- 4 days ago
Category
📺
TVTranscript
00:00ที่สุดที่สุดที่สุด
00:30สุดที่สุดที่สุดที่สุด
01:00สุดที่สุดที่สุดที่สุด
01:30สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุด
02:00ต้องการของคุณแท้จริงจริง
02:02ฉันจะไป
02:04ส่วนลูกมาให้กู
02:06แกจะเอาลูกฉันไปทำอะไร
02:08ตาย
02:14บุงหา ไม่ไปบุงหา
02:30บุงหา
02:32บุงหา
02:34ฉันว่าคนที่แกเจอ
02:38ไม่ใช่คนด้วยวะ
02:42ในที่สุดคุณก็มา
02:44ซ้อยนี้จะช่วยพวกพองของ
02:52เจอคุณแม่แล้วค่ะ
03:00คุณแม่ มันเสียพระกัน
03:02เอามา
03:04หนัก
03:08อ่ะ
03:10อ่ะ
03:12อ่า
03:14อ่า
03:15อ่า
03:16อ่า
03:17อ่า
03:18อ่า
03:24อ่า
03:25อ่า
03:28อ่า
03:29อ่ะ!
03:30อ่ะ!
03:31เจี่ยม่อ่ะ!
03:32เจี่ยม่อ่ะ!
03:46พุ่งน้อยหน่อย!
03:51เจี่ยม่อ่ะ!
03:59เฮ้ย!
04:09ไปต่อไหน!
04:10ไป!
04:11ไป!
04:12ไป!
04:13ไป!
04:14ไป!
04:29ไป!
04:32วد dit either!
04:35JD döntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntööntöentöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntöntö?
04:43foundedousse considered as a National Swansaluan Visäu
04:45jed stabs också olieraумi w potber haja il로 Moon Knight Froريkjärgirch 0,1 0,2 1 0 6 0
04:49น. Alan Roi 말�óแร parole!
04:51นั่นตรงนี้
05:21ได้เรื่องยังไงบ้าง
05:36ได้จับคนข้าหนูหลาเจียมไม่ได้เลยเจ้าค่ะ
05:39แล้วบุงหาก่ายเข้มล่ะ
05:43ไม่รู้เลยเจ้าค่ะ
05:51ที่ตลาดเขาพูดกันว่าคุณหญิงให้จนไปรักพาตัวยหนูลูกจันมาค่ะ
06:02ตำรวจก็พอจะรู้
06:06แต่เกรงว่าแล้วมีคุณพี่แล้วไม่กล้าทำอะไร
06:10ทิ้งลูกไว้แล้วเอาเงินนี้ไปตั้งตัวกับผู้ชายที่คู่ควรกับเธอ
06:25และเขาจะมีแค่เธอเพียงคนเดียวเธอ
06:28ถ้าคุณอยู่อยากให้ฉันไป
06:30ให้คุณเท่มาพูดกับฉันเองดีกว่าเจ้าค่ะ
06:32ถ้ามันเป็นความต้องการของคุณเท่จริงจริง
06:35ฉันจะไปเหมือนสักแดงเดียวฉันก็ไม่เอา
06:45เดี๋ยวฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
06:47เอาลูกจันไปกินนม
06:49อาบน้ำปะแป้งให้ตัวหอมๆ
06:51จะได้ไปรับพอเทียบด้วยกัน
07:00แม่รวงแค่
07:02ขอคุณพี่
07:04ฉันรู้ว่าหล่อนเกียดลูกสภัย
07:07แต่ฉันไม่คิดว่าหล่อนจะเอามาหิตขนาดนี้
07:09พูดเรื่องอะไรคะคุณพี่
07:11หล่อนทำอะไรโนราเจียมหรอก
07:13คุณพี่คิดว่าน้องเป็นคนทำเหรอคะ
07:18ตอนที่เกิดเรื่องบ้านนั้น
07:19น้องอยู่ที่หาดใหญ่คุณพี่ก็รู้
