Εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων στην τραγωδία των Τεμπών πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης στη Λαμία με τίτλο «Τέμπη, οι κραυγές των νεκρών ζητούν δικαίωση». Ο πατέρας της αδικοχαμένης Ελπίδας από την Αταλάντη, η αδερφή του Γιάννη από τη Στυλίδα και ο επιζών Αντώνης Αντωνίου συγκίνησαν με τις ομιλίες τους και κάλεσαν τον λαό της Λαμίας να στηρίξει τον αγώνα τους για δικαίωση.
Category
🗞
NewsTranscript
00:00Ο Σύλλογος Πλημμυροπαθών και Αλληλέγγειων Λαμίας στο Κάστρο Αλληλεγγύης και το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκη Λαμίας
00:07διοργάνωσαν εκδήλωση στη μνήμη των 57 ψυχών που έχασαν τη ζωή τους στα Τέπη την περασμένη Τετάρτη στο χώρο του Εργατικού Κέντρου Λαμίας.
00:17Ο μιλητές ήταν ο Χρήστος Χούπας, πατέρας της Ελπίδας από την Αταλάντη, η Ρούλα Τζοβάρα αδελφή, του Γιάννη από τη Στυλίδα
00:27και ο Αντώνης Ατωνίου, πολυτραυματίας στα Τέπη, καθώς και ο Ηλίας Τσολακίδης από τους συντονιστές του πανελλαδικού δικτύου ΤΑΦ 57.
00:38Την εκδήλωση συντόνισε ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Θωμάς Σίδερης.
00:45Στόχος της εκδήλωσης ήταν να απευθύνει ευρύ κάλεσμα στον λαό της Λαμίας να δείξει αλληλεγγύη στον αγώνα των συγγενών των θυμάτων
00:54και να δυναμώσει το δίκτυο ΤΑΦ 57 για τη στήριξή τους στον δικαστικό τους αγώνα.
01:01Θα ήθελα καταρχάς να σας πω, όχι ως δημοσιογράφος, αλλά ως μπαμπάς, ότι το έγκλημα στα Τέπη για μένα είναι ένα τραύμα, ένα προσωπικό τραύμα.
01:14Ένα συλλογικό τραύμα είναι όμως για όλους μας.
01:17Πιστεύουμε ότι και η πόλη μας, η Λαμία, μπορεί να έχει ενεργό ρόλο.
01:22Σκεφτήκαμε ότι ο καλύτερος τρόπος για τη δημιουργία ομάδα πόλης του δικτύου ΤΑΦ 57 και στη Λαμία
01:27έγινε η διοργάνωση μιας εκδήλωσης όπως η σημερινή.
01:31Η ανάγκη γεννήθηκε από την ιδέα τι κάνουμε μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου.
01:38Πώς θα αρχίσουμε να επικοινωνούμε όλες αυτές οι πόλεις μεταξύ τους, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα.
01:45Και ποιο ήταν το επόμενο βήμα, να μπορέσουμε να βρεθούμε σίσομοι πάλι μπροστά στις αίθουσες των δικαστηρίων όταν ξεκινήσει η δίκη.
01:56Είχαμε αυτή την τραγική ιστορία με το τρένο.
02:00Στην αρχή σηκώσαμε το συναισθηματικό φορτίο όλοι οι γονείς και είχαμε 15 μποφόρ τρικημία στην ψυχή μας και στο μυαλό μας.
02:15Κάνανε ανενόχλητη η κυβέρνηση τη δουλειά της, μετέφερε τα χώματα αλλού, μαζί με τα κόκκαλα, μαζί με τα DNA, μαζί με όλα, καταστρατήγησαν όλα.
02:28Λοιπόν, μας φυτέψανε και ένα εκκλησάκι από πάνω και σου λέει «Ραγιάδες, προσκυνήστε τώρα» και «Μπόκο».
02:36Έμπαση περίπτωση.
02:38Για την ιδέα του συλλόγου ήταν δική μου όταν ήμασταν στο ξενοδοχείο ακόμα πριν πάρω το κοριτσάκι μου στο κουτί.
02:51Λοιπόν, με συγχωρείτε.
02:58Μαζευτήκαμε κάποιοι άνθρωποι, γνωριστήκαμε, ιεραρχήσαμε τα προβλήματα που έχουμε, τις ανάγκες που έχουμε.
03:10Κάναμε αρκετές συνελεύσεις, έγινε και κάποιος σύλλογος.
03:15Αλλά στην πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκαν και κάποιες φατρίες.
