16:24อือหๆ คุณหนูสามเป็นคำสั่งของบาวเอง
16:29จะให้ค่ากับท่านแม่เข้าประตูข้างเหรอ
16:36ใจแกล้ยิงนักนะ เมื่อได้กันที่บอกแก แกเช่นเจ้า
16:41มีสิTextโบรงกันจวนหอ ท่าน ชั่งนี้เลยandyสิจริงๆ
16:46ค่ากับท่านพ่ออยู่ใช้แดนมานาน ไม่สนเรื่องกรวจเกレน
16:49ก็คือท้องฟ้าของค่า ไป วันนี้ค่ากับท่านแม่จะเข้าจวนหัวจากประตูหน้าเท่านั้น
16:57เด็กคนนี้พูดเล่นก็ต้องมีขอบเขตบ้าง ประตูหน้าจวนหัวในเมืองหลวงจะเปิดสงเดทไม่ได้
17:07แม่นมเป็นผู้โสในจูน ยอมจัดการทุกสิ่งเหมาะสม ไร้ข้อผิดพลาด
17:14ข้ารวับคุณหนูสาม อานุหลิว ทั้งสองเดินทางมาไกล คุณหนูสามคงเหนื่อยล้า เชินกลับไปที่พักเรือนอิงเมคฆ่าเธอ
17:26ขอบคุณแม่นม ลำบากแล้ว
17:33เพิ่งกลับมาถึงวันแรก เรียบไปใหญ่
17:44เจ้าเป็นส่าวชัยเรื่อนไหนกัน ได้มาในยาตนักกล้าขวาทางฆ่ากับท่านแม่เหรอ
17:58บ่าลุหลิเออจากเรียนวารีชาย คารว่านุหลิว คารว่าคุณหนูสาม
18:04ลุหลิเออ
18:07ถ้าก็นึงว่าใครที่แท้ก็เป็นบ่าชั้นต่ำ ที่ทำถ้วยชามใบปลดของท่านแม่พัง
18:16ตอนนั้นบ่าไม่ทันระวัง ดีที่อนุหลิวมีเมตตา คุณหนูสามก็มีใจกรุณา
18:23จึงให้บ่าได้อยู่รับใช้ในจวนหัว ชดใช้ความผิด
18:27หากไม่ใช่มิงฐานสอดมือไม่ยุ่ง แส่งขอความเมตตาแทนเจ้า
18:31ต่อฉันต่ำแยงเจ้า คงถูกขายเขาส้างไปนานแล้ว
18:35หลายปีเม่านี้เจ้าอยู่เรือนนี้มาตลอดเลยล่ะ
18:39เจ้าค่ะ ครั้งนั้นเมื่อเบ่ารับท้อนแล้ว คุณหนูเล็กก็อยากอบรมบ่าז irout.21
18:46จึงไงเบ่าไปอยู่อบปรมที่เรือนหวารีชาย
18:50บ้―มบรรย์ไม่ดี percentage
18:52เบื้องบนไม่ดี เบื้องล่างย่อมเสือมตาม
18:55สาวชายในเรินวารีษาย
18:57และมันยาตเข่นนี้
18:59คิดว่าน้องสีเองก็คงไม่ต่างกัน
19:00ไม่น่าร่ะ ถึงไม่ออกมาตอนรับสถี
19:03เมื่อคร่วน tumblr กว่าสอบเพราะคงบ่าวเอง
19:07ไม่ท่านสังเกตว่าวนุหลิวฉันกับคุณผู้สามเตินมา
19:10-หากด้วยความผิดของแบ่วนุแล้ว
19:11ข Euch พìnจังไอ้ ต่อ ปาก ต่อข้ามอีก
19:14หลังใจทําไหมค่ากับ ท่านแม่คุณเคลางใจงั้นเหรอ
19:18เอิ่ compact
19:20ยันด้วยถูกยัทไปเรียนวารีชาย แล้วจะส่วงๆขึ้นนะ
19:24ไปบ่าววันเดียว เพื่อควรต่ำชัวชีวิต
19:27เช่างเถิจๆ รับโจนมาๆ เช่นมาขึ้นไม่ จะเฝ้าต่อเจ้าค่ะ
19:34เจ้าค่ะ
19:40เจ้า
