Ali Nassirian interviewed by Homayoun Majd in 1994
- 11 years ago
گفتگوی علی نصیریان با همایون مجد در سال ١٣٧٣
در سالهای ١٩٩٣-٩٤ (١٣٧٢-٣) علی نصیریان ، بزرگمرد تاتر و سینمای ایران ، یکی دو سالی را در نزدیکی واشینگتون دی سی ، گذراند . او تصمیمم گرفت که پس از گذشت ١٤ سال دور بودن از صحنه تاتر، بار دیگر به صحنه بازگردد . اگرچه او در این ١٤ سال در بسیاری از کارهای پر ارزش سینمایی و تلویزیونی در ایران بازی کرده بود چون بر این باور بود که اگر این کارها را از نمایش همگانی باز دارند و یا در آنها دست ببرند ، این مشکل کارگردان و یا تهیه کنندگان ان کارهاست . ولی در کار تاتر که همه ان به خود او برمیگردد ، هیچ مقام دولتی و سیاسی شایستگی و دانش آنرا ندارد که بخواهد در کار او دخالت کند و یا حتا نظر بدهد . بنا بر این بر این شد که کار صحنه را بطور کامل کنار بگذارد . ولی در امریکا ، آزاد بود که هر کار تاتری را بهر گونه که بخواهد بروی صحنه برد. نصیریان به هنر پیشه های حرفه ای و یا صحنه و دکور پر شکوه نیازی نداشت . او با کمترین میتوانست بهترین بسازد و همین کار را هم کرد . دو اثر از کارهای خود را به نامهای " بازی سیاه " و " بلبل سر گشته " در سالهای ١٩٩٣ و ١٩٩٤ به روی صحنه برد . این گفتگو با همایون مجد در یکی دو هفته پیش از اجرای " بلبل سر گشته " در ماه می ١٩٩٤ در واشنگتن انجام گرفته است .
خوشبختانه ، آگاهی یافتیم که به زودی یک زندگی نامه از نصیریان منتشر خواهد شد . این گنجینه ای خواهد بود برای تمامی ایرانیان در
ایران و سراسر جهان و همچنین برای آیندگان و فرزندان ایران و جهان
Ali Nassirian in a rare interview with Homayoun Majd (May 1994)
In 1993 and 1994, the great man of Iran's Theater and cinema, Ali Nassirian was in DC area. He decided to go back on stage after 14 years being away from theater. Of course, he had accepted parts in several movies and TV series in Iran but not theater, where he really belongs. He believed, if his movies were band or censored and modified or not shown at all, that is the director and the producer's problem. But when on stage as actor or directing a play, none of those "officials" were qualified to approve, deny, or tell him which part is allowed or not. Therefore, he decided to leave the stage altogether and satisfy his yearn, passion and love for the stage only by appearing in front of the camera.
But when in US, he found himself free again to stage, perform and direct any play in any form and style he wanted, even if he did not have all the professional tools such as actors and the stage probes. But these were not problems for a master like him. Even, with nonprofessional actors and a poor stage he was able to create highly qualified "Theater" for his audience and that is what he did. This interview is about those two years.
As for myself, I am really honored to have closely worked with Mr. Ali Nassirian during the 2 years of 1993-94.
Fortunately, soon a biography of him and his long and golden career will be published in Iran. It would be a treasure for present and future generations of Iran and all Iranians around the world.
در سالهای ١٩٩٣-٩٤ (١٣٧٢-٣) علی نصیریان ، بزرگمرد تاتر و سینمای ایران ، یکی دو سالی را در نزدیکی واشینگتون دی سی ، گذراند . او تصمیمم گرفت که پس از گذشت ١٤ سال دور بودن از صحنه تاتر، بار دیگر به صحنه بازگردد . اگرچه او در این ١٤ سال در بسیاری از کارهای پر ارزش سینمایی و تلویزیونی در ایران بازی کرده بود چون بر این باور بود که اگر این کارها را از نمایش همگانی باز دارند و یا در آنها دست ببرند ، این مشکل کارگردان و یا تهیه کنندگان ان کارهاست . ولی در کار تاتر که همه ان به خود او برمیگردد ، هیچ مقام دولتی و سیاسی شایستگی و دانش آنرا ندارد که بخواهد در کار او دخالت کند و یا حتا نظر بدهد . بنا بر این بر این شد که کار صحنه را بطور کامل کنار بگذارد . ولی در امریکا ، آزاد بود که هر کار تاتری را بهر گونه که بخواهد بروی صحنه برد. نصیریان به هنر پیشه های حرفه ای و یا صحنه و دکور پر شکوه نیازی نداشت . او با کمترین میتوانست بهترین بسازد و همین کار را هم کرد . دو اثر از کارهای خود را به نامهای " بازی سیاه " و " بلبل سر گشته " در سالهای ١٩٩٣ و ١٩٩٤ به روی صحنه برد . این گفتگو با همایون مجد در یکی دو هفته پیش از اجرای " بلبل سر گشته " در ماه می ١٩٩٤ در واشنگتن انجام گرفته است .
خوشبختانه ، آگاهی یافتیم که به زودی یک زندگی نامه از نصیریان منتشر خواهد شد . این گنجینه ای خواهد بود برای تمامی ایرانیان در
ایران و سراسر جهان و همچنین برای آیندگان و فرزندان ایران و جهان
Ali Nassirian in a rare interview with Homayoun Majd (May 1994)
In 1993 and 1994, the great man of Iran's Theater and cinema, Ali Nassirian was in DC area. He decided to go back on stage after 14 years being away from theater. Of course, he had accepted parts in several movies and TV series in Iran but not theater, where he really belongs. He believed, if his movies were band or censored and modified or not shown at all, that is the director and the producer's problem. But when on stage as actor or directing a play, none of those "officials" were qualified to approve, deny, or tell him which part is allowed or not. Therefore, he decided to leave the stage altogether and satisfy his yearn, passion and love for the stage only by appearing in front of the camera.
But when in US, he found himself free again to stage, perform and direct any play in any form and style he wanted, even if he did not have all the professional tools such as actors and the stage probes. But these were not problems for a master like him. Even, with nonprofessional actors and a poor stage he was able to create highly qualified "Theater" for his audience and that is what he did. This interview is about those two years.
As for myself, I am really honored to have closely worked with Mr. Ali Nassirian during the 2 years of 1993-94.
Fortunately, soon a biography of him and his long and golden career will be published in Iran. It would be a treasure for present and future generations of Iran and all Iranians around the world.