Category
📺
TVTranscript
00:00ห้อมนระ
00:07ตอนที่สะพานมรสังคลาบุรีขาด
00:10ชาวบ้านมาช่วยกันซ่อมสะพาน
00:13ทั้งไทย
00:15กะเหลียง
00:16มร
00:19เชื้อมแรง เชื้อมใจกัน
00:25และแม่ก็ได้ไปที่นั่น
00:27เพื่อช่วยเขาซ่อมสะภานด้วย
00:30และได้รู้ว่า
00:34พ่อของลูกยังมีชีวิตอยู่
00:39พ่อขอบใจ
00:42ลูกพ่อท่านมีบุญบรรมีมาก
00:47บุญกุศลอาจจะช่วยให้หนักเป็นเบา
00:51พ่อของลูกอาจจะหายได้นะ
00:54พี่ผาง กาแฟจ้ะ
00:57ตามกูแล้ว
01:05กูเล่าอะไรอ่ะ
01:08ก็พี่ผางตลกอ่ะ
01:15อืม น่าจะรู้สึกว่า
01:18พี่ผางก็รู้สึกว่า
01:21อืม
01:23กาแฟอร่อยไหมจ๊ะ
01:35หัวชานเปิด
01:40เขาชื่อกรรยา
01:50ขอบใจ
02:20อ่ะ
02:24ห้า
02:32พ่อช่วยเขาสร้างสะพานเสร็จในหนึ่งเดือนน่ะ
02:38ในหนึ่งเดือนนั้น พ่อมีความสามารถจริง ๆ
02:42มีลูก มีเมียใหม่ได้
02:44ทั้ง ๆ ที่เป็นคนขัด ๆ เกิน ๆ แบบนั้น
02:51แม่เธอบอกว่าพ่อตายแล้ว
02:55ใช่
02:58ทำไมแม่ต้องบอกแบบนั้นด้วย
03:01ว่าความทรมานแหละมั้ง
03:04เขาคงอยาก อยากจะลืมมือมันอ่ะ
03:10แต่เธอขายแวนให้ในมือ
03:12อืม
03:18แม่เราเก็บไว้นานแล้วละ
03:21แต่วันก่อนดันไปเจอ
03:24เลยใช้ให้ฉันเนี่ย ไปขายให้พ้นหูพ้นตา
03:27แล้วนายก็ขายได้ลงคอ
03:30มันน่าเก็บไว้อยู่หรอกมั้ง
03:32ขายเอาเงินดีกว่า
03:36อยากได้คืนป่ะล่ะ
03:38ฉันให้
03:40ไม่เป็นไร
03:42ขายซื้อนมานี่
03:44เก็บไว้นั่นแหละดีแล้ว
03:46เผื่อคิดถึงพ่อด้วยไง
03:52นายเคยมีพ่อให้คิดถึงดิ
03:56แต่ฉันไม่เคยมี
04:00ก็ใช่
04:02ฉันเคยมีพ่อ
04:05จนก็ทั้งฉันอายุได้สองหัว
04:09แต่ฉันไม่เคยมี
04:19น้องเลือกให้พี่เนื้อได้นะ
04:33ได้อยู่หรอ
04:34ได้อยู่ค่ะ
04:37น้องรู้จักคนชื่อจรรยาไหม
04:38รู้จักค่ะ
04:40รู้จักเหรอ
04:41กรรยาแม่มิชาน
04:44มิชาน
04:45มิชาน
04:47นั่นไงมิชาน
05:09มิชาน
05:21มาอยู่ไหน
05:22เดี๋ยวก็มา
05:26นี่ค่ะ วางตรงนี้เลยค่ะ
05:27ได้
05:35เปลี่ยนชุดแล้วมาวางตรงนี้ได้เลยนะคะ
05:38ขอบคุณค่ะ
05:44สวัสดีค่ะ ของใส่บาทหมดแล้วนะคะ พากลับหมดแล้วค่ะ
06:09มิชั่น
06:12กินอะไรหรือยังลูก
06:14ไม่ทันแล้ว
06:17เดี๋ยวเอาขนมนี้ไปแล้วก็แบ่งเพื่อนๆด้วยนะ อย่ากินคนเดียวหมดล่ะ
06:21หนูเอาไปให้พ่อด้วยได้ไหมคะ
06:23ได้แต่ว่าต้องรีบหน่อยนะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน
06:26ค่ะ
06:30สวัสดีค่ะ