19:51งานเลี้ยงเริ่มถึงไหนแล้ว
19:53คุณหนูเล็กวางใจได้ ได้ครัวเตรียมทุกอย่างที่ท่านสั่งไว้หมดแล้วเจ้าค่ะ
19:58งานเลี้ยงวันนี้ ทุกสิ่งรวนเป็นของโปรดท่านพ่อ
20:02เจ้าค่ะ
20:04เท่าbaj่าจะไปดูที่ห้องครัวเอง
20:06รายงานคนหนูเล็ก ไม่สักว่าพีริอениемท่าน ทำสิ่งใดให้คุณหนูสาม cries
20:09กับอันนุไม่มี Coastal... บันนี้ถูกลงทดอยู่ห้องถง trorขนาดแล้วเจ้าค่ะ
20:14แม่นมไปดูแล้วห้องครัวท่านข้ามต้องสักของophSur- WWIers
20:18งานเลี้ยงวันนี้ LorDe
20:21aus
20:22อะ
20:28นั้นพีริอยaservre ครั้งกายคนหนูเล็กไม่ใช่เหรอ
20:30ไม่ใช่หรอ อย่างโค้นถูกลงทอดอยู่นี้
20:33ไม่ล่วงเกินคนหกอมนวดษาดๆ หรือเห็นไห้
20:36ไม่ใช่ล่วงเกินรอดแล้ว แต่ชมใจจบมากผลนวดแล้วด้ายๆ
20:40ให้บ่าGUฉันต่ำผู้นี้เป็นตัวอย่าง ต่อไปในโmernหังนี้
20:43ใครกล้าดทำตัวสามหาว ไม่ขนอบเจ้าหน้าอีก
20:46ตบนางต่อไป
20:49ถูกนะ
20:58ไม่ซากพี่สามกับบนวดษาดนี่
21:00เป็นไรนะ
21:01เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ
21:03อ่า ผู้แส่ลิว ขอคารว่าคุณหนูเล็ก
21:08แค่พริบตาเดียว คุณหนูเล็กก็เติบโตงดงามแล้ว
21:12สมกับที่ได้โตมาในเมืองหลวงโดยแท้
21:16น้องสิ เราไม่ได้เจอกันหลายปี
21:19จนเกือบจำกันไม่ได้แล้วเชียว
21:23มิงฐานคารว่าพิสาม คารว่าอนุลิว
21:27ไม่สร้าวว่าสาวใช้ของค่าทำสิ่งใดผิด
21:30จังถูกพิสามกับอนุลิว ลงท่อหนักเพียงนี้
21:33ท่อ เดิมทีคิดว่าน้องสิ มาต้อนรับค่ากับท่านแม่กลับจวน
21:38มิงฐานว่า จะพากันมาหาพอเรื่องเบาะฉันต่ำ
21:44อย่าไร้มารยาต คุณหนูเล็กย่วงดูแลทั้งจวนจนหัวหมุน
21:48ไหนเลยจะมีเวลามารับเจ้า
21:50เจ้ ог่าเจ้าก็เผียงกลับบ้านหาใช่แขคไหม
21:53เป็นพี่น้องรวมสายโลหิตกัน อย่ara ต้องมากพิธีกันด้วย
21:57สาวใช้ผู้นี้หล่วงเกินชู้ชließen
22:00ช้ excludingเพียงตักเตือนไม่กี่คำ
22:03นั่งกลับขัดเคลืองใจหล่วงเกินเจ้าหน้าย
22:06ค่ากเพียงวันว่าหากนางนิสยเป็นเช่นนี้
22:09หากปล่อยไว้ คงได้ร่วงเกินคุณหนูเลคเป็นแน่
22:12จึงหลงโทษเล็กน้อย
22:14ให้รู้สึกตัวนะ
22:16ไม่คิดว่าจะกระทบถึงคุณหนูเล็ก
22:18คุณหนูต้องรู้แหล่ทุกทั้งจวนทุกเรื่องน้อยใหญ่
22:22เช่น peleดเหนื่อยยิ่งนัก
22:24번.比較 Hide of them at height.