07:22ใช่ฉันรู้
07:24แล้วมันไม่จำพอเจอจงไปหน่อยเหรอ
07:26ที่หล่อนต้องไปหาเพื่อนในตอนนั้น
07:28ที่หล่อนต้องไปหาเพื่อนในตอนนั้น
07:30คุณพี่
07:32เราอยู่กันมา 20 กับปี
07:34คุณพี่ดูไม่ออกเหรอคะว่าน้องเป็นคนยังไง
07:39จริงอยู่ที่น้องไม่ชอบบุงหา
07:41แต่ก็คงถึงขั้นข้าแกงใครไม่ลง
07:44และที่สำคัญ
07:46ถ้าน้องจะทำจริงๆ ก็คงไม่เหลือพี่รู้ให้ใครจับได้เหรอคะ
07:51ฉันก็ขอให้หล่อนไม่เหลือหลักฐานอะไร
07:53ให้ใครมาจับหล่อนได้ก็แล้วกัน
07:57เพราะถ้าตำรวจจะมาจับหล่อนเข้าคุ้บ
07:59หรือเอาไปประหารชีวิต
08:02ฉันก็คงช่วยอะไรหล่อนไม่ได้
08:04ใครที่มันทำผิดบาปแล้วยังมีหน้าโยนความผิดให้คนอื่น
08:24ขอให้มันได้รับผลกรรมนั้นอย่างสาสม
08:28ขอให้มันนั้นตกกันลบ
08:30อย่าได้ผุดได้เกิดก็แล้วกัน
08:34ในวันก็ก็ไม่จบได้
08:39ข้าวนาจทượng ดูกกับการ cosmopolitan
08:43รากจริงของแกล่อน
08:45ข้าวนาจทนี้
08:49ข้าวนาจทริงนี้
08:52ข้าวนาจทริงนี้
08:54ชัดการมันตกานมีอันนี้
08:57รаг반การมันอีก
08:59ข้าวนาจทริงนี้
09:03พ่อเทพ
09:18หนูคลอย
09:20สวัสดีค่ะ พ่อแม่
09:28สวัสดีค่ะ
09:33สวัสดีค่ะ
09:42บุงหายละครับ
09:52กลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่าลูก
09:54แค่ต่อว่าบุงหายอยู่ไหน ทำไมไม่มา
09:57นั่นสิขอรับ
10:01ฉันก็อยากได้ยินจับปากของคุณหญิงเหมือนกัน
10:03ว่าคุณหญิงทำอะไร
10:05บุงหายกับไอ้เข้ม ถึงได้หายไป
10:07ตั้งแต่คืนที่โนวราเจียมตาย
10:09โนวราเจียมตาย
10:11ตั้งแต่เมื่อไหร่
10:13คุณหญิงทำอะไร
10:15บุงหายกับไอ้เข้ม ถึงได้หายไป
10:17ตั้งแต่คืนที่โนวราเจียมตาย
10:19โนวราเจียมตาย
10:21โนวราเจียมตาย
10:23ตั้งแต่เมื่อไหร่
10:25หาแม่ของคุณดูเถอะ
10:27เรื่องมันเป็นยังไง มายังไงครับคุณแม่
10:29เรื่องนี้คุณอยู่ไม่เกี่ยวนะเจ้าคะ
10:31โนวราเจียมตายพระถุดโจนป้น
10:33แล้วก็บุงหายกันตามไปกับไอ้เข้ม
10:35แล้วก็ทิ้งลูกว่าที่นี่แหละค่ะ
10:37แม่...
10:39เรื่องนี้คุณอยู่ไม่เกี่ยวนะเจ้าคะ
10:41โนวราเจียมตายพระถุดโจนป้น
10:43แล้วก็บุงหายกันตามไปกับไอ้เข้ม
10:45แล้วก็ทิ้งลูกว่าที่นี่แหละค่ะ
10:47แม่...
10:53แม่...
10:55แม่...
11:05แม่...
11:07แม่...
11:19ไชชัย
11:21แม่...
11:23แม่...
11:25แม่ ต่อไหม
11:27แล้ว แม่...
11:31จานไปหาคุณแท่
11:33คุณแท่ต้อง 거예요
11:35สิ justamente
11:37เค้าเคยทำได้หรอ?
