เมื่อประธานหนุ่มปลอมตัวเป็นคนส่งอาหารเพื่อหลีกหนีการแต่งงานของครอบครัว(ตอนเดียวจบ)
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00เมื่อพนักงานสาวคนเก่ง เฮรนั้นได้แต่งงานกับนุ่มทรงอาหารแบบสายฟ้าแลป แต่ยู่ ๆ เขาคนนั้นกลับเป็นประทานบริษัทของเธอเสียนี้ เธอนั้นจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อรู้ว่าเธอโดนหลอกมาตั้งแต่ต้น
00:17ก็นับฟังการสปอยจะกดไล่ให้กำลังใจ คนละหนึ่งไลด้วยครับ
00:22เปิดเรื่องมาที่ประทานนุ่มสุดหล่อ นามว่า มิงซื่อ เขาคือพระเอกของเรื่อง เขานั้นมักจะปลอมตัวเป็นเด็กส่งอาหาร เพื่อไปนัดบทกับเล่าสาวๆที่ทางครอบครัวของเขานั้นได้นัดไว้
00:36และในครั้งนี้ก็เช่นกัน เมื่อพระเอกไปถึง เขาก็ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ทองใกล้จะครอดแล้ว
00:44คุยโทรศัพท์กับปลายสายว่า เธอนั้นกำลังจะหาพ่อของลูกในทองได้แล้ว
00:50เมื่อพระเอกได้ยิน เขาก็โกรธมากที่โดนหลอก ถึงหันหลังเดินกลับไป แต่เขานั้นก็โดนหญิงสาวคนหนึ่ง ฝามือของเขาไว้ ซึ่งเธอก็คือ ยวนเทียนเทียน เธอคือนังเอกของเรื่อง
01:05นังเอกก็บอกพระเอกว่า เธอนั้นไม่ต้องการสินสอด ไม่ต้องการบ้าน ไม่ต้องการรถ ขอแค่พระเอกดีกับฉัน และใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกัน ฉันนั้นก็พร้อมจะแต่งงานกับคุณ
01:20พระเอกของเราก็งงสิ ที่อยู่ๆก็มีคนมาขอแต่งงานแบบนี้ เขาก็คิดว่าเธอนั้นอาจจะพูดเล่น แต่เมื่อเห็นนังเอกจริงจัง ก็บอกว่าอยากจะสร้างครอบครัวกับพระเอก และจะช่วยพระเอกทำงาน เพราะเขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีแนวคิดที่แปลกดี เขาถึงตอบตกลงนังเอกไป
01:42ช่ากตัดไปก่อนที่พระเอกจะเดินเข้ามา นังเอกกับแฟนที่คบหาดูใจกันมาถึง 3 ปี ก็กำลังคุยกันเรื่องสัญญาแต่งงานกับแม่ของแฟน นังเอกก็มอบฝ่องฝันเป็นซ้อยหยกเพื่อให้แม่ประทับใจ แต่แม่แฟนนั้นกลับดูถูกนังเอกคิดว่าเธอนั้นคงซื้อของมาจากทางถนนมาให้เธอ และนังเอกเป็นหญิงสา
02:12แต่งงานกับนังเอก แม่แฟนนั้นก็ยึดสัญญาแต่งงานให้กับนังเอกอ่าน เมื่อนังเอกเห็นก็ถึงกับตลึง เพราะในสัญญาระบุว่าเธอต้องตัดขาดกับสะกูลของตัวเองก่อน สินสอดเมื่อแต่งเสร็จก็ต้องคืนให้กับสะกูลหู
02:28หลังจากแต่งงานกันก็ต้องออกจากงานเพื่อมาดูแลลูกกับสามี และภายในสามปีต้องมีลูกสองคนต้องเป็นชายทู่นั้น ถ้าไม่มีลูกชายก็ต้องทองไปเรื่อยๆจนกว่าจะได้ลูกชาย ซึ่งหากเป็นลูกผู้หญิงก็ให้ส่งกลับไปให้พ่อกับแม่ของนังเอกเลี้ยงดวงเอง
02:48นังเอกคิดจะเถียงแต่เธอนั้นก็โดนแม่แฟนขาดเสียก่อน แต่พูดว่าสะกูลหูนั้นเป็นตะกูลที่ดำวัยที่สุดในเมืองนี้ หากอยากแต่งงานเข้าตะกูลหูเงินไข่แค่นี้ก็ไม่มากไปหรอกนะ
03:02นังเอกจึงปลักแฟนหนุ่มออกไปและพูดว่าหูเหลยที่แม่ของคุณเสนอมานั้นมันมากเกินไป แต่หูเหลยนั้นกลับเห็นดีเห็นงามตามที่แม่พูดไปทั้งหมด นังเอกเลยรู้แล้วว่าแฟนของตนนั้นเป็นลูกแง่ติดแม่ เธอจึงสาดน้ำใส่หน้าของแฟนด้วยความโมโห จากนั้นเธอก็ฟ้ามือของพระเอกที่เดินผ่านมาและขอพระเอกแต่งง
03:32ให้นังเอกเปลี่ยนใจว่า จกุลของเขานั้นกำลังจะเป็นพันธมิตรกับมิงซื้อครุป เราจะร่วมมือกัน ถ้าคุณแต่งงานกับผม จะทำให้หลายคนนั้นต้องอิจฉาคุณแน่ๆ
03:45พระเอกก็ถามว่า คุณคือคนของหูครุปเหรอ แม่ของแฟนเก่า เธอนั้นก็พูดดูถูกพระเอกว่า เป็นกะเด็กส่งอาหาร จะรู้จักมิงซื้อครุปด้วยเหรอ ดูการจับคู่ของพวกแกสองคนแล้ว ช่างเหมาะสมกันเสียเหลือเกิน