22:26อนุลิวเลยคิดมากไป ลุยเออของเรารู้การรัฐเทศประ Blindness
22:29ไม่เคยกระทำสิ่งใดไม่สมควร
22:31และนางก็เป็นคนของเรื่อนค่า ถึงนางจะผิดจริง
22:35ท่านพี่สามกับอนุ basil ก็ควรแจ้งกับข้าก่อน ให้ค่าเป็นผู้ตรสินเอง
22:39ค่ะคิดเพียงว่า จวนโอเคเราระβียบเครร่า slaves
22:42ไม่ว่าจะเป็นบาวเรื่อนไหนทำผิด ก็ต้องลงโทษตามโกรฬ
22:47หากเรื่องเล็ดลอดออกไป คนหนrianti ว่าเรา แหล้ยทำเเนียมไม่แยกแยะนายบาว
22:54ลองโทดต่อ ตบปะไปกรบ 50 ที
22:59ถ้ามีชื่อว่าจะสั่ง สนนังไม่ได้
23:02ถ้าได้บอกไปแล้ว นังเป็นคนของเรื่อนข้า
23:04แม่นังจะทำผิดเพียงได้ ก็ไม่ต้องให้ผู้อื่น ลองโทษแทน
23:08เจ้า
23:10ชุทening ยายต้องเวนวายกับมาคนเดียวด้วย
23:14เมื่อนังเป็นคนของคุณหนูเล็ก ก็สงควรให้คุณหนูเล็กจัดค่านเอง
23:20อ่ะ
23:22ไป
23:28คุณหนู บ่าวผิดเองเจ้าค่ะ ทำให้คุณหนูต้องเสียหน้า
23:32ระหว่างเราไม่ต้องพูดชั้นนั้น
23:36รีบกลับไปทายาทะ
23:38เจ้าค่ะ
23:42เดี๋ยวบิดาเจ้าก็กลับจวนแล้ว
23:44หากวันแรกที่กลับมา
23:46เห็นว่าเจ้าทะเล้อกกับมิงธาน
23:50พี่น้องแตกคอกันจะรู้สึกยังไง
23:54อย่าให้ความโมโหชั่ววูป
23:56ทำให้เสียความรักจากบิดา
23:58นะ
24:04ฝ้าบาท
24:06การสอบสวนคลียักยอกเบียดอาหาร
24:08หาใช้เรื่องเจศในสองวัน
24:10ปัดนี้ใช้แดนพึ่งสงบ
24:12ทับติ่งไปยังไม่มั่นคง
24:14กระม่ำคิดว่า
24:16ควรให้อองติ้งไป
24:18กลับไปดูแลทางเหนือโดยเร็ว
24:20ฝ้าบาท
24:22ขดีนี้ควรให้สารต้าหลีดูแล
24:24หากอองติ้งไปเข้ายุ่งเกี่ยว
24:26ก็เรงจะทำให้ขาด
24:28ความเป็นทำ
24:30ผู้คนจะไม่เชื่อถือ
24:32ตั้งแต่มาถึงห้องโสงพระอักษร
24:36สองใส่นาหาได้เก่าสิ่งใด
24:38ไม่สร้าวว่าทั้งสองคิดอย่างไร
24:40กับเรื่องนี้เหรอ
24:42ฝ้าบาท
24:44เธอทั้งสองคิดอย่างไร
24:46กับเรื่องนี้แหละ
24:50ฝ้าบาท
24:52หากขดีนี้ไม่ได้คลี้กล้าย
24:54อย่า 양ู่คนharstag
24:55ทั้งแผ่นดิน
24:57ก็คงจะปัญปวน
24:59และผมคิดว่า
25:01ให้ท่านอองติ้งไปอยู่ในเมืองหรวง
25:03คุมการสอบสวน
25:05ยอมจะช่วยปลอบขวันกองทำให้ที่สุด
25:10หาได้ยากที่ท่าน
25:12จะเห็นตรงกับค่า
25:14ฝ่าบาดหากจะสอบสวนเรื่องนี้ให้เด็ดขัน
25:18ต้องอาศัยความเชียบขายขององติ้งเปือย
25:20แค่น่างทางสารต TUESji หรือไม่非常的 Bronx