06:39เมื่อกี้นายเห็นเด็กผู้หญิงของนั้นคุยกับแม่เค้าเปล่าวะ
06:41อืม
06:44ผู้หญิงของนั้นก็น่าจะเป็นการรยาเลย
06:46ฉันเห็นเขาคุยกับ
06:47หยุดพูดเสียงดังสักทีดิ
06:51นี่เป็นโอกาสที่ฉันจะได้เจอผางนะ อย่าทำเสียเรื่องได้ป่ะ
07:09อ้าว อิชัน
07:11นี่ขนมมาฝากค่ะ
07:12โอ้ย ขอบใจมากนะจ๊ะ
07:14คนนั้นใช่ไหม ผาง
07:16ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน
07:19นายจำไม่ได้เลยเหรอวะ
07:22คุ้น ๆ เนี่ย
07:23เดี๋ยวหนูรีบไปเรียนก่อนนะคะ
07:25ไป ๆ ไปเลย
07:27คุณก็ดูมีความสุขดีนี่
07:30มีอะไรให้ช่วยไหมครับ
07:32คุณหลีบไปมีความสุขกับครอบครัวใหม่
07:35แล้วพวกเราน่ะ
07:36ไม่ต้องพนใจความรู้สึกแล้วเหรอ
07:39อ้าว ขอโทษนะ
07:42ผมไม่ได้เอาหน้าต่อไป
07:47เพราะอย่ายุ่งขอบคุณเอง
07:53กูไม่ถาม Atlanta สิ
07:56ขอโทษนะ
07:57เราเคยรู้จักกันเหรอ
08:03อืม
08:09ทีนี้คุณบ้างยัง
08:16เธอเป็นอะไรกับพ่าแพร่
08:19แล้วเธอเป็นหลาดใช่ไหม
08:21จำได้แล้วเหรอ
08:23รู้ด้วยเหรอว่าพวกเรามีตัวตนอยู่
08:27เธอเข้าใจผิดแล้วล่ะ
08:29ลุงไม่ใช่ผางหรอก
08:31แล้วถ้าลุงไม่ใช่ผางล่ะ
08:33ลุงรู้จักผมกับแม่ของไพรได้ไง
08:37ผางเขาเล่าเรื่องของพวกเธอให้ลุงฟัง
08:41ส่วนเรื่องของพ่าแพร่
08:45ลุงไม่รู้ว่าเขามีลูกสาวกันด้วย
08:47แต่เมื่อกี้วิชานเรียกคุณพ่อไหมครับ
08:51ก็ไม่แปลกหรอก
08:53ลุงเป็นพ่อบุญธรรมของวิชาน
08:55อย่างนั้นลุงก็เป็นสามีใหม่ของการรยา
08:57ไม่ใช่หรอก
08:59ลุงเป็นเพื่อนเสด็จของผาง
09:01พอผางเขาไม่อยู่
09:03ลุงก็เลยช่วยดูแลครอบครัวนี้
09:07เขาก็เลยนับถือลุงเหมือนพ่อ
09:09แล้วลุงก็เลยช่วยดูแลครอบครัวนี้
09:11เขาก็เลยนับถือลุงเหมือนพ่อ
09:15ลุงบอกว่าผางไม่อยู่แล้ว
09:17เขาหนีไปอีกแล้วใช่ไหม
09:23เขาไม่ได้หนีไปไหนหรอก
09:27เขาตายแล้ว
09:31เป็นโรคหัวใจตีบ
09:35ทรมานอยู่ตั้งหลายปี
09:37สุดท้ายก็จากไปอย่างนั้น
09:39สุดท้ายก็จากไปอย่างสงบ
09:43น่าเสียดาย
09:45คนดีๆแท้ๆ
09:49คนดีๆอ่ะ
09:51พูดมาได้
10:09พาย
10:11รอด้วยดิ
10:23เรามาเป็นเพื่อนนะเว้ย
10:27ทำไมวะ
10:33นี่โคตรไม่ยุธิธรรมเลย
10:35เขาตายแล้วอ่ะ
10:39พายัง
10:41จะเอาอะไรอีกอ่ะ
10:49ยังอยากให้เขารู้
10:53อยากให้เขารู้ว่า
10:55สิ่งที่เขาทำกับฉันและแม่
10:57หมดหลายแค่ไหน
11:01ยังอยากให้เขาขอโทษฉัน
11:03ตอนหน้า
