Đi đến trình phátĐi đến nội dung chínhĐi đến chân trang
  • 4 ngày trước
https://t.me/TopfansNovelas2

Danh mục

😹
Vui nhộn
Phụ đề
00:00Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ
00:30Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ
01:00Hãy subscribe cho kênh Ghiền Mì Gõ Để không bỏ lỡ
01:27con un hombre que no conozco, a marcharme del Valle.
01:30Mercedes, te lo ruego, no me lo pongas más difícil.
01:32No te lo voy a poner fácil porque no es lo que yo quiero.
01:34Lo que tú quieras o no quieras, no importa.
01:36Lo que importa es lo mejor para esta familia.
01:38Es que no es justo, José Luis. Lo sabes.
01:43Justo. ¿Quieres que hablemos de justicia?
01:48Estaba dispuesto a concederte el mayor de los honores.
01:53El que te convirtieras en mi esposa, en la duquesa de Valle Salvaje.
01:57En la dueña y señora de toda esta comarca. ¡Te lo hubiera dado todo!
02:02Y mientras tanto, tú me lo pagabas encamándote con un sirviente que huele a cuadra.
02:09Dime, querida, ¿quién de los dos ha sido más injusto?
02:14José Luis...
02:17Si soy culpable de algo, es haberme dejado llevar siempre por lo que siento.
02:23Mercedes, no voy a consentir tu relación con Bernardo.
02:31¿En qué te has convertido?
02:34El hombre que amó a mi hermana era mucho más bondadoso, más humano.
02:38No es este que tengo delante.
02:40Soy el mismo.
02:42No, José Luis.
02:46Has hecho cosas espantosas.
02:50Primero traicionaste la voluntad de mi hermana comprometiéndote con su mayor enemiga.
02:56Y ahora te estás oponiendo a mi amor con Bernardo.
02:59¿Tú qué hago?
03:03Lo hago por la continuidad del ducado de los Galvez de Aguirre.
03:08Y para eso me tienes que castigar a mí.
03:10Con el tiempo te darás cuenta que estoy haciendo lo correcto y me lo agradecerás.
03:14¿Ah, sí? ¿Por qué? ¿Por hacer negocio conmigo?
03:18¡Por asegurar tu futuro!
03:20Lo voy a permitir, José Luis.
03:22Voy a hacer todo lo que esté en mi mano para no casarme con ese hombre.
03:29Está bien.
03:33Mercedes, déjame que te explique lo que vas a hacer.
03:37¿A paso?
03:38A paso.
03:39Vas a acatar mi voluntad.
03:44Te vas a prometer con el hijo del Marqués.
03:47Y no volverás a verte con Bernardo.
03:51¿Y si no?
03:52¿Y si no?
03:54Haré que lo castiguen con tal dureza que no pararán hasta que le sangren los ojos.
03:59Después lo expulsaré del valle y me aseguraré de que lo consideren un apestado en todo el reino.
04:05No me pongas a prueba, Mercedes.
04:07Tú sabes lo que soy capaz de hacer.
04:34Tengo una herida que no sana con el tiempo.
04:45Por una traición que atravesó mi corazón como si fuera un puñal.
04:53Que, que me encerró en este tormento.
05:04De silencio, de mentira, todo lo que conocía está cada vez más lejos.
05:13Vivo soñando con lo que el destino decidió negarnos.
05:22Condenados al sabor de la amargura.
05:26Bailando con la locura.
05:29Imaginando que eres tú.
05:32Vivo soñando eternamente esperando que en este valle salvaje me ilumine tu luz.
05:42En este valle salvaje me ilumine tu luz.
05:49Tiene que ser fuerte, madre.
06:09Hágalo por mí.
06:10Me oye.
06:14Yo la necesito.
06:19Todos la necesitamos.
06:28Todo sigue igual.
06:31Ya no logro que reaccione ni que le baje la fiebre.
06:35La tiene tan alta que ha muerto los delirios.
06:38Anda, ve a descansar. Yo me quedo.
06:42Atanasio, tienes que descansar. Llevas horas en esta habitación.
06:45No, no quiero separarme de su lado, Matiño.
06:47Matiño, Matiño.
06:50No salgáis, no salgáis de la cabaña.
06:54Que fuera llueve.
06:56Tranquila.
06:57No me dejéis sola.
06:59Tranquila, madre.
07:03Todo está bien.
07:08No está sola. Yo estoy con usted.
07:14¿Y tú cómo estás?
07:15No lo sé.
07:17No reprimas tus sentimientos, Atanasio.
07:19Tengo la sensación de haberle fallado.
07:31¿Por qué dices eso?
07:33Porque me siento responsable de que la enfermedad haya avanzado tan rápido.
07:37y de todo lo que estás sufriendo.
07:39Nada de esto es culpa tuya.
07:43Esa es...
07:44Es la naturaleza que a veces actúa sin avisar.
07:49No puede ser así de injusto contigo mismo.
07:51Lo soy porque es la verdad, Matilde.
07:55Yo la presioné para que me contara la verdad de mi padre.
