6 มังกรกำเนิดโชซอน ตอนที่ 28

Name: 6 มังกรกำเนิดโชซอน ตอนที่ 28
Uploaded: 2025-07-10T06:27:26+00:00
Duration: 59 min 40 s
Channel: NanaAnime
Description: 6 มังกรกำเนิดโชซอน ตอนที่ 28 <br />Six Flying Dragons

NanaAnime

7/10/2025

6 มังกรกำเนิดโชซอน ตอนที่ 28
Six Flying Dragons

Category

📺

Transcript

Display full video transcript

00:00ที่สุดท้าย ที่สุดท้าย

00:30โอ้...

00:32ทันไม่

01:00ใช่ไหม ใช่นางหรือเปล่า แม่ของข้า

01:06ไม่เดี๋ยวว่านางจะมาอยู่ที่นี่ จะกินว่าใช่นางจริงหน่อย

01:30กินสมบีก็มาอยู่ด้วย

01:44วัดแผ่งนี้ แต่ทำตามรับสั่งพระเจ้าแทโจ รับเฉพาะผู้บวยหนัก

02:02หรือนางในเทกะเสียแล้วให้มาหยัวไส

02:07จะให้ท่านพระตะหารเข้ามาตรวจค้นในยังไง

02:12เพราะมีเรื่องเกี่ยวกับการใส่ชีวิตของเจ้าในที่ทางการหลายคนนะครับ

02:15ถ้าอย่างนั้น ก็ขอให้ตรวจค้นอย่างเงียบเงียบมาล่ะ

02:28ขอไปรู้ทุกซ่อทุกมุม อย่างพระต้อยแล้ว

02:31รับ

02:33หรืองเลือกให้ทั่ว

02:39ค่ะ ปูดจะเป็นทางดุธ

02:43ตัวนี้ก็ไม่เจอใครเลย

02:46ถ้ายมีครอบ

02:47ไม่มีครับ

02:49อันนี้ก็ไม่เจอใครเลย

02:51ไม่มีครับ ดูดูสิ

02:53ไม่มีครับ

03:01ไม่มีครับ

03:03ดูให้ทุกว่า พอได้ทุกว่า

03:05ไม่มีครับ

03:11ตัวตรงเฮีย ตรงน้อย

03:17ตรงน้อย

03:33ไม่มีครับ อันนี้ก็ไม่มีครับ

03:47ไม่แนก ถ้าอันดูผิดก็ได้

03:49เป็นไว้เวดาทที่จะผิดทึงคู่

03:51นั่นคือย่อนเฮียงชัดๆ

03:53แต่ทำไมถึงได้

03:55แค่พริษตาเขาหายสาบสูญ

03:57ไม่มีร่องรอยได้

03:59ถ้าสู่ตามหาทั้งสิบกว่าปี

04:01ไม่นึกว่าเมื่อคือนี่จะได้เห็น

04:03หลุกน้องคือกิจซ่อนบี

04:05มีคนหนึ่งที่ถูกเราจับ

04:07แต่มังสอบปากคำอยู่

04:09จะลองไปถามจากเข้าก็ได้

04:11ให้ยอมพวกดีๆ

04:13ก็ให้ใช้วิธีพยักนา

04:15ไม่งั้นจะยอมรับการทรมาลก็ละแต่เจ้าแล้วกัน

04:17เชิญอยู่พวกนี้ให้ดี

04:19เป็นดีกา

04:21ที่สงมาขอให้ฉะรอการังวัตรในไปก่อน

04:23จะมะทุดยังกว่างชนลา

04:25ก็ได้ไม่ได้

04:27มีการถูกนี้ให้ดี

04:29เชิญดูพวกนี่ให้ดี เป็นดีกา ที่สงมาขอให้ฉลอการรังวัดทีนิทย์ไปก่อน

04:36จำว่าทุนยังกว่างชนลาและชนสั่ง ไอ้ก็มีหลายพื้นที่

04:41ป้าป้าก็ไม่รับสั่ง ให้เราพิจรณาเรื่องนี้ให้ทีทวนใหม่

04:46แต่ยังไงเขาจะมาหยุดการรังวัด

04:48อืม ถึงได้เท้าชอบ มือเจ้าน่าทีตายเป็นสามคนแล้วนะ

04:54เรื่องนี้เรากำลังสืบอยู่

04:56แต่ถ้าหยุดการรังวัดไป

04:58มีเท่ากับเข้าทางคนที่ปองร้ายขุน่างสามคนหลักเหลือ

05:05เพราะจะสำนักจะให้คนนอกมาก้าวกายด้วยอย่างไร

05:08ใช่

05:10และการรังวัดที่ก็ได้เริ่มดำเนินการไปแล้ว

05:13เพราะจะไม่ยอมหยุดลงง่ายๆ

05:16และไม่กลัวคำขูของใครทั้งนั้น

05:18ใช่

05:19ข้าเองก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้

05:22ไหนๆก็ถวงมานาน ไม่ได้ลงมือสักทีเลย

05:27ถึงอย่างนั้นก็เธอ ตำลักตรงสืบหาคนที่ขาดในอาทีก่อน

05:32ค่อยทำการรังวัดต่อไป พิงจะถูกต้องไหมใช่เหรอ

05:35ช่อยๆ สืบหาคนรักก่อนดิ

05:37ใช่ๆๆ สืบหาคนรักก่อนดิ

05:38ถ้าไม่เห็นได้พูดอะไรสักคำหนึ่งเลย

05:52devotαามปัancธิรูปของเรา จะจบแค่นี้ ถ้าก็ยอมหรือ

05:56ปลายทางของการปั� kungóngลität

05:59ใครอยากรู้ว่าปลายทางความเจ้าคืออะไรกันนะ

06:02แล้วก็หlearningสนับสนุนมันก็ยังทัน

06:06สิทธิ์พี่ข้ามาได้ทำเพื่ออยู่ประสงค์นั่นอย่างเดียว

06:10พี่จะวางnéแผนไปมา สุดท้ายจะอาทิตcock ndeอีก

06:14สิดพี่... ถ้าทาukiวนี้พลาดไป รู้ไหมndeจะเป็นผลกระทบแค่ไหน

06:35ข้าก็พยายามอยู่ที่จะช้วยเจ้า

06:40รู้ไหมคนที่ส่ง sides kindlyให้ท่านแล้วหรอกให้ไปที่ทำของข้าเป็นใคร

06:44เป็นใครกันเน้า

06:46มันเป็นพวกนีรนำ

06:50นีรนำ

06:51มัน...มันที่กลุ่งคนที่...