04:02พระเอกจึงหันไปมองหน้านักเอก เขานั้นก็ตอบตกลงแต่งงานกับนักเอกตั้งที ทั้งสองก็คิดที่จะเดินออกไปจากหลาน แต่แม่ของแฟนเก่านั้น กลับทักนักเอกว่า จะกินเค้กกับกาแฟไปแล้วนะ ก่อนไปจ่ายเงิน 200 หยวนมาก่อนสิ นักเอกเธอนั้นจึงจ่ายไป 500 หยวนเพื่อตัดปัญหาและจากไป
04:26ช่ากตัดมาที่หูเลย หลังจากที่เขานั้นได้ทาเด็กส่งอาหารอย่างพระเอกว่า อ่าแกแน่จริง รู้จักกับมิงซื้อครุป ก็ขอให้เขายกเลิกความร่วมมือกับฉันไปเลย อยู่ๆเขาก็ได้รับคำตอบจากมิงซื้อครุปว่า มิงซื้อครุปจะยกเลิกความร่วมมือกับหูครุปทุกอย่างตั้งแต่บัตรนี้ไป นั่นทำให้หูเลยพูดอะไรไม่อ
04:56มอเตอร์ไซคันนี้เป็นของเธอเหรอ น้าเอกก็ตอบว่า ใช่ ซึ่งเธอซื้อมันด้วยตัวเอง เราสองคนก็เหมาะสมกันดีนะ
05:04ต่อไปเมื่อคุณไปส่งอาหาร ก็รถของฉันไปใช้ได้เลยนะ
05:09พระเอกก็คิดว่า ถ้าหากน้าเอกรู้ว่าเขานั้นมีรถรู้ เธอคงช็อคแน่ๆ เลยบอกน้าเอกไปว่า วันนี้เขานั้นไม่ได้เอารถมา
05:18น้าเอกจึงให้พระเอกนั่งสอนถ้ายเธอ เดี๋ยวเธอจะไปส่งพระเอกเอง พระเอกก็กลัวเสียฟอร์ม จึงบอกไปว่า พระเอกจะขอขับเอง
05:27แต่ที่จริงแล้วพระเอกนั้นขับมอเตอร์ไซค์ไม่เป็น เขาจึงขับรถไปชนต้นไม้ จนทำให้น้าเอกนั้นบาเจ็บที่เท้า เธอก็สงสัยว่า ทำไมเด็กส่งอาหารอย่างพระเอก ถึงขับรถไม่เป็นล่ะ พระเอกเลยบอกไปว่า รถมันไม่เหมือนกับที่เขาคือขับอยู่นะ
05:47พระเอกถึงไปเอากล่องยามาทำแผงให้กับน้าเอก แต่ก็โดยน้าเอกนั้นห้ามไหว พระเอกก็บอกน้าเอกว่า ตอนนี้เราสองคนนั้นไปสามีภรรยากันแล้วนะ ผมมีหน้าที่ต้องดูแลคุณ น้าเอกถึงยอมให้พระเอกทำแผงให้เธอ สักพักก็มีสายตัวเข้ามา แต่น้าเอกนั้นกลับไปทำงาน เพราะประทันคนใหม่กำลังจะมาที่บริษัท พระเอกไม่อยากให
06:17แต่น้าเอกก็บอกว่า ผนักงานอย่างฉันนั้นไม่มีวันหยุดที่แท้จริงหรอก พระเอกก็สงสารน้าเอกก็บอกว่า ที่จริงคุณไม่ต้องไปทำงานแล้วก็ได้ เดี๋ยวผมจะเลี้ยงคุณเอง
06:30น้าเอกก็ปฏิเสธได้บอกว่า ที่เธอแต่งงานกับพระเอกนั้นเพราะไม่ต้องการเงินของพระเอก ฉันถึงหากที่ทำให้คุณต้องเสียเวลา แต่ฉันจะชดเฉยด้วยการหาเงินมาเลี้ยงคุณเอง พระเอกถึงถูกใจน้าเอกอย่างมาก
06:46เขานั้นก็กระหยับตัวเข้าไปแนบชิดน้าเอก แต่พระเอกก็โดนน้าเอกปฏิเสธว่า อย่าทำแบบนี้เลยนะ ขอเวลาให้เราทำความรู้จักกันก่อนที่ได้ไหม น้าเอกจึงลุกขึ้น เธอนั้นก็เจ็บขา จนเซลมลงไปจูบกับพระเอกโดยไม่ได้ตั้งใจ
07:06น้าเอกก็รีบบอกว่ามันเป็นแควปฏิเสธนะ แต่พระเอกของเราก็ล้อน้าเอกว่า คุณตั้งใจใช่ไหม น้าเอกก็เถียงว่ามันไม่ใช่เสียหน่อย แต่ตั้งใจมันต้องแบบนี้สิ แล้วน้าเอกก็จูบพระเอกไปอีกทีนึง แบบนี้ทะงากหล่ะ ที่เขาเรียกว่าตั้งใจ ทำเอาพระเอกของเราเขินทำอะไรไม่ถูกไปเลย
07:30น้าเอกก็จับไปที่ขางของพระเอก และส่งสายตาหวั่นหวานให้กับพระเอก และบอกว่า ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ พระเอกก็ชอบใจยิ้มหน้าบาน เมื่อน้าเอกออกไป พระเอกก็สั่งให้เลขามารับเขาที่บ้าน
07:50ชักตัดมาที่บอยสัตว์ หัวหน้างานก็ให้เหล่าพนักงานตั้งแถวการรับประทานคนใหม่ เมื่อเห็นว่าน้าเอกมาสาย หัวหน้างานก็กล่าวตักเตือนน้าเอก ซึ่งเธอนั้นมาสายเพียงแค่หนึ่งนาที น้าเอกก็ตอบว่า กว่าฉันจะเดินมาถึงก็ใช้เวลาไปหนึ่งนาที จึงมาทันเวลาค่ะ หัวหน้างานนั้นก็หักเบียร์เลี้ยงที่
08:20ก็จะพูดว่ามันไม่ยุติธรรมเลย แต่เพื่อนของเธอนั้นก็เอามาห้ามไว้เสียกร เพราะกลัวว่าหากหัวหน้ากโกรธ เรื่องมันจะมากกว่าเดิม หัวหน้าก็ให้น้าเอกนั้นไปเอากระดาษมาสามลัง มาใส่เครื่องปิน
