Category
📺
TVTranscript
00:00รายการต่อไปนี้เป็นรายการทั่วไป สามารถรับชมได้ทุกวัย
00:21แคน พ่อแกรู้แล้วนะ ว่าแกไม่ได้ไปโรงเรียน
00:25จริง ๆ อ่ะ เราอ่ะ ไม่อยากจะบอกหรอก แต่กลัวโดนครูตีอ่ะ
00:31เรารู้แล้ว มีอะไรกินไหมอ่ะ เราหิว
00:36มี ต้นไว้เยอะ รอนี่นะ
00:55ของกินเต็มเลยแคน
01:13เดินมาเต็มกำลัง สวัสดีพ่อยู่บ้าน
01:17กำตัดขับดี ๆ เนอะ พ่อทางพ่อไหนล่ะ
01:22ไปโรด ไปโรด
01:23ใช่
01:25สมบัติ ๆ สมบัติคือหายแท้ เก็บเลยเปล่าพ่อ
01:30เก็บเลยลูก เก็บเลย เอากระสอบไปเร็ว
01:40เอาเสียงเต็มปากมาป่ะ
01:42ครับพ่อ
01:46เอามา เสียงยังเนี่ย หิวเขาเหรอลูก
01:53พ่อหูได้จังได้
01:55ท่องแขนห้องดังขนาดนี้ ต้องหิวเขาได้แน่
01:58ไปพักเทียมก่อน เดี๋ยวพ่อจะเปลี่ยวขนมให้
02:01ครับพ่อ ไห้นี่นะ
02:09เอาขนมไปแล้วก็เปลี่ยน พักให้น้องลูก
02:23น้องลูก น้องลูก
02:53น้องลูก
03:23พ่อ พ่อกินเสร็จอาหารได้จังได้
03:52ใส่บอกว่าอิ่มแล้ว
03:54พ่อบอกหูบอก กินเสร็จอาหารมันสิเจ็บท้อง
03:57มันสกบก พ่องโง่อยู่บอก
04:02พ่อได้ยินไหม พ่องโง่อยู่บอก
04:04พี่เฮีย
04:08พี่ไม่มีเฒ่น
04:11ว่าเฮงชั้นจะไม่สู้ทักหู
04:16ผู้เรด讕ของเราต้องฝัน
04:20ฝันที่เคย
04:25พี่คิดว่า
04:26ถ้าคุณจะขอ
04:28ฝันของเธอน้ำวง
04:29มาอยู่ที่รัก
04:35ชีวิตคนอย่างเขามันมีทางเลือกขนาดนั้นหรือเปล่าลูก
04:39อะไรนะ
05:00แคนขอโทษ
05:05พ่อบริเกียรติให้แคน
05:08พ่อกำลังจะบอกแคนว่า
05:12พ่อเห็นทุกอย่างก็เพื่อแคน
05:27เดี๋ยวมันเรียนไปดีขึ้นแล้ว
05:35สู้ให้สุด
05:48พ่อ
05:50แคนขอโทษ
05:54จะไปไหนอะ
05:57พ่อ แคนกลับมาเร็ว
06:05พ่อไปไหน
06:07แคน
06:09นายพิมพ์กับผักฝุยถือตังค์หลวดจับ
06:12หรอ ถือจับได้ตรงไหน
06:15ไม่ห่วง ต้องเฝ้าไปก่อน ไป
06:27พิมพ์ ตัวคิดอย่างไร
06:31ตัวคิดอย่างไร
06:32ห๊ะ
06:33ตัวอย่างไร เป็นหินจริงๆ
06:35เราไม่มาก
06:37ไอ้น้อย ซึ่งนองเภศน่ะ
06:41มันไม่เป็นอย่างไรหรอก
06:43ตัวก็ไม่ได้ตั้งใจไปเป็นหรอก
06:45แต่ตนเผ็ดมันมาจากเขาได้
06:47แค่แบบไม่เป็นลงเรียนกระย่อนแล้วใครมานี่
06:51ทีดึงเธอเจ็บ มันจะได้ตาบอด
06:54เขาตัวสวย
06:56นี่แหละ
06:58แสดง แสดงตัวบอกว่าตัวสิเข็มแข็ง
07:02แล้วเป็นยังเคยมาถวดเจ้าค้องอีกคือเก่า
07:04หึ?