06:54เคยประกอดในสำหรับพระเจ้ากรุ่มมิน

06:56ออกมากอร์กวนผ่านเมืองเลยหรอ

06:58แต่ไม่ใช่ขาวหรือ

06:59ตอนนี้มีพวกมันจริงๆ

07:01เป็นไปได้ยังไง

07:02ภายุนบอกข้าวหว่า

07:04ยิ ยิงขยอมเคยสังให้สื่อผาคนกลุ่มนี้เหมือนกัน

07:08สรุปกู้คือ

07:14พระสิทธิ์ว่า เพราะซ้ำกําซัด เราเลยต้องเฉินกับปัญหาใหญ่ 3 ข้อ

07:26สื่อผ้าคนร้ายที่แฟงอยู่เบื้นหลัง งาปฏิรูปที่ยากจะเรินหน้าก็คือข้อที่ 2

07:37ส่วนข้อ 3 ก็คือ สิทธิ์พูวัล ได้มารู้ความรับพอเราในเวลานี้

07:43ไม่ใช่ ทั้งหมดทั้งมวนอยู่ที่ประเด็นเดียว ก็คือเนียรณา รุงคนเนียรณา

07:58เป็นคนวันนั้นทั่วบดหรือยัง

08:03ไม่พบคนของพระราชากงมีในอดิตสักคน และไม่มีคารรู้จักนางในชื่อที่ชื่อยอนเฮียงด้วยค่ะ

08:10แต่ว่า ค่อยเห็นแม่ค่าเดินอยู่ในวันนั้นจริงๆ แถมยังพยุงใยแก่คนหนึ่งที่ร่างกายพิการ

08:17และทำไมที่ได้หายไปเร็วนัก ไม่แน่ว่าวันนั้นอาจจะมีทางลับหรือไม่ก็นักบวดแอบช่วยกันเอง

08:28เราไปจับเจ้าอาวาศมาสอบปากคำดีไหมล่ะหะ

08:34อย่าทำอะไรวุวามสิ

08:35อย่ามีคดีเจ้าในที่รังวัดสามคนถูกค่าอีก และทำไมถึงไม่ได้ละครับ

08:39พังเจ้า ตามหาแม่เจ้ากับพวกจิรันนามมันไม่ต่างอะไรก็รักนะ

08:46แต่ว่าที่สำคัญคือพวกนี้พัวพันธ์ถึงงานใหญ่ของเราทั้งหมดเลย

08:52เข้าใจความรู้สึกของเจ้า แต่ว่าถ้าเจ้าใจเย็นไม่ได้

08:57งั้นเรื่องของแม่กก็ปล่อยให้เราจัดจานแทนจะดีเมื่อล่ะ

09:09พี่ใหญ่ เป็นไรไปอ่ะ

09:30บัญญี แม่ของเรา

09:37ยังมีชีวิตอยู่

09:43ใครบอกพี่

09:45ใครบอกก็ช่างเธอ

09:48ใครเห็นนางเข้า

09:51ต้องสกดรอยตามกิดซ่อนบีไปถึงวัดยุมวอร์

09:56เขาเห็นนางอยู่ที่นั่น นิดเดี๋ยว

10:00พี่บอกว่าเห็นแม่แล้ว

10:15บัญญี ต่อไปเราอาจได้พบแม่

10:21และว่ารู้ว่านางอยู่ที่ไหน

10:23เพราะว่าตอนนี้คนของกลุบนี้ระนามคนหนึ่ง

10:27กำลังถูกทางการต่ายสูนอยู่

10:30แต่ว่า พวกนี้เป็นหน่วยงานใหญ่

10:36สื่อสารเฉพาะแค่คนเขาตัวเอง

10:39เพราะฉะนั้น เราอาจจะต้องสื่บต่อไปอีกนาน

10:43อย่างไรก็ต้องสื่บต่อ

10:47ข้าจะมีรามือง่ายง่ายรก

10:50แต่ข้อครับ

10:52ไม่ต้องกลัวอะไรรอก

10:54คุณยี

10:55เดี๋ยวนี้ข้าแล้ว

10:58ไม่ใช่คนเก่าอีกแล้ว

11:01ขอให้ชื่อใจข้า

11:04ไม่ว่ายังไง

11:06เขาต้องทำลายหน่วยงานที่จับท่านแม่ไป

11:09แล้วก็ช่วยนางออกมาให้ได้

11:12มันก็มีแน่หรอกนะ

11:17เพราะว่าอย่าช่วยดีกว่า

11:20ไม่ความว่าไง

11:24เจ้าจะพูดอะไรกันหน้า

11:28แม่ของเรา

11:31ไม่ได้ถูกจับตัวไปแล้ว

11:38แม่ไม่ได้ถูกจับตัวจริงๆ

11:49คืนวันนั้น

12:03คืนที่แม่ก็เราหายไป

12:05ก็ยังเห็นนางอยู่

12:07ถ้านอนหลับก็จริงอ่ะ

12:09แต่ก็เห็นจัดจัด

12:11เจ้าเห็นอะไรบ้า

12:13ไหนคือบอกว่าเจ้าไม่รู้อะไรเลยเนี่ย

12:17เราก็ชอบคิดว่า

12:19นั่นเป็นแค่ความฝันของค่า

12:22ค่าอยากชื่อว่าเป็นความฝันมากกว่า

12:25ค่าอยากชื่อว่าเป็นความฝันมากกว่า

12:35พวกร้อยตัวตน ร้อยขอบคิด

12:42เขาคืนนิระหนา

12:51พวกไม่มีวันตาย

12:55ที่แท้เจ้ามาอยู่ที่นี่เองเหลือ

12:57ดูเหมือนเราจะไม่เคยรู้จัก

12:59ใช่

13:01เพราะข้ามาจังหน่วยชัดปาฟ้า

13:03ถ้ารุ่งขึ้นอีกวัน

13:05ข้าก็ได้ยินคำตอ

13:07ปกรงว่าคิดดีแล้วใช่ไหม

13:13ตอนนั้นแม่ของเรา

13:17แม่เราตอบเข้าไปแบบนี้

13:19ข้ายยินดี

13:21ที่จะตัดขอบกับลูกลูก

13:23จะตัดข้าดกับลูก ลูก

13:28ก็ตื่นเช้าขึ้นมา

13:32เขาลองให้หาแม่วันนั้นทั้งวัน

13:36แต่นั่งไม่อยู่แล้ว

13:39และพี่ก็มาบอกก็ว่า

13:44นั่งถูกคนช่วยจับตัวไป

13:49ข้าก็เลย

13:53ตัวมีขึ้นเชื่อคำพูดปีดีกว่า

13:59เชื่อมันแม่ของเรา

14:02ไม่ได้อยากทิ้งเราไป

14:09และดูข้นจับตัวไป

14:12ตัวไปไม่ได้คิดจะไปด้วย

14:17เพราะอย่างนี้

14:20ข้าเลยเชื่อคำพูดปีมากกว่า

14:23แต่ว่า หลังจากที่เราโตขึ้น ความทรงจำในอาเดียตก็ยิ่งเด่นชัด

14:34ตอนนั้นนางยินดี

14:37เฮ้าคงจำผิดหน้า เพราะว่าตอนนั้นจะแค่แปดกวบเอง

14:42เพราะฉะนั้น พอเรามาหาแม่ที่เบืองหลวง

14:51เจ้าก็เลยชวนกลับบ้านซัก จะหาอีกเลยกลับบ้านดีกว่าใช่ไหม

15:00ไม่ใช่รอคุณเจ้ย พระเจ้ากรวจที่แม่ทิ้งเราไป

15:09ก็ได้สร้างภาพขึ้นมาอย่างนั้น

15:12ไม่ใช่เหรอพี่ใหญ่ พี่พูดไปนะ

15:17เพื่อสิ่งที่เค้าเห็นกับตาจริงๆ ถ้าตัวเลยกลัวมาก

15:28คิดยังไง เขาก็จะหาให้พบ

15:32ถ้าจะพูดจริงแล้วก็

15:36เราคุณยิ่งต้องตามหาว่าทำเพื่ออะไร

15:42ขนบถามท่านแม่ให้รู้ให้ได้

15:47เราคุณยิ่งเราคุณยิ่ง

16:02อื้อ...

