Zjazd absolwentów LZK we Włocławku rocznik 1964

Pomorska

6/20/2024

20 czerwca 2024

Transcript

00:00Pisaliście wszyscy razem 60 lat temu?

00:0260 lat temu, tak.

00:04Oczywiście. No i doszliśmy do wniosku, że warto spotkać się w takim gronie.

00:09Ile nas jeszcze jest takich spraw, wiadomo, lata leci.

00:14I cieszymy się, że dopisał wszystkim stan pogody i po prostu humor.

00:22I każdy się chciał widzieć z każdym.

00:24I już zobaczyliście, jakie emocje wam towarzyszą.

00:28Jesteśmy naprawdę szczęśliwi, że możemy sobie odtworzyć lata,

00:33w których razem chodziliśmy do tej pięknej szkoły.

00:36I miło wspominamy.

00:38No właśnie teraz wspomnienia przychodzą.

00:40To proszę powiedzieć może, co takiego na pewno pani pamięta z tamtych czasów

00:44i warto teraz przypomnieć.

00:48Bardzo miło zawsze wspominałam Janusza, który później okazał się wielkim artystem.

00:55Janusz Stierman, także to zapamiętałam sobie.

00:59No Andrzeja Galickiego również, bo on zawsze był aktywny.

01:06Nas zapraszał do siebie na rancha.

01:11Jakoś tak muszę powiedzieć, że nam się w pewnym momencie chciało chcieć.

01:16A to jest najważniejsze.

01:18Jak się komuś chce chcieć, to potem wychodzą takie efekty, jakie wychodzą.

01:21Nas kończyło 40 osób matury.

01:23Z tego pięcioru nas nie żyje.

01:25Z tego pięcioru kolegę nie żyje.

01:27A mamy dzisiaj 18 osób.

01:30Po 60 latach muszę powiedzieć, że jestem bardzo dumny z tego,

01:34że możemy się w takim gronie i przy takiej ilości koleżanek i kolegów móc spotkać.

01:41A wszyscy chcieliśmy i żeśmy się spotkali.

01:44Jakie wspomnienia przywołują do pierwszego liceum?

01:48To są cztery lata i tych wspomnień jest masa różnych.

01:55Siedząc jeszcze godzinę temu u pani dyrektor wspominaliśmy różne historie.

02:00Naszych ówczesnych pedagogów, nauczycieli, a szczególnie wspominaliśmy pana dyrektora Kasiaka,

02:08który trzymał wszystko towarzystwo bardzo mocno.

02:11Dziewczyny musiały chodzić w fartuchach z białymi kołnierzykami.

02:15W garniturach ze srebrnymi guzikami i lampasami przy rękawach.

02:20W jasnych kwipekach oca.

02:22Ale wszystko to wspominamy teraz z takim wielkim sentymentem.

02:26Wtedy to nam się wydawało, że nas tutaj nieprawdopodobnie oprymują.

02:30Jak? Zresztą tutaj nie musimy tak chodzić.

02:32Ale teraz jakby to podejrzewam, że chętnie byśmy się dalej jeszcze w takie ciosy brali.

02:40Żywotną klasą byliśmy. Co roku mieliśmy innego wychowawcę.

02:43Naszym pierwszym na przykład był pan Zając.

02:46Pan profesor. W następnej klasie była pani Pietruszeczka, która kategorię chemii odpowieła w tomu roku.

02:54Na uniwersytecie.

02:55Następnie był pan Białkowski.

02:57A potem pani profesor Kraśniakowa, polonista.

03:00No już tak, do końca.

03:02Ja mam takie pytanie, bo mówiliście państwo, że rygorystyczne...

03:07O, i bardzo i tak.

03:09A moje pytanie, czy byliście naprawdę tacy grzeczni?

03:13Droga pani, myśmy nie mieli innego wyjścia.

03:15Myśmy musieli być grzeczni.

03:17Myśmy musieli mieć tarce przyszyte do rękawa z lewej strony.

03:20Przyszyte, powtarzam.