11:46เอาเวลาค่อยแอบไปหากคุณเทศทีรังนะ
12:07รู้ได้ยังไงว่าฉันว่าอยู่ที่นี่
12:13ฉันรู้ว่าผมหาต้องมารอกคุณเทศ
12:17ฉันเลยมารอที่นี่ทุกวันเหรอ
12:37ถ้าคนอื่นเป็นคนทำ
12:44ลูกคงไม่ไว้ชีวิตมันแน่
12:48พ่อถึงได้น้ำท่วมปากอยู่แบบนี้ไงเหล่า
12:51ยังไงเขาก็เป็นเมีย เป็นแม่ของลูก
12:57จะส่งตัวเขาให้ตำรวจก็ผ่านทำให้วงตรกูลเสื่อมเสีย
13:02สู้รอให้มีหลักฐานที่เขาดิ้นไม่หลุด
13:05พ่อค่อนให้กฎหมายจัดการ
13:08เข้มกับวงหายเขาพยานปากเอก
13:10กลาบได้ให้ยังหาสองคนนี้ไม่เจอ
13:13ลูกจะไม่กลับพนคอร
13:28คุณแม่ค่ะ
13:30คุณแม่อย่าทุกใจไปเลยค่ะ
13:34พลอยเชื่อค่ะ
13:36แต่ช้าจะเร็วยังไงความจริงก็ต้องปรากฏ
13:40ถึงไม่มีใครเชื่อ ไม่มีใครเห็น
13:44แต่ฟ้าดินย่อมรู้ค่ะ ว่าเราทำอะไร
13:48แล้วแม่พลอยเชื่อแม่หรือไม่
13:53เชื่อค่ะ
13:55เพราะถ้าคุณแม่ทำร้ายครอบครัวบุงหาจริง
13:59คงไม่ถูกใจเพราะโดนใส่ความแบบนี้
14:01มีแต่แม่พลอยที่เชื่อแม่
14:03มีแต่แม่พลอยที่เชื่อแม่
14:05แม่เรื่องสภัยไม่ผิดจริงๆ
14:09อย่าทิ้งพ่อเทศไปไหนน่ะลูก
14:13ปรอยไม่ทิ้งพี่เธศไปไหน zoalsา
14:16เป็นพ่อเทศไปไหน right
14:39ตายจริง เห็นเขาว่าบางที่กลับมาเป็นไข้หวัดสเปลนกันแล้วนะคะ
14:50นี่ยังไม่หมดอีกหรือ
14:54เชือมันไม่รนแรงแต่ยังไม่หายไปไหนค่ะ
15:00เอาแบบนี้ไหมคะ
15:03เราไปพนครด้วยกันพลอยจะได้พาลูกจันไปหาหมอที่โรงพยาบาล
15:08ถ้าเป็นไข้หวัดจริงจะได้หาหมอที่นั่นเลย
15:15คุณแม่เองก็จะได้ไปพักผ่อนให้สบายใจด้วย
15:38โอ๊ย
15:49โอ๊ย
15:50โอ๊ย
15:53อ้อ อ้อ แต่
16:01ต้องไปจังบ้านแน่ๆเลยเจ้า ใครน่ะ
16:06อิบ้า ขอธานเจ้าค่ะ
16:10มันมาปุ้นเปลี่ยงอยู่ 2-3 วันแล้ว
16:12พอลเข้าไปกี่ๆมันนะเจ้าค่ะ มันก็วิ่งหมี่ไป
16:15แต่ว่าคนแถวเนี่ยเวธนา ก็เลยเอาเข้าให้มันกินเจ้าค่ะ
16:23พรอย จะไปไหนลูก
16:28พรอยจะเอาเงินไปให้หล่อนนะคะ
16:33อย่าเลยเจ้าคะ มันน่ากลูก
16:44เอาอย่างนี้ไหมเจ้าคะ
16:46พ่อคนพรอยเวทนามัน
16:48เดี๋ยวให้พรอยน์เอาไปให้ก็ได้เจ้าคะ
16:51โอเค จุค่ะ
16:53จ้า
16:55ฉันเอาเยียนอยู่มาฝักชักดี
16:57โอเค จุค่ะ
17:05โอเค
17:07ระวังตัวด้วยล่ะ
17:09จุค่ะ
17:11เจ็กไม่รู้
17:13ไม่เจ็กครับคนแม่
17:17เหลียวอีบะ
17:21นี่
17:23คุณไหนให้เอามาให้
17:29รีบรับไปเถอะ
17:31ฉันก็เปลี่ยนใจเอาเก็บไปเองหรอก
17:41นี่นี่นี่
17:43นี่บ้านจริงๆเลย
17:45เมください
17:50นางคนเนี่ย
17:52มันบ้าจจะไม่กลับแล้วต่วงค่ะ
17:53เง้ากขนาดเงินมันอยังว่าทุกคนค่าเลยนะเถอะคะ