16:04อื้อ...

16:16ไปเธอ

16:18ไปไหน?

16:19วัดกิมบอร์

16:22บ่อแสที่จะหาแม่เจ้าน่าจะอยู่ที่วัดนั้น

16:26ไปเธอ

16:28รีบไปตอนนี้ครุ่งนี้เช้าคงน่าจะถึง

16:32จะละที

16:47คือจริงๆก็ไม่ได้ตังไทยจะแอกฟังพี่น้องคุยกันละ

16:53แม่ก็อยากจะแกล้งทำไม่รู้

16:57แต่อายุคยังน้อย

16:59เจอเรื่องน่ากว่าผู้ใหญ่สะอีกนะ

17:02แถมยังต้องดูเหมือนปลกติ

17:05ไม่บอกก็รู้ว่าคงเจ็บปวดมาก

17:09นี่ เออ เออ มา

17:13นึกน้อยใจแม่ตัวเองใช่ไหม

17:17เออ แต่ข้าว่าน่าจะมีความจำเป็นบางอย่าง

17:22ที่บอกใครไม่ได้หละมัง ฮะ

17:26เออ แม่ทุกคนในโลก ก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแหละ

17:33ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ไม่มีใครอยากทิ้งลูกไปหรอก

17:38เอ้านะ นี่อย่าคิดมากนะ เออ ตั้งใจดีๆไว้ไม่ต้องร้องหายนะ เออ

17:48จริงๆ ถึงวันนี้ค่าก็ แทบจำหน้าท่านป้าไม่ได้ เพราะตอนนั้นยังเด็กมาก

17:55คุณยีบอกว่า นางกลัวจะหาแม่เจอ

18:01ทำไมล่ะ

18:04นางเชื่อว่า แม่ไม่ได้ถูกจับตัว แต่ว่ายอมไปเองมากกว่า

18:10นางบอกว่า นางเคยเห็น

18:14นางก็ช่างใจแข็งนะ แม่อาจจะทิ้งไปด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เราก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป

18:26ยิ่งเห็นพี่ชายที่เสียใจเพราะเรื่องแม่

18:30นางก็คงยิ่งคิดหนักกว่าเจ้าอีก

18:33อย่างน้อยก็ต้องดูแลพี่ชายก่อน

18:36ก็เลยต้องอยู่ต่อให้เข้มแข็ม

18:40ถ้าน่ะ จึงจะจำหน้าท่านป้าไม่ค่อยได้ก็ตามที

18:46แต่เชื่อว่านางไม่ใช่ขนจะทิ้งลูกได้ง่ายๆ

18:50ข้อเนี้ยก็ยังจำได้ดี

19:10เฮ่ยว่าเจ้าตัดอังค์

19:15อย่าพยายามใช้ไม้แข็ง

19:17ถ้าอยากให้งานเขาราอolis ต้องให้ฝ่ายการคางมาร่วมด้วย

19:21ก่าจะพยายามวานล้อมทีและข้อละกัน

19:23แต่ถ้าพวกเขาไม่ยอมฟังแล้วก็

19:25ขาดถึงจำเอาเรึ่งทุดจรินขึ้นมาพูดอีกที

19:34นี่เป็นอะไรก็เนี้ย

19:36คนที่เรานัดไว้ไหนกันหมดเนี้ย

19:39ไม่มีใครมาสักคน

19:41หน้าหมู่หอจริงๆ

19:43เขาจะไปเอาเรื่องพวกมันเอง

19:53เธอเรื่องใหญ่แล้ว

19:55เจ้าโชว์จุนบอกว่า

19:57จะเปิดปองเรื่องการยิดที่ของเรา

19:59และถวายดีกาไปให้ถึงฝาบาทด้วย

20:01มันกล้ายังงั้นเช่า

20:03พูดไปที่สภาเร็วเขาเธอ

20:05เร็วเขา...