11:05อยากให้เขาสำเร็จผิดกับสิ่งที่เขาทำ
11:11เขาอาจจะสำเร็จผิดแล้วก็ได้
11:19ลุงคนที่เจอเมื่อกี้อ่ะ
11:21แกชื่อว่าลุงสกล
11:23เป็นเพื่อนสนิทพ่อ
11:25และเรื่องที่แกเล่าทั้งหมดอ่ะ
11:27เป็นความจริง
11:29ทั้งเรื่องที่เขาเป็นพ่อบุญธรรมของมิชาน
11:31และก็เรื่องที่พ่อตายแล้วด้วย
11:35เขาอาจจะโกหกพวกเราอยู่ก็ได้
11:39ไม่มีความจำเป็นที่ต้องโกหก
11:43เขาอาจจะไม่อยากเปิดเผยตัวตน
11:47ว่าเป็นลุงผาง
11:49ก็เลยสร้างเรื่องขึ้นมาก็ได้เปล่า
11:55อืม
11:57แล้วที่บอกว่าเขาสำเร็จผิด
11:59รู้ได้ไง
12:05กลนแกเล่าให้ฟังว่า
12:07ตอนที่พ่อมาอยู่แอกแรกอ่ะ
12:09ก็มีความสุขดีนั่นแหละ
12:11แต่พอผ่านไปไม่นาน
12:13แกก็เริ่มพูดน้อยลง
12:17บางครั้ง
12:19ลุงแกเห็นว่าพ่อแอบไปร้องไห้คนเดียวด้วย
12:21ลุงก็เลยไปถาม
12:25พ่อก็เลยเล่าเรื่องอดีตให้ฟังทั้งหมดอ่ะ
12:29เรื่องอดีตที่ว่า
12:31ก็เรื่องครอบครัวนาย
12:35แล้วเรื่องฉันล่ะ
12:37เค้าเล่าให้ฟังป่ะ
12:39ตอนที่พ่อหนีออกมา
12:43พ่อไม่ได้รู้ว่าแม่แกถ่อง
12:49ทีแรกความรังใจแรกของพวกเราคือ
12:53มาตามหาพ่อไภไหมล่ะ
12:57แต่ตอนนี้ก็รู้คำตอบแล้วนี่
12:59ว่าพ่อไภตาย
13:01ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อไปแล้วนี่
13:03ไภ ตามบ้านเถอะ
13:07มีปัญหาเรื่องหนึ่งที่ต้องบอกให้พวกแกรู้อ่ะ
13:17รถสตาร์ตไม่ติดเลยอ่ะ
13:19ลองมาเกือบชั่วโมงแล้ว
13:21แล้วทีนี้เราจะเอายังไงกันต่อดีว่ะ
13:25เดี๋ยวลองถามรุงสะกลดู
13:27แกน่าจะรู้จักอุทธรรมรถแถวนี้แหละ
13:29พวกเธอลองหาที่พักใกล้ๆแถวนี้ดูก่อนก็ได้
13:33ถ้าซ่อมไม่เสร็จอ่ะ
13:35อาจจะต้องพักที่นี่คืนนึง
13:41แล้วเราจะพักที่ไหนกันอ่ะ
13:49สวัสดีค่ะ
13:51มีห้องว่างไหมคะ
13:53ตอนนี้เหลือห้องเดียวแล้วค่ะ
13:59ห้องเดียวก็ได้ค่ะ
14:01พักอีกซึ่งค่ะ
14:03คืนเดียวกันค่ะ
14:05แกถ้าจะพักต่อเดี๋ยวแจ้ง
14:07ได้ค่ะ
14:09มีเกินใจนะคะ
14:11ห้องพักอยู่ชั้นสองนะคะ
14:29สวัสดีค่ะ
14:49พี่ฝ่ายคิดดีแล้วเหรอ
14:51ว่าจะนอนที่นี่จริงๆ
14:55นอนที่นี่แหละดีแล้ว
14:57ผมอยากรู้เลยนอนแดง
14:59รู้อะไร
15:05ผมอยากรู้ว่าทำไมคนที่นี่ถึงรักเขาขนาดนั้น
15:11คนที่นี่คงยังไม่รู้บ้าง
15:13ว่าผางเคยทำอะไรหรือบ้าง
15:17งั้นเขาก็ควรต้องรู้แหละ
15:27ฉุกเรียน
15:34พาเราไปซ้อมจุดเต็มอยู่แล้ว hope ของพวกเราพักอยู่
15:38พักกันอยู่
