นิลกาญจน์ ตอนที่ 2 (EP.2) วันที่ 24 พฤษภาคม 2568 ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00ตอนที่สะพานมอนสังคลาบุรีขาด
00:03ชาวบ้านมาช่วยกันซ้อมสะพาน
00:05ทั้งไทย กะเหลี่ยง มอน
00:12เชื่อมแรงเชื่อมใจกัน
00:18และแม่ก็ได้ไปที่นั่น
00:20เพื่อช่วยเขาซ้อมสะพานด้วย
00:23เลยได้รู้ว่า
00:27พ่อของลูกยังมีชีวิตอยู่
00:32พ่อขอบใจ
00:35ลูกพ่อท่านมีบุญบรรมีมาก
00:40แต่ก็ไม่ได้ไปที่นั่น
00:46ไม่มีจริง
00:48ลูกพ่อท่านมีบุญบรรมีมาก
00:53บุญกุศลอาจจะช่วยให้หนักเป็นเบา
00:57พ่อของลูกอาจจะหายได้นะ
01:03พี่ผาง กาแฟจ้ะ
01:06ตามกูแล้ว
01:14หัวเราะอะไรอ่ะ
01:16ก็พี่ผางตลกอ่ะ
01:24กาแฟอร่อยไหมจ๊ะ
01:35หัวชานเปิด
01:41เขาชื่อกรรยา
01:45โปรดติดตามตอนต่อไป
02:15พี่ผาง ขอบคุณนะ
02:33พ่อช่วยเขาสร้างสะพานเสร็จในหนึ่งเดือนนั้น
02:38ในหนึ่งเดือนนั้น
02:40พ่อมีความสามารถจริง ๆ
02:42มีลูก มีเมียใหม่ได้
02:44ทั้ง ๆ ที่เป็นคนขาด ๆ เกิน ๆ แบบนั้น
02:51แม่เธอบอกว่าพ่อตายแล้ว
02:55ใช่
02:58ทำไมแม่ต้องบอกแบบนั้นด้วย
03:01ว่าความทรมานแหละมั้ง
03:04เขาคงอยาก อยากจะลืมมือมันอ่ะ
03:10แต่เธอขายแวนให้ในมุม
03:14แม่เราเก็บไว้นานแล้วแหละ
03:17แต่วันก่อนดันไปเจอ
03:20เลยใช้ให้ฉันเนี่ย ไปขายให้พ้นหู พ้นตา
03:23แล้วนายก็ขายได้ลงคอ
03:26มันน่าเก็บไว้อยู่หรอกมั้ง
03:28ขายเอาเงินดีกว่า
03:32อยากได้คืนป่ะล่ะ
03:34ฉันให้
03:37ไม่เป็นไร
03:38ขายซื้อนมานี่
03:40เก็บไว้นั่นแหละดีแล้ว
03:42เผลอคิดถึงพ่อด้วยไง
03:47นายเคยมีพ่อให้คิดถึงดิ
03:51แต่ฉันไม่เคยมี
03:56ก็ใช่
03:58ฉันเคยมีพ่อ
04:01จนก็ทั้งฉันอายุได้สองหัว
04:03แต่ฉันไม่เคยมีพ่อ
04:04จนก็ทั้งฉันอายุได้สองหัว
04:17ลองเลือกให้พี่เนื้อได้นะ
04:31ได้หรอ
04:34ได้อยู่ค่ะ
04:37น้องรู้จักคนชื่อกรรยาไหม
04:39รู้จักค่ะ
04:41รู้จักเหรอ
04:42กรรยาแม่มิชาน
04:44มิชาน
04:45มิชาน
04:48นั่นไง มิชาน
05:05มาอยู่ไหน
05:06เดี๋ยวก็มา
05:10สวัสดีค่ะ มาตรงนี้เลยค่ะ
05:12ค่ะ
05:14เปลี่ยนชุดแล้วมาวางตรงนี้ได้เลยนะคะ
05:17มาสิคะ
05:38สวัสดี
05:39สวัสดีมาก
05:40สวัสดีครับ
05:41เธออยู่ตรงไหน
05:42สวัสดีค่ะ ของใส่บาทหมดแล้วนะคะ พากลับหมดแล้วค่ะ
06:09มิชั่น
06:10มิชั่น
06:13กินอะไรหรือยังลูก
06:14ไม่ทันแล้ว
06:17เดี๋ยวเอาขนมนี้ไปแล้วก็แบ่งเพื่อนๆด้วยนะ อย่ากินคนเดียวหมดล่ะ
06:21หนูเอาไปให้พ่อด้วยได้ไหมคะ
06:23ได้แต่ว่าต้องรีบหน่อยนะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน
06:26ค่ะ
06:30สวัสดีค่ะ
06:31สวัสดีค่ะ
06:39เมื่อกี้นายเห็นเด็กผู้หญิงของนั้นคุยกับแม่เขาเปล่าวะ
06:41อืม