20:09อ่ะ

20:11ทำไมมองค่าอย่างงั้น

20:13แสดงว่า

20:15ผมกรู้ว่าค่าจะเปิดปองนะ

20:17พูดให้ดีน่า จะโชว์จุน

20:19ถ้าเรื่องแค่นี้จะมาเล่นงานเราละก็

20:23บอกได้เลยจะมีผู้นางแปดใน 10 ที่โดนไปด้วย

20:27ใช่

20:29แปดส่วนนั้นค่าจะเว้นไหวก่อน

20:31และจะเชื่นไกลให้ลิงดู

20:33เดี๋ยวลงด้วยพวกท่านก่อน

20:35อร่อยเหรอ

20:36ทำแบบนี้ถือว่าอาคติไปหรือเปล่าเหรอ

20:39ใช่

20:39ข้าจะร้องเรียนพวกท่าน ด้วยความอาคตินี่แน่แหละ

20:42ถ้าไม่อยากให้เรื่องมันแดงขึ้นมาแล้วก็

20:45อยากคิดไปปลูกระดมคนอื่น รีบไปประชุมดิสภาษณ์ เดี๋ยวนิ

20:58ข้าไปขูวพวกเขาไว้ก็จริง แต่ยังไม่รู้ว่าจะโตกกลับจังไง

21:03ขาเพียงทั้น shouted ออกหน้า แล้วนาวิชาการและคุณราลรุ่นใหม่

21:07จะมาเข้ากับเราได้ง่าย

21:10แต่เพราะอะไร

21:11จนวันนี้ท่านวันยังไม่เห็นทำอะไรสักอย่างเลย

21:16มีอีนธุราตอะไรกับฆ้าไอีกัน

21:18ฝาบาด โลดสงรออีกนิด

21:21เรากำลังทุบเทรรกการแร่งใจเพื่อจะช่วย ฝาบาดànhกลับมาเฉืองหลวง พระยะค่ะ

21:26โดยไม่มีใครขัดกว่าง ได้กลับไปหังสมพระเกียน

21:30นั่นสิพยาคา เพื่อให้ได้เสด็จกลับเมืองหลวง

21:34เรากำลังเตรียมการไว้อยู่

21:36ปัญหาติดอยู่ที่ ยี่สองแกคนเดียว

21:41ใครให้เขามองข้ามอดิตพระราชาเขารอถึงเพียงนี่

21:46เพราะเพียงไม่มีเจ้านี่สักคน

21:50ป่าบาทเขาได้สบายพระทายกว่านี่เยอะเลย

21:54ไม่มีเขาอ่ะ

21:56บ้านเบอร์กจะขาดยีซองเกได้อย่างไร

21:58นั่นสิ พระเยอะค่ะ

22:00ใช่ ข้าเองก็ รู้สึกว่าจากคนนี้ มันช่างขวางหูขวางตารัก

22:18ประบาด

22:23มีอะไรก่ะ

22:25เธอ

22:26ผมชั้น มีเรื่องบางอย่างอยากจะทูนอีก

22:32ผมชั้น หวงจะแสดงความพักดีกับฝาบาด ไม่แต่ชีวิตก็พร้อมจะทวายทุกans

22:39ไม่ความเป็างไร

22:41ให้ Eat Khong กับนั้น ไม่ประทานให้ยี LittleBig

22:45อยู่ดีๆ จะไปให้ของเขาทำไม

22:48ของเพียงส่งเห็นด้วย ผมชั้นจะสันนี้เตรียมการแทนฝาบาดทั้งหมดเลย

22:54แล้วต้องการอะไรบ้าง

22:58เข้ามา

23:09นี่คือ ของกับนันที่จะทรงประธานให้

23:12จะชื่ออะไรนะ

23:14เกิดมาไม่เคยมีชื่อ แต่ตัวที่เขากลุบซาน

23:18นี่ชื่อว่าโชคกา

23:23โชคกาให้กลุบซาน

23:27แค่ฟังจากชื่อ ก็รู้แล้วว่าเป็นคนของใคร

23:37เข้ามาหน่อย

23:38ไปเอาเล่าค่ะว่า

23:49ค่าจะรินให้เขาได้ตัวของค่าเอง

23:58เจ้ารู้อะไรหรือเปล่า

24:00รู้ไหมว่าค่าเคยนึกกลัว

24:06ความไม่แน่นอนของอนาคตยังไงบ้าง

24:12นั่นรวมถึง

24:14การประเตือรูปที่ค่าไฟฝันมาตลอด

24:17แต่ว่าค่า

24:19ผู้วอนชองมงจูน

24:21เห็นฝันใกล้จะเป็นจริงก็เริ่มกลัวอีก

24:24จะเข้าใจความรู้สึกของค่าหรือเปล่า

24:26พร้อมไม่ว่าจะคิดยังไง

24:31มันก็คือกระบวดชัดๆ

24:34และทำไมถึงไม่ปลดโปรงค่าซะหรอ

24:37พรีบไปกร้มอายา

24:39เออไม่ใช่สิ

24:41ไปทูนพระพันธ์ปีและเหล่าคุณนาง

24:43รุมถึงอาจารยีแสด้วย

24:45ให้บอกพวกเขาว่าท่านรู้อะไรมาบ้าง

24:51ไม่ได้หรอ

24:53ค่าทำไม่ได้จริงๆ

24:57ถ้าไปบอกพวกเขาให้รู้

24:59คนของเจ้าอาจโกวาดลางหมดเลย

25:02แล้วเราก็จะเสียโอกาส

25:03ที่ใช้ได้ประเตือรูป

25:04ซึ่งร้อยปีมันจะมีสะครั้ง

25:05จากนั้นบ้านเมือยก็จะเหมือนเดิมเง่ Paula

25:09สิทริธคค้า

25:11ไปช่วยค่าเถอะนะ

25:13ทำไมต้องค่าไม่หรือค่าไม่สวนร่วมด้วย

25:18puedes知道ค่ารู้เรื่องของเจ้าible

25:22มันup plugin

25:23เจ้าริมลงมือก็สิ่งหรือ

25:30ถ้าจะเป็นมีทางทำแบบนั้น ยิ่งเธอพูดแบบนี้ งานเขาเราก็ยิ่งต้องหยุดใจ

25:35และบ้านเมือก็ออกกับมาง่อนแง่นหนักด้วย

25:41สิทธิ์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกว่าตาม ข้าต้องเกลียกล่อมท่านให้สมริศ

25:48ไม่จะใช่เวลานานแค่ไหน ถ้าคนอยากหารือกับท่าน และฟังความคิดเห็น

25:54ปัญหาคือการไปใจรูปจะรอช้าไม่ได้จริง ๆ ถ้าหากพลาดโอกาสนี้ไป หรือต้องรออีกกี่ร้อยปีก็ไม่รู้