15:38พักอยู่
15:46ได้ๆได้ๆ ก็ เดี๋ยวรุ่งไปดูให้นะ
15:52รุ่งนี้เก่งจังเลยนะครับ
15:54ซ่อมอะไรพวกนี้ก็แผ่นด้วย
15:56มันต้องทำเป็นหมดแล้ว เห็นไหม ทำไปเรื่อยๆ เนี่ยมันเก่งเก่งแหละ
16:03อย่างซ่อมเครื่องยนธ์เนี่ย ลุงก็ต้องทำ ช่างกรสร้างก็เอา
16:08พวกช่างไม้ ซ่อมสะพานทำได้หมดนะ
16:15ยังไงซ่อมสะพานเนี่ยก็ นึกถึงพ่อของเม่งละนะ
16:21ไอ้ลายนั่นน่ะนะ ทำเป็นสละพัดเหมือนกัน
16:30เล่าเรื่องเล่ากับพ่อผมได้ไหมครับ ว่าเขาพูดอะไรเกี่ยวกับผมกับแม่บ้าง
16:37ก็ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของความคิดถึงอ่ะนะ
16:41เห็นเขาบอกว่าเจอกับแม่เราที่ดานเจรียสามองน่ะ
16:45อันนี้เคยได้ยินครับ แม่ผมเคยเล่าให้ฟัง
16:51แต่ผมไม่เข้าใจว่า พ่อกับแม่ก็แต่งงานกันแล้วครับ
16:56มีความสุขดี ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้อง
17:05คือ ตอนนั้นผางเขาทำไล่อยู่อ่ะ
17:11เห็นบอกไล่ได้ไม่ดีเลย
17:14มันไปลงกับค่าปุยค่ายาหมด
17:17แล้วก็งานช่างอะไรพวกนี้ก็มีน้อย
17:20เขาไม่ได้ตังค์เท่าไหร่หรอก
17:23ตอนนั้นเหมือนกันล่ะ ยังเป็นเด็กแบร์บอบอยู่เลยนะ
17:27แม่ของเราก็เลยต้องเลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน
17:32ผางก็เลยคิดว่าเขาต้องหาไล่ได้เพิ่ม
17:37แล้วคิดจะไปเสียงดวงที่วงเทศ
17:42ก็เลยได้มารู้จักกับแม่ของลุง
17:48ลุงก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะ
17:52ว่าเขายังมีลูกอีกคนที่วงเทศด้วย
18:13ถึงพระแพร่ของพี่
18:16สบายดีไหมครับ
18:18ไม่ได้คุยกันตั้ง 9 เดือนแล้ว
18:21พี่ขอโทษที่หายไปเลย
18:24แพร่เป็นยังไงบ้าง
18:26คงสวย และน่ารักไม่เปลี่ยน
18:30พี่อยากอยู่กับพระแพร่
18:33พี่ยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้ดี
18:37ไม่รู้อะไรโดนใจให้แพร่
18:40ยืนดูชุดร้านพี่อยู่นั่น
18:43แถมพอพิธวงว่า
18:46เชสชูสีดำเป็นของผู้หญิงแต่งงานแล้ว
18:49ก็มาเถียงว่าไม่ชอบสีขาว
18:52เพราะใส่แล้วอ้วน
18:57ตอนนั้นแพร่ทำให้หัวใจพี่กลับมาเต้นอีกครั้ง
19:01แต่ว่า...
19:04พี่คงต้องสาสารเรื่องของคนที่พี่อยู่ด้วยให้จบซะก่อน
19:10พี่รู้ว่ามันผิด
19:13และแพร่คงโกรธ
19:16พี่อยากขอโอกาสอีกครั้ง
19:20รอพี่หน่อยนะคนเก่ง
19:23พี่จะหาเงิน
19:26แล้วจะรีบกลับเข้ากูไปหา
19:29จะไม่ปล่อยให้แพร่ต้องเหงา
19:32พี่...