17:57เจ้าตัวข้า
18:27คุณพี่
18:33จะไม่ถามสักคำหรือค่ะว่าน้องจะไปไหน
18:41ร่อนคิดถูกแล้วที่ร่อนจะไป
18:57ก็เธอดีเลย
19:11ร่อย
19:13ก็เธอดี
19:21อล่ะ
19:25เฮ้ย
19:52โอ๊ย
19:53เอาไว้วันหลังเธอ
19:55ช่วงนี้คนหลวงเขามาหาฉันทุกคืน
20:07ใครนะ
20:11เรียบไปจับดูมันสิ
20:12ไป
20:23คิดลงกัน
20:29มันร้อนลัวไปไวอย่างก็หายตัวได้
20:31นี่ถ้ามันไม่รู้ทางนีทีไล่
20:33ก็คงเป็นขอมดำดิงกันแน่
20:53เจ้าของแทบไง
21:05ยัง
21:23เจ้าของแทบไง
21:53ปากแย่หนูด้วยนะพลอย
22:08คุณพ่อไม่ต้องห่วงค่ะ
22:10พลอยจะดูแลลูกจันอย่างดี
22:12เหมือนเป็นลูกของพลอยเองเลยค่ะ
22:20เดี๋ยวน้องไปส่งขับคุณพี่
22:22น้องไม่อยากให้คุณพี่ไปเลย
22:28กลัวว่าคุณพี่จะไม่ได้กลับมาอีก
22:31หล่อนคงจะรอวันนี้มานานแล้วสินะ
22:34วันที่หล่อนไม่ต้องสวนมากับ
22:37คุณพี่นี่ก็รู้ทันไปเสียหมด
22:42ถ้าเราได้เจอกันอีก
22:45เอาไว้น้องจะเล่าให้ฟังหมดเลย
22:48ว่าน้องทำอะไรไว้บ้าง
22:50รีบ
22:54เจ้าค่ะ
22:57แต่ถ้าคุณพี่ดี
22:59คนของคุณพี่คงไม่กลายเป็นของน้องเสมด
23:08เอาไว้พอจะรีบสงข่าวกลับมานะคะ
23:11เดินทางปลอดภัยนะ
23:13ค่ะ
23:14เดินทางปลอดภัยนะครับคุณพี่
23:20เข้าบ้านกันนะคะคุณพี่
23:34บินวิจัยรถต่ายลองคงรู้เจ้าค่ะ
23:37ไป
23:44ไปกันเธอค่ะคุณแม่
23:47ไปกันเธอค่ะคุณแม่
24:15เยี่ยว
24:18เดี๋ยวให้พรอยไปคุยเองนะคะ
24:21ดีหรอลูก
24:22อย่าเลย
24:23ไม่เป็นไรค่ะ
24:28ไป
24:31ให้พรอยไปเธอค่ะ
24:33ครับ
25:03พี่สาวจ้ะ พี่สาวต้องการอะไรจ้ะ
25:33ไม่ได้ ไม่ได้
25:58จะไปตายไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับลูกฉัน
26:03ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้
26:07ป่องไหน ไป
26:33เธอสุด!
26:37cần passesเลยคืน เข้าบินอคENTE
26:40เธอ!
27:06เห็นที่ฉันคงจะต้องไปปกที
27:10หรือแม่ก็ทำบุญใหญ่ร้างสวยแล้ว
27:14ปล่อยผิดเองค่ะคุณแม่
27:17ปล่อยไม่น่าเชื่อใจคนอื่นมากเกินไป
27:20เดินเข้าไปหาทั้งทั้งที่ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ
27:31กับคนที่เรารู้จักดี
27:34ก็ใช่ว่าเราจะเชื่อใจได้สมนัย
27:40พันตัวินเชื่อใบทาน
27:46อิ้มมั่น
27:57เดินเธอใบทาน
27:59ขึ้นใจ
28:04เธอนตัว comoปล่อย
28:07คุณเทมไม่ได้มาด้วยหรอกจ้ะ
28:18เขาบอกว่าถ้าไม่เจอบุงหากับเทมจะไม่ยอมกลับพนคอน
28:22เชื่อฉันเธอจ้ะถึงตามขึ้นไปก็ไม่เจอหรอก
28:37แล้วเราค่อย ไปการไว้
28:52เธอค่ะ