06:44ผู้หญิงของนั้นก็น่าจะเป็นการรยาเลย
06:46ฉันเห็นเขาคุยกับ
06:47หยุดพูดเสียงดังสักทีดี
06:51นี่เป็นโอกาสที่ฉันจะได้เจอผางนะ อย่าทำเสียเรื่องได้ป่ะ
07:02นี่ค่ะ
07:15อ้าว พิชาน
07:16นี่ขนมมาฝากค่ะ
07:17โอ้ย ขอบใจมากนะเจ๊
07:19คนนั้นใช่ไหม ผาง
07:21ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน
07:25นายจำไม่ได้เลยเหรอวะ
07:27คุ้นๆ นี่
07:29เดี๋ยวหนูรีบไปเรียนก่อนนะคะ
07:30ไปๆ
07:44คุณก็ดูมีความสุขดีเนี่ย
07:46มีอะไรให้ช่วยไหมครับ
07:48คุณหนีไปมีความสุขกับครอบครัวใหม่
07:51แล้วพวกเราอะ
07:53ไม่ต้องสนใจความรู้สึกแล้วเหรอ
07:56ขอโทษนะ
07:57เราเคยรู้จักกันเหรอ
08:01อืม
08:09คิดมีคุณบ้างยัง
08:16เธอเป็นอะไรกับพ่าแพร่
08:19แล้วเธอเป็นหลาดใช่ไหม
08:24จำได้แล้วเหรอ
08:26รู้ด้วยเหรอว่าพวกเรามีตัวตนอยู่
08:31เธอเข้าใจผิดแล้วล่ะ
08:33ลุงไม่ใช่ผางหรอก
08:34แล้วถ้าลุงไม่ใช่ผางอะ
08:36ลุงรู้จักผมกับแม่ของไพรได้ไง
08:39ผางเขาเล่าเรื่องของพวกเธอให้ลุงฟัง
08:44ส่วนเรื่องของพ่าแพร่อะ
08:48ลุงไม่รู้ว่าเขามีลูกสาวกันด้วย
08:54แต่เมื่อกี้อิชาเรียกคุณพ่อไหมครับ
08:58ก็ไม่แปลกหรอ
09:00เพราะบุญธรรมของอิชาเนี่ย
09:02งั้นลุงก็เป็นสามีใหม่ของกรรยา
09:04ไม่ใช่หรอก
09:07ลุงเป็นเพื่อนสดิตของผางอะ
09:10พอผางเขาไม่อยู่
09:12ลุงก็เลยช่วยดูแลครอบครัวนี้
09:15เขาก็เลยนับถือลุงเหมือนพ่อ
09:19ลุงบอกว่าผางไม่อยู่แล้ว
09:21เขาหนีไปอีกแล้วใช่มั้ย
09:26เขาไม่ได้หนีไปไหนหรอก
09:27เขาตายแล้ว
09:32เป็นโรคหัวใจตีด
09:35ทรมานอยู่ตั้งหลายปี
09:37สุดท้ายก็จากไปอย่างสงบ
09:40น่าเสียดาย
09:42คนดีๆ ถ้าแท้นะ
09:46คนดีๆ อะ
09:48พูดมาได้
09:58อืม
10:10ไพ รอด้วยดิ
10:24เรามาเป็นเพื่อนนะเว้ย
10:28ทำไมวะ
10:33ไม่ควรมียุธิธรรมเลย
10:36เขาตายแล้วอะ
10:40ไพยัง
10:42จะเอาอะไรอีกอะ
10:49ยังอยากให้เขารู้
10:53อยากให้เขารู้ว่า
10:54สิ่งที่เขาทำกับฉันและแม่
10:55มันหกหลายแค่ไหน
11:00ยังอยากให้เขาขอโทษฉัน
11:02ตอนหน้า
11:06อยากให้เขาสำเร็จผิด
11:07กับสิ่งที่เขาทำ
11:12เขาอาจจะสำเร็จผิดแล้วก็ได้
11:20รุ่งคนที่เจอเมื่อกี้อะ
11:22แกชื่อว่ารุ่งสกล
11:23เป็นเพื่อนสนิทพ่อ
11:26และเรื่องที่แกเล่าทั้งหมดอะ
11:28เป็นความจริง
11:29ทั้งเรื่องที่เขาเป็นพ่อบุญธรรมของมิชาน
11:32และก็เรื่องที่พ่อตายแล้วด้วย
11:36เขาอาจจะโกหกพวกเราอยู่ก็ได้
11:39ไม่มีความจำเป็นที่ต้องโกหกเนี่ย
11:44เขาอาจจะไม่อยากเปิดเผยตัวตน
11:47ว่าเป็นรุ่งผางอะ
11:49ก็เลยสร้างเรื่องขึ้นมาก็ได้เปล่าวะ
11:56แล้วที่บอกว่าเขาสนึกผิดอะ
11:59รู้ได้ไง
12:03รุ่งสกลแกเล่าให้ฟังว่า
12:05ตอนที่พ่อมาอยู่แอกแรกอะ