07:05เคยคิดว่าเคยจะเป็นสาวรักให้ลูกได้
07:09มันโมแมน
07:12จนแค่ต้องไปเก็บขยะหาขึ้นมาเลี้ยงคอย
07:14โอ้ย แล้วให้อายถามนะ
07:17การที่ลูกหากินซ้อยพ่อเนี่ย
07:20มันหน่าอายหมดเลยวะ
07:22หึ?
07:24ซ่ำเติมเจ้าค้องอยู่ดิ
07:27หึ?
07:29มันนี่ก็ไม่เป็นตัวอยู่หรอก
07:31หึ?
07:49ลูกพี่
07:50แย่จนห่อตาหนีแล้วยังไม่บอกกระพื้นอยู่
07:53หนูบอกกระเทียแล้วว่าให้โอท่อนหายใจเย็นๆ
07:55ไปตั้งใด
07:56โอ้ย
07:57ยิ่งลูกบ้านปากลืนแก้มก่อนเนี่ย
07:59โอ้ย
08:00พ่อผิดไปแล้วลูกจ๊ะ
08:02เฮ้ย
08:03ประสาทกลงซะมีนึง
08:05จังเลยตำรวจเพิ่งกลับมาปล่อยพ่อออกไปตัว
08:08ไอ้พ่อขีดตัว
08:09เนี่ย
08:10จ้าเพิ่งบอกว่าถ้าไม่มีคนมันประกันตัว
08:13ไอ้พ่อกล่องมากกว่าได้
08:14โอ้ย
08:15โอ้ย
08:16จ้าเพิ่งแกล้งนิดหน่อยนิดซึกๆ
08:18ว่าถ้าอีหลาน่ะพ่อกันแล้วบอกกับแค่นั้น
08:21หึ
08:28พ่อ
08:29เชิญ
08:32เชิญได้เลยพ่อลูก
08:33เดี๋ยวๆๆๆ
08:35ค่อยๆๆๆ
08:37โอ้ยไปทั้งทุนๆ
08:39โอ้ยหรอ
08:41เป็นอย่างพ่อบอกเขาไป
08:43พี่พ่อพอได้เห็นลายลงแพ้
08:45แคน
08:46ฟังพ่อได้ลูก
08:47เรื่องนี้พ่อจัดการเองได้
08:49สโม
09:13แค่นไม่ไป
09:15แค่นเป็นคนทริตให้พ่อเข้าไปอยู่ในคุก
09:17ใส่แค่นบอกพ่อว่าไงแล้ว
09:19ถ้าพ่อพระท่านออกไป
09:21แค่นต้องดูแลเจ้าของให้พ่อเห็น ว่ามันไม่เป็นลูก
09:23แค่นเป็นลูกผู้ซ้าย
09:25บอกคำใดคำนั้น
09:27แค่นบอกว่าแค่นดูแลพ่อได้
09:29แค่นก็จะให้ได้พ่อเห็น
09:31แค่นจะเอาพ่อออกมาให้ได้
09:35ได้
09:36ได้ละปากกับพ่อได้เปล่า
09:39ถ้าแค่นิด
09:40ไม่ได้แค่นต้องกลับไปเรียน认นศูตรูต่อ
09:42แล้วก็หามคิดไปเก็บขยะ
09:44หغป์แม่มีแม่เรียกพ่ออีก
09:46เข้าใจมั้ยลูก
09:50ไอ้พ่อ
09:52หาหนูยังคงหนี litter
09:54เจ้ารักหนีออกไปซัย
09:56มืด crow นี่
09:58เขาแตกไลค์หนี zuid
10:00ชาชา
10:02มืด
10:04จ้า ๆ ๆ จ้า ๆ ๆ จ้า
10:06บอร์ลักษ์นี้จ้า
10:07ถืกตัมรวจสิมาเปิดให้
10:08พ่อกะสิมห์ มรกปายสาย
10:10ทาเอียลายอยู่นี่ นอก