26:07เจ้าให้สัญญาเรื่องนึงก่อนได้ไหม

26:12ถ้าหาก สุดท้ายหวานล้อมข้าไม่สมริศยังที่คิด

26:19เจ้าจะไม่ทำอะไรที่สัญคร้อนถึงรากขานของบ้านมือ

26:25รับปากข้าตามนี้ได้ไหม

26:27ปัญหาที่เราต้องถกกันกี่ครั้งกี่หน ถึงจะจบสถี

26:43แต่ยังไงข้าของยืนกรานเหมือนเดิม

26:45คือก่อนจะหาคนร้ายที่ข้าจะนาทีสามคนได้

26:49เพราะการรองวัดให้ชะลอออกไปก่อน

26:51อะไรนะ.. ชะลอ thì ทำไมยังจะชะลออีก

26:57ถ้าหวงชีวิตของพวกเขาจริง สนตainsก็หมอละ

27:02คุณนางหลายคนที่ตายไปก่อนนะ

27:04อย่าไม่ทันไปรางวัดด้วยส้ำไป

27:05แค่มีร้ายชื่ออาจจะถูกเลือก

27:07ก็ถูกสังหารแล้วในทันทีเลย

27:10ถ้าอย่างนั้น เราต้องกลัวพวกเขา

27:13รับจะสำนักต้องออนข้าให้อำนาจเมิดเลย

27:15ยังไง

27:16เราต้องกลัวพวกเขาราจสำนักต้องอ่อนข้อให้อำนาจเมื่อแล้วยังไง

27:20ปัญหามมันอยู่ที่การอ่อนข้อหรือไม่อ่อนข้อ

27:24แต่ก่อนจะจับคนร้ายได้ให้หยุดไว้ก่อนดีกว่า

27:27นี่มันกี่วันเข้าไปแล้ว

27:29โทกกันอยู่อย่างนี้ไม่รู้สึกเบื่อบ้างแล้วยังไง

27:33รายจะพูดยังไงก็ทั้ง

27:35เขาไม่มีใครกล้าทำงานอีกแล้ว

27:38วัดสิ

27:43ปัญหาอยู่ที่ท่านผูวอน

27:45แล้วเขายอมออกหน้า หลายคนก็จะกระอาศาษ์

27:49แล้วทำไมถึง

27:51นิร์ว ยังปลด

27:55นิร์ว

27:56หทุกสิ

27:58เฮ้กขุ่มให้ใน

27:59ก็สีวันมีข้าง сотisti

28:02ว่าหรือได้

28:06ข้ามีเรื่อง จะถามกับชลัมปงน่อย

28:17ถามมาได้

28:19กล้าตอบข้าแน่นะ

28:24สุดท้ายถ้าหวานล้อมข้ามไม่สำเร็จยางที่คิด

28:28เจ้าจะไม่ทำอะไรที่สันค้อนถึงรากทานของบ้านเมืองเด็ดขาด รับปากข้าตามนี้ได้ไหม

28:34เจ้าเคยบอกว่าถึงอย่างไร ก็จะเกรียกรอมข้าให้ได้ใช่ไหม

28:51ถึงวันนี้ถ้าไม่มั่นใจตัวเองเหมือนกัน ว่ามีอะไรจะพูดกับพันได้อีกป่ะ

28:57ถ้าถามตรงๆ เจ้าจะกล้าตอบอย่างตรงไปตรงมาหรือเปล่า

29:03เจ้าจะตอบคำถามได้ไหม

29:14ได้ ข้าจะตอบอย่างตรงไปตรงมา

29:27เรื่องการรังวัด ยังไงก็ต้องดำเนินต่อไป

29:42เดี๋ยวก่อน คุณแบบนี้หมายความว่าไง แล้วใครจะกล้าอาศาไปทำงานแบบนี้ได้

29:53ปากชางยอง หยุ่นมุลสอง ยี่ตรง ปากจินอีก

29:59ต่างบอกว่าหยินดีอาศาที่จะทำงานตรงนี้ ฉะนั้นจริงขอให้รังวัดต่อไป

30:04แต่วังว่าคราวนี้ จะมีทะหารตามไปดูแลพวกเขาเพื่อความปลอดภัยด้วย

30:13ที่สำคัญ คุณนางทุกฝายที่มีส่วนเห็นชอบในงานนี้

30:19ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ก็ให้ร่วมแรงร่วมใจกันเข้าไว้

30:23เพื่อให้งานได้เดินหน้าต่อไป

30:25ขอบคุณท่านมากจริงๆ

30:37พี่ค่ะทำก็เพราะเชื่อในคำสัญญาของสำปงเท่านั้น

30:41ค่ะอย่าทำตามสัญญาไม่ต้องห่วงรก

30:44งั้นตอนนี้เราก็สามารถเดินหน้าทำงานก็ได้อย่างเต็มที่แล้ว

30:49แม่นอน แต่ยังต้องรับกวลท่านอีกมาก

30:53การประเจอรูปไม่ควนท่านอีกมาก

30:55การประเจอรูปไม่ควนทําอยากหลบๆสั่นซ้อน

30:59แต่ต้องเปิดเผยตรงไปตรงมา

31:01และการประเจอรูปproblemนี้ไม่ชื่อเรื่องประเอกย้อย

31:03หาก็เป็นความชอบทําของบ้าน confusion

31:05ท่านพูดก็มีเหตุผล

31:07แค่แห่งม dentist ไม่คำแน่ต้ำار漂안녕 Hoy

31:13ผู้ใจของการประเจอรูปปไม่ควนจะอยู่ในที่ลับตาคนอยังนั้น

31:23แต่ว่าทีนั้น เป็นที่อยู่อาศัยของคุณนาง พระเด็ดการมาตลอดนี่นะ

31:28ถ้าเราทำงาน โดยไม่เห็นกับส่วนตัวจริงๆแล้วก็

31:32แล้วใช้จวนดอกเขาเป็นฐาน จะกล้ายเป็นสัญลักษ์แห่งการเปลี่ยนแปรงที่ดีได้

31:38เพราะท่ำนั้นหมายถึง ชัวซ่อนใหม่ และนี่คือ สีที่ท่านกลัวมาตลอดใช่ไหม

31:44สัญลักอย่างนั้นๆ แล้วเจ้า เห็นว่าอย่างไรพอ

31:50อ๋อได้ ถ้าไม่มีปัญหาแล้ว สิที่ว่าไงก็ว่างนั้น

31:57อะไรนะคะ สัญญañั้นเหรอ

31:59สัญญาอะไร และยางไร ซ้ำปุง ต่อว่างไงบ้างล่ะ

32:03เขาก็ดูเครียน แล้วก็ลังเลมบ้าง แต่สุดท้ายก็ยอมรับป่า

32:09เฮ้อ...

32:11ท่านยังรู้อะไรอีกอย่างนั้นหรอคะ...

32:17อืม...

32:18ก็จะลองจบร้อยด้วยหน่อยไหม

32:20หรือจะไปยังง่ายต่อ

32:21เออ...