07:57Sí, desperté en ella la llama de la venganza contra el duque.
08:00Tú no la obligaste a hacer nada.
08:03Ni siquiera sabías que estaba enferma cuando llegó.
08:05Lo sé.
08:08Pero tal vez han sido las emociones a las que le he sometido que su corazón no ha podido más.
08:13No puedes hablarte así.
08:16No puedes torturarte de esta forma.
08:18No sé cómo.
08:21Pero es lo que siento, Matilde.
08:27Sabes que es lo que yo siento.
08:32Lo que veo y lo que vivo.
08:37Que la quieres con toda tu alma.
08:39De hecho nunca he visto a un hijo querer así a su madre.
08:44Ni a una madre que hable tan orgullosa de su hijo.
08:47Estás haciendo bien.
08:55Que Rafael y Ulse no hubieran tantos paseitos por la campa era por algo.
09:00Buenos días, hermanitos.
09:03Creo que es la primera vez que os levantáis antes que Rafael y yo para desayunar.
09:08Qué extraño.
09:10Pero seguro que tenéis algún motivo para hacerlo.
09:12¿O me equivoco?
09:14Cuéntanos.
09:15¿Tú te habías enterado de algo?
09:16¿De qué?
09:18¿De qué vas a ir, Julio?
09:20¿De que Rafael y Ulse lo harán más que amigos?
09:24Dinos, ¿qué sabías?
09:25Nada.
09:28Julio...
09:30Seguro que sabes algo más.
09:32Rafael y tú habláis mucho.
09:33Permiso.
09:34Por eso sois los hermanos mayores.
09:35¿Que no tenía ni idea?
09:41Se van a casar, Julio. Es imposible que lo mantuvieran tan en secreto.
09:44¿Podéis parar ya?
09:45Que vais a atragantaros con el desayuno.
09:47No tengo más información que vosotros acerca del futuro enlace.
09:50Así que os aconsejo que le preguntéis al mismo Rafael.
09:53A nosotros no nos va a decir nada.
09:55Eso es cierto.
09:57Julio, va.
09:58Cuéntanos algún detalle.
09:59No me creo que no supieras nada de nada.
10:01Seguro que sabes más de lo que dices.
10:03Por ejemplo, cuéntanos, ¿desde cuándo está Rafael enamorado de Úrsula?
10:11Desgraciadamente para el mal de amor no hay ninguna solución.
10:15Yo no me quiero imaginar por lo que está pasando.
10:19Es que cuando crees que te ha pasado todo, va la vida y te atiza con algo peor.
10:25Ya.
10:26Así es la vida.
10:31Como una rueda.
10:32Una vez estamos bien y otras veces...
10:35Pues estamos mal.
10:37Ya, pero es que esto es demasiado.
10:40Es demasiado, Luisa.
10:43O sea, no sé si voy a poder aguantar tanto dolor.
10:47Imaginármelos a los dos en el altar. Es que no puedo. No puedo.
10:51Pues sufriremos juntas.
10:53Señora Adriana.
10:54Se lo dije una vez, pero se lo vuelvo a repetir las veces que haga falta.
10:58Yo no me voy a separar de usted.
11:01Se lo juro por Dios.
11:04Algo debe tener Úrsula para ver si es la única chica que ha podido echarle el enlace a Rafael.
11:09Gracias a Dios que por fin apareces, Rafael.
11:13Ya.
11:14Y yo que pensaba que había interrumpido una interesante tertulia sobre mi persona.
11:17Y no podrías estar más acertado aquí.
11:19Nuestros queridos hermanos pequeños no dejan interrogarme acerca de tu futuro enlace.
11:22Y me tiene la cabeza dando vueltas como un molino.
11:26Bueno, os invito a preguntarle a él que es uno de los implicados.
11:29Qué calladito te lo tenías, hermano.
11:33Ya que se ha hecho oficial queremos detalles. Muchos.
11:36Sí. Que después de la cena te quedaste muy serio y no quisiste abrir la boca.
11:40Es que nunca habríamos adivinado que ibas a comprometerte con Úrsula.
11:42Úrsula.
11:43Rafael.
11:44Espero que me dé tiempo a que el sastre me confeccione otro vestido.
11:47No pienso llevar el mismo que la boda de padre.
11:49Madre mía.
11:51Bueno descuida que vas a tener tiempo para pensar en qué ponerte.
11:54¿Ya tenéis fecha?
11:55No.
11:56¿Y las alianzas?
11:57Nada.
11:58Ya tendremos tiempo para hablar de todo esto, ¿de acuerdo?
12:00Ahora quería hablar con Julio sobre un asunto de negocio familiar.
12:03A lo mejor es una excusa.
12:05Pero ahorita algún consejo matrimonial.
12:07¿Queréis dejarlos tranquilos?
12:10Vámonos, Alejo. Antes de que muramos de aburrimiento.
12:13Dime. ¿Qué es eso que te preocupa del negocio?
12:31Nada. Todo en una excusa para que se fueran.