12:07ก็มีความสุขดีนั่นแหละ
12:10แต่พอผ่านไปไม่นาน
12:12แกก็เริ่มพูดน้อยลง
12:15บางครั้ง
12:17รุ่งแกเห็นว่าพ่อแอบไปร้องไห้คนเดียวด้วย
12:20รุ่งก็เลยไปถาม
12:21พ่อก็เลยเล่าเรื่องอดีตให้ฟังทั้งหมดอะ
12:26เรื่องอดีตที่ว่า
12:28ก็เรื่องครอบครัวนาย
12:32แล้วเรื่องฉันอะ
12:34เขาเล่าให้ฟังป่ะ
12:37ตอนที่พ่อหนีออกมา
12:40พ่อไม่ได้รู้ว่าแม่แกทอง
12:47ทีแรกความรังใจแล้ว
12:48ของพวกเราคือ
12:50มาตามหาพ่อไภไม่ออก
12:53แต่ตอนนี้ก็รู้คำตอบแล้วเนี่ย
12:55ว่าพ่อไภตาย
12:57ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อไปแล้วเนี่ย
12:59ไภ
13:00กลับบ้านเถอะ
13:03มีปัญหาเรื่องหนึ่งที่ต้องบอกให้พวกแกรู้อะ
13:18รถสตาร์ตไม่ติดเลยอะ
13:19ลองมาเกือบชั่วโมงแล้ว
13:22แล้วทีนี้เราจะเอายังไงกันต่อดีวะ
13:26เดี๋ยวลองถามรุงสกนดู
13:28แกน่าจะรู้จักหุ้นซ่อมรถแถวนี้แหละ
13:31พวกเธอลองหาที่พักใกล้ๆแถวนี้ดูก่อนก็ได้
13:34ถ้าซ่อมไม่เสร็จอะ
13:36อาจจะต้องพักที่นี่คืนนึง
13:43แล้วเราจะพักที่ไหนกันอะ
13:49สวัสดีค่ะ
13:50สวัสดีค่ะ
13:52มีห้องว่างไหมคะ
13:54เอ่อ ตอนนี้เหลือห้องเดียวแล้วค่ะ
14:00ห้องเดียวก็ได้ค่ะ
14:01ค่ะ พักกี่คืนค่ะ
14:03คืนเดียวกันค่ะ แกถ้าจะพักต่อเดี๋ยวแจ้ง
14:06เอ่อ ได้ค่ะ
14:08ไม่เกินใจนะค่ะ
14:10ห้องพักอยู่ชั้นสองนะค่ะ
14:18ขอบคุณมาก
14:49นี่ภายคิดดีแล้วเหรอ
14:52ว่าจะนอนที่นี่จริง ๆ
14:55นอนที่นี่แหละดีแล้ว
14:58ฉันอยากรู้เลยตอนนี้
15:01รู้อะไรอะ
15:06ฉันอยากรู้ว่าทำไมคนที่นี่ถึงรักเขาขนาดนั้น
15:12คนที่นี่คงยังไม่รู้บ้าง
15:15ว่าผางเคยทำอะไรมาบ้าง
15:16งั้นเขาก็ควรต้องรู้นะ
15:34ฉันอยากรู้ว่าเมื่อกี๊เต็มเต็มอยู่แล้วพวกผมก็พักอยู่
15:37พักกันอยู่ที่ไหนเนี่ย
15:46ได้ได้ แหละก็เดี๋ยวลุงไปดูได้นะ
15:52ลุงนี่เก่งใจมากนะฮะ สร้ามอยากร้องอะไรพวกนี้ก็เป็นด้วย
15:58มันต้องทำเป็นหมดแล้ว chocolates
16:00ทำไปเรื่อย ๆ
16:01มันเก่ง ๆ แหละ
16:04อย่างที่เรื่อนที่เดี๋ยวลุงก็ต้องทำ
16:06ข้างกรอบสร้างก็เดี๋ยวก็เอา
16:16สอมสภานฯล่ะ
16:26หลอก
16:27เรื่องเล่าแก ๆ กับพ่อผมได้ไหมครับ
16:30ว่า
16:31เขาพูดอะไรเกี่ยกกับผม กับแม่บ้าง
16:34แล้วก็ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของความคิดถึง date
16:38ใน
16:39เห็นเขาบอกว่าเจอกับแม่หลัวที่ดาณเจด้าIII โอง
16:43ว่านะ
16:44ถึง
16:45อันนี้เคยได้ยินครับ แม่ผมเคยเล่าให้ฟัง
16:51แต่ผมไม่เข้าใจว่า
16:53พ่อกับแม่ก็แตงงานกันแล้วครับ
16:56มีความสุขดี
16:58ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้อง
17:05คือ
17:08ตอนนั้นผางเขาทำไล่อยู่
