ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00รายการต่อไปนี้เป็นรายการทั่วไป สามารถรับชมได้ทุกวัย
00:21แคน พ่อแกรู้แล้วนะ ว่าแกไม่ได้ไปโรงเรียน
00:25จริง ๆ อ่ะ เราอ่ะ ไม่อยากจะบอกหรอก แต่กลัวโดนครูตีอ่ะ
00:31เรารู้แล้ว มีอะไรกินไหมอ่ะ เราหิว
00:36มี ต้นไว้เยอะ รอนี่นะ
00:55ของกินเต็มเลยแคน
01:13เดินมาเต็มกำลัง สวัสดีพ่อยู่บ้าน
01:17กำตัดขับดี ๆ เนอะ พ่อทางพ่อไหนล่ะ
01:22ไปโรด ไปโรด
01:23ใช่
01:25สมบัติ ๆ สมบัติคือหายแท้ เก็บเลยเปล่าพ่อ
01:30เก็บเลยลูก เก็บเลย เอากระสอบไปเร็ว
01:40เอาเสียงเต็มปากมาป่ะ
01:42ครับพ่อ
01:46เอามา เสียงยังเนี่ย หิวเขาเหรอลูก
01:53พ่อหูได้จังได้
01:55ท่องแขนห้องดังขนาดนี้ ต้องหิวเขาได้แน่
01:58ไปพักเทียมก่อน เดี๋ยวพ่อจะเปลี่ยวขนมให้
02:01ครับพ่อ ไห้นี่นะ
02:09เอาขนมไปแล้วก็เปลี่ยน พักให้น้องลูก
02:23น้องลูก น้องลูก
02:53น้องลูก
03:23พ่อ พ่อกินเสร็จอาหารได้จังได้
03:51พ่อกินเสร็จอาหารไม่สิเจ็บท้อง มันสกกะปก
03:57พ่อโง่อยู่บ่
04:01พ่อได้ยินบ่ พ่อโง่อยู่บ่
04:07พ่อไม่ได้โง่แค่นี้
04:11แล้วคนยังเขามีทางเลือกบ่ลูก
04:15พ่อต้องเจ็บขึ้นสือ สือดูเดียนใหม่แค่นี้
04:19สือเกิดมาเองแค่นี้
04:24แล้วแค่นคิดว่าพ่อต้องให้จังได้
04:27พ่อต้องอยากให้น้องปังแค่นกินมั้ย
04:34ชีวิตคนยังเขามันมีทางเลือกขนาดนั้นเลยบ่ลูก
04:38ห้ะ
04:49แค่นขอโทษ
04:55พ่อไม่ได้เขียนให้แค่น
04:58พ่อก็ตั้งสิ่งบอกแค่นว่า
05:02พ่อเห็นทุกอย่างก็เพื่อแค่น
05:07แค่นไม่รู้ว่าพ่อรักแค่น
05:12พ่อรักแค่น
05:14พ่อเห็นทุกอย่างก็เพื่อแค่น
05:29เดี๋ยวมันเรียนมาแค่นี้ขนาดนั้น
05:38สงสัยสิ
05:43แค่น
05:50พ่อ
05:52แค่นขอโทษ
05:56จะไปไหน啊
05:59พ่อแค่นกลับมาเร็ว
06:08พ่อไปไหน
06:10แค่น
06:11แค่น
06:13นายพิมพ์กลับมาฝุยถือตำรวจจับ
06:16ถือจับได้ตรงไหน
06:18ไม่ห่วงต้องเฝ้าไปก่อน ไป
06:30พิมพ์
06:32ตัวคิดอย่างไร
06:34ตัวอย่างนี้แบบมีตีล้าง
06:36ห้องบอมอัพ
06:37ป่อย
06:39หนessen
06:40นินออย ซื่อหนอภพเฮ
06:42มันไม่เป็นอย่างไรดิ
06:44ตัวเขาเขาไปได้ระเบิดไอปูมันเลย
06:46แต่ตรวจอะ่าน movie ไม่ได้
06:48แค่คำบอกต่อไปห้องเรื่อง cabeçaนรถอยู่ในครุ่งอีง
06:51ที่ครบเก็บ snake รถคอยนะบอส
06:54คอยมั่นตรวจทหาร
06:56จริง
06:58สะ
06:59สัยกาให้ตัวบอกว่า
07:00ตัวดีแค่น
07:01เหลือเป็นยังคือมาถวดเจ้าค้องอีกคือเก่า