12:36Pero porque quiero hablar de Adriana que me tiene preocupado.
12:39Ya. Entiendo.
12:41¿Cómo está?
12:46Pues aún no lo sé.
12:48Anoche se ausentó de la cena y esta mañana a primera hora se ha ido a la casa pequeña.
12:53Aún no he podido hablar con ella.
12:55Eso es que no está bien.
12:57Rafael, nosotros sabíamos que esto sería doloroso para ella.
13:00Pero lo importante es que se dé cuenta que lo vuestro ha terminado.
13:04Se le pasará.
13:06Espero que más pronto que tarde.
13:08Pase el tiempo que pase. Lo importante, Rafael, es que se dé cuenta de que esto es lo mejor que podía suceder.
13:13Eso espero. Eso espero.
13:16El tiempo lo cura todo.
13:20Y al final todo pasa. Todo.
13:25Y esto lo recordará como un mal sueño. Ya lo verá.
13:28Pedrito, cariño, que pronto te has levantado hoy.
13:42¿Qué pasa, Adriana?
13:47Nada, cariño.
13:49¿Quieres ir al comedor y te voy sirviendo el desayuno?
13:52Antes quiero saber lo que le pasa a mi hermano.
13:56Luisa, déjanos un momento solos, por favor.
14:02Por supuesto.
14:04Así aprovecho y voy disponiendo la mesa para el desayuno.
14:10Pedrito, mi amor, no me pasa nada. No tienes por qué preocuparte.
14:15Entonces, ¿por qué tienes los ojos así? Llorosos.
14:20¿Eh?
14:21Es que... se me ha metido algo en el ojo.
14:24No. No, Adriana, no me mientas.
14:29Además, estás intentando sonreír sin ganas. Se te da muy mal fingir.
14:38No seguirás triste por lo de don Hernando, ¿verdad?
14:43Te prometo que no cambiaré de idea. Yo me quedo aquí con vosotras.
14:47Ya lo sé, mi vida. Y te agradezco que te quedes acompañándonos.
14:52¿Por qué no podrías separarme de ti, Pedrito?
14:55Ni yo.
15:03¿Qué pasa? ¿A mí no me abraza nadie?
15:06No te abrazan porque no quieres.
15:15¡Uh! Se ha despertado el hambre voraz del loso de la familia.
15:19Anda. Ve al comedor que tienes dispuesto el desayuno y puedes engullirlo.
15:28¿Me han mandado a llamar?
15:29Ajá.
15:31¿No le habrá vuelto a dar un disgusto a Eva?
15:33Por una vez, no es Eva la causante de mi malestar.
15:36¿Entonces?
15:37El motivo de mi descontento no es otro que este.
15:40Acabo de encontrar este papelito encima de la mesa que alguien ha olvidado por descuido.
15:46¿No le suena de nada?
15:49No, no, no. De nada. De hecho, es la primera vez que lo he visto en mi vida.
15:55Es una misión a mi nombre o el de alguien del servicio de la casa.
16:02Es un poema de amor.
16:05De amor... amoroso.
16:09Sí, no va a ser de amor del odioso Amadeo, de amor, amor.
16:14Sí, claro. Disculpe, es que como... pues apenas se lee, no...
16:19Pues tranquilo, que yo ahora mismito se lo leo.
16:22Está inacabado, pero lo que más me ha llamado la atención son los dos primeros versos.
16:29Ojo.
16:31Es tu atardecer dorado reflejo de que el viento se ha enamorado.
16:41¿No sospecha de quién puede ser?
16:44A ver, el resto del servicio apenas sabe leer y mucho menos está capacitado como para escribir estos versos.
16:51Pero hay alguien que sí que podría haber escrito esto.
16:55Y sospecho quién es.
16:56¿Quién es?
16:57¿Quién?
16:58Francisco.
17:01Y lo peor no es eso.
17:03Lo peor es que este poema vaya dedicado a una Galvez de Aguirre con la que ya he visto que se lleva demasiado bien.
17:10De ahí lo de atardecer dorado.
17:13Dorado como el pelo de la señorita Irene.
17:16Claro.
17:17Y esto es gravísimo, Amadeo.
17:19Esto es motivo de despido.
17:21Doña Isabel, tengo que ser sincero con usted.
17:27El poema es mío.
17:31No hombre, eso no tiene ni pies ni cabeza si usted me acaba de decir que no sabe leer.
17:35La verdad es que le he mentido por vergüenza.
17:39Lo cierto es que este poema amoroso pues lo escribí para...
17:46Eva.
17:48¿Para su esposa?
17:50¿Seguro?
17:51Sí, claro.
17:52Lo del atardecer dorado.
17:53Es que a Eva le gustan mucho los atardeceres.
17:55Y como el sol puso el dorado, pues dije ala.
17:59Y claro, no hay más misterio.
18:02Disculpe que le haya mentido.
18:04Es que...
18:05Me ruboriza mucho que vean que escribo este tipo de palabras tan...
18:11Tan vimosas.