17:11เห็นบอกไล่ได้ไม่ดีเลย
17:13มันไปลงกับค่าปุยค่าหยาหมด
17:16แล้วก็งานช่างอะไรพวกนี้ก็มีน้อย
17:19เขาก็ไม่ได้ตังค์เท่าไหร่หรอก
17:22ตอนนั้นเมียงล้ายังเป็นเด็กแบร์บอบอยู่เลยนะ
17:26แม่ของเราก็เลยต้องเลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน
17:30ผ่านก็เลยคิดว่าเขาต้องหาอะไรได้เพิ่ม
17:36เลยคิดจะไปเสียงดวงที่วงเทศ
17:40ก็เลยได้มารู้จักกับแม่ของลูก
17:47ลุงก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะ
17:51ว่าเขายังมีลูกอีกคนที่วงเทศด้วย
18:10ถึงพะแพร่ของพี่
18:13สบายดีไหมครับ
18:15ไม่ได้คุยกันตั้ง 9 เดือนแล้ว
18:18พี่ขอโทษที่หายไปเลย
18:21แพร่เป็นยังไงบ้าง
18:23คงสวย และน่ารักไม่เปลี่ยน
18:27พี่อยากอยู่กับพะแพร่
18:30พี่ยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้ดี
18:34ไม่รู้อะไรโดนใจให้แพร่
18:37ยิ่งดูชุดร้านพี่อยู่นั่น
18:40แถมพอพิธวงว่า
18:42เชสชูสีดำเป็นของผู้หญิงแต่งงานแล้ว
18:46ก็มาเถียงว่าไม่ชอบสีขาว
18:49เพราะใส่แล้วอ้วน
18:54ตอนนั้น แพร่ทำให้หัวใจพี่กลับมาเต้นอีกครั้ง
18:58แต่ว่า...
19:00พี่คงต้องสาสารเรื่องของคนที่ไม่รู้
19:04พี่คงต้องสาสารเรื่องของคนที่พี่อยู่ด้วยให้จบซะก่อน
19:10พี่รู้ว่ามันผิด
19:12และแพร่คงโกรธ
19:15พี่อยากขอโอกาสอีกครั้ง
19:20รอพี่หน่อยนะคนเก่ง
19:23พี่จะหาเงิน
19:25แล้วจะรีบกลับเข้ากูไปหา
19:28จะไม่ปล่อยให้แพร่ต้องเหงา
19:31หายคนเดียวอีก
19:35เราจะใช้ชีวิตด้วยกันนะ
19:38รักเสมอ
19:42โห...พ่อนี่โคตรเล่น
19:46เลวใช่ไหม
19:50คนเกรียงนี้เขาถือที่สุดนะ
19:53เรื่องผัวเดียวเมียเดียวนี่
19:55ตอนก่อนแต่งงานเนี่ย
19:57เขาจะมีการบอกกล่าวผีปูผีย่าไว้
20:01ว่าจะเป็นผัวเมียกัน
20:05แต่รักเดียวใจเดียวซื้อสัตว์ต่อกัน
20:09แล้วถ้าไม่ทำอย่างนั้น
20:12ก็ต้องมีอันเป็นไป
20:14ไอ้ผัง ไอ้สัตว์ได้เร็ว
20:16มันไม่ใช่คนนี่ว่ะ
20:17พ่ออย่า พ่อ
20:26พ่อ
20:28ไอ้ผัง
20:32ตาบุงคีอย่างหัวพ่อ
20:34อืม ก็เลยทำให้ผังเป็นคนไม่ค่อยเต็มตั้งแต่นั้น
20:39แล้วแม่เล่าว่า
20:40พ่อต้องไปซ่อมสะพานที่สังขละ
20:43ผมยังงง งงอยู่เลยว่า
20:45พ่อจะไหวเหรอ
20:47ลุงก็ยังงงเหมือนกัน
20:49แต่มันก็แปลกนะ
20:52มันใบๆแต่มันไหวหรอ
20:57ลุงก็ยังงงเหมือนกัน
20:59แต่มันก็แปลกนะ
21:02ament
21:05พ่อเวลาผ่านปล่ายนะ
21:06อาการของผังก็ค่อยๆดีขึ้น
21:09ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องผลบุญ
21:11เรื่องปฏิหาร
21:12หรือว่าการเวลา
21:14ทำให้อาการเขาใครๆดีขึ้น
21:16หรือจะเป็นเพราะว่าเราทำงาน
21:19ก็เลยค่อย ๆ มีสติดีขึ้น
21:21ไอ้ที่มัว ๆ อยู่มันก็ชัดขึ้น
21:25หรือว่า...
