U nisa fushës dhe malit ta vrasë vdekjen barot dhe hekur më ranë në krahëror dhe këmbë e dorë e patën s'fundi herë pikëpjekjen atje mbi majat, atje mbi majat në dëborë,në dëborë
Dhe zbrita tu ec lirshëm atdheut flori me një këmbë të hapëroj udhës ii(iliride) të gjatë andej kah u nisën stërgjyshërit e mi dhe rend çdo ditë e natë dhe rend për ditë e rend për natë
Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell në trupin tim me copa, këtu nis liria Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell s'kanë pse i duhen, skanë pse i duhen gjymtyrët e mia Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell në trupin tim me copa këtu nis liria Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell s'kanë pse i duhen,skanë pse i duhen gjymtyrët e mia
Njëra dorë më ngeli pendën që ta shtrëngoj e t'iu thurr lavdi dëshmorëve trimav që ranë n'tela të kitarës o kënga të jehojë për engjujt arbëror o për engjujt arbërorë e shpirtin vigan
Falma një buzëqeshje se ta vrava vdekjen ma përkund lirinë shekujve në përjetësi kur prisnin rrufetë përmbi supet tona mos të isha unë mos isha unë do të ishe ti
Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell në trupin tim me copa këtu nis liria Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell s'kanë pse i duhen s'kanë pse i duhen gjymtyrët e mia Ktheje kokën vëlla në strehën time qiell në trupin tim lexova këtu nis liria Mos qoftë atdheu i ngrohtë si diell s'kanë pse i duhen gjumtyrët e mia.