18:13Tan lisonjeras.
18:14Sí, sí. No es muy propio de usted, la verdad que no.
18:16Bueno, no me gusta alardar de ello.
18:18Pero en el fondo tengo por mi lado sensible.
18:24Eva también.
18:26Aunque no lo crea.
18:27Somos dos enamorados.
18:30Bueno, está bien.
18:32Me quedo más tranquila.
18:34Me quedo mucho más tranquila sabiendo que no es Francisco.
18:36Que si fuese Francisco, tendríamos muchos problemas.
18:41Haga usted el favor de tener más cuidado y no dejarse por los rincones.
18:45Sus poemitas.
18:48Buenos días, señor Márquez.
18:53¿Quería hablar conmigo?
18:56¿Hay algún problema?
18:58Su sobrina Bárbara es el problema.
19:01¿Qué pasa con ella?
19:04Dice que Pedrito no va a acompañarme a la corte.
19:08Seguro que es cosa de su hermana Adriana.
19:10La habrá convencido para que el niño se quede en el valle.
19:14Es que es un dislate de doña Victoria.
19:16No podemos estar pendientes de las decisiones arbitrarias de dos jovenzuelas.
19:22No, claro que no.
19:23Por eso he recurrido a usted y una mujer de su rango que pronto será duquesa.
19:28Supongo que podrá, no sé, ayudarle a entrar en razón a sus sobrinas.
19:32Por supuesto. Tiene mi palabra de que lo voy a intentar.
19:36No hace falta que le diga que cuenta con la bendición por parte de la casa grande para llevarse al niño.
19:41Por fin, por fin escucho un poco de cordura en una mujer por estos lares.
19:45Según ha llegado a mis oídos una de sus sirvientas de la casa pequeña, pues no es tan activo.
19:55Raimunda está enferma.
19:56Sí, y estamos muy preocupados por ella. De hecho quería comentarle que lo más prudente sería que se trasladara a la casa grande.
20:06Al menos hasta que la mujer esté mejor.
20:08¿Por qué motivo?
20:10No queremos arriesgarnos a que se contagie.
20:14Según tengo entendido, las dolencias de esta mujer no son contagiosas. Se trata de un problema de corazón.
20:21De lo que deberían preocuparse es de llamar a un galeno para que la trate.
20:25Supongo que ya han llamado a un galeno especialista para que se encargue de ella.
20:29Sí, sí, estamos en ello, sí.
20:31Ah, pues dense prisa porque según tengo entendido, su dolencia va de mal en peor.
20:37Es que no les preocupa.
20:39Por supuesto, ¿cómo no nos va a preocupar?
20:41Hombre, no sé, disculpe, no, pero...
20:44Es que, no sé, al tratarse de una sirvienta pensaba que igual pues no querían solucionar el problema o habían mirado hacia otro lado.
20:52¿Cómo puede pensar eso, señor Márquez?
20:54Bueno, no sabe lo difícil que es encontrar a grandes familias que traten a sus sirvientes con respeto, cariño y consideración.
21:01¿Cómo debe ser?
21:02Sí, claro.
21:03Claro, como debe ser por alguien que limpia su mugre y su porquería toda la vida.
21:14En eso estamos de acuerdo, don Hernando. Los sirvientes se merecen todo nuestro cuidado y protección.
21:21José Luis va a casarme con el hijo del marqués de Valdemiranda.
21:25¿Cómo? Pensé que ya había desistido.
21:29No. No, y esta vez va en serio. Ya ha firmado el acuerdo matrimonial.
21:35Bernardo, yo le dije que no pienso casarme con ese hombre, pero no sabes cómo se puso. No, no me escucho.
21:41Maldito, desgraciado.
21:44Sí. La influencia de Victoria lo tiene completamente contaminado. Pero yo no pienso conformarme.
21:52¿Y qué vas a hacer?
21:55Pues... encontrar la forma de frustrar sus planes, de... de contraatacar de alguna forma.
22:02¿Cómo?
22:03No lo sé, no lo sé. Bernardo, he pasado toda la noche en vela pensando qué puedo hacer, pero no se me...
22:07Para, para, Mercedes. Para. No empecemos de nuevo. No quiero volver a pensar más planes. No... no quiero más batallas con José Luis y Victoria.
22:16Ya nos han demostrado que no podemos ganarles.
22:18No digas eso. Sí que podemos, Bernardo.
22:20No. Desde que ha empezado toda esta historia no hemos hecho más que perder.
22:25Y quizás haya llegado el momento de aceptar la derrota y asumir el verdadero problema.
22:33¿Qué problema?
22:39Yo.
22:40¿Qué?
22:41Yo soy el problema.
22:42¿Tú por qué?
22:46Porque no tengo ninguna relevancia en esta historia. No soy nadie.
22:51Bernardo sí que lo eres. Para mí lo eres. Tú siempre has estado de mi lado, Bernardo.
22:59Pero no puedo enfrentarme a ellos. No puedo luchar cara a cara contra José Luis.
23:04Porque mi apellido y mi palabra en esta comarca no valen nada.