21:27อาจจะเป็นเพราะว่าเขาได้เจอกับกรรยา
21:31แล้วพ่อก็มาบอกกับแม่ผมว่า...
21:34พ่อมีลูก มีเมียใหม่แล้ว
21:39กรรยาเขาน่าสงสารนะ
21:42เพราะเป็นเด็กตำพร้า
21:44พ่อแม่ตายในสงครามที่ประเทศนู้น
21:47ก็เลยพามาอุปยนต์มาอยู่เมืองไทย
21:51มาอยู่แค่ตูคนเดียวเอง ไม่มีใคร
21:54ผมเพิ่งรู้เลยในเนี่ย ว่า...
21:56พ่อผ่านเรื่องเหล่าอะไรมากมายขนาดเนี้ย
22:01ฉันฟังเรื่องทั้งหมดมา
22:03ไม่เห็นแต่รู้สึกสงสารเลยสั� LIKE
22:07แกยังโกรธพ่อด้วยอ่ะ
22:09ก็ไม่โกรธเหรอ
22:11ไม่โกรธทำไมอ่ะ
22:15ทำไมอ่ะ
22:17เราไม่เคยโกรธไม่เคยเกียจพ่อเลยเว้ย
22:20เราแค่อยากรู้ว่าทำไมพ่อถึงทิ้งแม่ไป
22:22แล้วถ้าการคุดคุยแล้วมันทำให้แม่เราเจ็บปวด
22:25เราก็ไม่อยากรู้เลยเว้ย
23:17หล่อดีเหมือนกันล่ะ
23:22แล้วรู้แล้วว่า...
23:23ภายได้ใครมา
23:27นี่ตลก
23:31อันนี้เรียกว่าควานโตน้า
23:34ลองชิมดูไหมคะ
23:36ไม่ต้องเกรงใจนะคะ
23:46แล้วพี่
23:46ขอบคุณค่ะ
23:49ขอบคุณครับ หมู
23:51หมู เป็นภาษากะเหลียง แปลว่าแม่
23:55แต่ถ้าภาษามอน เรียกแม่ว่าเมย์ค่ะ
24:06ในรูปนั้น
24:08พ่อไม่ชาดเหรอคะ
24:12ไม่ชาด
24:13ไม่ชาดเหรอคะ
24:17ใช่ค่ะ เขาเป็นสามีฉันเอง ชื่อว่าภาง
24:22แต่เขาเสียไปเมื่อปีที่แล้วค่ะ
24:28เสียใจด้วยนะครับ
24:36เขาเป็นคนอย่างไรเหรอคะ
24:40ภางเขาเป็นคนรักครอบครัวค่ะ
24:43เขาเป็นคนน่ารัก
24:44ถึงแม้ว่าเขาจะมีปัญหาสุขภาพ
24:47แต่เขาก็ดูแลฉันกับลูกอย่างดีที่สุด
24:51เป็นคนดีมากๆ
24:53จนท่านคิดเสมอเลยนะครับว่า
24:56มิชานโชคดี ที่มีพ่อแบบนี้
25:02ฟังดูอบอุ่นจังเลยนะคะ
25:07ถ้าเขาเป็นคนดีและรักครอบครัวขนาดนั้น
25:10เขาเคยเล่าเรื่องครอบครัวเก่าให้ฟังบ้างหรือเปล่าคะ
25:21ฉันไม่รู้หรอกนะคะ
25:22ว่าก่อนหน้านั้นเขาเคยทำอะไรไว้
25:25หรือว่าอยู่กับใคร
25:27ฉันคงเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้
25:30แต่กับเรา ผ่านเขาทุ่มเทจจนวันสุดท้ายของเขา
25:40แหวนที่นิ้วหน้า
25:45มันมีเหมือนกันอีกสองวงเป๊ะเลยนะคะ
25:52แต่ต่างกันที่ชื่อผู้รับ
26:02ห่างคนดีของพวกคุณน่ะ
26:04เคยทำอะไรใครไว้บ้างรู้บ้างไหม
26:18กี่คนที่ต้องตกนรกทางเป็น
26:25ครอบครัวฉันพังมาหมดแล้ว
26:27ไม่ใช่แค่ฉันนะคะ
26:30ครอบครัวเมีงลักก็ด้วย
26:43พวกเราต้องโตมาได้ไม่มีพ่อ
26:48ๆ ๆ
26:51ขอโทษครับ
26:53ไม่พอการะจัด
26:56เพื่อนที่มีความกลัว
27:05ที่ทั้งหมดเป็นแบบนี้
27:08ก็เพราะเขาทิ้งครอบครัวตัวเอง
