E 8 - P 2 - داریوش بزرگ و یگان جاودانان هخامنشی / Darius The Great & The Immortals
- 5 years ago
دهگان:
قسمت 8 - بخش 2
داریوش بزرگ و یگان جاودانان هخامنشی :
داریوش در پی 36 سال فرمانروایی بر شاهنشاهی پارس ، دست به بهسازی های فراوانی زد که بازتاب آن چهره این امپراتوری را دگرگون ساخت.
در سال 518 پیش از میلاد داریوش فرمانروایی اش را به 20 ساتراپی بخش نمود و همه شهر های بزرگ را به کمک راه شاهی به یکدیگر پیوند داد،از این رو بازرگانی پیشرفت چشمگیری نمود و دولت سرپرستی بهتری به شهرهای گوناگون داشت ، از سوی دیگر سامانه مالیاتی سازمندی برقرار ساخت و یکای اندازه گیری وزن را در سرتاسر این امپراتوری یکسان نمود.
چاپار ها ، آگاهی هایی از همه ساتراپی ها را به شوش و پاسارگاد می رساندند و دولت را از چگونگی شهر ها آگاه می ساختند.
پروانه ضرب سکه زر تنها در نزد دولت هخامنشان بود و داریک با ارزش ترین پول همگانی در پهنه این شاهنشاهی بشمار می آمد ، اما برخی از ساتراپی ها می توانستند سکه سیم ضرب کنند و در داد ستدهای خود بکار گیرند.
داریوش برای آسان ساختن راه بازرگانی دریایی ، فرمان داد تا آبراهه ای میان دریای سرخ و مدیترانه ساخته شود ، برنامه ریزی و سرپرستی این کار بزرگ به آرتاخه یکی از بزرگترین دانشمندان ایران ، واگذار شد و پس از پایان ، این آبراهه آتوس نام نهاده شد ، سنگ نوشته داریوش در کرانه نیل گواه این کار ارجمند می باشد.
ارتش هخامنشیان انجمنی از جنگجویان ساتراپی های گوناگون مانند سواران و نیزه داران مادی ، سواران کماندار پارتی ، فیل بانان هندوستان و دریانوردان فینیقی و قبرسی بودند.
ارتش های بزرگ به گاه لشگرکشی گرد آوری و سازماندهی میشدند و آنان مزد خود را پس از نبرد دریافت مینمودند، اما اگر جنگی درمیان نبود تنها مرزبانان و پایگاه های میان راهی برای برقراری سازمندی بسنده میکرد.
ارتش از واژه کارا به هنگام کوروش به واژه اسپادا دگرگون شد ، هر هنگ ارتش 1000 تن بود که "هزارابام" خوانده میشد و فرمانده هر هنگ "هزار پاتیش" نامیده میشد ، "صاتابا" و "داتابا" بخشبندی 100تنی و 10 تنی برای یگان های کوچکتر بود
قسمت 8 - بخش 2
داریوش بزرگ و یگان جاودانان هخامنشی :
داریوش در پی 36 سال فرمانروایی بر شاهنشاهی پارس ، دست به بهسازی های فراوانی زد که بازتاب آن چهره این امپراتوری را دگرگون ساخت.
در سال 518 پیش از میلاد داریوش فرمانروایی اش را به 20 ساتراپی بخش نمود و همه شهر های بزرگ را به کمک راه شاهی به یکدیگر پیوند داد،از این رو بازرگانی پیشرفت چشمگیری نمود و دولت سرپرستی بهتری به شهرهای گوناگون داشت ، از سوی دیگر سامانه مالیاتی سازمندی برقرار ساخت و یکای اندازه گیری وزن را در سرتاسر این امپراتوری یکسان نمود.
چاپار ها ، آگاهی هایی از همه ساتراپی ها را به شوش و پاسارگاد می رساندند و دولت را از چگونگی شهر ها آگاه می ساختند.
پروانه ضرب سکه زر تنها در نزد دولت هخامنشان بود و داریک با ارزش ترین پول همگانی در پهنه این شاهنشاهی بشمار می آمد ، اما برخی از ساتراپی ها می توانستند سکه سیم ضرب کنند و در داد ستدهای خود بکار گیرند.
داریوش برای آسان ساختن راه بازرگانی دریایی ، فرمان داد تا آبراهه ای میان دریای سرخ و مدیترانه ساخته شود ، برنامه ریزی و سرپرستی این کار بزرگ به آرتاخه یکی از بزرگترین دانشمندان ایران ، واگذار شد و پس از پایان ، این آبراهه آتوس نام نهاده شد ، سنگ نوشته داریوش در کرانه نیل گواه این کار ارجمند می باشد.
ارتش هخامنشیان انجمنی از جنگجویان ساتراپی های گوناگون مانند سواران و نیزه داران مادی ، سواران کماندار پارتی ، فیل بانان هندوستان و دریانوردان فینیقی و قبرسی بودند.
ارتش های بزرگ به گاه لشگرکشی گرد آوری و سازماندهی میشدند و آنان مزد خود را پس از نبرد دریافت مینمودند، اما اگر جنگی درمیان نبود تنها مرزبانان و پایگاه های میان راهی برای برقراری سازمندی بسنده میکرد.
ارتش از واژه کارا به هنگام کوروش به واژه اسپادا دگرگون شد ، هر هنگ ارتش 1000 تن بود که "هزارابام" خوانده میشد و فرمانده هر هنگ "هزار پاتیش" نامیده میشد ، "صاتابا" و "داتابا" بخشبندی 100تنی و 10 تنی برای یگان های کوچکتر بود