23:08Ya no puedo más. Esta... esta impotencia me está matando.
23:14Bernardo. Escúchame bien. No podemos rendirnos ahora. No puedo casarme con ese hombre.
23:33Por favor mírame a los ojos. Tú no eres ningún problema. ¿Me oyes?
23:46Tú eres el hombre que más quiero en este mundo. Y eso no va a cambiar nunca.
23:52¿Qué modales son esos, tía? Me recuerdo que debería llamar antes de entrar.
24:06A mí no me des clases de modales, impertinente. Sabes bien a lo que he venido.
24:22No, no lo sé. Pero está claro que esto es usted a punto de decírmelo. Y no de muy buenas maneras.
24:26Don Hernando me ha humillado mi propia cara y todo por tu culpa.
24:29¿Cómo osas presentarte ante él y rechazar la propuesta de llevarse a Pedrito a la corte?
24:33¿Tú quién te crees que eres? Su hermana. Eso es lo que soy. Eres una insolente.
24:37Seré como quiera. Pero tanto Adriana como yo somos las responsables últimas de Pedrito.
24:41Pues dejar que el niño se vaya a la corte es lo más responsable que podéis hacer por él.
24:44En nuestra opinión, no. Vuestra opinión no es la única que vale.
24:47Soy vuestra tía y la futura duquesa del valle.
24:50A mí no me va a impresionar con esos aires de grandeza, tía. Tienen que respetarnos.
24:56No queremos que alejen a Pedrito de nuestro lado para vivir con un puñado de desconocidos por muy nobles que sean.
25:00Definitivamente todo el mundo ha perdido el juicio en este lugar.
25:03Se equivoca. Es una decisión muy meditada. Yo he tenido mis dudas y ahora es definitiva.
25:07Eso será por encima de mi cadáver.
25:09Pero ha perdido Loremus.
25:10Vas a venir ahora mismo conmigo. Te vas a disculpar ante don Hernando y vas a aceptar la oferta que Dios ha puesto en nuestro camino. ¿Entendido?
25:16No, no puede obligarme.
25:17¿Pero cómo puede ser tan egoísta?
25:18A ti la única egoísta es usted. Que solo piensa en ganar puntos ante el consejero real a costa de un crío.
25:30Así es como soluciona sus problemas. Con violencia.
25:35Que sepa que no me duelen sus afrentas, tía.
25:38Puede pegarme tanto como quiera que Pedrito se quede aquí.
25:41Te juro por Dios que esto no va a quedar así.
25:43Por fin te encuentro. Te he buscado por todas partes.
26:00Saliste a primera hora de la casa y ni siquiera has comido con nosotros.
26:10¿Cómo te encuentras?
26:13Me sentía un poco indispuesta.
26:15¿Sabes que podemos hablar?
26:21No tengo ánimo, Julio.
26:24Pues...
26:25Hazlo por mí.
26:26Me tienes muy preocupado, Adriana.
26:28Julio, por favor.
26:29No fijas una preocupación que no sientes.
26:31No seas injusta, Adriana. Sabes que no tienes razón diciendo eso.
26:35Sí que la tengo.
26:36Porque gran parte de la culpa de lo que ha pasado es tuya.
26:44¿Culpa mía?
26:47¿De qué me estás culpando, Adriana?
26:49¿De intentar ayudarte?
26:50¿De facilitarte la vida desde que llegaste aquí?
26:52¿Te digo todo lo que he hecho por ti?
26:54No quiero escucharte.
26:55No, pues me vas a escuchar, Adriana.
26:57Aplacé nuestro casamiento porque así me lo pediste.
27:01Acepté que me negases mi noche de bodas.
27:03Me enfrenté a mi padre mudándonos a la casa pequeña para que tú pudieses estar con tus hermanos.
27:09Te he permitido tener un romance con Rafael, con mi propio hermano.
27:12¿Qué hombre habría hecho todo eso?
27:14Julio, todas esas cosas las has hecho por voluntad propia.
27:17Las he hecho porque te quiero, Adriana. Porque quiero que seas feliz. Te lo he dicho una y mil veces.
27:22¿Y ahora me acusas de qué?
27:25Asume que tu amor imposible ha durado muchísimo más de lo que podías soñar y eso ha sido porque yo lo he permitido.
27:32Así que, por favor, antes de hablar piensa las palabras que vas a decir.
27:36Porque antes de acusarme y culparme de nada deberías agradecerme todo lo que he hecho por ti.
27:52He ofrecido a don Hernando a instalarse en esta casa para no contagiarse de la criada y ha rechazado mi invitación.
28:07Pero yo no me quedo tranquila.
28:09Será mejor no insistirle. Puede ser contraproducente y molestarle.
28:13Para ser consejero real que poco se deja aconsejar él mismo.
28:16¿Y sus rarezas? Yo ya hace tiempo que perdí las esperanzas con él.
28:22De todos modos, que haya rechazado mi invitación ahora es lo de menos.
28:27¿Por qué?