10:15อยากมาด้วย
10:16จ๊ะ
10:17ไป
10:18เมื่อ
10:19โอ๊ย
10:20แคน
10:21ดูแลเจ้าของดี ๆ ด้วยลูก
10:22เข้าใจป่ะ
10:24ไปกลับบ้านเร็ว
10:27ได้ยินมั้ยล่ะ
10:42เค็ม
10:49ใส่ให้ออกกลับบ้านบ้านสิเค็มๆ
10:53โอเค
11:06วันนี้ฉันไม่เข้าบริษัทนะ
11:08โทรแคนเซิร์นนัดทั้งหมด
11:09จนกว่าน้องแพร่จะฝืน
11:11ได้ครับ
11:17พี่อิท
11:20น้องแพร่ฝืนหรือยัง
11:21ยังค่ะ
11:22แต่ดูเหมือนว่าพี่พาเจ้าใจอ่อน
11:24เพราะว่าสงสารคนตาบอด
11:26อยากให้พี่ถอดแจ้งความ
11:28ตอนนั้นพี่ก็โมโหมากไปหน่อย
11:30เริ่มคิดไปว่าเขาตาบอด
11:31มองไม่เห็น
11:32คนขังร้านน้องแพร่ไม่ได้หรอก
11:34แต่มันเป็นพวกมิฉาชีพนะ
11:37มันวางแผนให้ลูกของมันตีซิกับน้องแพร่
11:39เพื่อที่จะปอกลอกพวกมันทำงานเป็นกระบวนการ
11:41มันใช้ความพิการเพื่อให้คนสงสาร
11:45ผมเห็นด้วยนะครับ
11:47ไอ้เพื่อนที่พาคนตาบอดมา
11:49ดูสงแล้วไม่น่าใช่คนดี
11:52เป็นผู้อันตะผ่านชัดๆ
11:56ข้าวก่อนลูกของมันก็ขโมยซ่อนข้อมือน้องแพร่ไป
11:59แต่ที่แก้วต้องปล่อยผ่านเพราะว่า
12:00พี่พาเขาไม่อยากเอาเรื่อง
12:11โปรดติดตามตอนต่อไป
12:41โปรดติดตามตอนต่อไป
13:11โปรดติดตามตอนต่อไป
13:42จ๊ะบอกต้องมีเงิน
13:43ถึงจะประกันตัวพ่อผมได้
13:45ผมขายขยะไม่ได้
13:46ผมยกให้จ๊ะหมดเลย
13:47จะปล่อยพ่อหนูกับพ่อของแคนได้หรือยังจ๊ะ
13:50ไอ้เงินแค่เนี่ยมันไม่พอ
13:52มันสำหรับซื้อของเล่น
13:54มันต้องมากกว่านี้
13:55ถ้าหากว่าจะประกันตัวพ่อพวกเองนะ
13:57ต้องเอาผู้ใหญ่มาประกัน
14:00พี่สาวพูดไม่รู้เรื่องหรือไงฮะ
14:03เป็นตำรวจมากี่ปีแล้ว
14:0640 กว่าปี
14:07บ้านอยู่ไหน
14:08อายุยาครับ
14:09มีลูกกี่คน
14:103 คนตายไปคนหนึ่ง
14:11เมียอะไร
14:12เมีย 2 อ่ะ นึง ๆ ครับ
14:13ไม่เชื่อเอาบัตรประชาชนมาดูดิ
14:15บัตร ๆ นะครับ
14:17เร็ว ๆ
14:18ครับ ๆ
14:19รบกวนด้วยครับ
14:20อ้าย จะบ้าเหรอ
14:21ฉันเป็นตำรวจ
14:23จะเป็นตำรวจกำลังสอบปากครั้ง
14:25จะบ้าหรือปัตร
14:27โอ้โห...
