Psalm 79, wersety 1-9: Ludzka Słabość i Boska Łaska
Psalm 79:1-9 wyraża ból i błaganie o Bożą sprawiedliwość w obliczu cierpienia ludu. Podkreśla znaczenie zbiorowej pamięci o dawnych próbach dla uzyskania zbawienia. Tekst ukazuje głęboką wiarę i całkowite poleganie na Bogu w chwilach potrzeby, uznając ludzką słabość i potrzebę boskiej łaski. Potwierdza wiarę w Bożą sprawiedliwość, pokutę i dążenie do przebaczenia, podkreślając również solidarność wspólnotową i dążenie do chwały Bożej.
"O Boże, poganie wtargnęli do Twojego dziedzictwa; zbezcześcili Twoją świętą świątynię, obrócili Jerozolimę w ruiny. Ciała Twoich sług oddali ptakom nieba na żer, ciała Twoich wiernych zwierzętom ziemi. Przelali ich krew jak wodę wokół Jerozolimy, a nie ma nikogo, kto by ich pogrzebał. Staliśmy się hańbą dla naszych sąsiadów, przedmiotem drwin i szyderstwa dla tych, którzy nas otaczają. Jak długo, o Panie? Czy będziesz się gniewał na wieki? Czy Twoja zazdrość będzie płonąć jak ogień? Wylej swój gniew na narody, które Cię nie znają, i na królestwa, które nie wzywają Twojego imienia. Ponieważ pożarły Jakuba i spustoszyły jego siedzibę. Nie pamiętaj grzechów naszych przodków; niech Twoje miłosierdzie szybko nas dosięgnie, bo jesteśmy bardzo przygnębieni. Pomóż nam, Boże naszego zbawienia, dla chwały Twojego imienia; wybaw nas i przebacz nasze grzechy dla chwały Twojego imienia."