19:35เราจะใช้ชีวิตด้วยกันนะ
19:38รักเสมอ
19:44พอนี่โคตรเลย
19:47เลวใช่มั้ย
19:50คนเกรียงนี้เขาถือที่สุดนะ
19:53เรื่องผัวเดียวเมียเดียวนี่
19:56ตอนก่อนแต่งงานเนี่ย
19:58เขาจะมีการบอก
19:59กับผีปูผีย่าเอาไว้
20:02ว่าจะเป็นผัวเมียกัน
20:05แต่รักเดียวใจเดียวซื้อสัตว์ต่อกัน
20:09และถ้าไม่ทำอย่างนั้น
20:12เขาต้องมีอันเป็นไป
20:14ไอ้ผาวไอ้สัตว์ได้เร็ว
20:16มึงไม่ใช่คนนี่ว่ะ
20:17พ่ออย่าพ่อ
20:26พ่อ
20:30พ่อ
20:32ตาบุงคีอย่างหัวพ่อ
20:34อืม
20:35ก็เลยทำให้ผ่านเป็นคนไม่ค่อยเต็มตั้งแต่นั้น
20:39แล้วแม่เล่าว่า
20:40พ่อต้องไปซ่อมสะพานที่สังขละ
20:43ผมยังงง งงอยู่เลยว่า
20:46พ่อจะไหวหรอ
20:48ลุงก็ยังงงเหมือนกัน
20:50แต่มันก็แปลกนะ
20:52พ่อเวลาผ่านไปนะ
20:53อาการของผ่านก็ค่อยๆดีขึ้นนะ
20:56ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องผลบุญ
20:58เรื่องปฏิหาร
20:59หรือว่าอาการเวลา
21:01ทำให้อาการเขาค่อยๆดีขึ้น
21:03หรือจะเป็นเพราะว่าเราทำงาน
21:05ตอกไป ใส่ไป ขัดน้อจะปล่อย
21:08คือต้องจดจออยู่กับอาการงานเนี่ย
21:11เขาก็เลยค่อยๆมีสติดีขึ้น
21:14แล้วเมื่อไหร่
21:16คือเขาต้องจดจออยู่กับการงานเนี่ย
21:19เขาก็เลยค่อยๆมีสติดีขึ้น
21:22ไอ้ที่มัวๆอยู่มันก็ชัดขึ้น
21:26หรือว่า
21:28อาจจะเป็นเพราะว่าเขาได้เจอกับกรรยา
21:32แล้วพ่อก็มาบอกกับแม่ผมว่า
21:35พ่อมีลูก มีเมียใหม่แล้ว
21:40กรรยาเขาน่าสงสารนะ
21:42เพราะเป็นเด็กกำพร้า
21:44พ่อแม่ตายในสงครามที่ประเทศนู้น
21:47ยาดก็เลยพามาอุปยกมาอยู่เมืองไทย
21:51มาอยู่แค่ตัวคนเดียวเองไม่มีใคร
21:55ผมเพิ่งรู้เลยนะเนี่ยว่า
21:56พ่อผ่านเนื่องเหล่าอะไรมามากมายขนาดนี้
22:01ฉันฟังเรื่องทั้งหมดมา
22:03ไม่เห็นแต่รู้สึกสงสารเลยสักนิด
22:07แกยังโกรธพ่ออยู่อ่ะ
22:09แกไม่โกรธเหรอ
22:12ไม่โกรธทำไม
22:15ทำไมอ่ะ
22:17เราไม่เคยโกรธไม่เคยเกียจพ่อเลยเว้ย
22:20เราแค่อยากรู้ว่าทำไมพ่อถึงทิ้งแม่ไป
22:23แล้วถ้าการขุดคุยแล้วมันทำให้แม่เราเจ็บปวดอ่ะ
22:25เราก็ไม่อยากรู้เเล้วเว้ย
22:36โอเค
22:44โปรดติดตามตอนต่อไป
23:14โปรดติดตามตอนต่อไป
23:24โปรดติดตามต่อไป
23:34โปรดติดตามต่อไป
23:44โปรดติดตามต่อไป
23:54โปรดติดตามต่อไป
24:04โปรดติดตามต่อไป
24:14โปรดติดตามต่อไป
24:24โปรดติดตามต่อไป
24:34โปรดติดตามต่อไป
24:44โปรดติดตามต่อไป
24:54โปรดติดตามต่อไป