08:37สร้างเสร็จเธอก็เดินออกไป ยวนยวนเพื่อนของน้าเอกจะงาสาช่วยน้าเอก
08:44เธอนั้นก็ถามว่า ตอนเช้าไม่เห็นน้าเอกเลย น้าเอกหายไปไหนมาเหรอ น้าเอกก็ตอบไปว่า เธอนั้นไปพบแฟนเก่ากับแม่ของแฟนเก่ามา
08:55ถึงทั้งสองนั้นมีนิสัยที่แย่มาก ฉันเลยบอกเลิกเขาไปแล้ว และฉันได้แต่งงานแบบสายฟาเล็บกับเด็กทรงอาหารเท่น
09:04นั่นทำให้เพื่อนของเธอนั้นถึงก็ตกใจ
09:09พระเอกในฐานะประทานคนใหม่ เขานั้นก็เดินมาในบริษัท ซึ่งในขณะนั้น น้าเอกกำลังยกหลังกระดาษผ่านมาพอดี
09:19พระเอกก็ให้บริกาศนั้นเข้าไปเคลียร์ทางให้กับเขา ทนทำให้น้าเอกนั้นโดนผลักจนหกหลมกระดาษติวลทั่วไปหมด
09:30พระเอกหันไปเห็นน้าเอกที่กำลังหลมอยู่ เขานั้นก็จำไม่ได้ว่าเป็นภรรยาของตน ถึงเดินจากไป หยวนๆ ถึงรีบวิ่งเข้าไปดูน้าเอก
09:42น้าเอกถึงถามว่า เมื่อกี้คงเป็นประทานคนใหม่ของมิงซึครุป ละมัง คงมาดูงานที่บริษัทของเรา ที่พึ่งเทคโอเวอร์ใหม่มา
09:53หลังจากที่พระเอกมาถึงห้องทำงาน เขานั้นก็ให้เลขาไปดูพนักงานที่โดนชน ว่าเธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า หากได้รับบาทเจ็บ ก็ควรจ่ายค่าชดเฉยให้เธอละกัน
10:06และให้เลขารายชื่อของพนักงานทั้งหมดมาดู เมื่อน้าเอกนั่งพักหัวหน้างาน ก็ให้น้าเอกไปช้องช้าให้กับประทานคนใหม่ ในขณะที่น้าเอกช้องช้าอยู่นั้น
10:18พระเอกของเราก็โตมาถามน้าเอกว่า น้าเอกไม่ได้ไปทำงานสายใช่ไหม เธอก็ตอบว่า เกือบไปค่ะ แต่ก็โดนหักเบี้ยขยันไป
10:29และอีกอย่างฉันถึงถูกชนจนล้มลงด้วย เนื่องจากวันนี้ประทานคนใหม่มาตรวจงานที่บริษัท พระเอกก็ถามว่า บริษัทที่น้าเอกทำงานอยู่ ชื่อบริษัทอะไร
10:41น้าเอกยังไม่ทันได้ตอบ เธอนั้นก็ต้องรีบช้องช้าไปให้ท่านประทานคนใหม่ก่อน
10:47พระเอกนั้นเขาก็คิดที่จะไปตรวจดูการทำงานของพนักงานในบริษัท เมื่อเปิดประตู เขานั้นก็ได้เจอกับน้าเอกพระดี
10:57เมื่อน้างเอกเห็นพระเอกเธอก็ถามว่า คุณมาทำอะไรที่นี่ล่ะ เธอก็บอกให้พระเอกนั้นหลบไป เธอจะเอาช้าไปให้ท่านประทาน
11:08พระเอกจึงรีบส่งซิกให้เลขา นั่งเป็นประทานแทนเขา น้าเอกจึงวางช้าให้กับท่านประทาน และดึงพระเอกออกมาคุยด้วยด้านนอก
11:18เธอถามว่า คุณทำงานกับท่านประทานลินเหรอ พระเอกยังไม่อยากให้น้าเอกรู้ความจริงว่า เขานั้นเป็นประทานบริษัทเพราะกลัวว่าน้าเอกจะรับไม่ได้
11:30จึงตอบไปว่า ใช่ผมทำงานกับท่านประทานลินและชุดหล่อๆที่ใส่อยู่นั้น ประทานลินก็ให้ผมมาด้วย ต่อไปผมจะมาทำงานร่วมกับคุณที่บริษัทนี้
11:42น้าเอกก็ตอบพระเอกว่า หากคุณมาทำงานที่นี่ฉันจะดูแลคุณเอง
11:48เมื่อน้าเอกได้รับข้อความ เธอนั้นจึงขอตัวไปทำงานก่อน
11:54พระเอกก็บอกกับเลขาลีว่า ให้จัดหาตำแหน่งให้เขาเข้ามาเป็นเด็กฝึกงานในบริษัทนี้ด้วย
12:01เพราะเขาอยากดูภรรยาของตนทำงาน และให้เลขาช่วยหางานพาร์ททามให้กับน้าเอกเพื่อทำงานเพิ่มเงินด้วย
12:10พระเอกก็ส่งข้อความมาชวนน้าเอกนั้นไปกินข้าวเย็นด้วยกัน
12:14หัวหน้างานเห็นน้าเอกนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ก็เดินมาดูน้าเอก น้าเอกจึงบอกหัวหน้างานว่า นี่มันเลิกงานแล้วค่ะ
12:23หัวหน้างานนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องคุย และบอกว่าวันนี้น้าเอกชงชาได้ดีมากจนได้รับโบนัสจากท่านประทาน
12:31ซึ่งจริงๆท่านประทานนั้นให้เงินโบนัสมาถึงสองหมื่นหยวน