07:05เคยคิดว่าเค้าจะเป็นสาวลักให้ลูกได้
07:09มันโมแมน
07:11จนแค่ต้องไปเก็บขายาหาขึ้นมาเรียงค่อย
07:15โอ๊ยแล้วให้ไอ้ถามเนี่ย
07:18การที่ลูกน้ากินซ่อยพ่อเนี่ย
07:20มันหน่าอายมากเลยว่ะ
07:22หึ
07:24ซ่ำเติมเจ้าค้องจนได้
07:27โอ้ย
07:28แล้วหนีก็ไม่ต้องยูแล้ว
07:30โอ้ย
07:48ลูกพี่
07:50แย่จนห่อตาหนีแล้วยังไม่บอกกระพื้นอยู่
07:52หนูบอกกระเทียแล้วว่าให้โอท่อนหายใจเย็นๆ
07:54ไปจนได้
07:56โอ้ย
07:58ยิ่งลูกบ้านปลาดพื้นแก้มก่อน
08:00โอ้ย พ่อผิดไปแล้วลูกจ๊ะ
08:02เฮ้ย
08:04ภาษากลงซักหนีหนึ่ง
08:06จังเลยตำรวจเพิ่งกลับมาปล่อยพ่อออกไปตัว
08:08ไอ้พ่อขีดตัว
08:10แน่
08:12จ้าเพิ่งบอกว่าถ้าไม่มีคนมันปกันตัว
08:14ไอ้พ่อกลองมากกว่าได้
08:16จ้าเพิ่งแกล้งนิดๆ
08:18ว่าถ้าอีหลานพ่อกละบอกกับแคน
08:28พ่อ
08:30แคน
08:32แคนนั่นแหละพ่อลูก
08:34เดี๋ยวๆ
08:36ค่อยๆ
08:38ไปทั้งทุนๆ
08:42เป็นอย่างพ่อบอกเขาไป
08:44ค่อยๆ
08:46ยังไงลูกแพร์
08:52สมโห
08:54พ bake
08:56มี่
08:58กินกะป่ากระลอง
08:59จัมพากิน
09:01คามวี่
09:06แคน
09:08พ่อคงตั soortนิทุกอย่างใกล้ความหวัง
09:10เมื่อบาทสระลูกไป
09:12แค่นไม่ไป
09:14แค่นเป็นคนทริตให้พ่อเข้าไปอยู่ในคุก
09:17ใส่แค่นบอกพ่อว่าอย่างไรแล้ว
09:19ถ้าพ่อพระนั้นออกไป
09:20แค่นต้องดูแลเจ้าของให้พ่อเห็นว่ามันเป็นบัวลูก
09:23แค่นเป็นลูกผู้ซ้าย
09:25บอกคำแรกคำนั้น
09:27แค่นบอกว่าแค่นดูแลพ่อได้
09:29แค่นก็จะให้ได้พ่อเห็น
09:31แค่นจะเอาพ่อออกมาให้ได้
09:34ก็ได้
09:35แต่รับปากกับพ่อได้เปล่า
09:38ถ้าแค่นิดไม่ได้
09:39แค่นต้องกลับไปเรียนหนังสือต่อ
09:42แล้วก็หาคิดไปเก็บขยะ
09:43หาเงินมาเลี้ยงพ่ออีก
09:45เข้าใจหรือเปล่าลูก
09:49ไอ้พ่อ
09:51หาหนูอย่ามองหนีด้อย
09:53แย่ลักหนีออกไปใส
09:55ฟังผิดหรือเนี่ย
09:57แย่ลักหนีออกไปใส
10:00จะจะจะ
10:01ไม่อยากหนีจ้า
10:02ถึงตำรวจสิม่อเปิดให้
10:03พ่อกับสิม่อไปใส
10:04ถ่ายลายอยู่นี่
10:05เนอะ
10:10อยากมาด้วย
10:11จ้ะ
10:13ไป
10:14เมื่อ
10:15โอ้ย
10:16แคน
10:17ดูแลเจ้าของดีๆด้วยลูก
10:18เข้าใจป่ะ
10:20ไปกลับบ้านเร็ว
10:23มีนมาล่ะ
10:32แคน
10:43ใสให้ออกกับบ้านบอกสิเคียงแคน
11:01วันนี้ฉันไม่เข้าบริษัทนะ
11:03โทรแคนเซิร์นนัดทั้งหมด
11:04ฉันก่อนน้องแพร่จะฝืน
11:06ได้ครับ
11:12พี่อิต
11:15น้องแพร์ฝืนหรือยัง
11:16ยังค่ะ