14:28อย่างนี้ เดี๋ยวก็จะโดนKapıหา
14:29ดูเหมือนเจ้าพนักงาณ
14:30ขอบคุณครับ
14:31ตอกนั้นจะเป็นเจ้าพนักงาณ
14:33หรือจะเป็นตำรวจกันแน่
14:34คือ ๆ เป็นทั้ง
14:37เว้ยนะจริง ๆ
14:38ทำไมต้องมาเจอเด็กอย่างงี้วะเนี่ย
14:41จ้าครับ
14:43ผมมีชนวดที่ดินมาประกันตัวครับจ้า
14:45ผมว่าน่าจะพอนะครับ
14:59หนูปวดหัวไหมคะ
15:01หนูเป็นอะไรคะ
15:05นี่หนูจำอะไรไม่ได้เลยเหรอคะลูก
15:09จำไม่ได้เลยค่ะ
15:11หนูจำได้แค่ว่าล้มลงไปเจ็บหัวมากแล้วก็มันดำมืนไปหมดเลยค่ะ
15:23แล้วผู้ชายที่จ้าบอกได้ทำร้ายลูกหรือเปล่า
15:26เพราะตอนที่พ่อไปเจอพ่อเห็นเขายืนอยู่ตรงนั้นด้วย
15:31หนูจำไม่ได้ค่ะ
15:32แล้วลูกได้พาเด็กที่ชื่อแขนเข้าบ้านเราหรือเปล่า
15:41หนูไม่ได้พามาค่ะ
15:48ผมสงสัยว่าพวกนั้นกลูกเรื่อง
15:51พวกมันน่าจะเป็นพวกแกงตกทรัพย์ใช้ลูกของเราเป็นเหยื่อ
15:55คุณจะเอาเรื่องพวกเขาจริง ๆ เหรอคะ
15:57เราเองก็ไม่ได้ค่ะ
15:59ผมบอกให้ธนายถอนแจ้งความไปแล้วล่ะ
16:02เพราะธนายบอกกับผมว่าเราไม่มีหลักฐาน
16:05เพราะเรื่องถึงสารเก้าผิดก็ไม่ได้อยู่ดีเสียเวลาผ่าน
16:29พี่ปล่อยพวกมันไปก็เท่ากับไม่ห่วงน้องแพร่
16:32จับพวกมันเข้าคุกไปไม่ง่ายกว่ามาคอยเฝ้าระวังเหรอคะ
16:37ใครให้พี่ปล่อยผ่านล่ะ
16:40เธอน่าจะรู้จักนิสัยพี่สาวเธอดีนะ
16:42ถ้าพี่พูดไปตามตรง
16:44พาคงไม่ยอมให้พี่เอาเรื่องคนตาบอดหรอก
16:48ถ้าพี่กลัวมีปัญหากับพี่พา
16:50ก็ยกให้เป็นหน้าที่เก้าสิ
16:52ได้
16:54เธอติดต่อตรงกับคะแนนเรื่องนี้เลย
16:56โดยที่ไม่ต้องผ่านพี่
16:58ว่าไปตามกฎหมาย
17:00ไอ้แกงคนชั่วพวกนี้
17:01จะได้ไม่ต้องรังแกจากคนอื่นอีก
17:22คุณหนูแพร่เพิ่งกลับมาทานน้ำส้มก่อนนะคะ
17:25ขอบคุณค่ะ
17:52เดี๋ยวแคน
17:54อะไร
17:55เขาให้
17:56ค่าอะไร
17:57ก็ค่าเป็นเพื่อนกันไง
17:58ให้เงินแล้วเป็นเพื่อนกันเหรอ
18:01อย่าพูดโง่ๆ
18:02โง่ยังไง
18:03ก็เงินซื้อบ้านซื้อรถซื้อข้าวซื้อขนมได้
18:06แต่มันซื้อเพื่อนไม่ได้
18:07คนไม่มีเงินนี่ไม่รู้อะไรจริงๆนะ
18:09เงินก็ซื้อได้หมดนั่นแหละ
18:10ไม่มีเพื่อนเหรอ
18:11ถึงต้องใช้เงินซื้อเพื่อน
18:12น่าสงสารยิ่งกว่าไอ้ดำแข่งบ้าน
18:14ไอ้ดำคืออะไร
18:15ก็หมาไง
18:16ไอ้ดำยังมีเพื่อนวิ่งเล่นกันทุกวัน
18:18ไม่เห็นต้องใช้เงินซื้อเลย
18:42แคน
18:46แคนอยู่ไหมแคน
18:49แคน
18:54แคน
18:58แคน
19:00อยู่บ้านไหมแคน
19:11แคน
19:17แคน
19:22แคน คำมาละบอกลูก
19:27แคน
19:29แคน
19:39อันนี้พูดอะไรนี่
19:41หา ขโมยไหมเปล่า
19:44ออกมาเลย
19:46ตีนมานี่
