İpek Kıraç: Ben annemin ne kadar evladıysam, Koç Holding de bir o kadar evladıydı
- 4 yıl önce
Suna ve İnan Kıraç’ın kızı, Koç Holding Yönetim Kurulu Üyesi İpek Kıraç annesine hitaben şu konuşmayı yaptı:
"Hayatımda yazdığım en zor konuşmaya hoş geldiniz. İnsan kendini bazı şeylere hazırım diye düşünse de tekrar yaşadım ki aslında asla hazır olunmuyor. Şu an burada olmaktan çok mutluyum. Ne kadar garip ve yersiz bir cümle diyeceksiniz belki ama izin verirseniz açıklayayım: Ben annemin ne kadar evladıysam, Koç Holding de bir o kadar evladıydı. Annem, bütün benliği ile kendini, sağlığının elverdiği son dakikaya kadar bu kuruma adadı. Burada gözleri parlardı. 40 yıla sığdırdığı iş yaşamında Koç Holding’in kurumsallasması ve koç topluluğu’nun bugünlere ulaşmasında büyük öneme sahip olan stratejiyi oluşturanlardan biriydi. Ülkemizin sanayileşmesi, Koç Holding‘in gelişmesi, büyümesi ve yapılanların kalıcı hale gelmesi için çok çaba harcadı. Bu memleketi ve bu memleketin çocuklarını çok sevdi. En büyük yapısal sorun olarak gördüğü eğitim alanında elini taşın altına koymaktan hiç çekinmedi. Kararlılık ve cesaret ile hareket etti. Hepimiz çok iyi biliyoruz ki Koç Üniversitesi, Koç Okulu ve Türkiye Egitim Gönüllüleri Vakfı’nın kuruluşlarındaki öncülüğü, çabası ve fedakârlıkları başlı başına ayrı bir konuşmanın parçası. Bu sebeplerden dolayı, Koç Holding kardeşim gibi, sizler ise ailem gibi oldunuz. Bana bir kere son yazışmalarımızdan birinde 'sen hem çok şanslı hem çok şanssız bir çocuksun' yazmıştın, ama malesef bu cümle ikimizin de kaderiymiş. Benim bu hayatta en büyük şansım, bil ki senin gibi bir annem olması. Seninle gurur duyuyorum. Ne kadar şanslıyım ki senin gibi muazzam bir kadının kızıyım. Hayatımda yegâne arzum, senin yolundan yürümek ve seni, nerede olursan ol, gururlu bir anne yapmak. Her ne kadar allahın takdiri olsa da bu son 23 yılı hiç hak etmedin. Bütün şanssızlıklara ve engellere rağmen göstermiş olduğun güç, cesaret, içindeki o vazgeçmeyen savaşma ruhu, sadece bana değil, burada hepimize unutulmaz bir hayat dersi oldu. Seni zaten yıllardır özlüyordum, ama şimdi bu özlemin ile nasıl baş edeceğimi daha bilmiyorum. Ama bildiğim birşey var; Biz, Koç ailen, senin adımlarını, senin yolunu o kadar çok yaşatacağız ki, sen ebediyen bizimle beraber olacaksın. Seni çok seviyorum. Huzuruna kavuş annem... Huzuruna kavuş..."
"Hayatımda yazdığım en zor konuşmaya hoş geldiniz. İnsan kendini bazı şeylere hazırım diye düşünse de tekrar yaşadım ki aslında asla hazır olunmuyor. Şu an burada olmaktan çok mutluyum. Ne kadar garip ve yersiz bir cümle diyeceksiniz belki ama izin verirseniz açıklayayım: Ben annemin ne kadar evladıysam, Koç Holding de bir o kadar evladıydı. Annem, bütün benliği ile kendini, sağlığının elverdiği son dakikaya kadar bu kuruma adadı. Burada gözleri parlardı. 40 yıla sığdırdığı iş yaşamında Koç Holding’in kurumsallasması ve koç topluluğu’nun bugünlere ulaşmasında büyük öneme sahip olan stratejiyi oluşturanlardan biriydi. Ülkemizin sanayileşmesi, Koç Holding‘in gelişmesi, büyümesi ve yapılanların kalıcı hale gelmesi için çok çaba harcadı. Bu memleketi ve bu memleketin çocuklarını çok sevdi. En büyük yapısal sorun olarak gördüğü eğitim alanında elini taşın altına koymaktan hiç çekinmedi. Kararlılık ve cesaret ile hareket etti. Hepimiz çok iyi biliyoruz ki Koç Üniversitesi, Koç Okulu ve Türkiye Egitim Gönüllüleri Vakfı’nın kuruluşlarındaki öncülüğü, çabası ve fedakârlıkları başlı başına ayrı bir konuşmanın parçası. Bu sebeplerden dolayı, Koç Holding kardeşim gibi, sizler ise ailem gibi oldunuz. Bana bir kere son yazışmalarımızdan birinde 'sen hem çok şanslı hem çok şanssız bir çocuksun' yazmıştın, ama malesef bu cümle ikimizin de kaderiymiş. Benim bu hayatta en büyük şansım, bil ki senin gibi bir annem olması. Seninle gurur duyuyorum. Ne kadar şanslıyım ki senin gibi muazzam bir kadının kızıyım. Hayatımda yegâne arzum, senin yolundan yürümek ve seni, nerede olursan ol, gururlu bir anne yapmak. Her ne kadar allahın takdiri olsa da bu son 23 yılı hiç hak etmedin. Bütün şanssızlıklara ve engellere rağmen göstermiş olduğun güç, cesaret, içindeki o vazgeçmeyen savaşma ruhu, sadece bana değil, burada hepimize unutulmaz bir hayat dersi oldu. Seni zaten yıllardır özlüyordum, ama şimdi bu özlemin ile nasıl baş edeceğimi daha bilmiyorum. Ama bildiğim birşey var; Biz, Koç ailen, senin adımlarını, senin yolunu o kadar çok yaşatacağız ki, sen ebediyen bizimle beraber olacaksın. Seni çok seviyorum. Huzuruna kavuş annem... Huzuruna kavuş..."