12:36หัวหน้างานก็คิดว่าต้นนั้นเป็นถึงหัวหน้างานควรได้มากกว่าน้าเอก เธอจึงเบ่งให้น้าเอกเพียงสองพันหยวนทั้วนั้น
12:46น้าเอกก็ดีใจที่เธอได้เงินโบนัสนั้นมา เมื่อมาทานข้าวเย็นกัน น้าเอกก็บอกกับพระเอกว่ามื้อนี้เธอจะเลี้ยงพระเอกเอง
12:56เธอได้รับโบนัสมาจากการจงชายกับท่านประทาน คุณไทยที่ว่าฉันได้เงินมาเท่าไหร่ พระเอกรู้ว่าน้าเอกได้เงินมาถึงสองหมื่นหยวน แต่แกล้งไทยไปว่าน้าเอกได้เงินมาสองพันหยวน
13:12น้าเอกก็ตอบพระเอกว่าคุณรู้ได้อย่างไร นั่นทำให้พระเอกของเราแอบตกใจ ที่น้าเอกโดนหักค่าหัวคิวไปตั้งเยอะ
13:22น้าเอกก็สั่งอาหารเป็นภาษาฝรั่งเศษ นั่นทำให้พระเอกตกใจ น้าเอกเลยบอกพระเอกว่า เธอเคยเรียนภาษาฝรั่งเศษมาตอนเด็กๆนะ
13:32เมื่อผนักงานเอาสเต็กมาให้น้าเอก น้าเอกก็คิดว่า พระเอกคงไม่เคยกินสเต็กมาก่อน เขาอาจจะตัดไม่เป็น น้าเอกจึงอาศัยตัดสเต็กให้กับพระเอก
13:44พระเอกก็พูดขึ้นว่า อย่างนั้นวันนี้เรามาชลองการแต่งงานวันแรกกันดีกว่า แต่ในขณะที่ทั้งสองกำลังทานอาหารกันอย่างอร่อยอยู่นั่น อูเหลยกับไปลิงแฟนใหม่ก็เดินเข้ามาทักทายทั้งสอง
14:00จากนั้นทั้งสองก็พูดจาดูถูกพระเอกกับน้าเอก พร้อมทางโอบวดว่า ไปลิงนั้นสนิทกับท่านประทานลิน และสามารถเข้าพบกับประทานลินได้เป็นการส่วนตัว เขากับประทานลินนั้นจะเส้นสัญญาร่วมมือกัน อูเหลยก็ส่งบัตรเชิญงานเลี้ยงเส้นสัญญาให้กับพระเอกกับน้าเอก แต่ท่าว่า งานนี้มีแต่คนรวยๆไปทั้งน
14:30พระเอกก็รับคำถาและบอกว่า พวกเราจะไปงานนี้ หากประทานลินยอมเส้นสัญญากับคุณ เราจะยอมขอโทษในแบบที่คุณกำหนดไว้
14:40มาพูดจบ พระเอกกับน้าเอกนั้นก็ออกมาจากร้านอาหาร เพื่อกลับมาถึงบ้าน
14:47พระเอกก็ถามน้าเอกว่า ทำอาหารเป็นไหม น้าเอกก็บอกไปว่า เป็น
14:53แต่ที่จริงน้าเอกนั้นจะทำอะไรไม่เป็นหรอก เธอเลยต้มบะหมี่มาให้พระเอกแทน พระเอกจึงจำใจกินบะหมี่ฝีมือน้าเอกที่แม้จะไม่ค่อยอร่อยนัก
15:04พระเอกก็ให้น้าเอกนั้นเข้าไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเขาจะโชคการทำอาหารให้น้าเอกกินเอง
15:11เมื่อน้าเอกเข้าไปในห้องอาบน้ำ พระเอกนั้นทำอาหารไม่เป็นเหมือนกัน เขาจึงแอบให้เชฟมาตามอาหารให้
15:20น้าเอกออกมาจากอาบน้ำ ทั้งสองก็กินอาหารเย็นกันอย่างอร่อย จากนั้นก็ดื่มไว้ด้วยกันจนเมา
15:28น้าเอกนั้นก็จับได้ว่า พระเอกทำอาหารไม่เป็นเช่นกัน พระเอกก็เผลอจูบปากของน้าเอกไปครั้งหนึ่ง
15:36น้าเอกนั้นไม่พอใจ จึงดึงตัวพระเอกมาจูบคืน จากนั้นทั้งสองก็จูบปากกันอย่างดูดดื่ม พระเอกเลยจัดน้าเอกไปสองดอก
15:46รุ่งเช้าน้าเอกไปทำงาน เธอนั้นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนเพื่อนสนิทสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับน้าเอกกันแน่
15:56จึงถามน้าเอกไป น้าเอกก็เล่าว่า เมื่อคืนเธอนั้นมีอะไรกับสามีครั้งแรก ทำเอาเขานั้นเอลเครดไปเลย
16:05หัวหน้าทีมก็พาพนักงานคนใหม่มาแนะนำให้ทุกคนรู้จัก ซึ่งเขาคนนั้นก็คือพระเอก
16:12พระเอกก็แนะนำตัวว่า เขานั้นชื่อลินยวน ยวนยวนเห็นหน้าพระเอก เธอนั้นก็พูดว่าเขาคือประทานคนใหม่
16:22น้าเอกก็บอกปัดไปว่า ไม่ใช่หรอก วันนั้นเขาแค่มาพร้อมกับตั้งประทานน่ะ นั่นทำให้พระเอกโล่งใจที่ไม่มีใครจำเขาได้
16:31เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกัน พระเอกก็บอกน้าเอกว่า เขานั้นยังปวดเส้อเอลอยู่เลย เมื่อคืนคงโหมานหนักไป และรีบดึงตัวน้าเอกมากอดไหว
16:42น้าเอกก็รีบถากพระเอกออก เพราะกลัวว่า เดี๋ยวใครจะไม่เห็นเข้า จะไม่ดี