11:17แต่ดูเหมือนว่าพี่พาเจอใจอ่อน
11:19เพราะว่าสงสารคนตาบอด
11:21อยากให้พี่ถอดแจนความ
11:23ตอนนั้นพี่ก็โมโหมากไปหน่อย
11:25เมืองคิดไปว่าเขาตาบอด
11:26มองไม่เห็น
11:27คนขังร้านน้ำแครอ์ ไม่ได้เลย
11:29แต่...มันเป็นพ่อมิฉาชีพนะ
11:31มันวางแผนให้ลูกของมันตีสิ กับน้องแพร์
11:33เพื่อที่จะปรอกลอก
11:34พวกมัน ทำงานเป็นคำบนการ
11:36มันใช้ความพิการ แพื่อให้คนสงสาร
11:38พวกมันทำงานเป็นขบวนการ
11:40มันใช้ความพิการเพื่อให้คนสงสาร
11:44ผมเห็นด้วยนะครับ
11:46ไอ้เพื่อนที่พาคนตาบอดมา
11:48ดูสงส์แล้วไม่น่าใช่คนดี
11:50เป็นผู้อันตระผานชัด ๆ
11:54ข้าวก่อนลูกของมันก็ขโมยสันข้อมือน้องแพร่ไป
11:57แต่ที่แก้วต้องปล่อยผ่านเพราะว่า
11:59พี่พาเขาไม่อยากเอาเรื่อง
12:08โปรดติดตามตอนต่อไป
12:38โปรดติดตามตอนต่อไป
13:08โปรดติดตามตอนต่อไป
13:38โปรดติดตามตอนต่อไป
14:09โปรดติดตามต่อไป
14:19โปรดติดตามต่อไป
14:21จะบ้าหรือ
14:22ฉันเป็นจำรวจ
14:23เออ
14:24จะมาสอบปากคำอะไร
14:25จะบ้าหรือเปล่า
14:26เนี่ยๆ โอ้โห
14:27เนี่ยอย่างนี้
14:28ไปเดี๋ยวจะโดนข้อหา
14:29ดูหมินเจ้าพนักงาน
14:30ตกลงจะเป็นเจ้าพนักงาน
14:32หรือว่าจะเป็นจำรวจกันแน่
14:34คือคือคือ
14:35เป็นทั้ง
14:36โอ้โห
14:37เว้นจริงๆ ทำไม
14:38ต้องมาเจอเด็กอย่างงี้วะเนี่ย
14:41จ๊ะครับ
14:42ผมมีชนวดที่ดินมาประกันตัวครับจ๊ะ
14:44ผมว่าน่าจะพอนะครับ
14:59หนูปวดหัวไหมคะ
15:01หนูเป็นอะไรคะ
15:05นี่หนูจำอะไรไม่ได้เลยเหรอคะลูก
15:10จำไม่ได้เลยค่ะ
15:12หนูจำได้แค่ว่า
15:14ล้มลงไป
15:15เจ็บหัวมาก
15:17แล้วก็
15:19มันดำมืนไปหมดเลยค่ะ
15:24แล้วผู้ชายที่ตาบอกได้ทำร้ายลูกหรือเปล่า
15:26เพราะตอนที่พ่อไปเจอ
15:28พ่อเห็นเขายืนอยู่ตรงนั้นด้วย
15:32หนูจำไม่ได้ค่ะ
15:37แล้วลูกได้พาเด็กที่ชื่อแขนเข้าบ้านเราหรือเปล่า
15:40ไม่ได้ค่ะ
15:47หนูไม่ได้พามาค่ะ
15:54ผมสงสัยว่าพวกนั้นกลูกเรื่อง
15:57พวกมันน่าจะเป็นพวกแกงตกทรัพย์
15:59ใช้ลูกของเราเป็นเหยือ
16:01คุณจะเอาเรื่องพวกเขาจริง ๆ หรอคะ
16:03เราเองก็ไม่ได้เห็นกับตานะคะ
16:04ว่าเขาทำร้ายน้องแพร่
16:06ผมบอกให้ธนายถอนแจ้งความไปแล้วล่ะ
16:08เพราะธนายบอกกับผมว่าเราไม่มีหลักฐาน
16:10เพราะเรื่องถึงสาร
16:12เข้าผิดเขาไม่ได้อยู่ทีเสียเวลาผ่าน
16:30ที่ปล่อยพวกมันไปก็เท่ากับไม่ห่วงน้องแพร่
16:33จับพวกมันเข้าคุกไป