19:49บอกมาไหมเปล่า
19:51ถ้าบอกมาควรจะตีหัวแตกเลย
19:54นับหนึ่งถึงสามแค่นั้น
19:56หนึ่ง
19:59สอง
20:02อย่าครับ
20:04หยุดนะ
20:07ลูกเป็นใคร
20:11ลูกไม่ทำอะไรที่บ้านนะ
20:29คุณน้าเป็นพ่อของแคนเหรอคะ
20:32ใช่เหรอลูก
20:34น้าเป็นพ่อของแคน
20:36แล้วหนูรู้ได้ไงลูกว่าน้าเป็นพ่อของแคน
20:53เป็นผู้ชาย
20:55พกแป้งด้วยเหรอ
20:56ก็เราจะเอาแป้งไว้ทาตัว
20:57พ่อจะได้กินเราเวลากลับถึงบ้าง
20:59คืออะไรไม่เห็นเข้าใจ
21:01ก็พ่อเราตาบอด
21:07พ่อแคนใช้วิธีจำกินเอา
21:09โอเมซิง มหัศจรรย์สุดๆ
21:13แคนเคยเล่าให้ฟังว่า
21:14พ่อเค้ามองไม่เห็น
21:16หนูขอโทษนะคะที่ทำให้น้าหกล้ม
21:19หนูเป็นเด็กผู้หญิงที่วิ่งชนน้าวันนั้นใช่ไหมลูก
21:21แคน
21:23แคน
21:25แคน
21:27แคนเป็นไหมลูก
21:31น้าไม่ได้ตั้งใจ
21:32น้าขอโทษนะลูกที่ซ่อนหนูล้ม
21:34หนูเป็นอย่างไรไหมลูกนี่
21:36หนู
21:38แล้วหนูเป็นยังไงบ้างลูก
21:42พ่อหนูเป็นแผนนิดเดียวยังค่ะ
21:55โทษ
22:09เจ้าท่องใน 12 สัปดาห์แล้ว
22:11หมอบอกว่าไง
22:12อีนิหมอเพียง
22:13แฮน
22:15พวกชินย์เป็นแรงคนแล้ว
22:19ตากลุ่มนี้ไม่มีเมื่อวาน
22:23สำเป็นให้เธอร้องหา
22:28มีแต่กรรมหลังใจ
22:32ให้เธออยู่ตรงนี้
22:39ฉันจะร้องเล่นบางบาท
22:45ร้องเธออยู่ตรงนี้
22:46ดูใจด้วยนะคะ คุณได้ลูกผู้หญิง
22:49ลูก
23:02ลูกเจ็บมากไหมลูก
23:08มันเป็นความผิดของน้าเองเลยลูก
23:11น้าขอโทษนะ
23:13น้าไม่ได้ตั้งใจ
23:14ลูกผิดเองค่ะ ที่พาแคนเข้าไปซ่อนที่โรงเก็บของ
23:18แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าแคนหายไปไหน
23:21ลูกก็เลยแอบเข้ามาในบ้านคุณน้า
23:23เพราะลูกอยากรู้ว่าแคนกลับมาบ้านหรือยังคะ
23:26ไอ้เด็กดื้อนั่นลูก
23:28กลับมาแล้วลูก
23:30ตามภาษาเด็กผู้ชายนั่นแหละ
23:32กลับมาปุ๊บ ก็ออกไปเล่นปั๊บ
23:33ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงอย่างหนูหรอกลูก
23:35หนูเป็นยังไงคะ
23:38น้ามองไม่เห็นหน้าหนูนะ
23:40แต่จากน้ำเสียงที่น้าได้ฟังเนี่ย
23:43น้าว่าหนูต้องเป็นเด็กผู้หญิงที่มีจิตใจดี
23:47แล้วก็
23:50เป็นเด็กหน่อยที่น้าฮัก
23:53น้าฮัก น้าฮัก
23:55น้าฮัก น้าฮัก
23:57น้าฮัก น้าฮัก
23:59น้าฮัก น้าฮัก
24:00เป็นเด็กหน่อยที่น้าฮัก
24:02น้าฮัก
24:04คืออะไรคะ
24:06น้าฮักก็แปลว่า
24:08น่ารักไงลูก
24:11คุณน้ามีลูกแค่คนเดียวเองเหรอคะ
24:13ใช่ค่ะ
24:15คุณน้ามีลูกผู้ชายคนเดียว
24:17แต่จริง ๆ หนูน้าก็อยากมีลูกเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะลูก
24:21ลืมไปเลย