16:47เลิกงานทั้งสองก็กลับมาที่บ้าน ก็รู้สึกว่าประตูบ้านมันโดนงัดและเปิดเข้าไป
16:54เมื่อมีคนเปิดออกมาจากประตู พระเอกก็ต่อยหน้าเขาทั้งที
16:59น้าเอกเธอจึงรีบเข้าไปห้ามพระเอก เพราะคนที่เปิดประตูออกมานั้น คือพี่ชายกับพ่อของเธอ ทำให้พ่อของน้าเอกนั้นโกรธมาก
17:08พระเอกเขาไม่รู้จึงยืนงงอยู่ข้างๆ น้าเอกจึงแนะนำให้พ่อกับพี่ชายรู้ว่า คนคนนี้คือสามีของเธอเอง
17:17แม่ก็ถามว่า ทำไมลูกแต่งงานกับเขาล่ะ
17:21น้าเอกก็ตอบว่า หูเหลยทำให้หนูขายหน้า และหนูก็เป็นคนขอเขาแต่งงานเอง
17:28น้าเอกก็รีบครีบกลายสถานการณ์ด้วยการชวนทุกคนนั้นไปตานข้าว
17:32พ่อกับแม่ของน้าเอกนั้น ท่านก็ไม่ค่อยชอบพระเอกเท่าไหร่ เพราะคิดว่าเขานั้นไม่เหมาะสมกับน้าเอกเลย
17:40จึงเสนอให้เขาเลิกกับน้าเอกซะ
17:43พวกท่านก็เสนอว่าหากพระเอกเลิกกับน้าเอก พวกท่านจะให้บ้าน ให้รถ แต่พระเอกนั้นก็ตอบปฏิเสธไป
17:52น้าเอกก็งงสิว่าพ่อแม่มีเงินเยอะขนาดนี้เลยเหรอ
17:56พี่ชายถึงถามน้าเอกว่า จำซ่อยที่แม่ให้น้าเอกไหวได้หรือเปล่า ซ่อยนั้นมันยังอยู่ไหม
18:03น้าเอกก็ตอบไปว่า ซ่อยหยกดังกล่าวนั้นเธอให้เป็นของฝันแม่แฟนเก่าไปแล้ว เขาก็ชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว
18:11น้าเอกจึงคิดว่า คงเป็นหนึ่งแสนหยวนละมั้ง แต่ที่จริงแล้ว ซ่อยดังกล่าวนั้นมีค่าถึงหนึ่งร้อยล้านหยวนต่างหาก
18:20หลังจากที่ลองใจพระเอกเสร็จ ครอบครัวของน้าเอกนั้นก็ขอตัวกันกลับ น้าเอกก็นึกถึงซ่อยดังกล่าว เธอเสียดายขึ้นมา เพราะเงินตั้งหนึ่งแสนหยวน เธอทำงานหลายวันเลยกว่าจะได้มันมา เธอจึงคิดจะไปทวงซ่อยดังกล่าวคืน
18:38ช่างตัดมาที่พ่อแม่ของน้าเอก ที่จริงแล้วท่านนั้นเป็นครอบครัวที่มีฐานะเหมือนกัน แต่ท่านได้ปกปิดความจริง ไม่ให้ลูกๆรู้ พี่ชายเขาถามพ่อกับแม่ว่า ทำไมไม่บอกความจริงกับน้องไปเลยล่ะ ว่าครอบครัวของเรานั้นร่ำรวย
18:55หากผมไม่บังเอิญรู้ความจริง ผมก็คงคิดว่าครอบครัวของเราจนจริงๆ พ่อนั้นก็ตอบว่า ไม่จำเป็นหรอก ฉันอยากรู้ว่าลูกเคยของฉันนั้น จะรักลูกสาวของฉัน ที่เป็นคนจนได้หรือเปล่า
19:10เมื่อถึงวันจัดงานเลี้ยง พระเอกกับน้างเอกก็มาร่วมงานเลี้ยงตามคำถา เธอนั้นก็ได้เจอกับหูเหลยและไปลิ่ง ทั้งสองก็พูดจาทากถามน้างเอกว่า คงเสียใจแล้วสิ ที่ไม่ได้เลือกเขาไปตั้งแต่แรก ไปเลือกแต่งงานกับเด็กทรงอาหารแบบนี้
19:28น้างเอกนั้นเธอก็เดินไปหาไปลิ่งและพูดว่า ดูหน้าตาสวยๆของเธอสิ รู้ไว้ซะ ตะกูลนี้ก็จ้างเธอมาทำลูกทุงนั้น เมื่อเธอคลอดลูกเสร็จ เธอก็คงโดนเช็ดว่าออกไปจากตะกูล
19:42ไปลิ่งนั้นก็โกรธคิดจะตบน้างเอก แต่น้างเอกก็ฝามือของเธอไว้ได้ทัน แฟนเก่านั้นจึงพลักน้างเอกออกปาย พระเอกก็เข้ามารับตัวน้างเอกว่าได้ทัน น้างเอกจึงขอซ้อยคืนจากแฟนเก่า เขาก็ตอบว่า ตอนน
20:12ซ้อยดังกล่าวนั้นเป็นเพียงของข้างถนนทุนั้น ฉันไม่อยากได้มันหรอก เธอจึงจำใจต้องตอบซ้อยคืนให้น้างเอกปาย พระเอกกับน้างเอกก็คิดจะออกไปจากงานเลี้ยง หูเหลยก็บอกว่า
20:26คุณลืมคำท้าของผมไปแล้วเหรอ พระเอกจึงเข้าไปหาที่นั่งในงานเลี้ยง น้างเอกก็พูดกับพระเอกว่า เรารีบกลับกันเถอะ หากประทานลินมาเส้นสัญญาร่วมทุนกับหูครุบจริง คุณจะต้องเสียหน้ามากๆเลยนะ
20:41พระเอกก็บอกน้างเอกว่า ผมรู้จักกับประทานลินดี เขาไม่มีทางร่วมมือกับหูครุบหรอก และแล้วหูเหลยและครอบครัวก็ขึ้นไปบนเวที จากนั้นประทานลินตัวปลอมก็เดินเข้ามาในงานเลี้ยง