16:34ไม่ง่ายกว่ามาคอยเฝ้าระวังเหรอคะ
16:37ใครให้พี่ปล่อยผ่านล่ะ
16:40เธอน่าจะรู้จักนิสัยพี่สาวเธอดีนะ
16:43ถ้าพี่พูดไปตามตรง
16:45ภาคงไม่ยอมให้พี่เอาเรื่องคนตาบอลหรอก
16:48ถ้าพี่กลัวมีปัญหากับพี่ภา
16:50ก็ยกให้เป็นนาทีแก้วสิ
16:56ได้
16:58เธอติดต่อตรงกับคะแนนเรื่องนี้เลย
17:00โดยที่ไม่ต้องผ่านพี่
17:02ว่าไปตามกฎหมาย
17:04ไอ้แกงคนชั่วพวกนี้
17:05จะได้ไม่ต้องหลังแกจากคนอื่น
17:36คุณหนูแพร่เพิ่งกลับมาทานน้ำส้มก่อนนะคะ
17:40ขอบคุณค่ะ
17:57เดี๋ยวแคน
17:59อะไร
18:00เขาให้
18:01ค่าอะไร
18:02ก็ค่าเป็นเพื่อนกันไง
18:03ให้เงินแล้วเป็นเพื่อนกันเหรอ
18:06อย่าพูดโง่ ๆ
18:07โง่ยังไง
18:08ก็เงินซื้อบ้าน ซื้อรถ ซื้อข้าว ซื้อขนมได้
18:11แต่มันซื้อเพื่อนไม่ได้
18:12คนไม่มีเงินนี่ไม่รู้อะไรจริง ๆ นะ
18:14เงินก็ซื้อได้หมดนั่นแหละ
18:15ไม่มีเพื่อนเหรอ
18:16ถึงต้องใช้เงินซื้อเพื่อน
18:17น่าสงสารยิ่งกว่าไอ้ดำแถวบ้าน
18:19ไอ้ดำคืออะไร
18:20ก็หมาไง
18:21ไอ้ดำยังมีเพื่อนวิ่งเล่นกันทุกวัน
18:23ไม่เห็นต้องใช้เงินซื้อเลย
18:45แคน
18:49แคนอยู่ไหมแคน
18:52แคน
18:57แคน
19:01แคน
19:03อยู่บ้านไหมแคน
19:16แคน
19:21แคนกลับมาแล้วหรอผู้ลูก
19:26แคน
19:39อันนี้พูดอะไรนี่
19:41ห้ะ
19:42ขโมยไม่เป็นเปล่า
19:44ออกมาเลย
19:46ฟังยินมานี่
19:48บอกมามันเปล่า
19:50ถ้าบอกมันว่าคุยสิตีหัวแตกเลย
19:53นับหนึ่งถึงสามแค่นั้น
19:55หนึ่ง
19:59สอง
20:01อย่าครับ
20:04หยุดนะ
20:07ลูกเป็นใคร
20:11ลูกไม่ทำอะไรที่บ้านนะ
20:18คุณน้าเป็นพ่อของแคนเหรอคะ
20:20ใช่เหรอลูก
20:22น้าเป็นพ่อของแคน
20:24แล้วหนูรู้ได้ไงลูกว่าน้าเป็นพ่อของแคน
20:48เป็นผู้ชาย
20:50พกแป้งด้วยเหรอ
20:51ก็เราจะเอาแป้งไว้ทาตัว
20:53พ่อจะได้กินเราเวลากลับถึงบ้าง
20:55คืออะไรอ่ะ ไม่เห็นเข้าใจ
20:57ก็พ่อเราตาบอด
21:04พ่อแคนใช้วิธีจำกินเอา
21:06อเมซิ่ง มหัศจรรย์สุดๆอ่ะ
21:09แคนเคยเล่าให้ฟังว่า
21:11พ่อเขามองไม่เห็น
21:13แต่พ่อแคนก็ไม่เห็น
21:14แล้วเล่าให้ฟังว่า
21:16พ่อเขามองไม่เห็น
21:18หนูขอโทษนะคะที่ทำให้น้าหกล้ม
21:20หนูเป็นเด็กผู้หญิงที่วิ่งชนน้าวันนั้นใช่ไหมลูก
21:22แคน
21:24แคน
21:27แคน
21:28แคน แคนเป็นไหมลูก
21:32น่าไม่ได้ตั้งใจ
21:33น่าขอโทษนะลูกที่ซ่อนหนูล้ม
21:35หนูเป็นอย่างไรไหมลูกนี่
21:37หนู
21:39แล้วหนูเป็นไงบ้างลูก
21:41หัวหนูเป็นแผงนิดเดียวยังค่ะ