27:11ไม่เห็นหรอกค่ะ
27:12ว่าคือมันเห็นแกละตัวแค่ไหน
27:22พี่แม่ค่ะ
27:23วิธีที่เพียงเขาพูด
27:24หมายความว่าอะไรหรอคะ
27:29ฉันไม่รู้อดีตของเขาหรอกนะคะ
27:31และก็ไม่อยากรู้ด้วย
27:34แต่ผ่านคนที่ฉันรู้จัก
27:35เขาเป็นคนที่รักครอบครัว
27:37เสียสละเพื่อครอบครัว
27:40ถ้าเธอต้องการคำตอบจากเขา
27:42เธอคงไม่ได้แล้ว
27:44เพราะเขาจากไปแล้วค่ะ
27:49เธอจะขุดอดีตขึ้นมาเพื่ออะไร
27:51มันไม่ช่วยให้ใครดีขึ้นเลย
27:55อดีตเหรอ
28:03สำหรับฉันมันไม่เคยเป็นอดีต
28:12ฉันต้องโตมาโดยไม่มีพ่อ
28:14แม่ฉันปากกัดตีงทีปด้วยตัวเอง
28:19คุณจะให้ฉันลืมได้ไง
28:24ไฟ
28:28ไม่ใช่เรื่องของนาย
28:31คนอย่างนายมันจะไปเข้าใจอะไรวะ
28:33ที่ครอบครัวฉันต้องพังแบบนี้
28:35ก็เพราะคนหินแก่ตัวคนเดียว
28:38เธอบอกว่าผ่านทำลายครอบครัวเธอ
28:41แล้วมันต่างกันตรงไหน
28:43ที่เธอกำลังทำกับครอบครัวฉันแบบนี้
29:03เธอโกรธพ่อของเธอ
29:05ฉันเข้าใจนะคะ
29:07แต่เธอไม่คิดจะให้อภัยเขาเลยเหรอ
29:15นินดำไม่มีค่าเลย
29:17ในสายตาคุณที่ไม่รู้จัก
29:21เป็นแค่โกรธที่เขาใช้ถมถนน
29:25แต่เมื่อถูกเจียรนัยแล้ว
29:27จากโกรธดำ
29:29ก็กลายเป็นนินที่มีค่า
29:33เธออาจจะมองว่า
29:35ผ่านเขาดูเลวร้าย
29:37แต่สำหรับครอบครัวฉัน
29:39ก็เหมือนนิน
29:41ที่ได้รับการเจียรนัยแล้ว
29:47หนูขอโทษนะคะ
29:49เพราะพ่อหนูทำอะไรไม่ดีเอาไว้
29:53หนูก็อยากให้พี่รู้ว่า
29:55หนูรักพ่อ
29:57หนูคิดถึงพ่อมาก
30:03เชื่อสวยหน่อย
30:11ขอโทษนะครับ
30:13ขอโทษให้โปรด
30:17ตอนนั้นขออจBA
30:19โปรดติดตามตอนต่อไป
30:49โปรดติดตามตอนต่อไป
31:19โปรดติดตามตอนต่อไป
31:29โปรดติดตามต่อไป
31:39โปรดติดตามตอนต่อไป
31:49โปรดติดตามต่อไป
31:59โปรดติดตามต่อไป
32:09โปรดติดตามต่อไป
32:19โปรดติดตามต่อไป
32:29โปรดติดตามต่อไป
32:39โปรดติดตามต่อไป
32:59โปรดติดตามต่อไป
33:09โปรดติดตามต่อไป
33:19โปรดติดตามต่อไป
33:29โปรดติดตามต่อไป
33:39โปรดติดตามต่อไป
33:49โปรดติดตามต่อไป
33:59โปรดติดตามต่อไป
34:09โปรดติดตามต่อไป
34:19โปรดติดตามต่อไป
34:29โปรดติดตามต่อไป
34:39โปรดติดตามต่อไป
34:49โปรดติดตามต่อไป
34:59โปรดติดตามต่อไป
35:09โปรดติดตามต่อไป
35:19โปรดติดตามต่อไป
35:29โปรดติดตามต่อไป
35:39โปรดติดตามต่อไป
35:49โปรดติดตามต่อไป
35:59โปรดติดตามต่อไป
36:09โปรดติดตามต่อไป
36:19โปรดติดตามต่อไป
36:29โปรดติดตามต่อไป
36:39โปรดติดตามต่อไป
36:49โปรดติดตามต่อไป