25:23ในโปรดพธย์ multiplied ไม่ซ์จะสอบสiforn
25:25ก็ต้องทำตามคนหมาย
25:27จะให้ใครทำตามชัยไม่ได้
25:29องติ้งเปย เข่าววังโดยพระรการ
25:31เป็นความผิดด้วยแรง
25:32ขอฝ่าบาดโปรทรงธิตัตรศรร์
25:35เป็นทํา
25:37ประกาศราชโองการ อองติ้งไป เข้าวังโดยพระราการ ลงโทษบัวยี่สิทธี
25:42ส่วนความผิดอื่น เราให้คดีทุจริตคลี่คลาย แล้วค่อยพิจรินา
25:47พระยะค่า
25:49ฝ่าบาด
25:51ชิบเอ็ด สิบสอง สิบสาม สิบสี่ สิบห้า สิบหก สิบเจด สิบแปด สิบเก้า ยี่สิบ
26:21เจ้าถึงขั้นถอดหัวรอกครอบ หาของมารับโทษทัน
26:32ท่านอ่อง ลงทันเสร็จสิ้น
26:35บ่าวขอกลับวังไปกลับทูนก่อนพระยะค่า
26:38ขอให้ท่านอ่องจะบทเรียนนี้ไว้ตั้งใจสืบคดี
26:43ขอพระคุณท่านขันทีหลิว
26:51้ία จริง
26:53อักษฐ์ ออวีมาบนกับค่าว่า เจ้าเจ้าธุน cohereriไป
26:57bis 10 паแลากกเศยปกรสุมทุกราช
27:21รักฐานชัดเจน เจ้าจะจัดการกลับกลงเมื่อได้
27:23จริงอันโหกลับเมืองนะวันนี้ อย่าให้ล้าช้า วันนี้ล่ะ
27:43ท่านพ่อ
27:46ท่านพ่อ ท่านกลับมาสะที
27:48จากกันแค่วันเดียว ชูชูเขาจะพูดถึงท่านตลอด
27:51ข้าเข้าวังหลวงตามรัชองการ ไม่มีใครซ้อมแส้กับข้าเลย
27:54เดี๋ยว พ่อจะซ้อมกันเจ้าให้เต็มที่ ได้ฝึกมือหน่อย
28:00กลับป่อนจูนแล้ว ปรับตัวหน้าหรือไหม
28:03บ้านของโตนมีอันใดมิชีลแล้ว
28:05เพียงต่า ตอนข้ากับท่านแม่กลับมากลับไลผู้ต้อนรับ
28:09เหล่าข้ารับชัยก็ได้มารยาต อย่าใครสามหาว ท่านพ่อ
28:13ดื่อว่าข้ากับท่านแม่ไม่ถือเป็นคนสกุลมิ่ง
28:16เม่าขอตอนรับท่านหัวกลับจวร
28:22ขออาภัยท่านหัว
28:23คุณหนูал็กต้องดูแลจวรภาระบากมา
28:27จึงไม่อาจมาตอนรับคุณหนูสามกับอันุ
28:30ถ้าได้สั่งกํามชัพบ่าไว้ ให้ดูแลรับรองอย่างดี
28:36คุณหนูال็กยังจัดเรือนอีกเมคาไม่หมด
28:39เรือกข้ารับใช้ห VI-มือดีไว้หวังไหย
28:41ดูสิ ก็จัดการ tillsไม่พร้อมแล้วนี้
28:45ทานเอาล่ะ
28:46เบรียนท่านหู พ่อคุณหนูเล็กรู้ว่าท่านกลับมาก็ดีใจนัก
28:50จึงลงครัวเองทำอาหารที่ท่านชอบ
28:53ทางในท่านสกุญไป บ้าวส่งคนไปเชิญมาแล้ว อีกเดียวก็คงถึง
28:58อยู่ในวางเสื้นหนานเห็วพอดีเลย ไปกันเถอะ
29:01ท่านพ่อ งั้นเราไปล้างมือก่อน คอยกินกันเถอะ
29:04คอยกินกันท่ะ
29:05อ 싶 ๆ ก็ได้
29:12เจ้านี้จัดวามไม่สวยนะ ไปบอกห้ungคร economics จัดใหม่ด้วยนะ
29:16เจ้าข้า