22:06จำกำลังจะเป็นไงบ้าง
22:09เจ้าทองบ้าง
22:10เจ้าทองในสิบสองสัปดาห์แล้ว หมอวอคอย
22:13พี่ดีหมอเพียง
22:14แคน
22:16พวกฉันจะเป็นแรงคนแล้ว
22:20ตักนี้ไม่มีเมื่อวาน
22:24สำเป็นให้เธอร้องหา
22:29มีแต่กำลังใจ
22:33ให้เธอไว้สู่ตรงนี้
22:39ฉันจะร้องเล่นบางบาง
22:46ดูใจด้วยนะคะ คุณได้ลูกพี่
22:52ลูก
23:05ลูกเจ็บมากไหมลูก
23:09มันเป็นความผิดของน้าเองแหละลูก
23:12น้าขอโทษนะ
23:14น้าไม่ได้ตั้งใจ
23:21หนูผิดเองค่ะ
23:22ที่พาแคนเข้าไปซ่อนที่โรงเก็บของ
23:24แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าแคนหายไปไหน
23:27หนูก็เลยแอบเข้ามาในบ้านคุณน้า
23:29เพราะหนูอยากรู้ว่า
23:30แคนกลับมาบ้านหรือยังคะ
23:33ไอ้เด็กดื้อนั่นเหรอลูก
23:35กลับมาแล้วลูก
23:36ตามภาษาเด็กผู้ชายนั่นแหละ
23:38กลับมาปุ๊บ ก็ออกไปเล่นปั๊บ
23:40ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงอย่างหนูหรอกลูก
23:43หนูเป็นยังไงคะ
23:45น้ามองไม่เห็นหน้าหนูนะ
23:47แต่จากน้ำเสียงที่น้าได้ฟังเนี่ย
23:50น้าว่าหนูต้องเป็นเด็กผู้หญิงที่มีจิตใจดี
23:54แล้วก็
23:57เป็นเด็กหน่อยที่น้าฮัก
24:00น้าฮัก
24:01คืออะไรคะ
24:02น้าฮักก็แปลว่า
24:04น่ารักไงลูก
24:08คุณน้ามีลูกแค่คนเดียวเองเหรอคะ
24:10ใช่ค่ะ
24:11คุณน้ามีลูกผู้ชายคนเดียว
24:13แต่จริง ๆ หนูน้าก็อยากมีลูกเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะลูก
24:17อ้าว ลืมไปเลย
24:19คุยกันนั่งนาน
24:20น้ายังไม่ได้หาน้ำให้หนูกินเลย
24:22หิวน้ำไหมลูก
24:25แต่ว่าที่นี่ไม่มีน้ำเย็นนะคะ
24:27หนูกินได้ใช่ไหม
24:29กินได้ค่ะ
24:30หล่อน้ำแปบนึงนะลูก
24:32เดี๋ยวน้าไปเอาน้ำให้กิน
24:58ว้าว คุณน้ารู้ได้ไงคะ
25:00ว่าอะไรอยู่ตรงไหน
25:02น้าทำจนชินแล้วเหรอลูก
25:05คนตาบอดอย่างน้า
25:06ไม่อยากเป็นภาระของใครนะลูก
25:08ก็ต้องรู้จักเพ Elesโธ่งพลาดเอง
25:10อ้าว กินน้ามก่อนนะ
25:13ขอบคุณค่ะ
25:16มีคนคอยทำทุกอย่างให้ดีออกนะคะ
25:18เราจะได้ไม่ต้องเหนะย
25:20มีคนคอยทำทุกอย่างให้ดีออกนะครับ
25:22เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
25:32อันนี้ส้มลูก
25:34หลงพ่อให้มาเมื่อเช้า
25:35หนูลองชิมดูสิ มันหวานหรือเปล่า
25:39ขอบคุณค่ะ
25:46แต่ว่า
25:48หนูแกะไม่เป็นนะคะ
25:50ทุกทีคุณพ่อเป็นคนแกะให้
25:53ถ้าเกิดพ่อไม่อยู่
25:55ใครจะแกะให้ล่ะลูก