28:29Hay algo aún más alarmante.
28:33Más problemas, ¿no?
28:34Más no.
28:36Bueno, un problema al que no sería complicado darle solución.
28:41Explícate.
28:43Por cómo don Hernando ha hablado de Raimunda, es evidente que siente cierto aprecio hacia esa muerta de hambre.
28:51Ver y sus rarezas.
28:53El caso es que me ha preguntado si hemos buscado un galeno especialista para atenderla.
28:59¿Cómo?
29:00Lo que oyes.
29:01¿Y tú qué le has dicho?
29:02¿Que sí? ¿Que estamos en ello?
29:05Eres una imprudente.
29:06¿Y qué querías? ¿Que le dijese que la íbamos a dejar morir?
29:08No sé cualquier otra cosa.
29:09Ese hombre es muy listo.
29:11Me ha acorralado y no he tenido más remedio que mentir.
29:15Hay que dar aviso a don Ginés y acabar con esta absurda situación de una vez.
29:23A no ser que suceda algo más que yo no sepa para que no quieras hacerlo.
29:27Es que don Ginés no está acostumbrado a tratar a gente de tan baja alcurnia.
29:33Lo va a tener que hacer José Luis o nuestra reputación quedará dañada de por vida.
29:37Ayer le dije a su padre que finalmente Pedrito no marchará con él a la vía de Madrid.
29:55¿Y a qué se debe ese cambio de opinión?
30:00La última vez que hablamos valoraba seriamente dejar a su hermano en manos de mi padre.
30:04En parte ha sido por Adriano.
30:07No está pasando por un buen momento y nos necesita a su lado.
30:12Y por otra parte sus consejos me hicieron replantearme todo.
30:15Música para mis oídos.
30:21No quería que Pedrito sufriera lo mismo que sufrió usted bajo la tutela del Marqués.
30:27Celebro su decisión señorita. Ha hecho lo correcto.
30:33Aunque conociendo a mi padre volverá a insistir y no debería bajar la guardia.
30:37Soy tozuda. Me mantendré en mis trece.
30:44Muchas gracias por todo Leonardo.
30:47No se merecen.
30:48Sí se merecen.
30:50Por todo el compromiso que ha demostrado estos días con mi familia.
30:53No tiene que agradecerme nada.
30:55Siento un gran aprecio por Pedrito, por Adriana y...
30:59Bueno...
31:01Especialmente por usted, pero eso ya lo sabe.
31:03La verdad es que este bonito gesto que ha tenido con mi familia dice mucho de usted Leonardo.
31:14Creo que es un buen hombre.
31:16Uno de los mejores que he conocido.
31:22Pero usted y yo seguimos estando en el mismo punto.
31:25Y no quisiera que pensara que las cosas han cambiado porque no es así.
31:30Tranquila señorita.
31:34Lamentablemente tengo muy claro cuál es mi sitio.
31:37Y yo.
31:39Su sitio es ser una persona importante en mi vida.
31:42Y un buen amigo.
31:44Pero solo eso.
31:46Que no es poco.
31:47¿No cree?
31:48¿Qué haces aquí?
31:49Disculpe señor Duque, pero necesito hablar con usted.
32:02Se lo ruego, se trata de algo importante.
32:04Los dejas a solos, por favor.
32:14Tienes un minuto.
32:16Gracias señor, no necesito más.
32:17Sé que pretende casar a doña Mercedes con el hijo del marqués de Valdemiranda.
32:37Y vengo a suplicarle que no lo haga.
32:43¿Y quién eres tú para pedirme tal cosa?
32:47Se lo pido porque es doña Mercedes.
32:50Los dos sabemos lo que hay, señor Duque.
32:54Y los dos sabemos que jamás permitiré que se case con alguien como tú.
32:58Lleva toda la razón.
33:00Y lo acato.
33:02De hecho, no tengo intención de volver a pedirle de esposar con ella.
33:05Soy consciente de que no estoy a la altura de su cuñada ni de su ilustre familia.
33:11¿A qué viene tu petición entonces?
33:16Conozco bien a doña Mercedes.
33:18Y sé que esto sería terrible para ella, pues la condenaría a alejarse de lo que más quiere en esta vida.
33:25Sus sobrinos.
33:27Y más, sabiendo que doña Pilar, a su difunta esposa, antes de morir le hizo prometer que velaría por ellos.
33:34Son su única prioridad.
33:37No estoy yo tan seguro de eso.
33:39Se lo juro por Dios.
33:42No hay nada más sagrado para ella que cumplir la última voluntad de su difunta hermana.
33:48¿Sabe cuántas veces le he pedido que nos marcháramos juntos del valle?
33:53Muchas.
33:55Más de las que hubiera deseado.
33:58Sería lo más fácil vivir nuestra historia fuera de aquí.
34:02Pero todas y cada una de esas veces se negó a huir conmigo.
34:09Eso demuestra que es una mujer inteligente rechazando semejante locura.
34:15Sabe lo que le conviene.
34:17Y además eso demuestra que no estaba tan enamorada de ti como tú pensabas.