29:19โย สงสัยอดฐาน เจ้ารับหลับเล่่าๆเช่นนี้แอบไปที่ได้มา 혀
29:23หรือเจ้า depitt บังอะไรข้า อย่า depitt บังค่าจะนะ ข้ารูสิไปสำคurt
29:27แค่จึงแล้ว ค่าไปตามหาจูเหอมาเจ้า ไปตามหартนางผู้เดียวишь essentially
29:32เรื่องนี้เล่า ๆ ยาว มากินข้าวพร้อมหน้ากันก่อนท่ะ
29:35รายละเอียดอื่น ไว้ค่าเลยฟังที่หลัง
29:41อยากฟังมากเลย
29:42ไปดูว่ากลางเอ็นกวางเสร็จเรียง
29:44ต้องดูด้วยเหรอ
29:45ไปท่ะ
29:46ได้ ๆ
29:47แม่นม เรื่องที่เหลือเรียบร้อยแล้วเหรอ
29:50คุณหนูว่างใจ
30:02ท่านพ่อ
30:04ท่านพ่อ
30:05ท่านพ่อ
30:18อฐานข้ารวัดท่านพ่อ
30:23น้องสีเป็นอะไรไป ย่ายดูห่างเหินกับท่านพ่อนะ
30:32คุณหนูเล็กค่วงดีใจเกินไปกระมัง
30:35ท่านโฮจากไปห้าปี
30:36คุณหนูเล็กคิดถึงท่านอยู่ทุกวัน
30:38พอรู้ว่าท่านจะกลับมาก็ดีโอคดีใจยิ่งนัก
30:41จะเตรียมงานตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อนเจ้าค่ะ
30:43ไม่พบกัน 5 ปี ท่านเออโตเป็นสาวเลยนะ
30:48หลายปีมานี้ต้องให้เจ้าดูแลจวนโฮนมึงหลวงคนเดียว
30:51โนโมинов หลวงคนเดียว คงเนื่อยมากที่ได้
30:54ล้ำบากเจ้าแล้วนะ
30:57รวนประนาที่ของอฐานเจ้าค่ะ
31:03ในใจท่นลุง Salesforce คงจะมีเพียงอฐานลืมค่าสา обсักแล้วเหรอ
31:06นี่ไม่ใช่มิ้นส์ๆเหรอ
31:09ย่ายหนูนี่ ไม่เปรียนประเรืนสังนิดนะ
31:11ancient student
31:14เถอะสามค่าไม่เหมือนค่า แล้วจะเหมือนใ Reynolds
31:19ตะเท่านี่
31:21ไม่พบกันส่้นนาน แตกขึ้นเยอะเลยนะ
31:24เจ้ามีชีวิตสุขสบายได้เบ pneum h
31:48ไอแอนกวางให้ท่านโดยเฉพา babies
32:18วาว
32:22กินกันเธอ อย่าเกร้งใจเลย
32:25ท่านพ่อ ลองชิมเอ็นกวางนี้เจ้าพัก ว่าต้องได้เข้าเนื้อหรือไม่
32:29ขอชิมหน่อย
32:34รสชาติเป็นอย่างไร
32:36นุมละลายในปาก รสชาติล้ำเลิด
32:40ท่านพ่อชอบก็ดีแล้ว
32:42ชอบสิ
32:43เหตุใดจึงได้สำรับที่ค่าอยากกินแล้ว
32:46มือครูคะก็สั่งห้องครัวไปแล้วจัดชะติ
32:49อินสิ้ง搬สั่งห้องครัวให้เรียบเอาแก้งเนื้อบทกับหนอไม้ตุนไก่มา
32:53มักไม่ต้องไปสั่งแล้ว
32:56น้องสิไม่ความว่าอย่างน样
32:59seams
33:13thrilled
33:14อีกทั้งสิ่งที่ชู ชู ขอไปก็มาได้มากไหมอะไร
33:18พ่อว่า
33:19่ะหารมาแล้วเจ니까
33:24ของที่พี่สamesสังไปมือครู
33:26ห้องครัวแดบต่อไปแล้ว
33:28จําต้องจุดเต้าใหม่