36:59โปรดติดตามต่อไป
37:09โปรดติดตามต่อไป
37:19โปรดติดตามต่อไป
37:29โปรดติดตามต่อไป
37:39โปรดติดตามต่อไป
37:49โปรดติดตามต่อไป
37:59โปรดติดตามต่อไป
38:09โปรดติดตามต่อไป
38:19โปรดติดตามต่อไป
38:29โปรดติดตามต่อไป
38:39โปรดติดตามต่อไป
38:49โปรดติดตามต่อไป
38:59โปรดติดตามต่อไป
39:09โปรดติดตามต่อไป
39:19โปรดติดตามต่อไป
39:29โปรดติดตามต่อไป
39:39โปรดติดตามต่อไป
39:49โปรดติดตามต่อไป
39:59โปรดติดตามต่อไป
40:09โปรดติดตามต่อไป
40:19โปรดติดตามต่อไป
40:29โปรดติดตามต่อไป
40:39โปรดติดตามต่อไป
40:49โปรดติดตามต่อไป
40:59โปรดติดตามต่อไป
41:09โปรดติดตามต่อไป
41:19โปรดติดตามต่อไป
41:29โปรดติดตามต่อไป
41:39แต่ไม่เคยรู้ว่ามีจริงไหม
41:45เคยเห็นแต่คนต้องร้องหาย
41:50ฉักไม่แน่ใจว่ารักนั้นหมดงาน
41:57ออกเดินทางตามหาดูสักครั้ง
42:02อยากรู้จริงจังว่ารักคืออะไร
42:08จะลองเปิดใจให้เข้าใจ
42:13ว่าความรักนั้นเป็นเช่นไร
42:19จนว่าฉันมองด้วยใจ
42:25จึงได้รู้รักแท้มีอยู่จริง
42:31ไม่ใช่ฝัน
42:34ไม่ใช่เหงา
42:37แต่เป็นเช่นให้รักได้เข้าถูก
43:07ออกเดินทางตามหาดูสักครั้ง
43:12อยากรู้จริงจังว่ารักคืออะไร
43:18จะลองเปิดใจให้เข้าใจ
43:24ว่าความรักนั้นเป็นเช่นไร
43:30จนว่าฉันมองด้วยใจ
43:36จึงได้รู้รักแท้มีอยู่จริง
43:42ไม่ใช่ฝัน
43:45ไม่ใช่เหงา
43:48แต่เป็นเช่นให้รักได้เข้าถูก
44:07มานั่งทำอะไรตรงนี้เหรอคะ
44:16น้าค่ะ
44:19ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วยค่ะ
44:23พูดมาได้เลยค่ะฉันฟังอยู่
44:26ฉันอยากจะขอโทษค่ะ
44:30กับสิ่งที่พูดแล้วทำไป
44:33มันไม่ง่ายสำหรับฉันเลย
44:37แต่ฉันรู้ว่า
44:39ฉันทำให้น้ากับมิชารู้สึกแย่
44:45ฉันไม่ควรพูดโดยไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนั้นเลย
44:52ขอโทษจริงๆนะคะ
44:55ที่ปล่อยให้อารมณ์ทำลายครอบครัวของน้า
44:59ฉันเข้าใจนะคะ
45:01ทุกคนต่างมีเรื่องที่เจ็บปวดในอดีท
45:04มันก็...ไม่ง่ายเลยอย่างที่เธอบอก
45:08ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยนะ
45:13แต่การที่เธอมาพูดกับฉันแบบนี้
45:15มันก็ทำให้ฉันรู้ว่า
45:18เธอกำลังพยายามอยู่
45:23ฉัน word of mouth ก็แปลกแบบนั้น
45:25ขอบคุณนะครับ ที่มาขอโทษ
45:29เจ้ากันแล้วไหม
45:32ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาช่วยแม่จัดของกัน
45:34ค่ะ
45:44แม่เข้าบ้านหรอครับพี่ไพร
45:48พี่มาขอโทษแม่นะ
45:52พี่...