03:22Bo czasami się dyrektor potrafił kazać zamknąć tutaj drzwi, otworzyć przez szatnię.

03:27I cała szkoła przechodziła przez szatnię i każdy był ciągniony za tarce, czy ma nagrawkę, czy ma przyszytą.

03:33Jak miał nagrawkę, to musiał wracać do domu z publicznością.

03:36Oczywiście.

03:38Potem żeśmy się do tego tak przyzwyczaili, że nie obrażaliśmy się, że może być inaczej.

03:43A proszę powiedzieć, macie jakąś radę dla młodych dzisiaj?

03:48Dali byście jakąś radę?

03:51No przede wszystkim, że wspomnienia wracają po latach.

03:55Młodych należy troszeczkę nastawić, żeby jakiś szacunek mieli i czuły taki respekt wobec tego, co kończyli.

04:03Tej szkoły, tych nauczycieli.

04:06Wiadomo, no nic nie jest wieczne, ale warto jednak zawsze pamiętać.

04:11To są wspomnienia, które zostają nawet do przekazania wnuczkom, no i to się nie da.

04:17Ponieważ ja wychowałem trójkę dzieci, sześcioro wnuków.

04:23Teraz już mam jednego prawnuka, więc próbuję im, nie wiem jak oni to pytają,

04:28ale próbuję im niektóre rzeczy przekazać, które ja uważam, że powinni w swoim dalszym życiu realizować.

04:37Czy to będzie? Nie wiem.

04:39Czy doczekam? Też nie wiem.

04:41Ale wydaje mi się, że to co dla nas było najważniejsze, najlepsze,

04:46no chcę powiedzieć, że myśmy żyli w czasach ciężkich, bo to były lata sześćdziesiąte.

04:49To młodzież, która w tej chwili jest, to ona się nie wyobraża.

04:54Mój syn kiedyś zobaczył swoją książeczkę zdrowia i zobaczył, że z tyłu jest napisane,

04:58że masz dodatkowo czterdzieści deko sera żółtego, możesz wziąć.

05:01To się zapytał ojciec, to ty nie mogłeś iść do sklepu i kupić tego sera?

05:05Niektóre rzeczy są niewyobrażalne zupełnie, że tak mogło być.

05:10No ale tak było. Mam wrażenie, że młodzież jest fantastyczna w tej chwili,

05:15jeżeli chodzi o uzgolnienia. My bardzo bolejemy nad tym, że za naszych czasów

05:21to się nie dało tak realizować. Natomiast w tej chwili, jeżeli tylko chcą,

05:26to mogą naprawdę osiągnąć bardzo dużo. I mają nieprawdopodobne szanse i okazje.

05:32To skromowa o talentach, to ja muszę Pana zapytać, bo wiem, że Pan udzielony muzycznie,

05:39a czy już ten talent ujawniał się tutaj w liceum?

05:41Tak!

05:42Tak, grałem tutaj chyba na jakichś akademiach, gdzie odbywały takie...

05:46Tak, podwieczorki przy mikrofonie biegały.

05:49Były jakieś imprezy szkolne i tu mnie proszono, żebym grał.

05:53Janusz zawsze by wygrywał.

05:55No, nie zawsze nie byłem. Ale od tamtego czasu jeszcze nie byłem w szkole.

06:02Dzisiaj jest po, nie powiem ilu latach, bo nawet nie wiem, 65?

06:09Pierwszy raz jestem, więc takie duże przeżycie.

06:13Tym bardziej, że my wprawdzie spotykaliśmy się w gronie, ale zawsze w innym gronie.

06:18Mniejszym.

06:19Mniejszym.

06:20Tak, kto blisko mieszkał.

06:21Raz byli jedni, raz byli drudzy i jednych nie było. Potem znowuż innych nie było.

06:25A dzisiaj są tacy, których nie było, ja przynajmniej, bo też nie zawsze byłem.

06:30Których nie widziałem. To jest ogromne przeżycie, zobaczyć kogoś po 60 latach,

06:35a jeszcze go poznać, to już w ogóle jest...