33:29จึงล้าช้าอยู่บ้าง
33:30งานเลี้ยงนี่วันนี้
33:31เดิมที้ก็จัดเพื่อท่านพ่อ
33:33พี่สามและ奈นุที่พึ่งกลับมา
33:36แม้อาฐานจะไม่รู้ความเพียงได้
33:39ก็ไม่คิดร้ายตัวคนในเรือน
33:43แรงเนื้อบทกินตอนร้อนถึงจะอร่อย
33:46พี่สามรีบชิมดูเถอะ
33:55แม่นม
33:59เมื่อครูที่ค่าให้เตรียมชำตะเกียบอีกชุดล่ะ
34:03เรียนคุณหนูเล็ก บ่าวได้เตรียมเผื่อไว้อีกชุดแล้วเจ้าค่ะ
34:09วันนี้ครอบครัวมาพร้อมหน้า ขาดแต่เพียงมันดาค่า
34:14อาฐานจึงแปลชำตะเกียบที่ท่านแม่ชอบใช้
34:21มาจัดขึ้นโตด้วย
34:24เพื่อแสดงถึงความคิดถึงอะไร
34:39อันนุล่วงเกินไปแล้ว
34:54ท่านพ่อ หลายปีมานี้ท่านแม่
34:56ท่านแม่ ต้องทอนลำบากอยู่ที่ใช้ดันกับท่านพ่อ
35:00ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ยายพอกลับถึงเดือนกลับไม่อาจนังร่วมต่อกันได้แล้ว
35:05ท่านเนียมในเมืองหลวงน่ะ ต้องจะค่ายทะหาร
35:09ยังไงอันนุดิวก็เป็นคนรู้ท่านเนียม
35:12แต่ว่าทินี้ยังคือบ้านจะต้องเคร现งขลัดอะไรหน้า Ginsburg
35:19พี่สามกับอันนุ ติดตามท่านพ่อไปใช้ดัน
35:23ต้องเหนื่อย่ากมาหลายปี
35:25ในกลองทัพไม่ได้เคล้งทําเนียม
35:27คิดว่า ท่านพ่อย้ultan anyhowม harness
35:28burg الaisia ต่ออันนุ and honey และพี่หญิงสาม
35:31แต่บัจนี้อยู่ในเมืองหลวง
35:33จะคุณนางหรื้อเช้าบ้าน ลววนหยิดถือจารีformation
35:34หากเรื่องเล็ดลอดออกไป อาจจะถูกคนนอกวิจารณ์ว่าสกุลมิ่งไหร้ทําเนียมจนทําลาย
35:42เกียดท่านพ่อได้ไม่ใช่เหรอ
35:45ข้า...ข้าทําลายเกียดของท่านพ่อตอนไหน
35:48พ่อพี่หญิงสามกลับมาก็ตําหนิลงโทษคนในเรือนข้า
35:52ได้ยินว่ายังต้อเทียงกับแม่นมจาง จนเกือบลงมือกับพวกอุโส
35:58โ cadaก ยังต้อเทียงกับแม่นมจาง จนเกือบลงมือกับพวกอุโส
36:01ก่าเพียงสังสอนพวกนาง ใบพวกนางได้รู้จักที่ต่ำที่สูง
36:05แม่นมจาง ก็ต่อแบบประตุหน้า จะให้เราเข้าทางประตูข้าง เห็นชัดๆว่ามีรเสียต
36:12ก่ากับท่านแม่ ดวมถึงสาวใช้ลุ cosesอ่า จงใจลงเกินค่า ยังตั้งโดลลงทอด
36:17ลุยเออเป็นสาวใช้ของค่า เรียบร้อยรู้ความ แม่นมจางก็ทําตามทําเนียม
36:25นางเป็นคนดูแลจวนโห อยู่ในจวนมาครึ่งค่อนชีวิต
36:29พี่หญิงสามเพิ่งกลับมา กับด่าททอคนต่อนหน้าผู้อื่น
36:34ฉันนี้ชื่อเสียงของท่านพ่อกับจวนโหอาสเสียหาย
36:48ท่านพ่อกลับมาครังนี้ ไม่รู้บาหาร