24:22คุยกันนั่ง ๆ
24:24น้ายังไม่ได้หาน้ำให้หนูกินเลย
24:26หิวน้ำไหมลูก
24:28แต่ว่าที่นี่ไม่มีน้ำเย็นนะคะ
24:30หนูกินได้ใช่ไหม
24:32กินได้ค่ะ
24:33หล่อน้ำแปบนึงนะลูก
24:35เดี๋ยวน้าไปเอาน้ำให้กิน
24:58ว้าว คุณน้ารู้ได้ไงคะ
25:01วันระยอยู่ตรงหน่อย
25:03น้าทำจนชินแล้วเหรอลูก
25:05คนตาบอดอย่างน้า
25:07ไม่อยากเป็นภาระของใครนะลูก
25:09ก็ต้องรู้จักพึ่งภาระเสียง
25:11แน่นอนกินน้ำก่อนนะ
25:13ขอบคุณค่ะ
25:16มีคนคอยทำทุกอย่างให้ดีออกนะคะ
25:19แล้วจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
25:20มีคนคอยทำทุกอย่างให้ดีออกนะครับ
25:22เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
25:33อันนี้ส้มลูก
25:35หลงพ่อให้มาเมื่อเช้า
25:36หนูลองชิมดูสิมันหวานหรือเปล่า
25:39ขอบคุณค่ะ
25:46แต่ว่า
25:47หนูแกะไม่เป็นนะคะ
25:49ทุกทีคุณพ่อเป็นคนแกะให้
25:52ถ้าเกิดพ่อไม่อยู่
25:54ใครจะแกะให้ล่ะลูก
25:56คนเราเกิดมาต้องรู้จักพึ่งพระตัวเองเข้าใจไหม
26:04คือว่า
26:05หนูต้องกลับแล้วค่ะ
26:09จ้ะ
26:12สวัสดีค่ะ
26:13โชคดีค่ะ
26:14สวัสดีค่ะ
26:16โชคดีนะลูก
26:30เธอทำให้พ่อเราโดนจับ
26:32จะมาทำไมอีก
26:34พ่อเขาก็ถอนแจ้งความไปแล้วนี่
26:35แล้วเราก็ขอโทษนักพินไปแล้วด้วย
26:37ที่พ่อออกมาได้
26:39เพราะพี่เบิร์ดช่วยประกันตัวออกมา
26:41แล้วลูกน้องของพ่อเธอ
26:42ก็บอกว่าจะเอาเรื่องพ่อเราไว้ถึงที่สุด
26:45อะไรนะ
26:47ไป ไปกับเรา
26:49ไปบอกพ่อเธอ
26:50ว่าพ่อเราไม่ได้ทำร้ายเธอสักหน่อย
26:52ไป
26:53บอกแบบนั้นไม่ได้หรอก
26:55ทำไม
26:56ทำไมถึงบอกไม่ได้
26:58เพราะเขาโกหกเพราะว่า
26:59ไม่ได้พาเธอเองมาที่บ้าน
27:01แล้วไม่ได้เป็นเพื่อนกัน
27:02แล้วไง
27:03เธอก็เลยกลัวว่าพ่อเธอจะโกรธที่เธอโกหก
27:05หรือยอมให้พ่อเราติดคุกเหรอ
27:11เดี๋ยว
27:12เฮียฮียานจะหนีไปไหน
27:13แคม
27:15หยุดตรงนี้นะลูก
27:18แคมมือวิศสิทธิ์เป็นบังคับใคร
27:19เข้าใจหรือเปล่า
27:26ถ้าเฮียฮียานไปบอกความจริงกับพ่อเจ้าของ
27:29พ่อกับน้องกุยก็ไม่เป็นอย่างแล้ว
27:33พ่อจะบอกให้แคม
27:36แคมมังคับคนอื่นแบบนี้มาได้
27:37จะขึ้นจังผอบังคับแคมเอาไว้ไปเรียนมาได้ไงลูก
27:40ถ้าไม่สัมภาพ
27:42คือสิ่งว่ากลับมาบ้านไหม
27:45ลูกคนiemคิดเองไม่เป็นเหรอพ่อ
27:54ถ้าสมนะคะลูก
27:56คุณพ่อเอาแม็ดเอาให้ละ
28:01อีกหน่อยก็เปลี่ยนไง
28:05ไม่เอาค่ะ
28:07หรือว่าหนูอยากจะกินสเตคร้านที่หนูชอบ
28:10เดี๋ยวคุณพ่อเมาร้าน
28:11แล้วให้เชฟเข้ามาทำให้เราถึงที่บ้านวันนี้เลย
28:13เอาไหม?