25:04โปรดติดตามต่อไป
25:14โปรดติดตามต่อไป
25:24โปรดติดตามต่อไป
25:34โปรดติดตามต่อไป
25:44โปรดติดตามต่อไป
25:54โปรดติดตามต่อไป
26:04โปรดติดตามต่อไป
26:14โปรดติดตามต่อไป
26:24โปรดติดตามต่อไป
26:34โปรดติดตามต่อไป
26:44โปรดติดตามต่อไป
26:54โปรดติดตามต่อไป
27:04โปรดติดตามต่อไป
27:14โปรดติดตามต่อไป
27:24โปรดติดตามต่อไป
27:34โปรดติดตามต่อไป
27:44โปรดติดตามต่อไป
27:54โปรดติดตามต่อไป
28:04โปรดติดตามต่อไป
28:14โปรดติดตามต่อไป
28:24โปรดติดตามต่อไป
28:34โปรดติดตามต่อไป
28:44โปรดติดตามต่อไป
28:54โปรดติดตามต่อไป
29:04โปรดติดตามต่อไป
29:14โปรดติดตามต่อไป
29:24โปรดติดตามต่อไป
29:34โปรดติดตามต่อไป
29:44โปรดติดตามต่อไป
29:54โปรดติดตามต่อไป
30:04โปรดติดตามต่อไป
30:14โปรดติดตามต่อไป
30:24โปรดติดตามต่อไป
30:34โปรดติดตามต่อไป
30:44โปรดติดตามต่อไป
30:54โปรดติดตามต่อไป
31:04โปรดติดตามต่อไป
31:14โปรดติดตามต่อไป
31:24โปรดติดตามต่อไป
31:34โปรดติดตามต่อไป
31:44โปรดติดตามต่อไป
31:54โปรดติดตามต่อไป
32:04โปรดติดตามต่อไป
32:14โปรดติดตามต่อไป
32:24โปรดติดตามต่อไป
32:34โปรดติดตามต่อไป
32:44โปรดติดตามต่อไป
32:54โปรดติดตามต่อไป
33:04โปรดติดตามต่อไป
33:14โปรดติดตามต่อไป
33:24โปรดติดตามต่อไป
33:34โปรดติดตามต่อไป
33:44โปรดติดตามต่อไป
33:54โปรดติดตามต่อไป
34:04โปรดติดตามต่อไป
34:14โปรดติดตามต่อไป
34:24โปรดติดตามต่อไป
34:34โปรดติดตามต่อไป
34:44โปรดติดตามต่อไป
34:54โปรดติดตามต่อไป
35:04โปรดติดตามต่อไป
35:14โปรดติดตามต่อไป
35:24โปรดติดตามต่อไป
35:34โปรดติดตามต่อไป
35:44โปรดติดตามต่อไป
35:54โปรดติดตามต่อไป
36:04โปรดติดตามต่อไป
36:14โปรดติดตามต่อไป
36:24โปรดติดตามต่อไป
36:34โปรดติดตามต่อไป
36:44โปรดติดตามต่อไป
36:54โปรดติดตามต่อไป
37:04โปรดติดตามต่อไป
37:14โปรดติดตามต่อไป
37:24โปรดติดตามต่อไป
37:34โปรดติดตามต่อไป
37:44โปรดติดตามต่อไป
37:54โปรดติดตามต่อไป
38:04โปรดติดตามต่อไป
38:14โปรดติดตามต่อไป
38:24โปรดติดตามต่อไป
38:34โปรดติดตามต่อไป
38:44โปรดติดตามต่อไป
38:54โปรดติดตามต่อไป
39:04โปรดติดตามต่อไป
39:14โปรดติดตามต่อไป
39:24โปรดติดตามต่อไป
39:34โปรดติดตามต่อไป
39:44โปรดติดตามต่อไป
39:54โปรดติดตามต่อไป
40:04โปรดติดตามต่อไป
40:14โปรดติดตามต่อไป
40:24โปรดติดตามต่อไป
40:34โปรดติดตามต่อไป