25:57คนเราเกิดมาต้องรู้จักพึ่งพระตัวเองเข้าใจไหม
26:05คือว่าหนูต้องกลับแล้วค่ะ
26:10จ้ะ
26:13สวัสดีค่ะ
26:17โชคดีนะลูก
26:31เธอทำให้พ่อเราโดนจับ
26:33จะมาทำไมอีก
26:35พ่อก็ถ่วนจ้างความไปแล้วหนิ
26:36และเราก็ขอโทษนาพินทร์ไปแล้วด้วย
26:38ที่พ่อออกมาได้
26:40เพราะพี่เบิร์ตช่วยประกันตัวออกมา
26:42และลูกน้องของพ่อเธอ
26:44ก็บอกว่าจะเอาเรื่องพ่อเราไปถึงที่สุด
26:45อะไรนะ
26:48ไป ไปกับเรา
26:50ไปบอกพ่อเธอ ว่าพ่อเราไม่ได้ทำร้ายเธอสักหน่อย
26:53ไป
26:54บอกแบบนั้นไม่ได้หรอก
26:56ทำไม ทำไมถึงบอกไม่ได้
26:59เพราะเขาโกหกพ่อว่า ไม่ได้พาเจ้าเอ็มมาที่บ้าน แล้วไม่ได้เป็นเพื่อนกัน
27:03แล้วไง เธอก็เลยกลัวว่าพ่อเธอจะโกรธที่เธอโกหก หรือยอมให้พ่อเราติดคุกเหรอ
27:09เดี๋ยว แย่ขี้ย่านซิหนีไปซะ
27:14หยุดตรงนี้เนอะลูก
27:16แกไม่มีสิทธิ์ไปมังคับใคร เข้าใจเปล่า
27:24ถ้าแย่ขี้ย่านไปบอกความจริงกับพ่อเจ้าของ
27:27พ่อกับลุงปุยก็ไม่เป็นอย่างแล้ว
27:31พอสิบอกให้กันแก
27:33แกมังคับคนอื่นแบบนี้ไม่ได้
27:35ก็คือเจ้าพ่อมังคับแค่ไหนไปเรียนไม่ได้ไงลูก
27:38ถ้าไม่สำเร็จ
27:40คือสิบอกกลับมาบ้านเป็นเปล่า
27:43ลูกคนลูกคิดเองไม่เป็นหรอกพ่อ
27:52ตานสมนะคะลูก
27:54คุณพ่อเอาเป็นเอาให้แหละ
27:59อีกหน่อยก็เป็นเง่อย
28:01ไม่เอาค่ะ
28:03หรือว่าหนูอยากจะกินสเตคร้านที่หนูชอบ
28:06เดี๋ยวคุณพ่อเมาร้าน
28:07แล้วให้เชฟเข้ามาทำให้เราถึงที่บ้านวันนี้เลย
28:09เอาไหม
28:10ไม่เป็นไรค่ะ
28:12หนูไม่สบายหรือเปล่าลูก
28:14หรือว่าเจ็บแพ้หรือเปล่าคะ
28:17พี่ก็ตื่นเต้นไปได้
28:19เด็กก็แค่เบื่ออาหารน่ะ
28:20อย่างนั้นหนูขอขึ้นไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ
28:23แต่หนูยังไม่ได้กินอะไรเลยนะลูก
28:24น้ำแพร่
28:26ปลอดภัยครับเธอคุณ
28:30ประหนอย
28:31ไปทำเบอร์เกอร์หรือว่าแซนวิชเอาไว้นะ
28:33หรือว่าคุณหูเขาหิว
28:35ค่ะท่าน
28:51มา
29:09เจ้านายของฝั่งนั้นขอเจรจาค่ะ
29:12อ้าย ท่านหัวดีอาศาจแนะนำว่า
29:14ให้ผมไปขอโทษเพื่อนอย่างจริงใจครับ
29:15เพื่อนจะสู่ยอมทรเจงความเรา
29:17ว่า
29:18บอกพี่น้ำมาได้ทำไรเด็กน้อย
29:20สิ้นแหงมันไปคอธูรแบบจริงใจจังเลย
29:23ครึ่ง CI ตอนนี้เรื่องเนี่ยยังไม่เป็นหอดอัยการนะครับ
29:27มันยังพอสิ่งแกะขายให้เป็นเรื่องของความเข้าใจผิดของพ่อกับแม่เด็กได้
29:31เพราะว่าตำรวจยังไม่ส่งสมนต์คดีไปครับ