20:55น้างเอกก็พูดกับพระเอกว่า ประทานลินไม่ใช่คนนี้นี่นะ จากนั้นหูเหลยก็ยืนสัญญาให้ประทานลินตัวปลอมเส้น พระเอกทนดูไม่ได้ต่อไป ถึงลุกขึ้นไปหาประทานลินตัวปลอม จากนั้นก็หยิบสัญญามาฉีกทิ้งตัวหน้าทุกคน
21:12ประทานลินตัวปลอมนั้นก็ไม่พอใจพระเอกมาก และคิดจะเอาเรื่องพระเอก พระเอกก็ขู่ว่า คุณทำให้ลินครุ่มเสียหายมากี่ครั้งแล้วล่ะ ผมจะฟองคุณให้ถึงที่สุดเลย
21:23ในขณะนั้นเอง เลขาของพระเอก ในน้ำประทานลิน ก็เดินเข้ามาในงานเลี้ยง เมื่อรู้ว่ามีคนมาแอบอ้างชื่อของประทานลิน ทำให้บริษัทเสียหาย เขานั้นก็ให้บริกาศเข้าไปจับประทานลินตัวปลอม ส่งตำรวจ อู้เลย จึงถามไปลิงว่า ตกลงคุณหลอกผมใช่ไหม คุณเอาใครมาแอบอ้างเป็นประทานลินกัน ไปลิงนั้นเธอก็พูดไม่
21:53ในฐานะประทานลินก็พูดกับอู้ครุบว่า ลินครุบและในเครือ จะไม่มีการร่วมทุนกับอู้ครุบเด็ดขาด ไม่ว่าจากกรณีใดทั้งสิ้น นั่นทำให้อู้เลยและครอบครัวถึงกับลมทั้งยืน
22:07พระเอกกับน้ากเอกก็ไปจากงานเลี้ยง แขกในงานนั้นก็เดินมาหาแม่ของอู้เลยและถามว่า ซอยหยบที่คุณสวมเข้างานมา มันหายไปไหนแล้ว รู้หรือเปล่าว่าซอยเส้นดังกล่าวนั้น มีราคาถึง 100 ล้านหยวน นั่นทำให้แม่ของอู้เลยถึงกับตกใจ
22:26ช่ากตัดมาที่แม่ของพระเอก เธอนั้นกำลังคุยอยู่กับกูหลิง เธอคือแฟนเก่าของพระเอกที่ทิ้งพระเอกไป เพื่อไปเป็นดาลาออรีวุธ ตอนนี้เธอได้เป็นดาลาออรีวุธแล้ว เธอจึงกลับมาหาพระเอก เธอนั้นก็บอกกับแม่พระเอกว่า เธอยังคงรักพระเอกอยู่ เธอขอโอกาสจากแม่อีกสักครั้ง แม่นั้นก็พอใจและบอกว่า
22:56เธอนั้นก็บอกพระเอกว่า เธอจะไปตามตามความฝันของตัวเอง พระเอกก็ได้บอกกูหลิงไปว่า
23:04หากเธอจากไป อนาคตของเธอนั้นก็จะเป็นความฝันของตัวเอง และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:12และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:20และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:26และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:28และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:30และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:32และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:34และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
23:36และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:06และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:08และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:10และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:12และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:14และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:16และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:18และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:20และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:22และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:24และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:26และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:28และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:30และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:32และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:34และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