40:44โปรดติดตามต่อไป
40:54โปรดติดตามต่อไป
41:04โปรดติดตามต่อไป
41:14โปรดติดตามต่อไป
41:24โปรดติดตามต่อไป
41:34เคยได้ยินว่ารักนั้นฉันดี
41:39แต่ไม่เคยรู้ว่ามีจริงไหม
41:45เคยเห็นแต่คนต้องร้องหาย
41:50ฉักไม่แน่ใจว่ารักนั้นหมดงาม
41:57ออกเดินทางตามหาดูสักครั้ง
42:02อยากรู้จริงจังว่ารักคืออะไร
42:08จะลองเปิดใจให้เข้าใจ
42:14ว่าความรักนั้นเป็นเช่นไร
42:20จนว่าฉันมองด้วยใจ
42:26จึงได้รู้รักแท้มีอยู่จริง
42:32ไม่ใช่ฝัน ไม่ใช่เงา
42:38แต่เป็นแสงหันรักจากครอบครัว
42:56ออกเดินทางตามหาดูสักครั้ง
43:12อยากรู้จริงจังว่ารักคืออะไร
43:18จะลองเปิดใจให้เข้าใจ
43:24ว่าความรักนั้นเป็นเช่นไร
43:30จนว่าฉันมองด้วยใจ
43:36จึงได้รู้รักแท้มีอยู่จริง
43:42ไม่ใช่ฝัน ไม่ใช่เงา
43:48แต่เป็นแสงหันรักจากครอบครัว
44:18ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วยค่ะ
44:22พูดว่าได้เลยค่ะฉันฟังอยู่
44:26ฉันอยากจะขอโทษค่ะ
44:30กับสิ่งที่พูดแล้วทำไป
44:34มันไม่ง่ายสำหรับฉันเลย
44:38แต่ฉันรู้ว่าฉันทำให้น้ากับมิชานรู้สึกแย่
44:46ฉันไม่ควรพูดโดยไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนั้นเลย
44:52ขอโทษจริง ๆ นะคะ
44:56ที่ปล่อยให้อารมณ์ทำลายครอบครัวของน้า
45:02ฉันเข้าใจนะคะ
45:06ทุกคนต่างมีเรื่องที่เจ็บปวดแน่ดี
45:10มันก็ไม่ง่ายเลยอย่างที่เธอบอก
45:15ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยนะ
45:19แต่การที่เธอมาพูดกับฉันแบบนี้
45:22มันก็ทำให้ฉันรู้ว่าเธอกำลังพยายามอยู่
45:28ขอบคุณนะคะที่มาขอโทษ
45:32จะเอากันแล้วไหม
45:34ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาช่วยแม่จัดของกัน
45:37ไป
45:47ไม่เข้าบ้านหรอกค่ะพี่ไพ
45:51พี่มาขอโทษแม่นะ
45:55พี่ขอโทษมิชาติด้วยนะที่วันก่อนพูดจำไม่ดี
46:00พี่หวังว่าจะไม่ทำให้มิชาติรู้สึกไม่ดีกับพ่อนะ
46:04ขอโทษจริงๆ
46:07ไม่เป็นไรค่ะมิชาไม่โกรธพี่ไพ
46:11นี่อย่างนั้นมาช่วยฉันจัดเตรียมอาหารไหมค่ะ
46:14เห็นสะกนบอกว่ามากันเยอะเลย
46:17ได้ค่ะ
46:19มาค่ะช่วยถือไหมค่ะ
46:21ขอบคุณค่ะ
46:22นี่ด้วยค่ะ
46:37มาแล้วๆ
46:39อาหารมอนค่ะ
46:40แกงทางเลมาซาล่าปลาสว่า
46:45แกงทางเลมอนหรือจริงๆเรียกว่าขวามาซาล่าค่ะ
46:48จะไม่เหมือนแกงทางเลของทางเนื้อ
46:50เพราะว่าจะเหมือนของเมนม่า
46:52มีผมมาซาล่าอยู่
46:54เขามีขายเป็นซองๆ
