aaron neville-linda ronstand.don't know much.öykü gülen güven "yağmurdan sonra ışıl ışıl parlıyorken renkler pembesini umut edindim yarınlarıma yeşili serdim boydan boya çayırlarıma bir delikanlı yüreğinde vermişti yedi rengin sağımını yüreğimin içine içine sonra ne gökkuşağı ne umuttu yaşamın tonu Unuttu genç kız Gökkuşağının tüm renklerini Tutunmak istedikçe terkedildi gökkuşağı masalında bir kadın/ın tutunduğu her renk bir sancının soluduğu her nefes bir gülüşün bedeliydi her gülüş en ağır ızdırapmış gökkuşağı gibi renkli kekeme gülüşler dudağında asılı kalmış yerin ve göğün inadına geçiyorum gökkuşağının altından yedi rengin adına hadi bunu da sayma düşmediysem yadına umutlar kadar taze hayaller kadar uzak masum bir yavrucak gibi yüreği sıcak kelebek ömürlü utangaç beyazın çocukları hadi utanma! gel sar beni; gökkuşağı gibi..." öykü