36:49มีสาตากี่คู่จับจ้องจนหัว
36:53พวกเราในฐанณ์บุสาว แม้ไม่อ่าจแบ่งเบา งานราชการท่านพ่่อ
36:59แต่ก็ควรจะรู้ทําเนียม และวังการพูดจ้าถึงจะถูก
37:06คำพูดของทานเออถูกใจนัก
37:09.. บอาเธอ เจ้าหญิงโตยิ่งไม่รู้ความที่ทานเออพูดลลุ้นถูกต้อง
37:15จะควรเดียนรู้จักนองสาสบ้างเนอะ
37:22เอ้ยindruck วันนี้เรามาเลี้ยงรับพี่เคย temple
37:25กลับบ้านไม่ใช่เหลอ
37:27ยายว็กมาเรื่องการอบรมบุทธได้
37:28เรื่องนี้ทีไม่พูดวันหลัง
37:29อืม ท่านน้าจะพูดถูก
37:31วันนี้เราพ่อลูกได้พบหน้า
37:35ทั้งครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าร่วมเตรujah
37:38คุณหนู มีคนมาส่งไว้หน้าจวนเจ้าค่ะ บอกว่าเร่งด่วนยิ่งนัก
37:47จัดไม้นี้ ใครน้ำมาส่งเหรอ พวกด้วยแลหอวนเท่าเจ้าค่ะ
37:53วนเท่า
37:55ที่คุณหนูถูกผลักตก เป็นไฟมือของโอคลักศกุลเหลียง
38:00บาทนี้เขาซ่อนตัวอยู่หอวนเท่า ห้องปีกซ้าย
38:03อย่าชิงไม่ส่งจดหมาย ถึงจิ้นอันหัวโดยตรง กลับไปส่งผ่านคุณหนูสกุลมิง
38:17รวงยุ่งยาก
38:19หากส่งจดหมายให้จิ้งอันหัวโดยตรง เขาย่อมระแวง ไตสวนไม่หยุด
38:25มาให้คุณหนูมิงจัดการ ยอมเริ่งปัญหาทั้งหลายได้
38:29หากไม่เห็นกันสกุลมิง ข้าจัดการลิ่งกลัวโกงไปนานแล้ว
38:35จริงอันหัวมิสติปัญญาสูงส่ง หากลิ่งกลัวโกง ได้เกียวด้องกับเขา เรื่องของยุ่งยาก
38:41ดีที่คุณหนูมิงเฉลียวชลาด แต่สินใจเด็ดขาด มีเช่นนั้น เรื่องนี้คงไม่จบไม่สินนะ
38:47แน่คือเช่าสการเหนการเป็นยังไงบ้าง
38:55เรียนท่านพ่อคือนนานลูกออกไปเที่ยวยามค่ำ แต่กลับถูกคนสกุลเหลียง จงใจชนตรงน้ำ
39:01คนสกุลเหลียงทำช่างนี้ ก็เพื่อให้ลูกรีบแต่งเข้าจวน
39:07こうคิด ที่รูปไว้น้ำเป็น
39:09เหลืองจือเสียนจึงไม่สมห testoster
39:11เฮ้ bilge วา 81 หวังเจ้า ตำช้า ร้อยอย่างอาย
39:15ин fleece พ่อหมุนธรรม เจ้ารู้เรื่องนี้หรือไม่
39:18언ั�� Oo ถาดเห็นว่า
39:20คุณสอบสูนิ่นฉัดเจ้นก่อน
39:22จึงไม่ได้บอกเจ้าค่ะ
39:23คุณทั่ศการมิ Rs.ค่อร covered or sell
39:26ไม่รู้ว่าเจ้าต้องเพิ่นอันตรายเพียงนี้
39:28เรื่องอย่ายเพียงนี้いただdisivatเก่งเจ้าสองคน เดี๋ย Yun, ตัวปิดบังไว้ด้วย
39:32ค้าแค่ไม่อยากให้ท่านกลังงน
39:56อย่าค้าค้าไม่ได้ bl —
39:57- ทำอะไรâyดiriesม่ะ —
39:58- анов豈ลaland — Aziz