:36และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:38และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:40และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:42และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:44และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:46และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:48และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:50และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:52และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:54และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:56และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
24:58และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
25:00และกูหลิงก็จะเป็นความฝันของตัวเอง
25:02ลูกค้าคนนั้นก็ได้เรียกให้คนเข้ามาจับตัวนักเอกไว้
25:06เขานั้นก็คิดจะตบหน้านักเอก
25:08แต่พระเอกนั้นก็เข้ามาฝางไว้
25:10พระเอกก็ให้ลูกน้องจัดการกับลูกค้าคนนั้นซะ
25:14จากนั้นพระเอกก็พานักเอกกลับบ้าน
25:16เมื่อมาถึงบ้าน
25:18นักเอกก็พักพระเอกติดกำแพงและถามว่า
25:22ตกลงคุณเป็นใครกันแน่
25:24คุณคือประทานลินใช่ไหม
25:26พระเอกก็หัวเราะและพูดว่า
25:28คุณรู้ได้ยังไงว่าผมคือประทานลิน
25:30นักเอกก็บอกว่า
25:32จากที่ฉันเห็นครอบงำประทานลินได้
25:36แต่ฉันก็คิดว่าคุณคงสนิทกับประทานลินมากกว่า
25:40เพราะคุณเป็นประทานลินจริงๆ
25:42ทำไมฉันต้องโดนประทานลินแกล้งอยู่ตลอดเลยล่ะ
25:46พระเอกจึงเปลี่ยนมากดนักเอกแทน
25:48จากนั้นเขาก็นำจูบนักเอกไปหลายครั้ง
25:52แต่แล้วก็มีสายจากกู้หลิงโทรเข้ามาหาพระเอก
25:56พระเอกนั้นก็ไม่สนใจ
25:58เขาก็ลักนักเอกเข้าไปในห้อง
26:02จากนั้นก็จัดนักเอกไปสองดอก
26:04วันต่อมาเมื่อนักเอกกับพระเอกมาถึงบริษัท
26:08ทั้งสองก็แยกกันไปนั่งทำงานในโต๊ะของต้น
26:10หัวหน้างานเห็นพระเอกนั่งอยู่
26:12เธอก็อ่อยพระเอกเพื่อการไปนั่งบนตักของพระเอก
26:16พระเอกจึงเลื่อนเก้าอี้ออก
26:18ทำให้เธอนั้นตกลงไปบนพื้น
26:20หัวหน้างานก็เสียหน้ามึกมาก
26:24หัวหน้างานก็โมโหพระเอก
26:26เธอนั้นก็กลับไปลงที่นักเอกแทน
26:29ได้ด่านักเอกว่า
26:32ทำให้ลูกค้าร้ายใหญ่ต้องยกเลิกสัญญากับทางบริษัท
26:36ทำให้บริษัทเสียหาย
26:38นังเอกก็ตอบหัวหน้างานไปว่า
26:40มันอาจไม่ใช่เป็นเพราะฉัน
26:42ประทานลินคงยกเลิกสัญญาเอง
26:44เพราะเมื่อวานตอนที่ฉันโดนรวนลาม
26:47ประทานลินก็ได้ช่วยฉันไว้นี่น่า
26:49หัวหน้าทีมก็ใช้อำนาจของเธอ
26:52หัวหน้าทีมจึงบอกว่า
26:54ฉันเป็นหัวหน้าหรือแกเป็นหัวหน้ากันแน่ละ
26:56ฉันมีสิทธิ์จะไล่ให้พวกเธอออกไป
26:58นังเอกจึงลุกขึ้น
27:00และบอกว่า
27:02คุณแน่ใจแล้วใช่ไหม
27:04ที่จะไล่ฉันออกไปจากบริษัท
27:06ในขณะนั้นเอง
27:08กูหลิงก็เดินเข้ามาในบริษัท
27:10กูหลิงก็เดินเข้ามาในบริษัท
27:12และบอกว่า
27:22เธอเดินเข้ามาหานังเอก
27:24และเสนอเงินให้นังเอก
27:2610 ล้านหยวน
27:28เพื่อออกแบบเครื่องประดับให้กับเธอ
27:30เพื่อเป็นของฝันแทนใจ
27:32ให้หวนนึกถึงความหลัง
27:34ที่คบกับพระเอกมา 3 ปี
27:36เพื่อทำให้เขาใจอ่อน
27:38กลับมาขึ้นดีกับเธออีกครั้ง
27:40แม้ว่าเขานั้นจะแต่งงานไปแล้ว
27:42นังเอกก็ตอบตกลงเธอไป
27:44แต่ในขณะนั้นเอง
27:46พระเอกก็เดินออกมาพอดี