28:14ไม่เป็นไรค่ะ
28:16หนูไม่สบายหรือเปล่าลูก?
28:18หรือว่าเจ็บแพ้หรือเปล่าค่ะ?
28:20พี่ก็ตื่นเต้นไปได้
28:22เด็กก็แค่เบื่ออาหารน่ะ
28:24อย่างนั้นหนูขอขึ้นไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ
28:26แต่หนูยังไม่ได้กินอะไรเลยนะลูก
28:28น้องแพร่
28:30อร่อยครับเธอคุณ
28:34ป๊าน้อย
28:36ไปทำเบอร์เกอร์หรือว่าแซนวิชเอาไว้นะ
28:38เดี๋ยวว่าคุณหนูก็หิว
28:40ค่ะท่าน
28:54บอกว่า
28:56เดี๋ยวนี้
28:58ที่นายขอ
29:00ฉันจะฝาก
29:02มันเป็น
29:04แบบหา
29:06สันตั๋ว
29:08สนาม
29:10สนาม
29:12สนาม
29:14สนาม
29:16สนาม
29:18สนาม
29:20สนาม
29:22ขึ้นคือน่ะ CIE
29:24ตอนนี้เรื่องนี่ยังไม่เป็นหอดอรรยาการครับ
29:26มันยังพอสีแก้ไขให้ William
29:27เพื่อเรื่องของความเข้าใจผิดของพ่อกับแม่เด็กด้วย
29:30เพราะว่า...
29:31ตำรวจยังไม่ส่งสมโนษณ์คดีไปครับ
29:36บอกพวกมันไป
29:41ว่าจะไม่มีการเจรจา
29:42ครู vicing thats
29:42สารอาจจะเห็นว่ามันตาบอด
29:45ไม่น่าจะทำร้ายใครได้
29:46ถ้าเราเดินหน้าต่อ
29:48เปอร์เซ็นต์แพ้สูกนะครับ
29:49แล้วอีกอย่าง
29:50ข้อหาบุกลุกเหมือนก็เป๋ามาก
29:52งั้นก็เพิ่มข้อหาให้พวกมันสิ
29:54ทำไมต้องทำขนาดนั้นหรอ
29:57คืนปล่อยพวกมันเอาไว้
29:59เดี๋ยวพวกมันก็เข้าหาน้องแผลเพื่อตกสับอิทย์
30:01ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อปกป้องหลานของฉัน
30:04พี่อิทย์ก็เห็นด้วย
30:06หรือว่าคุณจะขัดคำสั่ง
30:22พี่ยอลักค่ะ
30:23ครับ
30:24วันนี้หนูไม่ไปเรียนไวโอลีนนะคะ
30:26โอ้โห
30:27คุณหนู
30:28เผื่อพี่ยอลักโดนขาดโทษไว้นะครับ
30:30ถ้าเกิดตามใจคุณหนูอีกเนี่ย
30:32ก็รักไม่หวังโดนไล่ออกแน่ๆเลยครับ
30:34หนูไม่พูด
30:35พี่ยอลักไม่พูด
30:37ใครจะรู้
30:38พี่ยอลักก็แค่โทรบอกคุณหนู
30:40ว่าหนูป่วยก็จบ
30:41โกหกมันไม่ดีนะครับคุณหนู
30:46นี่คุณหนูไม่สบายเหรอเนี่ย
30:48ใช่ไง
30:49แล้วอย่างนี้
30:50บอกว่าพี่ยอลักโกหกได้ยังไงคะ
30:53ก็จริงของคุณหนูครับ
30:55เอาอย่างนี้เดี๋ยวพี่ยอลักโทรบอกคุณครูให้ครับ
30:59ค่ะ
31:02โอ้โห มันหนักเลย
31:20โปรดติดตามตอนต่อไป
31:50ลูกกินข้าวเร็ว