32:22คือไม่ทราดเราไม่ถูกนะ

32:24แต่คิดว่าสิทธ врาสมปง

32:26อาทจะมีความรับบางอย่างอยู่ในมือคนอื่น

32:31อันน่ะครับ

32:32ทำไมท่านเพิ่งไปรับปากเขาอย่างนั้นส fueron

32:35มีปัญหาอะไร crushed

32:38จริงอยู่

32:39เป็นการแกปัญหาเฉ Users ทั้งแม่ต้องการซื้อเวลา

32:43อย่างน้อย ก็ถือว่า ถือผ่านดันหินไปก่อน

32:45นี่พูดอะไร

32:46ที่ค่าทำเพราะความจริงใจหรอกนะ

32:53ถ้าสุดท้าย เขาไม่ยอมฟังเราระครับ

32:55ก็ต้องหวานล้อม ต่อไป

32:57เขาเคยบอกแล้ว ว่าตราบใต้ที่ยังอยู่

33:00ก็จะเกรย์กกลอมเขา ให้เสมட pageumb

33:02ในใจจงได้

33:03จะเห็นแก่คนคนเดียว ต้องเปรียบแปลงได้ยังไงล่ะ

33:06นั่นไม่ใช่คนคนเดียว

33:09แต่ยังมีนักวิชาการ บันดิต และคนรุ่นใหม่

33:13ซึ่งถือเป็นรากฐานสำหรับการสร้างเมืองใหม่ เขาเราทั้งนั้นเลยทีเดียว

33:17ซึ่งต่ออสายความเชื่อมั่นของพวกเขา

33:19แต่ว่า ปีอือย่อน

33:21ค่าเคยถูกในระเทศ จากนั้นก็เริ่มคิดเรื่องปฏิรูป

33:25ในขณะที่สิทธิ์พูวรได้พยายามปลูกฝังคลรุ่นใหม่

33:29ถ้าพวกเขาทิ้งเราไปแล้วใครล่ะ จะบริหารบ้านเมืองนี้ต่อไปได้

33:34เราก็สร้างขึ้นมาใหม่สิครับ

33:36มนุษย์มีเกิดใหม่ทุกวันอยู่แล้ว

33:42การล้อมรวบออกป้องชายแดด คิดว่าต้องใช้เวลาแค่ไหน

33:46เรา rao-rao 3 4 เดียนให้จะได้

33:48สร้างกำแพงก็ประมาณนี้

33:50จากราวที่ดิน ยังน้อยก็ต้องหนึ่งปี

33:54หรืบนานกว่านั้น Oregon 2 3 ปี

33:56ัตอนสร้างวังหลวงก็ต้องใช้เวลาถึง5ปีเต็ม

33:59แล้อย่างไร

34:00แต่การปรูกฝังคนคล้นหนึ่งต้องใช้เวลา 10 ปีขึ้นكن لو

34:06independent to go

34:09สร้างเมืองใหม่สารちเมืองได้หรอ

34:12บ้านเมิงที่ไม่มีรากฐาน จะขับเครื่องไปสู่อนาคตแล้ว ยังไง ลองคิดดู

34:15แล้วท่านผู้วรม มีความคิดเป็นอื่นจะว่าจะไง

34:28มีใครอยู่หรือ시죠

34:33แล้วท่านผู้วรมมาหรือครับ

34:35ท่านช้องชัง ก�ifik้นอยู่บ้านใช้ไหม

34:37โอ้ อยู่ครับ หาเเชิงข้างหน้ 沒有 ก่อนละครับ

34:42แต่เท้า เป็นความจริงเหรอคะ

34:47จริงจัก เราแต่งานกับเธอนะ

34:54ถึงแบบว่าเจ้าจะไม่ใช่หูยินใหญ่

34:59แต่ข้าก็จะรักเจ้า จะให้เกียดยกย่องไม่ให้น้อยหน้าเลยแหละ

35:03ข้าเกิดมาเป็นหญิงต่ำต้อย

35:08ว่าไปแล้วท่านก็ไม่รู้จักขาดีด้วยซ้ำ

35:14และทำไมถึงได้ ทำไมถึงไม่คิดรัยเกียดข้า

35:18อย่าพูดอย่างนั้นสิ จาก นใมันไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรเลย

35:22highlighting r

35:24แต่เท้าค่ะ ตอนที่ข้ายังเด็กอยู่

35:29- ก็บอกว่าอย่าพูดไง

35:34เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องผ่านไปแล้ว

35:36เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องผ่านไปแล้ว

35:38ไม่มีความสำคัญอะไรเลยสักนิด

35:41ตั้งแต่เห็นเจ้าร้ายรำ

35:43ได้พูดคุยกับเจ้า

35:45เข้าใจความคิดของเจ้า

35:48แค่นี้ก็ผีผ่อนแล้วสรบค้า

35:51ยิ่มหวานจัง

35:56ได้เท้า

35:58มามา

36:06นายท่านครับ

36:07ท่านพุวรมาขอพบท่านครับ

36:12ได้ยินว่าท่านหายраแต่ arguments ต้องขอเหย � số

36:16เออ พูดแล้วก็ warmedดหน้าอาย

36:18อาจจะเพราะค่าไม่เจeมตัว

36:20ไม่อาจหักค่ามใจ

36:21ก็ถือเป็นความโรพมากนะ

36:23ท่านจะ Schedule égal

36:25ได้ยินว่าเช superior มีใครอดอยากสะขน

36:28เพราะความห่วงใยของท่าน

36:30ผู้คน ของ Orthok quantitative คือและช้องชางกุล

36:32круг ทุนกับกระพ่อพ่อ PS 혹 ของพวกเขา

36:35เพราะค่ามีการค้าอยู่หลายอย่างนะ

36:37ว่าไปก็เพราะชาวบ้านช่วยกันอุดนุล

36:40มีโอกาสก็เลยต้องตอบทางพวกเขาบ้าง

36:42ถ้าอย่าชมนักเลยนะ

36:44ข้างฮงย้ายชาวบ้านแบบนี้เนี่ย

36:46น่าจะทำอะไรเพื่อบ้านเมืองบ้างนั้น

36:49แมว อย่า manuscripts it was้าหลóc ๆ

36:52ฆ่าเหรอเป็นคนนาง

36:54ทุกวันนี้แทบจะลืมว่าตัวอีกเป็นเชื้อพระวงโดยซ้ำไป

36:57เออ ครั้งสุดท้ายที่เข้าวังไม่ไรนะ

37:01ข้าแทบจำไม่ได้โดยซ้ำ

37:03แล้วถ้า...