03:21Όμως αυτό ήταν αναπόφευτο, διότι ήταν τυχαίοι άνθρωποι.
03:29Φανταστείτε, καθίστε στο μετρό στην Αθήνα, στο Σύνταγα μια μέρα και όταν ανοίξουν οι πόρτες μετρήστε 57 άτομα.
03:36Τι κοινό έχουνε. Τίποτα δεν έχουνε.
03:38Και καλούνται να συνεπάρξουνε μπροστά σε έναν αδυσόπιτο εχθρό, ο οποίος τους έχει φλωμώσει στο ψέμα.
03:46Έρα παιδιά, δεν γίνεται. Δεν νοείται να βγαίνει βουλευτής, υπουργός και να μας δουλεύει.
03:55Δεν νοείται να μας χλεβάζει.
03:57Να ευχαριστήσω το Σύλλογο Πλημμυροπαθών, το Κάστρο Αλληλεγγύς Λαμίας, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι,
04:08με το οποίο βρισκόμαστε δεύτερη φορά στην Λαμία για τα Τέμπη.
04:13Και όλους εσάς που είστε σήμερα εδώ,
04:16και μας δίνεται κουράγιο και δύναμη, γιατί πολλές φορές λιποψυχούμε,
04:20για να συνεχίσουμε, για να δικαιώσουμε όσο μπορούμε.
04:28Τους 57 άγγελους που δολοφόνησαν εκείνο το βράδυ.
04:31Ο Γιάννης ήταν ο δικός μου άγγελος, ήταν ο αδερφός μου μονάκριβος,
04:45ήταν το στήριγμά μου, ο φίλος μου, ο εξομολόγος μου.
04:48Είμασταν 55 χρόνια μαζί. Μια ζωή.
04:53Και ξαφνικά σε μια βραδιά, τον άρπαξα,
04:59δεν μου έδωσαν καν το δικαίωμα να τον αγκαλιάσω,
05:03να τον φιλήσω, να τον χαιρετήσω.
05:05Όλα έγιναν ξαφνικά.
05:09Όταν έφτανε μάλλον Θεσσαλονίκη, μετά από ένα τέτοιο δρομολόγιο,
05:12προχωρούσε από το σταθμό μέχρι την Καλαμαριά,
05:148 χιλιόμετρα και πάλι πίσω, για να αποσυμφορηθεί.
05:18Γιατί δεν μπορούσε, γιατί ήξερε τι γινόταν.
05:20Όταν ήταν προϊστάμενος,
05:23πρωτού ξεκινήσει το τρένο,
05:25έπρεπε να τηλεφωνήσει στους νέους πόρους στη Θεσσαλονίκη
05:28και αντίστοιχα στους μηχανοδηγούς,
05:30για να ξέρει πού θα βρεθούν τα τρένα,
05:32πού θα συναντηθούν.
05:34Και όταν τον ρώτησα, ξέρεις όλα τα τηλέφωνα των μηχανοδηγών
05:36και αν κάποιος αλλάξει, πέρναν στα κεντρικά τότε.
05:39Έπρεπε να μιλήσει οπωσδήποτε μαζί
05:41για να δει πού θα συναντηθούν τα τρένα.
05:43Αλλιώς δεν έβαινε το εκεί να ξεκινήσουν.
05:45Και τους κατήριξαν.
05:47Για το χρήμα.
05:48Χωρίς λοιπόν να ξέρω ακόμα τι συμβαίνει με τους τραυματισμούς μου,
05:52οι διασώστες,
05:53οι οποίοι θα ήθελα να το δηλώσω,
05:56όπως έχουν δηλώσει και άλλοι τραυματίες,
05:58ότι δεν ήταν εκεί.
06:01Και αυτό εμένα προσωπικά μου έχει κάνει καλό.
06:05Γιατί εκείνη τη μέρα γνώρισα την αλληλεγγύη.
06:08Εκείνη τη μέρα έμαθα
06:10τι είναι κάτι που θα το πάρω μαζί μου
06:12όταν φύγω, όπως φύγαν τα παιδιά.
06:17Ότι προτιμώ να ζήσω τη ζωή μου για τους άλλους
06:20και όχι για μένα, όπως κάνουν εκείνα τα παιδιά εκείνο το βράδυ.
06:23που βάλανε σε κίνδυνο τη ζωή τους.
06:25Με αναγνωρίσανε
06:26από τα παπούτσια γιατί μόνο αυτά περισσεύανε.
06:29Αρκετοί πολίτες παρακολούθησαν
06:31την εκδήλωση γεμίζοντας
06:32την αίθουσα του εργατικού κέντρου Λαμίας.