27:48กูหลิงถึงรีบวิ่งไปกอดพระเอกเอาไว้
27:50พระเอกก็รีบปลักเธอออก
27:52และรีบเดินมาหานังเอก
27:54พร้อมตั้งอธิบายว่า
27:56ผมเลิกกับเขาไปตั้งนานแล้ว
27:58มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ
28:00นังเอกก็จับแข่งของพระเอกไว้
28:02กูหลิงก็พูดกับนังเอกว่า
28:04พระเอกก็จับแข่งของพระเอกไว้
28:06กูหลิงก็พูดกับนังเอกว่า
28:22นังเอกก็ตอบไปว่า
28:24มันผิดที่คุณทิ้งเขาไปเอง
28:26โอกาสของคุณจึงหมดไปแล้ว
28:28โอกาสของคุณจึงหมดไปแล้ว
28:30พระเอกก็ยิ้มไม่ได้ยินคำตอบของนังเอก
28:32นังเอกก็พูดต่อไปว่า
28:34พระเอกนั้นไม่ใช่สิ่งของ
28:36ที่จะขอกันได้ง่าย
28:38และฉันเป็นภรรยาที่ชอบเลือกกฎหมายของเขา
28:40และฉันก็รักเขาด้วย
28:42ส่วนเครื่องประดับที่คุณจ้างให้ฉันออกแบบให้นั้น
28:44ฉันขอยกเลิกมัน
28:46นังเอกก็ฝากขอเสื้อของพระเอก
28:48และพาพระเอกออกมา
28:50จากนั้นก็บอกกับพระเอกว่า
28:52คืนนี้คุณไม่ต้องตามฉันไปเลยนะ
28:54ฉันจะไปคลายเครียดกับเพื่อนหน่อย
28:56นังเอกถึงออกไปตีเทนิส
28:58คลายเครียดกับยันยวน
29:00นังเอกถึงออกไปตีเทนิส
29:02คลายเครียดกับยันยวน
29:04ในขณะที่ทั้งสองกำลังตีเทนิสอยู่นั้น
29:06กูเหลี่ยงก็เดินเข้ามาหานังเอก
29:08เธอนั้นก็พยายามเสนอเงินให้นังเอก
29:10และบอกว่า
29:12หากนังเอกยอมเลิกกับพระเอก
29:14เธอจะให้เงินนังเอก
29:16นังเอกก็ปฏิเสธเธอไป
29:18และแกล้งบอกไปว่า
29:20เมื่อกูหลินได้ยินเหตุผลที่นังเอกผู้
29:22เธอก็ยอมถอยออกไป
29:24สาวันรุ่งขึ้น
29:26นังเอกมาทำงานที่บอยศัตรู
29:28หัวหน้างานนั้นก็ปลอดภัยciplinary
29:30ที่นังเอกแต่งตัวยัวยวนลูกค้า
29:32ทำให้บอยศัตรูเกิดความเสียหาย
29:34นังเอกก็โดนเพื่อนร่วมงานต่อว่า
29:36คลายเครียดกับยันยวน
29:38น้างเอกมาทำงานที่บริษัท หัวหน้างานนั้นก็ปล่อยคลิปที่น้างเอกแต่งตัวย่วยวนลูกค้า ทำให้บริษัทเกิดความเสียหาย
29:47น้างเอกก็โดนเพื่อนร่วมงานต่อว่า ว่าเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี
29:52ผู้จัดการถงก็เดินเข้ามาหาหัวหน้างาน และถามว่า คุณนั้นเป็นคนปล่อยคลิปดังกล่าวใช่ไหม
29:59ซึ่งในขณะนั้น พระเอกก็เดินเข้ามาพอดี
30:03หัวหน้าถงก็ตบไปที่หน้าของหัวหน้างานไปหนึ่งที
30:08หัวหน้างานก็ถามผู้จัดการถงว่า ฉันเฉียนทำให้บริษัทเสียหาย ทำไมคุณไม่ลงโทษเธอล่ะ
30:16พระเอกจึงเดินมาและบอกกับทุกคนว่า ฉันเฉียนนั้นเป็นภรรยาของประทานบริษัทนี้ แล้วเธอจะทำให้บริษัทนี้เสียหายได้อย่างไร
30:26ผู้จัดการถงจึงบอกทุกคนว่า พระเอกนั้นคือท่านประทานหลินตัวจริง ที่เทคโอเวอร์บริษัทของเราไป
30:34ผู้จัดการถงจึงได้ไล่ให้หัวหน้าทีมและลูกน้องคนสนิทออกไปจากบริษัท เพราะพวกเธอนั้นคอยกลั่นแกล้งนังเอกต่าง ๆ เนื่อนา
30:44นังเอกก็ถามพระเอกว่า ตกลงคุณคือประทานหลินตัวจริงที่ไหม ฉันพลาดไปตรงไหนล่ะ
30:51พระเอกก็ตอบว่า ตอนนี้กูหลิงนั้นก็ยอมแพ้เธอไปแล้ว เธอเดินทางกลับไปต่างประเทศแล้ว เพราะเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ และมีอีกเรื่องหนึ่ง
31:01คุณจำเส้ยหยบที่พ่อกับแม่ของคุณให้คุณมาได้หรือเปล่า เส้ยดังกล่าวนั้นมีราคาถึง 100 ล้านหยวน
31:09ถ้าคุณอยากรู้ความจริงทั้งหมด คุณค่อยไปถามพ่อแม่ของคุณดูละกัน และผมนั้นอยากบอกคุณว่า ผมรักคุณมาก พระเอกก็จูบหนักเอก สากก็จบลงตรงนี้ครับ
31:22ก่อนจากกันไป อย่าลืมคอมเม้นท์ให้กำลังใจแอดด้วย และพบกันใหม่ในคลิปหน้า สวัสดีครับ