29:36บอกพวกมันไปว่าจะไม่มีการเจรจา
29:38จ้ะ คุณเลขาต้องให้ธนายจัดการให้หนัก
29:41ไม่มีการออดข้อให้เด็ดขาด
29:43สารอาจจะเห็นว่ามันตาบอด ไม่น่าจะทำร้ายใครได้
29:46ถ้าเราเดินหน้าต่อ เปอร์เซ็นต์แพ้สูงนะครับ
29:49และอีกอย่าง ข้อหาบุกลุกเหมือนก็เบามาก
29:52งั้นก็เพิ่มข้อหาให้พวกมันสิ
29:54ทำไมต้องทำขนาดนั้นอะ
29:57คืนปล่อยพวกมันเอาไว้
29:59เดี๋ยวพวกมันก็เข้าหาน้องแผลเพื่อตกสับอีก
30:01ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อปกป้องหลานของฉัน
30:04พี่อิทย์ก็เห็นด้วย
30:06หรือว่าคุณจะขัดคำสั่ง
30:23พี่เยอรักคะ
30:24ครับ
30:25ฉันไม่เรียนไวโอลีนนะคะ
30:27โอ้โห คุณหนู
30:29พี่เยอรักโดนขาดโทษไว้นะครับ
30:31ถ้าเกิดตามใจคุณหนูอีก
30:33พี่เยอรักไม่หวังโดนไล่ออกแน่ ๆ เลยครับ
30:35หนูไม่พูด พี่เยอรักไม่พูด
30:37ใครจะรู้
30:39พี่เยอรักก็แค่โทรบอกคุณหนูว่าหนูป่วยก็จบ
30:41โกหกมันไม่ดีนะครับคุณหนู
30:43นี่คุณหนูไม่สบายเหรอเนี่ย
30:45ใช่ไง แล้วอย่างนี้
30:47จะมาบอกว่าพี่เยอรักโกหกได้ยังไงคะ
30:49ก็จริงของคุณหนูครับ
30:51เอาอย่างนี้เดี๋ยว
30:53เดี๋ยวพี่เยอรักโทรบอกคุณครูไว้ครับ
30:55ค่ะ
30:59โอ้โห มันหนักเลย
31:13โปรดติดตามตอนต่อไป
31:43อยู่ไหนลูก
31:45กลับข้าวเสร็จแล้ว
31:47มากินข้าวเร็ว
32:13โปรดติดตามตอนต่อไป
32:43โปรดติดตามตอนต่อไป
33:13โปรดติดตามต่อไป
33:15โปรดติดตามต่อไป
33:17โปรดติดตามต่อไป
33:19โปรดติดตามต่อไป
33:21โปรดติดตามต่อไป
33:23โปรดติดตามต่อไป
33:25โปรดติดตามต่อไป
33:27โปรดติดตามต่อไป
33:29โปรดติดตามต่อไป
33:31โปรดติดตามต่อไป
33:33โปรดติดตามต่อไป
33:35โปรดติดตามต่อไป
33:37โปรดติดตามต่อไป
33:39โปรดติดตามต่อไป
33:41โปรดติดตามต่อไป
33:43โปรดติดตามต่อไป
33:45โปรดติดตามต่อไป
33:47โปรดติดตามต่อไป
33:49โปรดติดตามต่อไป
33:51โปรดติดตามต่อไป
33:53โปรดติดตามต่อไป
33:55โปรดติดตามต่อไป
33:57โปรดติดตามต่อไป
33:59โปรดติดตามต่อไป
34:01โปรดติดตามต่อไป
34:03โปรดติดตามต่อไป
34:05โปรดติดตามต่อไป
34:07โปรดติดตามต่อไป
34:09ดังใบต้องมาอ้างปลา
34:13พักยินมาเป็นใบต้องลง
34:19พอแรงงานมาจากมันถูกรุง
34:23ปลาคุ้มตึกสวงจ้างไว้ใช้ส่อง
34:29ปลาใส่ข้าวแกง
34:34เป็นข้าวแรงในห้องไว้นอน
34:38พร้อมและแสงต่างหว่าง
34:44ถอดคนปลอดอยู่ทางบ้าง
34:48ปลานี้คนต่างมา...