34:21Se equivoca, señor.
34:24Si se negó es por no abandonar a su familia.
34:30Y si ahora usted la obliga a trasladarse fuera de la comarca, la matará en vida.
34:37¿Te exageras?
34:39Créame que no.
34:40No voy a permitir que Mercedes se quede aquí y continuéis amándoos en silencio.
34:46Eso no va a pasar.
34:48Le doy mi palabra de que no volveré a acercarme a doña Mercedes.
34:51Incluso si usted me lo pide, me marcharé del valle.
34:54Eres muy osado permitiéndote venir hasta mí para decirme lo que tengo que hacer, ¿no crees?
35:00Se lo pido para ella.
35:02No la castigue por mis errores. Soy yo el que merece llevarse la peor parte.
35:06Quiero hacerle una propuesta.
35:12Soy toda oídos.
35:15Deberíamos poner fin a esta guerra, Victoria. Se está alargando demasiado.
35:19¿A qué viene ese tono conciliador?
35:22A que las dos estamos perdiendo cosas que queremos por el camino.
35:25No se equivoque, querida. Aquí la única que está perdiendo es usted.
35:28¿Acaso no ha perdido la casa pequeña?
35:30Le gustaría recuperarla.
35:37Eso suena más interesante.
35:40Bien.
35:42Le propongo devolverle la casa pequeña.
35:45A cambio de que yo pueda vivir en paz.
35:48¿Y eso qué quiere decir exactamente?
35:49Vivir cerca de mis sobrinos, Victoria.
35:52Es mi única condición.
35:55Entiendo que quiere que yo haga algo para conseguir eso.
35:58Sabe perfectamente lo que tiene que hacer.
36:03Me está pidiendo que interceda ante José Luis para que no envíe el acuerdo de matrimonio a la casa de los Valdemiranda.
36:13Es un trato justo para ambas.
36:28Llevo desde esta mañana buscándote por todas partes.
36:29¿Cómo te encuentras?
36:31Llevo desde esta mañana buscándote por todas partes.
36:32¿Cómo te encuentras?
36:33No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:35No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:36Y tampoco que quieras saber cómo estoy realmente.
36:37No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:38No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:39Y tampoco que quieras saber cómo estoy realmente.
36:40No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:41No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:46Lo siento Adriana.
36:47Jamás imaginé que tu tía fuera a anunciar mi compromiso.
36:49ni en ese momento ni en esa manera.
36:50Me pillo por sorpresa.
36:51No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:52No creo que sea el mejor momento para hablar.
36:53Lo siento Adriana.
36:54Jamás imaginé que tu tía fuera a anunciar mi compromiso ni en ese momento ni de esa
37:00manera.
37:01Me pillo por sorpresa.
37:02Y tampoco que quiera saber cómo estoy realmente.
37:10Lo siento Adriana, jamás imaginé que tu tía fuera a anunciar mi compromiso ni en ese momento ni de esa manera.
37:17Me pilló por sorpresa.
37:20Y de haberlo sabido, te por seguro que no se lo hubiera permitido.
37:23Porque mi única intención era contártelo a ti la primera.
37:27Por favor Adriana, has de creerme. De verdad, dime algo. Háblame.
37:37¿De verdad quieres saber cómo estoy? Jamás me había sentido tan traicionada y decepcionada por alguien.
37:45Jamás había sentido ese vacío.
37:53Lo siento.
37:55Pues no lo sientas.
37:59Porque tú no tienes la culpa de nada.
38:02En el fondo la culpa es mía.
38:06Por haber querido y haber confiado en... en alguien como tú.
38:10Tampoco creo que merezca que seas tan injusta conmigo.
38:22Porque sabes perfectamente que no tuve nunca la intención de traicionarte.
38:26Y esa boda no es una traición.
38:30Es el nacer a lo mejor para mí. Pero para ti también, para los dos.
38:35Permíteme que lo ponga en duda Rafael.
38:37No supe encontrar otra manera para poner fin a una situación que nos estaba destrozando a ambos.
38:50Lo has tenido que hacer con la peor persona del mundo.
38:54Sabes que detesto a Úrsula con todas mis fuerzas.
38:57Lo sé. Lo sé.
39:08Pero de verdad que el problema es Úrsula.
39:10Porque yo tengo la impresión de que sea con quien sea, con quien me hubiese prometido, te habría costado aceptarlo igualmente.
39:25¿Sabes cuál es la diferencia entre tú y yo Adriana?
39:31Que yo siempre defendí que Julio era bueno para ti. Algo que tú me estás negando ahora.
39:34No es lo mismo.
39:35Sí, sí, sí es lo mismo.
39:37Porque Úrsula ha demostrado ser una buena mujer y digna de mi confianza.
39:40Y aquí todo el mundo la tiene en estima. Todos menos tú.
39:43Ya te darás cuenta Rafael.
39:44Es que... es que eso no me vale Adriana. Eso no me vale.
39:48No dejas de juzgarla pero tampoco me presentas hechos.