37:05บ้านเมืองยังต้องการไต้เท้าอยู่

37:15ท่านผู้วร

37:17นักวิชาการอย่างท่านเนี่ย

37:19ไม่เข้าใจความคิดของข้ารอบ

37:22ข้าไม่เคยหวังอะไรที่เกืองตัวนะ

37:26เออ ก็แค่อยากจะเป็นสามีของผู้หญิงคนหนึ่ง

37:30ใช้ชีวิตไปตามอัตภาพ

37:32มีกินมีใช้ก็พอแล้วแล้ว

37:43ผู้วร

37:44เพราะไม่อยากเสียสิทธิพี่คุณนี้ไป

37:47ข้าอยากให้เขายืนหยัดอยู่บนเส้นทางปฏิรูปของเรา

37:51เย็ดมั่นในอุดมการเหมือนที่ค่าคิด

37:54เป็นสัญลักษ์แห่งความชอบทำในงานของเราด้วย

37:58ก็ต้องหวานล้อมต่อไป

38:05ข้าเคยบอกแล้วว่าตราบในที่ยังอยู่

38:08อยากเรียกกล่อมเขาให้สำเร็จให้จงได้

38:17ของกับกันเหรอ

38:19ใช่ เห็นว่ามาจากออนุภราชาที่อยู่ในเมือนยอจู

38:22อ๋อเหละ

38:23อ๋ออ๋ออ๋ออ๋ออ๋อ

38:24ชาด

38:25เขารู้ว่านะ จะมาถึงวันที่ห้าเนี่ยแล้วบอกให้ทุกคน

38:27จะเตรียมตัวให้ดีล่ะ

38:29จริงเหรอ

38:30น่านับถือจริง ๆ ไม่น่าถูกมาพระราชาก็คือพระราชา

38:34รู้จักไข้ ๆ ๆ

38:36เด็ด ๆ ๆ อย่าเดิงจนข้าด

38:38เหลือไปไว้สิ จะกินแต่การหลังไงล่ะ

38:40อ๋ออ๋ออ๋อนิ

38:42ท่านผู้วรไปพบชองชางกุ้งที่บ้าน

38:45โอ๊ย ๆ ๆ หน่อย

38:45ชองชางกุ้นล่ะ

38:48คันดี ๆ

38:49แต่ก่อนมีคนบอกว่าคนคนนี้

38:51ผู้กัวจะเป็นพระราชาองค์ใหม่

38:53แล้วทำไมเขาถึงได้

38:58ไม่นึกว่าเราจะมาอยู่นี่ได้

39:01ใช่ ถึงบอกไงว่า

39:03ชีวิตชั่งเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน

39:05ชื่อพี่พูดมาก็ถูก

39:07ยวงดอกทอร์จะกลายเป็น

39:09สัญญลัตรแคงการพลิกโชมใหม่ของเรา

39:11ข้าก็หว่าอย่างนั้น แล้วคิดว่าเราต้องทำได้ด้วยแล้วครับ

39:14แน่นอน

39:16ส่วนพวกเจ้าก็ไปทำงานรังวัดให้ดีล่ะ

39:18เพราะนี่เนี่ยเป็นเรื่องสำคัญมาก

39:20ครับ

39:22จริงพี่

39:27มีอร้อยเหรอ

39:28โมดัส ยอมเปิดปากแล้ว

39:30เหมือนจะดีๆ คิดอย่าผลิ่นใจ

39:41ค่าดูจนทั่วแล้วนะ

39:45ไม่พบอะไรเลย

39:47แต่จริงๆแล้ว ค่าแปลกใจมากกว่า

39:50ที่โครยอของเรายังมีวัดที่เงียบสงบแบบนี้อยู่อีก

39:54ค่าก็เดินสิงเกตอยู่นาน

39:56ไม่พบสิ่งที่น่าสงสัยเหมือนกัน

40:02แต่ถ้าไม่มีคนให้วัดช่วยแล้ว

40:04อยู่ดีๆ จะหายไปได้ยังไงกัน

40:06ดังเซค เราไปกันก่อนเถอะ

40:10เขาจะอยู่อีกหน่อยนะ

40:12ยังไงหลายวันก่อน เราเคยพบแปลที่ดีจริงๆ

40:17อืม งั้นก็ได้

40:26ถึงยอบบอกคำจริงให้รู้

40:29ค่าก็ต้องตาอยู่ดี

40:32บอกแล้วว่าเราจะคุ้บครองเจ้าเอง

40:35ไม่ก็คุ้บครองค่าไม่ได้

40:38ถ้ายังปากแข็งไม่ยอมพูดอะไรกับเรา

41:04อย่าหวังรุบรุบแรงๆ ว่าจะมีคนมาช่วยเจ้าอีกแล้ว

41:07เพราะไม่มีคนๆ นั้นเอ่ยป่ะ

41:09ข้าจะได้ออกไปทันดี

41:19ยิบพังเจอ

41:25กิสสนบี

41:28มองไปข้างหน้าแล้วเดินต่อไป

41:31ถ้าหันหลัง ข้าจะไปกุยด้วย

41:34โคคตร

41:49ในเมื่อมีความเกี่ยวคล่อง

41:51แล้วท่านมาที่ดีทำไม

41:52ข้าไม่ได้มาอีก แต่จะมาหาเจ้าตังข้า

41:56ทำไมเจ้ามาหาข้า

41:57เพราะมีเรื่องจะพูด

41:59ดูเหมือนค่าเคยบอกแล้วว่า อย่าตามหาแม่อีก เมื่อกันcotรมาซักตาย ใช่ไหม

42:06ถ้ามีคนจะอียกข้าข้า แล้วก็...คงจะเป็นอย่างนั้นหละ

42:11เอ้า เท่ย

42:13เหตุการณ์มีการเปลี่ยนจlette

42:16ดังนั้นค่าใช้โอกาสอีกครั้ง

42:21เรื่องของแม่จะ...อยากพบนางมากไหน

42:26แม่เข้าอยู่ไหน รีบบอกมาเร็วเข้า

42:30วันที่หายามสายไปที่ย้ออมชร

42:33แล้วเจ้าก็จะได้พบมา

42:37แต่ค่ามีเงussenไข

42:40พ่อหนึ่ง

42:41ให้เจ้ามาคนเดียว

42:43ขอสอง

42:45เรื่องนี้ห้าเหมาะคนอื่นเด็กขาด

42:49ถ้าทำตามไหมล่ะ

42:50ชาตินี้จะไม่มีวันได้พบนั่งอิ่ง

42:53ถ้วย To odorless

42:56แล้วบางครับให้พูดความจริงมาแล้ว

42:59เจ้าจะสามารถชนะค่าได้ไหมเนี่ย เข้าไม่มีใครตอบได้หรอก

43:06ส่วนเจ้าเองก็ไม่กลาดลงมือเหมือนกัน

43:29ขอทำตามที่สั่งแล้ว ท่านจะใช้อะไรอีกอ่ะ

43:41นั่วเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

43:45เป็นคำสั่งจากเมื่องบุญที่เหมือน

43:49ขอนไม้แห่งใบก็เยี่ยวลง น่าจะเป็นคำสั่งจากเขาจริงๆ

43:56ผลไม้ใบแห้งเหรอ?

43:58ทูกต้องแล้ว เขาบอกว่า ให้รีบทำการตัดไม้ก่อนที่จะเหี่ยวแห้งลง

44:06แล้วถ้ารุ่มเหลียว?

44:08ลุ่มเหลียวงั้นเนี่ย

44:11ยังไงก็จะได้เห็นผลที่หมดงาม แค่เราใจเย็นอีกหน่อยเท่านั้น

44:22ไปได้

44:26วันที่หกยา behind ไปที่เยออมจร

44:42วันที่หายามสายไปที่เยอะอำจน

44:54แล้วเจ้าก็จะได้พบมากที่

45:12ข mellan irsty

45:14balloons

45:22ท่านผูวลต้อง yep ?