32:20โปรดติดตามตอนต่อไป
32:22ลูกกินข้าวเร็ว
32:24โปรดติดตามตอนต่อไป
32:26ลูกกินข้าวเร็ว
32:28โปรดติดตามตอนต่อไป
32:30ลูกกินข้าวเร็ว
32:32โปรดติดตามตอนต่อไป
32:34ลูกกินข้าวเร็ว
32:36โปรดติดตามตอนต่อไป
32:38ลูกกินข้าวเร็ว
32:40โปรดติดตามต่อไป
32:42ลูกกินข้าวเร็ว
32:44โปรดติดตามต่อไป
32:46ลูกกินข้าวเร็ว
32:48โปรดติดตามต่อไป
32:50ลูกกินข้าวเร็ว
32:52โปรดติดตามต่อไป
32:54ลูกกินข้าวเร็ว
32:56โปรดติดตามต่อไป
32:58ลูกกินข้าวเร็ว
33:00โปรดติดตามต่อไป
33:02ลูกกินข้าวเร็ว
33:04โปรดติดตามต่อไป
33:06ลูกกินข้าวเร็ว
33:08โปรดติดตามต่อไป
33:10ลูกกินข้าวเร็ว
33:12โปรดติดตามต่อไป
33:14ลูกกินข้าวเร็ว
33:16โปรดติดตามต่อไป
33:18ลูกกินข้าวเร็ว
33:20โปรดติดตามต่อไป
33:22ลูกกินข้าวเร็ว
33:24โปรดติดตามต่อไป
33:26ลูกกินข้าวเร็ว
33:28โปรดติดตามต่อไป
33:30ลูกกินข้าวเร็ว
33:32โปรดติดตามต่อไป
33:34ลูกกินข้าวเร็ว
33:36โปรดติดตามต่อไป
33:38ลูกกินข้าวเร็ว
33:40โปรดติดตามต่อไป
33:42ลูกกินข้าวเร็ว
33:44เข้าข้าวเร็ว
34:10ดางไ ul ตอนนั้นทะะ
34:14มักยินมาเป็นใบต่อลง
34:19พอแรงอามาจากวันทุกหมุน
34:23ป่าคนตึกสูงจ้างไว้ใช้ส่อง
34:30ป่าใส่ข้าวแก้ง
34:35เป็นข้าวแรงในห้องให้นอน
34:40พร้อมเบาๆหน่อยเถอะป่าคนจะทรอบสาบ
34:45ถอดคนปลอดอยู่ทางบ้าง
34:50ป่านนี้คนต่างมา...
34:54นี่มึงตาบอดหรือหูหนวก
34:57ทำไมกูพูดมึงไม่ได้ยินวะ
35:01โอ้โอ้โอ้
35:03พี่ครับ
35:05ก่อนนี้พี่จะได้เท่าไหร่พี่เงินผมพี่
35:07โอ้โห ได้แค่เศรษฐัง
35:10ถ้ามึงอยากได้เศรษฐังนะ
35:13มึงก็ไปเจ็บเอาเอง
35:37โปรดติดตามตอนต่อไป
36:07ขอบคุณนะครับ
36:28พี่หนูช่วยค่ะ
36:37ขอบคุณนะลูก
37:07โปรดติดตามตอนต่อไป
37:34พูดให้กระบวงหู
37:35มาลองเท่มของตัวเคยลอง
37:36เฮ้ยแบบนี้ไม่ได้มันต้องเชีย
37:38ฉุ่งมาลองเพี่ง confidential
37:47บอกลูก Disease
37:48อ้อ
37:49มึงเห็นยัง
37:49มึงเดี๋ยวเห้งกล่อเยอะ
37:50ยัง
37:50ยัง
37:51ยัง
37:52ยังอย่าง
37:53ยังมันปล่อยมือของเอง
37:59ฝ่อจะ
38:00แม่ของอยู่ไหน
38:02แม่ยังอยู่ใช่ไหม ทำไมไม่เคยพูดนาย
38:12ลูกเธอ พ่อกำลังพระเจ้าตามหา