39:51Yo siempre acepté tu relación con Julio. Jamás te hablé mal de él.
39:56Y en ningún momento puse en duda tu matrimonio.
40:03¿Sabes cuál es la diferencia entre tú y yo?
40:05Que yo jamás pude elegir con quien me casaba.
40:08Y tú sí.
40:10Ibas a hacerlo con la persona que más detesto.
40:13Así que no te atrevas a decir que es lo mismo Rafael.
40:16Porque no lo es.
40:21Hijo, he visto la luz encendida del pájaro y he pensado que te encontraría aquí.
40:35Cada día me tienes más sorprendido, hijo.
40:38Ahora es cuando usted carga contra mí.
40:41No, no. Es que un hedonista vividor como tú, trabajando de noche como un esclavo...
40:48Antes... antes utilizabas la nocturnidad para otros menesteres, ¿no?
40:56Es sorprendente lo que uno es capaz de hacer cuando está motivado.
41:00Ojalá hubieras tenido esa motivación cuando vivías en palacio.
41:03Es lo que tiene sentirse enjaulado, manipulado y con su bota sobre mi cuello.
41:09Ahora te sientes un todopoderoso aquí, ¿no? Eres más ingenuo de lo que pensaba.
41:17¿Por qué?
41:18Por estar tan orgulloso de ti.
41:20Cuando lo que has hecho es tirar por la borda tu futuro, convirtiéndote en un esclavo de don José Luis.
41:26Yo no lo veo de esa manera.
41:28Pues es así. Has tirado por tierra todo tu futuro.
41:31Sí. Y no contento con eso, has insistido en tirar por tierra también el futuro de un joven con un talento como Pedrito.
41:40¿Yo?
41:41Sí, tú. Has intentado convencer a Bárbara de que si me llevaba Pedrito conmigo sufriría lo indecible.
41:50Como tú.
41:53Sí. Sí, estás contento, ¿no?
41:56Lo cierto es que sí. Contento y orgulloso de haber colaborado en evitar que convirtiera a ese pobre niño en otro de sus proyectos personales.
42:04No, hijo. No, no, no. Lo que quiero es convertir a Pedrito en un portento. Eso es muy bueno para él. Muy bueno.
42:13Y separarlo de su familia. Y despojarlo de la libertad y de la capacidad de elegir por sí mismo.
42:19Es inútil hablar contigo. Eres un desagradecido, un ignorante.
42:24No, padre. Un hijo y un niño no son marionetas para manejar a su antojo.
42:29Creo que no tiene ningún sentido continuar hablando contigo, echándonos reproches. La verdad, ya estoy cansado de todo esto. Ya está. Basta.
42:36Tienes razón. Se acabó. Y necesito descansar.
42:39Muy bien.
42:41Pero espera, hijo. Espera, hijo. No he venido aquí a reprocharte gratuitamente muchas cosas, ¿no?
42:48Lo que he venido es a negociar contigo.
42:51Creo que tú y yo podríamos llegar a un acuerdo.
43:01Si lo que pretende es que cambie de opinión en cuanto a Pedrito, no lo va a hacer.
43:04No, no seas tan tajante, no. Espera. Te voy a... Te voy a explicar una cosa que igual te hace cambiar de opinión.
43:10No creo que haya nada. ¿Hm? ¿Seguro?
43:17Hable de una vez, padre. ¿Qué quiere?
43:19Si convences a las hermanas de que Pedrito venga conmigo, te doy vía libre con Bárbara.
43:28Tú y yo sabemos que estás aquí por ella, ¿no?
43:32Te la estoy ofreciendo en bandeja de plata, hijo.
43:36Que esté hecha ni va, ¿no? Y cerremos el trato.
43:48Si quieres estar con ella y decidir casarte con ella, pues adelante, hijo.
43:53Es tentador. Pero me temo que subestima a las hermanas Alcedo.
43:56Estaba pensando en proponerles algo más. La linda del pastel.
44:01Apenas respira. Me estaba contando cosas y es como si de repente hubiera perdido las fuerzas.
44:05Madre.
44:06Madre.
44:08Se está esforzando para que las dos podáis convivir en paz.
44:11Yo también estoy esforzando, José Luis.
44:13Y no tengo por menas que agradecértelo.
44:15¿Entonces vas a enviar ese acuerdo firmado o no?
44:20Estás casada con don Julio Galvez de Aguirre. Pero también eres la hija de un vulgar prestamista.
44:27Ni una sola palabra más, Úsula. Ni una sola palabra. Te juro que...
44:34¿Qué le causa tanta tristeza? Puedo verlo en sus ojos. Puede contar conmigo.
44:40Tal vez hayamos juzgado mal, Adriana. Y puede que tenga razón con respecto a Úsula.
44:44Literar una mentira no la convierte en cierta, Rafael.
44:46¿Quién te ha dicho que es mentira? ¿Quién te ha dicho que Adriana no ha acertado con Úsula de pleno?

Được khuyến cáo

1:50
Sắp Tới