29:07พระเทพ คนของพ่อบอกว่าเจอคนลักษณะคล้าไอ้เค้มมาป้นเปลี่ยนที่สถานีรถไฟเมื่อหลายวันก่อน
29:37เมื่อหลายวันก่อน
30:07เมื่อป้อ Belg ขอบใ 그เอง
30:14เมื่อหมาย هذهหลายมาก
30:18เมื่อมในสับวังน cetera
30:26เม биbrid 김밥าจมาก
30:33เมื่อไม่ใช่
30:37เศי�ılan
30:41แบคโห mosque
30:48แบคโห
30:56แม่
31:05บ้าจริง
31:35ที่สุดที่สุดที่สุดท้าย
32:05ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่ส
32:35โอเคครับ
33:05เธอที่สุดดี
33:35สวัสดี
34:05คนของพ่อบอกว่าเจอคนลักษณะคล้าไอ้เค้มมาป้นเปลี่ยนที่สถานีรัดไปเมื่อหลายวันก่อน
34:35คุณหญิงทำอะไรบุงหากับไอ้เค้มถึงได้หายไปตั้งแต่คืนที่โนวราเจียมตาย
34:50โนวราเจียมตาย ตั้งแต่เมื่อไหร่
34:53หามแม่ของคุณดูเถอะ
35:23เซียมตาย
35:27แก่เจียมตาย
35:29ตาย
35:31แก่เจียมตาย
35:33ตาย
35:35ตาย
35:37ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุด
36:07ที่สุดที่สุดสุดที่สุดที่สุดที่สุดทุกสีahr aconteceu
36:15พอศราพชังไออ 먼ทุกสีทนปRo т que m солн i e t ha
36:23está inulin
36:26ที่ทำให้ก各位หมดสินสุดทุกสินทุกอย่าง
36:29ขอให้มันและตะคุณหอมันทุกขนที่ผ่าย
36:32ไม่ว่าชาติใดพบใด
36:37กูจะขอตามหล้างพลาด
36:40แม้แต่วินยากของมัน
36:42ก็จักไม่มีนารกขวมใดรองรับ
36:47ให้มันพินาส ย้อยยับชั่วกับชั่วกับ
37:07แม้ והเร็ว วินาส ยอมพลาด
37:22สวัสดีที่สุดท้าย ที่มีแล้ว
37:52สุดที่สุดท้ายเมือง
38:22ด้วยลง!
38:52ทำไมทำแบบนี้
39:16ทำไม
39:22คุณแบบนี้
39:23แบบนี้
39:34ไหม
39:47แบบนี้
39:48แบบนี้
39:52จอดังนี้ได้ไหม
40:22สวัสดีศัตราย
40:52ขอคุณต мешา
40:59ดูสิ
41:22อย่าไปตายไหนก็ไป
41:37อย่ามายุ่งกับลูกฉัน
41:39บอกให้ไป
41:52เมื่อร์
42:07เมื่อร์
42:17เมื่อร์
42:21แก่่่อน
42:25ทว่า
42:29是啊
42:35besl琴
42:43ช้าล
42:45คืน
42:50สวัสดีที่สวัสดี
43:20คนที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่ที่นี่
43:47แล้วต้องตายเสียที่นี่ไม่ใช่ใครอื่น
43:50แต่เป็นตัวฉันเอง
43:52แม่ดุงแขร
43:54บัตินี้ฉันรับรู้ความจริงในวันที่สายเกินไป
43:58รุงได้ช้า
44:09สั่งแล้วสั่งเอกว่าวันนี้จะเป็นทำบุญ
44:20น้อยไม่มีใครตื่นมาสักคนหนึ่ง
44:22เอ้อ ไม่ได้อย่างนี้สิวะ
44:24อ่ะ มาแล้วเหรอ
44:26มาแล้วเหรอ มาช่วยหวงข้าวหน่อยสิ
44:28หรือจะเป็นฝรรษอีทพบ
44:30เงิบไป
44:38ความไป โอ้ อ้าว อ่าว ออกว่า
44:41ไม่เร็วเรา ลวงคงต้องติด
44:44ไปอาว
45:00อ้า...
45:01อ้า...
45:03อ้า...
45:05อ้า...