06:38Wszyscy Państwo się poznali.

06:39Tak, mnie poznali. Ale ja też poznałem koleżanki, których nie widziałem w 60 latach.

06:48Czyli to bardzo dobrze o nich świadczy.

06:51O nas też nie najgorzej.

06:54Wyglądacie Państwo fantastycznie.

06:58Chciała pani powiedzieć na te lata?

07:00Nie, absolutnie.

07:02Ja to pozytywnie odbieram, absolutnie. My się przyznajemy do naszego wieku.

07:07Nikt nam... Zawsze tłumaczę wszystkim, że jak coś to, mówię, trzeba spojrzeć na ten PESEL cholerny,

07:13a szczególnie na te dwie pierwsze cyfry. I one już, że tak powiem, determinują resztę działania.

07:18Dwie pierwsze cyfry PESEL-a i jest ok.

07:20No i cieszy mi się, że właśnie to Belzetka...

07:23Dla nas ta szkoła to pewien aspekt takich, że tutaj młodzież taka, można powiedzieć,

07:31która naprawdę w przyszłości dużą. No przecież ile osób tutaj chodziło.

07:36Ile aktorów, na przykład, no jakby tutaj powiedzieć, nie wiem...

07:41Był Gruszczyński.

07:43Tak, był Gruszczyński.

07:45Gruszczyński Mirek.

07:46Jurek Wojciechowski, z którym zwidujemy się często.

07:50No i jeszcze byli inni, którzy się bardzo z Was uśmiechnęli.

07:53Pan doktor Kopaczewski na przykład.

07:55Kopaczewski?

07:56Rok od nas starszy.

07:57Wiesio Nowakowski.

07:59Widzę, że wspomnienia wracają.

08:01Ale moje pytanie, co dzisiaj Państwo będą robić?

08:04A już mówimy, co będziemy robić.

08:06Zaraz skończymy.

08:07Bardzo bogaty program.

08:08Bardzo bogaty program mamy.

08:09Aż do jutra.

08:10Aż do jutra.

08:11I mamy teraz z Panią dyrektor sobie jeszcze zrobimy takie reminiscencje szkolne tak zwane.

08:18Potem mamy tutaj samochody.

08:20Wsiadamy w samochody.

08:22Jedziemy do takiej miejscowości, co się nazywa Gołaszewo.

08:26Jest tam niedaleko kowala do agrofarmy, w której będziemy trzeci raz już.

08:30I tam mamy przygotowane wszystko.

08:32I jak to mówią starych, nie ma chata wolna i możemy robić jak długo, co chcemy, ile chcemy i tak dalej.

08:39I tam mamy nocleg, jutro śniadanie.

08:41No i w godzinach południowych prawdopodobnie jak już się wszystko pokończy, to będziemy się rozjeżdżać.

08:46Czyli będą tańce.

08:47Kulanki i swawole.

08:49Muzyki jest.

08:51No właśnie tak, tak.

08:52Już zamawiam fortepian, dzwonię.

08:54Będą śpiewający fortepiany?

08:56Śpiewający na pewno będą.

08:58Muszę powiedzieć, że moja wychowanka właśnie, uczyłam ją w Koperniku, właśnie prowadzi ten cały biznes można powiedzieć.

09:07I jesteśmy bardzo zadowoleni, że nam tak zgodziła się nasza przyjaciółka.

09:13Zobaczymy jak będzie.

09:14No tak, ale uważamy, że tego wszystko będzie.

09:16Z góry dziękuję.

09:17Z góry dziękuję.

09:19Ja się cieszę, bo moje córki też chodzili tutaj i wnuczka.

09:25Także przekazane jest to i rodzinnie starali się wszyscy.

09:30Piękne.

09:31Miłe wspomnienia zawsze.

09:33No i szacunek do was państwo, że przybyliście, że nas tak zaszczyciliście.

09:38Jeszcze może będziemy siebie oglądać, tak?

09:40Tak.

Zjazd absolwentów LZK we Włocławku rocznik 1964

Category

Transcript

Recommended