Yine mahşer günüydü kalbim Suskunluğunu koruyordu Çok direndi üzerine gitmedim Kan kusuyordu kırılmıştı bir kere Ağlıyordu gizli gizli içten içe Kabristan yeriydi kalbim ceset doluydu Doymuyordu toprak aldıkça alıyordu Yine acı koktu biliyordu kalbim Tek ölüme çare yoktu