45:54พี่ขอโทษมิชาท์ด้วยนะ
45:56ที่วันก่อนพูดจาไม่ดี
46:00พี่หวังว่าจะไม่ทำให้มิชาท์รู้สึกไม่ดีกับพ่อนะ
46:03ขอโทษจริง ๆ
46:07ไม่เป็นไรค่ะ
46:08มิชาท์มันไม่โกรธพี่ไพร
46:11ถ้าอย่างนั้นมาช่วยฉันจัดเตรียมอาหารไหมครับ
46:14เห็นสะกูลบอกว่ามากันเยอะเลย
46:17ได้ค่ะ
46:19มาค่ะ
46:20ช่วยถืมไปครับ
46:21ขอบคุณค่ะ
46:22มอล
46:23ได้ด้วยค่ะ
46:41อาหารมอลค่ะ
46:42แกงทางเลมาซาล่าปลาสว่า
46:47แกงทางเลมอล
46:48หรือจริง ๆ เรียกว่า
46:49ขวามาซาล่าค่ะ
46:50จะไม่เหมือนแกงทางเลของทางเหนือ
46:52เพราะว่าจะเหมือนของเมนม่า
46:54มีผมมาซาล่าอยู่
46:56เขามีขายเป็นซอง ๆ
46:58หาซื้อได้ตามร้านเครื่องเทศของแขก
47:00หรือว่าร้านพริกแกงเครื่องยาได้เลย
47:04และก็คนมอลสมัยก่อนเนี่ย
47:05จะนิยมทำกันในวันโอกาสพิเศษ
47:07เช่นวันรวมยาต
47:09และก็รับแขกคนสำคัญค่ะ
47:12กินข้าวกันค่ะ
47:42อืม อืม อืม อืม อืม
48:06นุริเครต
48:27ฮัลโหลครับพ่อ
48:30พ่อกินข้าวแล้ว
48:36ต้นกำลังจะกินเนี่ย
48:44พอเปล่า
48:48ต้นแค่คิดถึงพ่อ
48:55โอเคครับ บ๊ายบาย
49:07พ่อ
49:28เธอรู้สึกยังไงตอนที่เขาบอกว่ามีลูกมีเมียแล้ว
49:34ตอนแรกก็ตกใจ
49:36ชั้นไม่รู้ว่าจะตอบเขาไปยังไงเหมือนกัน
49:39แต่เห็นสีหน้าที่ผ่างแล้ว
49:41ฉันก็อดสงสารเขาไม่ได้
49:44เขาร้องให้เหรอ
49:46เค้าไม่ได้ร้องให้
49:48แต่สีículo้าขางเขารู้
49:51เก๋าอ่ะ เขาคงกลัวว่าฉันจะผิดหวังแน่มั้ง
49:55ตั้งท่าผิดหวังไหม
49:57อืม
49:58ผิดหวัง เสียใจ โกรธ ความรู้สึกตอนนั้นมันแย่ไปหมดเลย
50:07ฉันไม่คุยกับเขาเป็นอาทิตย์ เคยคิดจะพาลูกหนีไปด้วยนะ
50:13แล้วทำไมถึงให้อภัยล่ะ
50:17คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ
50:20พี่แพร่ถามว่า ให้อภัยพี่ภางแล้วหรือยัง
50:27ฉันเองก็ยังไม่ได้ให้อภัยเขาทั้งหมดหรอกนะ
50:31มันก็ยังมีบางส่วนในใจที่ยังโกรธแค้นเขาอยู่
50:35แต่ฉันจะไม่ส่งต่อความโกรธแค้นนี้ไปให้ลูกเด็ดขาด
50:39ลูกลูกของเราไม่ควรจะต้องมาสืบทอดความรู้สึกอันเมืดดำเหล่านี้
50:57พี่ไปแล้วนะ เดี๋ยวจะกลับมาเยี่ยม
51:01ค่ะ น้องคนนี้จะรอ
51:05ดีจัง เปลี่ยนทางรอบเดียวได้น้องสาวเพื่อมันสองคน
51:10น้องร่วมชะตากรรมเดียวกัน
51:14แต่เราก็พากันมาได้นี่
51:27แม่คะ เดี๋ยวหนูกับต้นไปเอามาโทรศัยที่ฝากมาตามเองแล้วนะคะ
51:33จ้ะ เดี๋ยวแม่กลับเอง
51:36เดี๋ยวนะไปส่งแม่ที่บอลขอสองเองละ
51:39ไว้เจอกันใหม่นะคะ
51:44เชื่องครับ
51:46เราไปละ
51:48ไป
51:51นี่แหละ
51:53นี่แหละ
51:55นี่แหละ
52:20นี่แหละ
52:35ความทุกข์ก็เป็นความสุขได้
52:40แต่พอนึกย้อนดู
52:42หนูออกเรียนทางตามหาพ่อ
52:44โดยมีความโกรธเป็นแรงพักดัง
52:46แต่พอได้พบเจอผู้คน และเรื่องราวมากมาย
52:49ก็ทำให้หนูรู้ว่า
52:51หนูได้เรียนรู้อะไรที่กว้างกว่า
52:54ความรักของครอบครัว
52:56และก็การให้อภัยกัน
52:59ได้พบกับครอบครัวใหม่
53:01ครอบครัวที่เจอแล้วไง
53:16เคยเห็นแต่คนต้องร้องหาย ฉันไม่แน่ใจ ว่ารักนั้นลดงาม
53:28ออกเดินทางตามหาดูสักปรั้ง อยากรู้จริงจักว่ารักคืออะไร
53:41จะลองเปิดใจให้เข้าใจ ว่าความรักนั้นเป็นเช่นไร
53:52จนเมื่อฉันมองเบื้อใจ จะได้รู้รักแท้มีจริง
54:03ไม่ใช่ฝัน ไม่ใช่เหงา แต่เป็นแสงแห้งรักจากออกหู