46:56หาซื้อได้ตามร้านเครื่องเทศของแขก
46:58หรือว่าร้านพริกแกงเครื่องยาได้เลย
47:01แล้วก็คนมอนสมัยก่อนเนี่ย
47:03จะนิ่งทำกันในวันโอกาสพิเศษ
47:05เช่นวันรวมยาศ
47:07แล้วก็รับแขกคนสำคัญค่ะ
47:11กินข้าวกันค่ะ
47:23นี่ค่ะ
47:27เขาต้องตาให้คนแกงก่อนใช่ไหม
47:29ตาให้คนแกงก่อน
47:59อืม อืม อืม
48:01อันนี้ใครต่ะ
48:25ฮัลโหลครับพ่อ
48:27พ่อกินข้าวหรือยัง
48:33ต้องกำลังจะกินเนี่ย
48:41พอเปล่า
48:45ต้องแค่คิดถึงพ่อ
48:53โอเคครับ บ๊ายบาย
48:57ขอบคุณครับ
49:27เธอรู้สึกยังไงตอนที่เขาบอกว่ามีลูกมีเมียแล้ว
49:33ตอนแรกก็ตกใจ
49:35ฉันไม่รู้ว่าจะตอบเขาไปยังไงเหมือนกัน
49:39แต่เห็นสีหน้าที่ผ่างแล้ว
49:41ฉันก็อดสงสารเขาไม่ได้
49:43เขาร้องให้เหรอ
49:45อืม
49:47เขาไม่ได้ร้องให้
49:49แต่สีหน้าเขาดู
49:51เศร้าอะ
49:53คงกลัวว่าฉันจะผิดหวังแล้วมั้ง
49:55แล้วเธอผิดหวังไหม
49:57อืม
49:59ผิดหวัง
50:01เสียใจ
50:03โกรธ
50:05ความรู้สึกตอนนั้นมันแย่ไปหมดเลย
50:09ฉันไม่คุยกับเขาเป็นอาทิตย์
50:11เคยคิดจะพาลูกมีไปด้วยนะ
50:15แล้วทำไมถึงให้อภัยล่ะ
50:17คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ
50:19พี่แพร์ถามว่า
50:21ให้อภัยพี่ผังแล้วหรือยัง
50:25ฉันเองก็ยางมาด้วยอภัยเขาทั้งหมดหรอกนะ
50:29มันก็ยังมีบางส่วนในใจที่ยังโกรธแค้นเขาอยู่
50:33แต่ฉันจะไม่ส่งต่อความโกรธแค้นนี้ไปให้รูกเด็ดขาด
50:37ลูก入ูพหอเรา
50:39ทุกรูปของเราไม่ควรจะต้องมาสืบทอดความรู้สึกอันเมือดดำเราเอง
51:00พี่ไปแล้วนะ เดี๋ยวจะกลับมาเยี่ยม
51:04ค่ะ น้องคนนี้จะรอ
51:06ดีจัง เปลี่ยนทางรอบเดียวได้น้องสาวเพื่อมันสองคน
51:14น้องรวบชะตากรรมเดียวกัน
51:18แต่เราก็พากันมาได้นี่
51:27แม่ค่ะ เดี๋ยวหนูกับต้นไปเอามอเตอร์ไซค์ที่ฝากมาตามเองแล้วนะคะ
51:33จ้ะ เดี๋ยวแม่กลับเอง
51:36เดี๋ยวหน้าไปส่งแม่ที่บอขอสอเองกัน
51:39ไว้เจอกันใหม่นะคะ
51:44เจอกันค่ะ
51:46เราไปวะ
51:47ไป
52:06โปรดติดตามตอนต่อไป
52:36ภาษาญี่ปุ่น
52:37ภาษาอังกฤษ
52:40ภาษาอังกฤษ
52:41หลังปากกับภาษาอังกฤษ
52:42อิวิธีของหนู
52:47ภาษาอังกฤษ
52:48ผ้าอากาศ
52:51อินเมธ
52:54โปรดติดตามตอนต่อไป
52:56ความรักของครอบพวก
52:58และก็การให้อภัยกัน
53:01ได้พบกับครอบครัวใหม่
53:04ครอบครัวที่เจอแล้วไง
53:26ครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบครอบคร�
53:56โปรดติดตามตอนต่อไป