«Noi Credevamo» - «Εμείς πιστεύαμε»

Η ταινία που σάρωσε στα τελευταία «David di Donatello» με εφτά βραβεία – ανάμεσα τους της καλύτερης ταινίας.

Ένα «φρέσκο», μια τεράστια ιστορική και πολιτική τοιχογραφία της Ιταλίας είναι αυτή η δημιουργία του Μάριο Μαρτόνε με θέμα την ένωση της χώρας από τον Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, επικεντρωμένη σε τρείς νέους την ιστορία των οποίων παρακολουθούμε. Στο πως οργανώθηκαν κι οργάνωσαν, στις συνωμοσίες που μετείχαν για την εκδίωξη των Βουρβώνων και την επανένωση της χώρας τους και καταλήγει σε ένα πνεύμα επανάστασης που ξεσηκώνει. Και συγχρόνως συγκινεί. Όταν ακούγονται οι ύμνοι των ερυθροχιτώνων του Γαριβάλδι που ήρθε από τη Βραζιλία για να οργανώσει το κίνημα ένωσης της χώρας που πήρε διαστάσεις θύελλας κι έγινε σημείο αναφοράς για τις μεγάλες παγκόσμιες επαναστάσεις κι εξεγέρσεις, έχει απόλυτη θέση στο Σήμερα. Καταρχάς ως κινηματογράφος που σε μεθά και σε ταξιδεύει, κατά δεύτερο λόγο σαν παλμός σε αυτά που ζούμε σήμερα. Και προβάλλει την απόλυτη καθολικότητα του μια και δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της χώρας κι ας την αφορά απόλυτα, κι ας γυρίστηκε ακριβώς για να προβληθεί πάνω που θα γιορτάζονταν τα 150 χρόνια της ένωσης της χώρας, κι αποκτά διαστάσεις παναθρώπινες. Μακάρι ο επαναστατικός του ξεσηκωμός να περάσει σε όλους τους θεατές για τις ταπεινώσεις που ζουν αυτό τον καιρό, ειδικά όταν οι επαναστάτες του Γαριβάλδι θα τραγουδούν για τα νιάτα τους τον ύμνο εκείνο που καλούσε τον κόσμο, όλοι μαζί να βάλουν φωτιά στο δυναμίτη, στο όνομα του κόκκινου πουκάμισου, σύμβολου του Γαριβάλδι και των συντρόφων του
“Daremo insieme/ fuoco alla mina/ camiccia rossa/ garibaldina”