35:09โอ้โห ได้แค่เศรษฐัง
35:12ถ้ามึงอยากได้เศรษฐังนะ
35:14มึงก็ไปเจ็บเอาเอง
35:38ขอบคุณนะครับ
35:39ขอบคุณครับ
35:40ขอบคุณครับ
35:41ขอบคุณครับ
35:42ขอบคุณครับ
35:43ขอบคุณครับ
35:44ขอบคุณครับ
35:45ขอบคุณครับ
35:46ขอบคุณครับ
35:47ขอบคุณครับ
35:48ขอบคุณครับ
35:49ขอบคุณครับ
35:50ขอบคุณครับ
35:51ขอบคุณครับ
35:52ขอบคุณครับ
35:53ขอบคุณครับ
35:54ขอบคุณครับ
35:55ขอบคุณครับ
35:56ขอบคุณครับ
35:57ขอบคุณครับ
35:58ขอบคุณนะครับ
36:28นี่หนูช่วยค่ะ
36:38ขอบคุณนะลูก
36:58ขอบคุณครับ
36:59ขอบคุณครับ
37:00ขอบคุณครับ
37:01ขอบคุณครับ
37:02ขอบคุณครับ
37:03ขอบคุณครับ
37:04ขอบคุณครับ
37:05ขอบคุณครับ
37:06ขอบคุณครับ
37:07ขอบคุณครับ
37:08ขอบคุณครับ
37:09ขอบคุณครับ
37:10ขอบคุณครับ
37:11ขอบคุณครับ
37:12ขอบคุณครับ
37:13ขอบคุณครับ
37:14ขอบคุณครับ
37:15ขอบคุณครับ
37:16ขอบคุณครับ
37:17ขอบคุณครับ
37:18ขอบคุณครับ
37:19ขอบคุณครับ
37:20ขอบคุณครับ
37:21ขอบคุณครับ
37:22ขอบคุณครับ
37:23ขอบคุณครับ
37:24ขอบคุณครับ
37:25ขอบคุณครับ
37:26ขอบคุณครับ
37:27ขอบคุณครับ
37:28ขอบคุณครับ
37:29ขอบคุณครับ
37:30ขอบคุณครับ
37:31ขอบคุณครับ
37:32ขอบคุณครับ
37:33ขอบคุณครับ
37:34ขอบคุณครับ
37:35ขอบคุณครับ
37:36ขอบคุณครับ
37:37ขอบคุณครับ
37:38ขอบคุณครับ
37:39ขอบคุณครับ
37:40ขอบคุณครับ
37:41ขอบคุณครับ
37:42ขอบคุณครับ
37:43ขอบคุณครับ
37:44ขอบคุณครับ
37:45ขอบคุณครับ
37:46ขอบคุณครับ
37:47ขอบคุณครับ
37:48ขอบคุณครับ
37:49ขอบคุณครับ
37:50ขอบคุณครับ
37:51ขอบคุณครับ
37:52ขอบคุณครับ
37:53ขอบคุณครับ
37:54ขอบคุณครับ
37:55ขอบคุณครับ
37:56ขอบคุณครับ
37:57ขอบคุณครับ
37:58ขอบคุณครับ
37:59ขอบคุณครับ
38:00ขอบคุณครับ
38:01ขอบคุณครับ
38:02ขอบคุณครับ
38:03ขอบคุณครับ
38:04ขอบคุณครับ
38:05ขอบคุณครับ
38:06ขอบคุณครับ
38:07ขอบคุณครับ
38:08ขอบคุณครับ
38:09ขอบคุณครับ
38:10ขอบคุณครับ
38:11ขอบคุณครับ
38:12ขอบคุณครับ
38:13ขอบคุณครับ
38:14ขอบคุณครับ
38:15ขอบคุณครับ
38:16ขอบคุณครับ
38:17ขอบคุณครับ
38:18ขอบคุณครับ
38:19ขอบคุณครับ
38:20ขอบคุณครับ
38:21ขอบคุณครับ
38:22ขอบคุณครับ
38:23ขอบคุณครับ
38:24ขอบคุณครับ
38:25ขอบคุณครับ
38:26ขอบคุณครับ
38:27ขอบคุณครับ
38:28ขอบคุณครับ
38:29ขอบคุณครับ
38:30ขอบคุณครับ
38:31ขอบคุณครับ
38:32ขอบคุณครับ
38:33ขอบคุณครับ
38:34ขอบคุณครับ
38:35ขอบคุณครับ
38:36ขอบคุณครับ
38:37ขอบคุณครับ