45:25พอล
45:27บ่าวคนสนิทของแม่ดวงแขตายเป็นรายต่อมา
45:30ไม่มีร่องรอยว่าใครทำร้าย
45:33และไม่มีใครเชื่อว่าแกะค่าตัวตาย
45:36ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
45:39เป็นฝีมือของบูหงา
45:41คุณแม่เป็นอะไรคะ
45:56ห้อนตายแล้ว
46:11มันเป็นไม้เบื่อไม้เมอกับบูหงา
46:15คนเขาพูดกันว่า
46:18มันโดนบูหงาล้างแ people
46:25คุณแม่คะ
46:26ผีข้าคนมันมีแต่ไหนให้นะคะ
46:29แล้วที่สำคัญคุณแม่ไม่ได้ทำร้ายบูหงากับพ่อหลอนนะคะ
46:34หลอนจะมาล้างแ делทำไม
46:38ใช่
46:41แต่แม่ก็ทำไม่ดีกับหล่นเอาไว้มาก
46:46แม่กรัว
46:55รอย
46:57คืนนี้ไม่ไปทำงานไม่ได้หรือ
47:00แต่พลอยแรกเวนกระทันหันไม่ได้นะสิคะ
47:06เอางี้ค่ะ เดี๋ยวพลอยให้เพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่นะคะ
47:36เอิง
47:50เจ้าพลาด
48:20ไป...
48:22ไป...
48:24ไป...
48:25อย่าลูกไป...
48:26อย่าลูก...
48:50อีกมาก
49:20สวัสดีที่สวัสดี
49:50ตรง naturally
50:05สวัสดีที่สวัสดี
50:08ขออยู่ที่มัน
50:12ขอบคุณ
50:23ขอบคุณ
50:42ขอบคุณแม่
51:12แล้วแม่ดวงแข้ที่ไม่ถูกกับบุงห้าก็มาตายอย่างปริศนาไปอีกคน
51:41เม้าชนะสูตรลงความเห็นว่าแม่ดวงแข้หัวใจวาย
51:47แต่เหมือนทุกคนจะเต็มใจเชื่อว่าเป็นเพราะความอาคาตของหมุงห้า
51:59รอย
52:04ถ้าไม่มีพี่ รอยดูแลรู้จันได้ใช่ไหม
52:11ทำไมพี่เทพถามแบบนั้นเหรอคะ
52:15เห็นคนรอบตัวตายติดๆกันไปแบบนี้
52:21พี่รู้สึกว่าชีวิตไม่แน่นอนออกสะเลย
52:25พี่รู้สึกว่าชีวิตไม่แน่นอนออกสะเลย
52:28พรอยดูแลลูกจันได้อยู่แล้วค่ะ
52:34แต่ถ้ามีพี่เทพอยู่ด้วยจะดีกว่า
52:36ลูกจันขาดแม่เป็นคนหนึ่งแล้ว ยังไงก็ต้องมีพ่อนะคะ
52:40พี่อยากให้พรอยพาลูกจันกลับพนครให้เร็วที่สุด
52:42แล้วพี่เทพเหรอคะ
52:44พี่มีธุระสำคัญต้องทำ
52:46ก็แบ้งใกล็ด้альноеมีใกลับที่ מת pursue
52:52สุดให้แม่นอนมาก
52:54พี่จะ��่นชอบไมต้องร завис 맞
53:05นี่แม่นอนป้องกลาดต้องกรับที่สุด
53:12ame
53:16ใครเมื่อว่า แกที่นี่ นี่ ช่วยกับกัน
53:30เยี่ยมกันเนี่ย ช่วยกับคนเดียว
53:36สิ่งมันก่อน ต้องกลับเจ้า
53:40สุดท้าย ดีอีก
54:10ที่สุดที่สุดที่สุด
54:40มึงไล่กูให้ไปตาย
54:58ฉันรักบุ่งหลายจริง ๆ นะ
55:00เงินก็ตายให้กูดู
55:02กุ่นเทพ กุ่นเทพยาก
55:06อย่ามายุ่ง
55:08อันเจ้าไปกับแม่นะลูก
55:19เด็กคนนี้ไม่เคยเป็นลูกมึง
55:23ผุดชายคนนี้ก็ไม่ใช่ผู้มึง
55:28กูมาให้ผู้มึงพากรู้ไปจากผู้อีกแล้ว
55:31เหตุการณ์แปลกแปลงมันเกิดขึ้น
55:33แต่ที่พลอยเจอบ้านหลังนั้น
55:35ที่นึงนั้นจะมาอยู่ที่นี่
55:38ไม่รู้ให้คนครับว่าทำไม
55:40พวกมึงต้องไป
55:54ขอบคุณ
55:57ขอบคุณ
56:00สดนะ
56:23ขอบคุณผิดว่านนี้
Recommended
54:01
|
Up next
53:52
55:07
40:21
40:11
52:57
56:39
38:41
53:17
53:32
42:50
53:52
1:39:17
39:11
43:17
58:52
1:02:10