45:23พบท้องชังกุ่นมา

45:24nonαι

45:26สันสครจบท่านผูวล

45:28อาจจะทำอะไรที่เราไม่ค้าดฟัน

45:30นี่เพราะว่าเจ้าไปสรุปกดรอยเขาอย่างนั้น

45:33ค่าค่าทำเหมือนท่านไม่ได้

45:35ที่จะเชื่อใจเขาเต็มร้อยแบบนั้น

45:36แต่จะเชื่อเขาหรือไม่อันนั้น opis

45:39สำคัญคือค่าเชื่อเขาและเขาก็เชื่อเขา

45:41เรื่องนี้เปล่าให้ข้าจัดการเองเถอะ

45:44ห้ามจำเอายุ่งเจียวอีก

45:47เข้าใจหรือเปล่า

45:50ไม่คิดจะตอบข้าแล้วหรือยังไง

45:54กลับ

46:05เพราะกลัวเขาจะคิดสั้น ถึงได้เอาผ้าอุดปากไว้

46:09หมายถึงคนก็กลุมนี้เรื่อนามหรือ

46:11ใช่ เขาบอกว่าจะไม่พูดอะไรอีก

46:21ปีทางรับมือกับคนคนนี้มะ

46:28ทั้งหมดคนทางจริงๆ ก็ใช่วิธีที่เคยทำกับยาซัลแล้วกัน

46:32ท่านจะเห็นด้วยไม่ล่ะ มนาจารย์

46:34ยาซัลล่ะ

46:35ใช่แล้ว แร่งปล่อยให้มันนี้ไปก่อน

46:38ร้อยมันนี้เดี๋ยว

46:40น่าจะลองดูกันสักครั้ง

46:41เดี๋ยว

46:43แล้วมันยังไงเนี่ย

46:44ในๆ เราก็ไม่ฝากความหวังกับคนคนนี้อีกต่อไปแล้ว

46:48cũลิงจะไม่รู้ผลกับตาม

46:50ทำไมสำเร็จ ก็ไปatherineออกศิลเวลาอีก

46:52หากทางอื่น เขวยจะสื่บต่อไปละกัน

46:55กốได้ ให้เจ้าไปจัดกัน

46:57อย่าสนจากเรื่องที่ไม่ใช่ธุระอีก

46:59เข้าใจมั้ย

47:08คุณนี้รีบไปจัดการ ได้ผลแล้วมารายงานข้าด้วย

47:12ได้ครับ อาจารย์

47:22อยากพบข้าหรือคะ

47:24ไปทำงานตามที่พังวรสั่ง

47:26ค่ะ

47:34ถ้าจะทำยังไงต่อไป

47:39เรื่องแบบนี้มันง่ายอยู่แล้ว

47:41เท่าใจใช่ไหมคะ

47:43อืม

47:44เขาได้จัดบาลทำแหน่งไว้

47:45ทุกคนแค่ทำทับที่สั่งก็พอ

47:47อ๋อ

47:49เอา แล้ว แล้วลูกพี่ไม่ไปกับเราด้วยอ่ะ

47:52พอดีว่า เขามีงานอื่นต้องทำอีก

47:56อ๋อ

47:57ขอต้วน

48:01เดี๋ยว

48:08อ๋อ

48:09อ๋อ

48:10อ๋อ

48:11อ๋อ

48:12อ๋อ

48:13อ๋อ

48:14อ๋อ

48:15อ๋อ

48:16อ๋อ

48:17อ๋อ

48:18อ๋อ

48:19เม้านง

48:24นี่อะไรเหรอ

48:35จ้านี่ปลากมาก

48:36เม้านง

48:39ทำไมดูเมินเฉยนะ

48:41ไม่เห็นต้องกลัวพวกนี้แร่นามเลยนี่นะ

48:43ถ้าปราบได้สำเร็จ

48:44เจอกับจะได้เจอมะ

48:49ถ้าทางเหมือนไม่ค่อยพอใจ

48:52ถ้าเป็นข้า คงจะดีใจแย่แล้ว

48:56ข้าเนี่ย แทบจะจำพ่อแม่ไม่ได้โดยซ้ำ

49:03จริง ๆ ตอนเด็กเนี่ย สักสิบขวบอย่างพอจำหน้าตาได้บ้าง

49:08แต่พอยิ่งโตขึ้น ภาพก็ยิ่งเหลือนกับร้าง

49:12พวกเขาจากไป ตอนเจ้าอายุที่ไหร่

49:16เจ้าขวบ ดัน สรบคือจำไม่ได้จริง ๆ

49:23จำได้แต่ว่าท่านย่าร้องหาย ส่วนสบของพวกเขาอยู่ไหน

49:28แล้วทำไมถึงได้ตาย

49:32ข้าไม่รู้อะไรเลย รู้จะว่าพวกเขาตายแล้ว

49:40จากนั้นก็หวังว่าจะได้เจอพวกเขาในความฝันบ้าง

49:45แล้วก็ถามถ่ายทุกสุข แค่นี้ก็พอแล้ว

49:50เขาก็ดีใจเหมือนกัน ให้เจ้าจะได้พบแม่

49:54ในความฝันอย่างที่คิด

49:58ก็จะเอาใจช่วย

50:00แต่เจ้าโชคดีกว่าข้าเยอะเลย

50:04ที่ได้เจอแม่จริง ๆ ไม่ต้องอยู่ในความฝันเลยนะ

50:08แล้วนางก็ยังมีชีวิตอยู่ในฉะมา

50:18เป็นไรไปอ่ะ

50:21อ๋อ คงคิดว่าเพราะค่าไม่ได้เจอแม่อีก

50:25เจ้ากำลังเสียใจจะได้พบก่อนใช่ไหม

50:29โมยยุน

50:31ว่าไง

50:32ท่านยาไปพูดอะไรให้ฟังป่ะหรือเปล่า

50:37ปลดเปล่านี่

50:38อันนางจะมาพูดอะไรได้ พรับนี้ไม่ค่อยได้เจอด้วย

50:43ขอบคุณมากนะที่มาพูดคุยด้วย

50:46อ๋อ

50:48นี่คือพยายามที่จะปลอบใจค้าใช่ไหม

50:53เจ้าเป็นคนดีมาก

50:56อ๋อ คือก็เปล่าหรอกจริงๆก็ไม่ได้ดีอร่อย

51:01อื้อ

51:03แต่ที่บอกอิจชาเจ้าคือพูดจากใจจริงเลยนะแม่นำ

51:09ไม่ว่าแม่จะเป็นยังไงก็ช่าง

51:12อย่างน้อยก็มีความหวังนิดๆ ที่จะได้พบนางจริงไหม

51:16ความหวังเหรอ

51:21แล้วเจ้าเป็นอะไรกันแน่

51:23ปกติถ้ามีงานแบบนี้เนี่ย เจ้าจะไม่อยู่เฉย

51:26จะคุ้มด้วยตัวเองแบบถึงไหนถึงกลังเลย

51:30ค่าไม่อยากเห็นความเฉยชาแบบนี้

51:33รู้สึกท้อแท้พี่กล

51:38พักผ่อนแล้วคัน ส่วนข้าก็จะไปทำหน้าที่ต่อ

51:43ไปรับ

51:46เออ แต่วะ

51:48ทำไม

51:50ทำไมเจ้าถึงกลัวว่า ความหวังนิดๆ

51:56เออ เออ ข้าไปแล้วจริงๆ

52:02เออ เออ เออ เออ

52:08เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ เออ

52:38ก็รักลูกทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ก็ไม่มีใครอยากทิ้งลูกไปหรอก

52:45ถ้าจ้าพูดถูกจริง

52:48ก็ยิ่งต้องหาหน้างให้พวก หามต่อหน้าให้รู้

52:54กูทำไมถึงได้ทำแบบนี้

52:56แต่ว่า ทำไมเจ้าถึงกลัว ความหวังนี้นักนี้

53:08วิธีจะเล่นรักขอนนั้น ง่ายมาก

53:26วิธีจะเล่นรักขอนนั้น ง่ายมาก

53:29พอเขาเชื่อเต็มเปรียม ว่ายังไงหน่วยงานเขาต้องมาช่วยเขาแน่

53:59เดี๋ยวอย่าเช้าล้ะ ไปเลย

54:16มีกอนหกคุ้ม!

54:18ตับไปแล้ว!

54:20ต้องตามอยู่แล้ว แต่ว่า ไม่ต้องจับมาแล้ว