40:00Ah
40:02- ข้าผิ่งพะคุณ bracelets มิงตกน้ำ
40:05ทําตามทําข้ามสังของคุณชาย
40:06ดีทั้งอื่น ไม่เกี่ยวขอรับ
40:08.- เลรงฉีวยสัวช้านะ
40:13- แหลิงเจียสติไปแล้วเหรอ
40:16มีสัญญามั่นอยู่แล้ว
40:18เพียงรอท่ะกลับมา ก็จะจัดงานแต่งได้
40:21ต้องทำเรื่องบัаничนต์กราช principals
40:23เดิมเหล็งจืเซวียนได้เสียกับยา alloyทผู้น้อง
40:26ส้ำยังเพิ่งครอดบุ叔ฆัยออกมา
40:29สุกุณเหล็งกรวjarท่านพ่อรู้เรื่อง
40:31แล้วจะถอนแต่งงาน
40:33จึงจงใจจัดฉากให้ข้าตกน้ำ
40:38เรื่องย่ายเพียงนี้ทำให้เจ้าไม่รีบบอก
40:40ลูกได้ยินว่า สุกุณเหล็งมีอำณ cumplิดในรincluding สำนัก
40:43ถ้าไม่รู้เรื่องราชการ กลัวว่าหากถอนแต่งงาน จะกระทบต่อการเล่นตำแหน่งของแท่พ่อ
40:49สกุลเหลียงยิ่งใหญ่เพียงไหน เธอจะมาขวางทางเดียวข้าดได้
40:53ข้าม
41:01นี่
41:05เป็นดังที่เจ้าข้าด
41:10แต่ว่า
41:11เพื่อรักษาการมั่นครั้งนี้
41:13สกุลเหลียงถึงกับต้อง
41:14ใช้อุบายต่ำสามเช่นนี้
41:16ต่อให้จริงอันหัวไปเอง
41:19ก็อาจ
41:19ถอนแต่งานไม่สำเร็จ
41:21พูดมาก
41:31ก็จะเรือดนนะคะ
41:33คนที่ตกน้ำหมอนนั้น
41:35คือจเทอร์ของเรา
41:37คนทั้งเมื่องก็รู้กัน
41:38ใช่แล้วใช่ elements
41:39ในเมื่อพวกเรามาถึง чутьวันนี้
41:41ก็ยอมซื้อフาข้อเท่จริงมาแล้ว
41:44แตนฝื้นเด็จยอมไม่หวาน
41:46หากวันนี้ยอมโฐ biraz
41:48ถอนแต่งานแต่โดยดี
41:50คือว่าดีกับทั้งสองไฟ
41:51หากคนที่ตกน้ำเป็นเหมียงฐาน
41:53ที่จะเสียหาย
41:55ยอ LI Maxim
42:01ย่ายท่านถึงไปเชื่อ ข้าวลือไหร้สาราพวกดีด้วยล่ะ
42:04น่าเนอสิ
42:05ต้องมีคน ในเมืองหลวงอิดชา การมั่นหมายครั้งนี้
42:08จึงคิดกันแกร่งเรา ด้วยอุบายต่ำช้า
42:12สะคุณเหลี่ยงเรา ให้ความสำคัญกับมิงฐาน
42:15นางแต่งเข้ามา ข้าจะดูแลดังบุตรสาวทะแท้
42:18จะไม่ให้นาง ในรับความลำบางไม่ตัดน้อย
42:20หลักฐานอยู่ตรงหน้า พวกเจ้ายังคิดจะปฏิเศษ ใจกล้ายิ่งนัก
42:27อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ ว่าหลานสาวเจ้ามาอยู่ในโจนตั้งนานละ
42:31ซ้ำยังมีสัมผันกับบุตรชาเจ้า จนไม่ลูกในกัน
Recommended
42:42
|
Up next
42:46
42:21
42:55
42:42
42:22
42:28
42:32
45:59
42:49
42:16
42:43
55:07
42:49
42:49
42:42
42:18
42:49
42:42
42:23
42:15
42:25
42:49
42:21